114
Είναι καλοκαίρι, βρίσκομαι στο Ρανίγιας, και τα έντομα προσελκύονται από το φως του υπολογιστή. Όσα έντομα κι αν σκοτώσω, δεν πρόκειται να τα εξολοθρεύσω όλα. Τα φέρνει το φως του πορτατίφ κάτω από το οποίο γράφω. Είναι αηδιαστικά πλάσματα. Και κωμικά συνάμα. Όταν τα λιώνω πάνω στο τραπέζι, αφήνουν ένα κολλώδες αλλά ανεπαίσθητο ίχνος. Είναι απλώς βρομιά με μικροσκοπικά φτερά. Έχουν την τύχη η ύπαρξή τους να μην είναι ούτε ζωή ούτε θάνατος, μοιάζουν απλώς με φυτικά ρομποτάκια. Στροβιλίζονται σαν κόκκοι σκόνης με φτερά. Όλα τους είναι διαφορετικά. Κοιτάζω τα απομεινάρια διάφορων εντόμων. Κάποια είναι πράσινα, άλλα καφέ, άλλα σχεδόν μαύρα. Μεγέθη ανόμοια.
Δεν έχουν οικογένεια.
Δεν ανήκουν σε μία οικογένεια. Η οικογένεια είναι μια μορφή ευμάρειας. Η Ισπανία είναι ένα πεπερασμένο σύνολο από οικογένειες. Όπως και η Γαλλία.
Κανένα από τα έντομα που δολοφονώ δεν είναι αδελφάκι με κάποιο άλλο.
Δεν είναι σύζυγοι, μήτε παιδιά και γονείς.
Δεν έχουν κοινωνική δομή.
Είναι απλώς ιπτάμενα περιττώματα.
μτφρ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Το Ordesa είναι το μεγάλο ισπανικό μυθιστόρημα του 2018, χωρισμένο σε 157 κεφάλαια και έναν επίλογο. Σπαρακτικό και κυνικό ημερολόγιο/χρονικό μιας ζωής, μιας εποχής, μιας χώρας, γραμμένο από τον Manuel Vilas (Μπαρμπάστρο, 1962).
Παρακαλώ μπορείτε να μας πείτε πότε θα κυκλοφορήσει μεταφρασμένο στα ελληνικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν με το καλό βρεθεί εκδότης!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το ενδιαφέρον.