Στου διαόλου τη μάνα, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

 

Στου διαόλου τη μάνα

Ο Νικόλας –45άρης, κοντός, ξερακιανός, φαλάκρα, λαλίστατος, μονίμως τσαντισμένος– κυκλοφορούσε παντού με ένα ποδήλατο. Στην κυριολεξία. Όχι πάνω σε ένα ποδήλατο, με ένα ποδήλατο, δίπλα σε ένα ποδήλατο. Εμείς, οι κακεντρεχείς, τον είχαμε βαφτίσει: «Ο ποδηλάτης που δεν έχει καβαλήσει ποτέ του ποδήλατο». Εκείνος, αντίθετα, στις λεπτομερείς και μακρόσυρτες αφηγήσεις του περνούσε βολίδα την Πατησίων, ανέβαινε αέρας τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, κατέβαινε σαν αστραπή την Ιουλιανού…

          Σήμερα τον πέτυχα, με το ποδήλατό του φυσικά, βγαίνοντας από το ασανσέρ.

          «Καλημέρα, Νικόλα, τι γίνεται;»

          «Είχα πάει στου διαόλου τη μάνα να πάρω ένα τετράδιο», είπε με τη μόνιμη τσαντίλα του, «αν δεν έχεις ρόδα δεν κάνεις τίποτα σε αυτή την κωλογειτονιά».

5 [Συλλογή σύγχρονων ισπανικών διηγημάτων]

 

Η ομαδική μετάφραση της συλλογής σύγχρονου ισπανικού διηγήματος 5, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, είναι προϊόν εργαστηρίου λογοτεχνικής μετάφρασης και επιμέλειας που οργάνωσε και συντόνισε, από τον Οκτώβριο του 2019 έως τον Ιούνιο του 2020, ο Καθηγητής Εφαρμοσμένης Μεταφρασεολογίας και Ισπανικής Λογοτεχνίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, στο Κέντρο Γλωσσών και Πολιτισμών της Ιβηρικής και της Λατινικής Αμερικής, Abanico. Συμμετείχαν οι: Αντωνία Βλάχου, Μάχη Γεωργιάδου, Αναστασία Γιαλαντζή, Μαρία Καραλή, Αλίκη Μανωλά, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Μαρία Στάθη, Σοφία Φερτάκη. Μεταφράστηκαν διηγήματα των Nuria Barrios, Sara Mesa, José Ovejero, Isaac Rosa, Javier Sáez de Ibarra.

El traductor Konstantinos Paleologos invitado al Club de Lectura del Instituto Cervantes de Atenas

El acto se postpone a causa de las nuevas medidas tomadas a causa de la Covid-19. La nueva fecha se anunciará próximamente.

https://cultura.cervantes.es/atenas/es/miguel-delibes%3a-cinco-horas-con-mario/134795

El traductor Konstantinos Paleologos dialogará con los miembros del Club de Lectura del Instituto Cervantes de Atenas sobre Cinco horas con Mario de Miguel Delibes y su traducción al griego.

INFORMACIÓN

• Fecha:
  • El 12/11/2020 de las 19:00 hasta las 21:00
• Observaciones: Entrada gratuita pero restringida, según las medidas de prevención contra el COVID-19 establecidas por las autoridades sanitarias griegas.
• Lugar:
• Instituto Cervantes de Atenas (Grecia) - Biblioteca Juan Carlos Onetti
  Skoufá 31
  10675 Atenas
  (Grecia)
• Para participar es necesario enviar un mensaje de reserva a bibate1@cervantes.es

Μιγκέλ Ντελίμπες: Τα Άγια Νήπια [απόσπασμα]

 

Μιγκέλ Ντελίμπες

 

Τα Άγια Νήπια

[απόσπασμα]

 

 

Βιβλίο πρώτο

 

Αθαρίας

 

Η αδελφή του, η Ρέγουλα, δυσανασχετούσε με τη στάση του Αθαρίας, και τον μάλωνε, και τότε εκείνος επέστρεφε στη Χάρα, όπου ο νεαρός κύριος· η αδελφή του, η Ρέγουλα, δυσανασχετούσε με τη στάση του Αθαρίας γιατί εκείνη επιθυμούσε τα παιδιά να μάθουν γράμματα, κάτι που ο αδελφός της θεωρούσε απολύτως λαθεμένο, γιατί,

          μετά δεν κάνουν ούτε για αρχόντοι ούτε για κολλήγοι,

διατράνωνε με τη θαμπή, ελαφρά ένρινη, φωνή του,

αντιθέτως, στη Χάρα, όπου ο νεαρός κύριος, κανείς δεν ασχολούνταν αν ο τάδε ή ο δείνα ήξερε να διαβάζει ή να γράφει, αν ήταν μορφωμένος ή αμόρφωτος, ή αν ο Αθαρίας τριγυρνούσε άσκοπα ολούθε μονολογώντας, το κοτλέ παντελόνι μπαλωμένο, τα μπατζάκια μαζεμένα ως το γόνατο, τα μαγαζιά του ανοιχτά, με ξυπόλητα ποδάρια και, ακόμα κι όταν, άξαφνα, την έκανε για την αδελφή του κι ο νεαρός κύριος τον αναζητούσε και του απαντούσαν,

          πήγε α σα πέρα, στην αδελφή του, κύρη μας,

ο τόσο επηρμένος νεαρός κύριος δεν άλλαζε έκφραση, το πολύ πολύ να σήκωνε αδιόρατα τον ώμο του, τον αριστερό, αλλά δεν το ερευνούσε περαιτέρω, ούτε σχολίαζε το νέο, κι όταν εκείνος επέστρεφε, μια από τα ίδια,

          ο Αθαρίας είναι πάλι πίσω, κύρη μας,

και στο πρόσωπο του νεαρού κυρίου ζωγραφιζόταν ένα συγκρατημένο χαμόγελο κι αυτό ήταν όλο, γιατί τον νεαρό κύριο το μόνο που τον εκνεύριζε ήταν που διατυμπάνιζε ο Αθαρίας ότι ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον νεαρό κύριο, επειδή, στην πραγματικότητα, ο Αθαρίας ήταν ολόκληρο παλικάρι όταν γεννήθηκε ο νεαρός κύριος, αλλά ο Αθαρίας ούτε που το θυμόταν κι αν, σε ορισμένες περιπτώσεις, διατυμπάνιζε ότι ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον νεαρό κύριο ήταν γιατί ο Ντάθιο, ο Γουρουνάς, έτσι του ’χε πει μια Παραμονή Πρωτοχρονιάς που ήταν λίγο μεθυσμένος κι εκείνου, του Αθαρίας, του έμεινε χαραγμένο στη μνήμη, κι όσες φορές τον ρωτούσαν,

          πόσων χρονών είσαι του λόγου σου, Αθαρίας;,

άλλες τόσες αποκρινόταν,

          για την ακρίβεια ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον κύρη μας,

αλλά δεν το ’κανε από κακή πρόθεση, ούτε γιατί του άρεσε να λέει ψέματα, παρά μόνο γιατί είχε μυαλό μικρού παιδιού, κι ο νεαρός κύριος έκανε άσχημα να τον αποπαίρνει γι’ αυτό το λόγο και να τον αποκαλεί αχαΐρευτο, και δεν ήταν δίκαιος μαζί του, μιας κι ο Αθαρίας, με αντάλλαγμα να μπορεί να περιφέρεται όλη μέρα του Θεού στο Υποστατικό, μονολογώντας, μασώντας το τίποτα, το βλέμμα καρφωμένο στα νύχια του δεξιού του χεριού, γυάλιζε το αυτοκίνητο του νεαρού κυρίου μ’ ένα κίτρινο ξεσκονόπανο, και ξεβίδωνε τις τάπες από τις βαλβίδες των αυτοκινήτων των φίλων του νεαρού κυρίου ώστε ο νεαρός κύριος να τις είχε για καβάτζα τη μέρα που μπορεί να στράβωναν τα πράγματα και να υπήρχε έλλειψη και, λες κι αυτό δεν ήταν ήδη αρκετό, ο Αθαρίας φρόντιζε τα σκυλιά, το κυνηγόσκυλο και το σέτερ, και τα τρία αλεπουδόσκυλα κι έτσι και, μες στην άγρια νύχτα, ούρλιαζε το μαντρόσκυλο του βοσκού και ξεσηκώνονταν τα σκυλιά του Υποστατικού, εκείνος, ο Αθαρίας, τα καταπράυνε με γλυκόλογα, τα έξυνε επί ώρα ανάμεσα στα μάτια μέχρι να ηρεμήσουν κι ύστερα για ύπνο και, με το πρώτο φως της μέρας, έβγαινε στην αυλή και τεντωνόταν, άνοιγε την πόρτα του κοτετσιού κι άφηνε ελεύθερα τα γαλιά κάτω από τις βελανιδιές, μέσα από την περίφραξη, προστατευμένα από το συρματόπλεγμα και, ύστερα, έξυνε τις κουτσουλιές από τις κότες στις κούρνιες και, όταν τελείωνε, έτρεχε αμέσως να ποτίσει τα γεράνια και την ιτιά και καθάριζε το δωματιάκι του μπούφου και τον χάιδευε ανάμεσα στ’ αφτιά και, την ώρα που άρχιζε να σκοτεινιάζει, πάντα μα πάντα, ο Αθαρίας, οκλαδόν στο σκαμνί, δίπλα στη φωτιά, στο έρημο πρόθυρο, ξεπουπούλιαζε πέρδικες, μπεκάτσες, τρυγόνια, αγριόγαλους, που ’χε κατεβάσει ο νεαρός κύριος εκείνο το πρωί και, πολύ συχνά, αν τα κυνήγια ήταν πολλά, ο Αθαρίας κρατούσε ένα για τη γερακίνα, με αποτέλεσμα ο μπούφος, κάθε φορά που τον έβλεπε να εμφανίζεται, να τον τυλίγει με το κίτρινο στρογγυλό του βλέμμα, και να κροταλίζει το ράμφος του, λες και του ’κανε τσιριμόνιες, με αυθόρμητη τρυφερότητα, γιατί σ’ όλους τους άλλους, του νεαρού κυρίου συμπεριλαμβανομένου, τους ρουθούνιζε, σαν οργισμένος γάτος, κι έβγαζε τα νύχια του, ενώ εκείνον, τον αντιμετώπιζε αλλιώς, αφού σπάνιες ήταν οι βραδιές που δεν τον τρατάριζε, ακόμα κι όταν δεν υπήρχε κάποιο καλύτερο έδεσμα, με καμιά κίσσα, κανέναν κόρακα ή μισή ντουζίνα σπουργίτια που τα ’χε πιάσει με ξόβεργες στο νερόλακκο με τους κυπρίνους, ή ένας Θεός ξέρει πού αλλού, αλλά, σε κάθε περίπτωση, ο Αθαρίας, έλεγε στον Μέγα Δούκα, κάθε φορά που τον πλησίαζε, γλυκαίνοντας τη φωνή του,

          γερακίνα ομορφούλα, γερακίνα ομορφούλα,

και τον έξυνε ανάμεσα στα μάτια, και του χαμογελούσε με τα ξεδοντιάρικα ούλα του, κι έτσι και χρειαζόταν να τον δέσει ψηλά στο βράχο, προκειμένου ο νεαρός κύριος ή η νεαρή κυρία ή οι φίλοι του νεαρού κυρίου ή οι φίλες της νεαρής κυρίας να διασκεδάσουν, πυροβολώντας τους αετούς ή τις κουρούνες από τη φυλάχτρα, χωμένοι καλά στις κρυψώνες τους, ο Αθαρίας τού τύλιγε στο δεξί ποδαράκι ένα κομμάτι κόκκινο ύφασμα για να μην του κάνει ζημιά η αλυσίδα, κι όση ώρα ο νεαρός κύριος ή η νεαρή κυρία ή οι φίλοι του νεαρού κυρίου ή οι φίλες της νεαρής κυρίας παρέμεναν μέσα στη φυλάχτρα, εκείνος πρόσμενε, καθισμένος στις φτέρνες του, προστατευμένος ανάμεσα στους θάμνους του παρατηρητηρίου του, επιτηρώντας, τρέμοντας σαν χλωρό κλαράκι, και, παρ’ όλο που ήταν κάπως περήφανος στ’ αφτιά, άκουγε τον ξερό κρότο των εκπυρσοκροτήσεων και, κάθε φορά, ταραζόταν κι έκλεινε τα μάτια και, μόλις τ’ άνοιγε ξανά, κοιτούσε προς τη μεριά του μπούφου και, όταν τον αντίκριζε σώο κι αβλαβή, στητό κι αγέρωχο, σαν να προστάτευε το βράχο, ένιωθε περηφάνια για εκείνον και μονολογούσε συγκινημένος,

          γερακίνα ομορφούλα,

κι αισθανόταν να τον κατακλύζει μια έντονη επιθυμία να τον ξύσει ανάμεσα στα αφτιά και, όταν ο νεαρός κύριος ή η νεαρή κυρία ή οι φίλοι του νεαρού κυρίου ή οι φίλες της νεαρής κυρίας, κουράζονταν να σκοτώνουν κίσσες ή κουρούνες κι έβγαιναν από τη φυλάχτρα, και τεντώνονταν για να ξεπιαστούν, λες κι έβγαιναν από ορυχείο, εκείνος πλησίαζε τον Μέγα Δούκα, κουνώντας πάνω κάτω το σαγόνι σου, σαν να μασούσε κάτι, και τότε ο μπούφος κορδωνόταν από ικανοποίηση και φούσκωνε σαν παγώνι κι ο Αθαρίας τού χαμογελούσε,

          δεν δείλιασες καθόλου, γερακίνα

 

 

....../......

Το 2020 εορτάστηκαν τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Μιγκέλ Ντελίμπες (Βαγιαδολίδ, 1920-2010) με πλήθος εκθέσεων, αποκάλυψη αγάλματος στη γενέτειρα του συγγραφέα (και μάλιστα άνευ βάθρου), έργο του Εδουάρδο Κουαδράδο, παγκόσμια πρώτη της όπερας Πέντε ώρες με τον Μάριο του Χόρχε Γκρούντμαν η οποία, προφανώς, βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα και πολλές άλλες εκδηλώσεις. Η Ισπανία τίμησε με ευγνωμοσύνη τον μεγάλο πεζογράφο εν μέσω πανδημίας, γεγονός που αναγκαστικά προσέδωσε στους εορτασμούς κάτι από τη διακριτικότητα, τη σεμνότητα και τη συστολή που χαρακτήριζαν πάντα τον Ντελίμπες.

        Οι Εκδόσεις Ποταμός, οι οποίες κυκλοφόρησαν την άνοιξη του 2019 το Πέντε ώρες με τον Μάριο, θέλησαν να συμβάλουν στο Έτος Ντελίμπες με την κυκλοφορία, σε καινούργια μετάφραση, του εμβληματικού του μυθιστορήματος Los santos inocentes (1981), που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στα ελληνικά, το 2001, από τις Εκδόσεις Γκοβόστη, σε μετάφραση Δέσποινας Μάρκου, με τον τίτλο, τότε, Οι αθώοι άγιοι.     

 

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος  

El espectador: το "εξαρχειώτικο" σενάριο του Mariano Pensotti

 

Ο ΘΕΑΤΗΣ

του Μαριάνο Πενσότι

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

1.       ΑΙΘΟΥΣΑ ΘΕΑΤΡΟΥ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΒΡΑΔΥ

 

Η πλατεία μιας θεατρικής αίθουσας. Σε λίγο θα αρχίσει η παράσταση. Δεν βλέπουμε τη σκηνή, μόνο τα καθίσματα της πλατείας. Οι θεατές καταφθάνουν σταδιακά και κάθονται στις θέσεις τους. Διαβάζουν το πρόγραμμα του έργου, βγάζουν τα πανωφόρια τους, απενεργοποιούν τα κινητά τους, κοιτάζουν την άδεια ακόμη σκηνή. Το μέρος γεμίζει από κόσμο, τόσο που δεν μένει ούτε ένα κάθισμα άδειο.

Επικεντρωνόμαστε σε μια παρέα από άντρες και γυναίκες διαφόρων ηλικιών που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας. Όλοι κοιτούν μπροστά τους, ανυπόμονοι να αρχίσει το έργο.

Ύστερα από λίγο, τα φώτα αρχίζουν να σβήνουν σιγά σιγά πάνω από τους θεατές.

Ξεκινάει η θεατρική παράσταση. Το πλάνο σκοτεινιάζει σταδιακά πριν αρχίσει η δράση στη σκηνή. 

 

2.       ΑΙΘΟΥΣΑ ΘΕΑΤΡΟΥ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΒΡΑΔΥ

 

Το έργο μόλις έχει τελειώσει και οι θεατές βγαίνουν από το θέατρο. Από μακριά τους βλέπουμε να σχολιάζουν αυτό που μόλις είδαν. Κατά πως φαίνεται το έργο ήταν πολύ καλό. Όλο το κοινό είναι συγκινημένο.

                Οι θεατές απομακρύνονται προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

 

1

 

1.       ΠΛΑΤΩΜΑ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Στο πλάτωμα του λόφου του Στρέφη ένα ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ παίζει μουσική. Σε μια άκρη του πλατώματος, παρατηρώντας την πόλη που απλώνεται στα πόδια του λόφου και ακούγοντας δίχως να δίνει προσοχή το συγκρότημα, στέκεται ένας ΑΝΤΡΑΣ (65) με μούσι και μποέμ εμφάνιση. Κρατάει από το λουρί έναν γέρικο σκύλο που κάθεται στο πλάι του και ανασαίνει με δυσκολία. Ο άντρας αρχίζει να στρίβει ένα τσιγάρο ενόσω παίζει το συγκρότημα.   

                Στο βάθος, ένα ΙΧ μπαίνει στο δρόμο που πάει περιμετρικά γύρω από το πλάτωμα. Σταματάει σε μια στροφή. Από το αυτοκίνητο κατεβαίνει μια ΓΥΝΑΙΚΑ (30) ντυμένη λιτά αλλά κομψά. Προχωράει με αποφασιστικά βήματα προς το μέρος όπου στέκεται ο άντρας. Χαμογελάει μόλις βλέπει το σκύλο και σπεύδει να τον χαιρετήσει και να τον χαϊδέψει. Τον φωνάζει με το όνομά του, χαμογελώντας.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Γεια σου, Λύκε! Πώς είναι το Λυκάκι μου;…

Ο άντρας χαμογελάει όση ώρα η γυναίκα χαϊδεύει το σκύλο. Έπειτα εκείνη ορθώνει το κορμί της και τότε κοιτάζονται και οι δύο καταπρόσωπο. Επί μερικά δευτερόλεπτα δεν μιλάει κανείς τους.

ΓΥΝΑΙΚΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Μπορώ ν’ αφήσω το αυτοκίνητο εκεί ή θα με γράψουν;

Ο άντρας σηκώνει τους ώμους.

ΑΝΤΡΑΣ

Πώς είσαι;

Εκείνη δεν απαντάει. Χαϊδεύει ξανά το σκύλο.

ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Ωραίο ρούχο. Τι μάρκα είναι;

ΓΥΝΑΙΚΑ (κοιτάζοντας το σκύλο)

Τα πίσω πόδια του έχουν το πρόβλημα;

ΑΝΤΡΑΣ

Τα πίσω, τα μπροστινά, το στομάχι, τα πάντα…

ΓΥΝΑΙΚΑ

Μα δεν είναι και τόσο γέρος…

Το συγκρότημα σταματάει να παίζει. Κάνουν διάλειμμα. Κινούμενος αργά ο άντρας υποχρεώνει το σκύλο να περπατήσει στο πλάτωμα. Υπάρχει μια κάποια αμηχανία μεταξύ του άντρα και της γυναίκας.

ΑΝΤΡΑΣ

Ξαφνιάστηκα που μου τηλεφώνησες…

ΓΥΝΑΙΚΑ

Η Θεοδώρα μού είπε χθες τι συμβαίνει με τον Λύκο.

ΑΝΤΡΑΣ

… αλλά χάρηκα.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Έχεις κάποιο έργο στα σκαριά;

ΑΝΤΡΑΣ

Ναι, ναι… Δηλαδή, γράφω κάτι, είναι ένα μελλοντικό σχέδιο…

ΓΥΝΑΙΚΑ

Είσαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα;

ΑΝΤΡΑΣ

Για μένα;

ΓΥΝΑΙΚΑ

Για τον Λύκο…

ΑΝΤΡΑΣ

Καμία. Εσύ, είσαι σίγουρη ότι θέλεις να με συνοδεύσεις;

Η γυναίκα γνέφει καταφατικά. Περπατούν και δυο τους κοντά κοντά προς έναν από τους πλαϊνούς δρόμους που βρίσκονται γύρω από το πλάτωμα.

 

2.       ΟΔΟΣ ΜΕΘΩΝΗΣ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας και η γυναίκα περπατούν αργά σε ένα δρόμο στα πέριξ του λόφου του Στρέφη ακολουθώντας το ρυθμό του γέρικου σκύλου.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Μου ’πε η Θεοδώρα ότι ήθελες ν’ αφήσεις τη σκηνοθεσία.

ΑΝΤΡΑΣ

Η Θεοδώρα είναι υπερβολικά ευγενική, η αλήθεια είναι ότι δεν μου τηλεφωνούν κι από πολλά θέατρα αυτή την εποχή. Πώς είναι ο…; Ξέχασα το όνομά του…

ΓΥΝΑΙΚΑ

Χωρίσαμε πριν τρία χρόνια. Από τότε που πήρα προαγωγή στη δουλειά.

ΑΝΤΡΑΣ

Συγχαρητήρια… για την προαγωγή… Ξέρω ότι ταξιδεύεις πολύ, είδα τις φωτογραφίες στο Facebook...

Εκείνη κάνει μια ειρωνική χειρονομία. Ο σκύλος κοντοστέκεται και φαίνεται ότι δεν θέλει να προχωρήσει άλλο. Τον κοιτάζουν και οι δύο. Εκείνος αναγκάζεται να τον τραβήξει πολλές φορές απαλά από το λουρί για να τον κάνει να περπατήσει.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Θυμάσαι όταν του πετούσα εκείνο το ξυλάκι; Έτρεχε επί ώρες…

ΑΝΤΡΑΣ

Γι’ αυτό δεν μπορεί πλέον, επειδή όταν ήταν μικρός τον έκανες κι έτρεχε ασταμάτητα.

Εκείνη γελάει για πρώτη φορά, πιο χαλαρή.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Πάμε να δούμε το σπίτι.

ΑΝΤΡΑΣ

Ποιο σπίτι;

ΓΥΝΑΙΚΑ

Το δικό μας.

ΑΝΤΡΑΣ

Το δικό μας; Θ’ αργήσουμε.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Βιάζεσαι να σκοτώσουν τον Λύκο;

Εκείνη παίρνει πρωτοβουλία και αρχίζει να προχωράει προς άλλη κατεύθυνση από εκείνη που είχαν πάρει. Εκείνος αναστενάζει και την ακολουθεί με το σκύλο.

 

3.       ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΟ ΚΤΙΡΙΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας, η γυναίκα και ο σκύλος φτάνουν μπροστά από ένα ετοιμόρροπο εγκαταλειμμένο κτίριο.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Πολλά βράδια, κυρίως όταν κοιμάμαι σε κάποιο ξενοδοχείο, εξακολουθώ να ονειρεύομαι ότι μένουμε εδώ.

Κοιτάζουν και οι δύο την πρόσοψη.

ΑΝΤΡΑΣ

Μάλλον δεν χρησιμεύει σε τίποτα, αλλά θα ’θελα να σου ζητήσω συγγνώμη. Όλες εκείνες οι χαζομάρες που σου ’πα όταν τσακωθήκαμε…

ΓΥΝΑΙΚΑ

Δεν πειράζει.

ΑΝΤΡΑΣ

Εδώ και χρόνια το ’χω μετανιώσει. Στ’ αλήθεια.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Μην γινόμαστε μελοδραματικοί, μπαμπά! Όλα καλά, σοβαρά μιλάω. Έλα, ας βγάλουμε μια φωτογραφία…

Παίρνει το κινητό της. Στήνει τον πατέρα της με φόντο την πρόσοψη του εγκαταλειμμένου κτιρίου.

ΓΥΝΑΙΚΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Με τον Λύκο… Πάρ’ τον αγκαλίτσα…

Ο άντρας παίρνει το σκύλο αγκαλιά, σαν να ήταν μωρό. Η γυναίκα τραβάει τη φωτογραφία.

 

4.       ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Καθώς πλησιάζουν στο δρόμο όπου βρίσκεται η κτηνίατρος, ο σκύλος αρχίζει να περπατάει ακόμα πιο αργά, λες και γνωρίζει τι τον περιμένει.

ΑΝΤΡΑΣ

Χθες πήγα να δω μια θεατρική παράσταση. Δεν μπορώ να τη βγάλω από το μυαλό μου.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ήταν ωραία;

ΑΝΤΡΑΣ

Απίστευτα ωραία.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Λες εσύ καλά λόγια για μια παράσταση που δεν είναι δική σου; Αυτό κι αν είναι πρωτάκουστο!

ΑΝΤΡΑΣ

Είχε μια δύναμη… Μια ζωντάνια… κάτι που εγώ δεν κατάφερα ποτέ μου σε κανένα από τα έργα μου.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Τι αφορούσε;

ΑΝΤΡΑΣ

Βασιζόταν σε μια αληθινή ιστορία που δεν είναι και πολύ γνωστή. Στην Κατοχή, υπήρχε στα Εξάρχεια μια διάσημη ζητιάνα. Ζούσε σ’ ένα υπόγειο. Έβγαινε τα βράδια, κοντοστεκόταν, κατά πως φαίνεται, δίπλα στα παράθυρα των σπιτιών και φώναζε δυνατά ζητώντας φαγητό. Φορούσε μάσκα και σχεδόν κανείς ποτέ δεν είχε δει το πρόσωπό της. Την έλεγαν Ροζαλία. Το έργο μιλούσε γι’ αυτή την ιστορία.

Περπατούν σιωπηλοί τα τελευταία μέτρα που υπολείπονται μέχρι το δρόμο της κτηνιάτρου.

 

5.       ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΥ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας και η γυναίκα φτάνουν στο δρόμο όπου βρίσκεται η κτηνίατρος η οποία θα κάνει ευθανασία στο σκύλο. Λόγω της κατάστασης είναι και οι δυο τους νευρικοί.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Θα ’ρθω μαζί σου.

ΑΝΤΡΑΣ

Όχι, δεν χρειάζεται.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Τουλάχιστον θα σε περιμένω να βγεις.

ΑΝΤΡΑΣ

Άσ’ το, καλύτερα. Δεν θα ’ναι και πολύ ευχάριστη η κατάσταση.

Φτάνουν μέχρι την πόρτα της κτηνιάτρου.

ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Αποχαιρέτα τον εδώ.

Η γυναίκα σκύβει για να χαϊδέψει το σκύλο για τελευταία φορά. Ψιθυρίζει κάτι στο αφτί του ζώου που εμείς δεν το ακούμε. Είναι συγκινημένη, αλλά συγκρατείται.

ΓΥΝΑΙΚΑ (στον άντρα)

Τηλεφώνησέ μου αν χρειαστείς κάτι.

Άξαφνα, όταν εκείνη κάνει να φύγει, ο σκύλος δείχνει απρόσμενη ζωντάνια. Γαβγίζει και αρχίζει να πηγαίνει πέρα-δώθε. Μοιάζει άξαφνα με νεαρό σκύλο. Η γυναίκα βλέπει στο πεζοδρόμιο ένα ξυλάκι. Το δείχνει στο ζώο, που κουνάει την ουρά του με παιχνιδιάρικη διάθεση. Εκείνη του το πετάει.

                Ο άντρας τού λύνει το λουρί. Η γυναίκα γελάει και παροτρύνει το σκύλο να παίξει.

                Ο σκύλος τρέχει με απίστευτη ταχύτητα για να το πιάσει. Τρέχει από δω κι από κει με το ξυλάκι στο στόμα.

                Στο πεζοδρόμιο απέναντι από την κτηνίατρο υπάρχει ένα ωδείο και μερικά παιδιά κάνουν ασκήσεις με τα όργανά τους, αδιάφορά για τα όσα γίνονται στο δρόμο.

 

2

 

1.       ΚΑΜΑΡΙΝΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΓΥΡΙΣΜΑΤΩΝ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Μια ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ (60) και μια ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ (35) βρίσκονται σε κάποιο αυτοσχέδιο καμαρίνι γυρισμάτων, αμφότερες μπροστά σε έναν μεγάλο καθρέφτη. Φαίνονται εντελώς όμοιες· φορούν το ίδιο εντυπωσιακό και κάπως σέξι φόρεμα της δεκαετίας του ’20, που η νεαρή ηθοποιός μόλις έβαλε. Μια ΜΑΚΙΓΙΕΖ ετοιμάζει τη διάσημη ηθοποιό, ενώ ταυτόχρονα η νεαρή ηθοποιός μακιγιάρεται μόνη της, αντιγράφοντας τη διάσημη ηθοποιό. Και οι δυο τους έχουν το ίδιο χτένισμα. Μοιάζουν πολύ η μία στην άλλη. Στο βάθος, μέσα από μια ανοιχτή πόρτα, φαίνεται το διαρκές πηγαινέλα διάφορων ΤΕΧΝΙΚΩΝ οι οποίοι προετοιμάζουν τη σκηνή που πρόκειται να γυριστεί. 

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Δεν είναι δυνατόν να μην το θυμάμαι!

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Ήταν των Smiths;

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Όχι, όχι, εγγλέζικο ήταν το συγκρότημα, αλλά λιγότερο γνωστό…

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Οι Clash; Οι New Order;…

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Ούτε. Θα προσπαθώ επί μέρες να το θυμηθώ! Η μελωδία ήταν καταπληκτική… Γιατί δεν θυμόμαστε ποτέ τα ωραία τραγούδια και μας κολλάνε μονάχα τα άσχημα;

Η νεαρή ηθοποιός χαμογελάει και γνέφει καταφατικά.

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Το ζήτημα είναι ότι η ταινία μας τελειώνει με μια παρόμοια μουσική, όταν πηδάω από το μπαλκόνι, μελαγχολική μουσική που όμως, την ίδια στιγμή, σε παρακινεί να χορέψεις.

Η μακιγιέζ ολοκληρώνει τη δουλειά της. Η διάσημη ηθοποιός τής κάνει ένα νεύμα δείχνοντάς της ότι θα αναλάβει η ίδια τις τελικές λεπτομέρειες. Οι δύο γυναίκες μένουν μόνες μπροστά στον καθρέφτη. Η διάσημη ηθοποιός κάνει μια γκριμάτσα πόνου μόλις κάνει να σηκωθεί.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Πώς είναι το πόδι σου;

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Θα εγχειριστώ την ερχόμενη εβδομάδα.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Ανησυχείς;

Η διάσημη ηθοποιός γνέφει αρνητικά.

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Είναι μια χαζομάρα.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Πρέπει να σου εξομολογηθώ ότι χάρηκα.

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Επειδή θα πρέπει να εγχειριστώ;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Όχι, όχι! Επειδή χάρη σ’ αυτό με φώναξαν. Οι τελευταίοι μήνες ήταν χάλια από άποψη δουλειάς.

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Θα προσπαθήσω να τραυματίζομαι πιο συχνά, για να μην πεινάσεις.

Γελάνε και οι δύο. Τελειώνουν το μακιγιάρισμα και συγκρίνονται μεταξύ τους.

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Κάτσε να σε δω…

Ένας ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ (40) μπαίνει στο καμαρίνι με ένα ποτήρι καφέ στο ένα χέρι και έναν ασύρματο στο άλλο. Τις κοιτάζει και κουνάει το κεφάλι του επιδοκιμάζοντας την ομοιότητά τους.

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Τέλειες! Είστε ίδιες. Πέντε λεπτά.

Ο βοηθός βγαίνει. Η νεαρή ηθοποιός είναι εμφανώς κάπως νευρική.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Δεν σ’ ενοχλεί που θα παίξεις αυτή τη σκηνή;

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Όχι, γιατί;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Δεν ξέρω… Μια αυτοκτονία…

Υπάρχει κάτι που την ανησυχεί και δεν ξέρει πώς να το εκφράσει.

ΔΙΑΣΗΜΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Εξαιτίας του ποδιού μου, θα ’σαι εσύ εκείνη που θα πηδήξει από το μπαλκόνι.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ (σοβαρή)

Μα να κάνεις την αυτόχειρα… δεν σε ταράζει; Εμένα θα μ’ έκανε να αισθανθώ… απαίσια…

Η διάσημη ηθοποιός σηκώνει τους ώμους της. Παίρνει ένα τσιγάρο και βγαίνει από το καμαρίνι.  

                Η νεαρή ηθοποιός μένει μόνη, είναι αγχωμένη, σηκώνεται και ξανακάθεται δύο φορές, τσεκάρει το κινητό της. Λίγο αργότερα επιστρέφει ο βοηθός σκηνοθέτη.

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Δεν έχεις απορίες, έτσι; Πλησιάζεις στο μπαλκόνι και πηδάς. Η κάμερα θα σε φιλμάρει από πίσω. Πρόσεξε να μην φανεί ποτέ το πρόσωπό σου.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Και θ’ ακουστεί η μουσική;

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ (δίχως να καταλαβαίνει)

Ποια μουσική;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Της αυτοκτονίας, μου είπαν ότι…

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Όχι, όχι, αυτά θα γίνουν μετά, εσύ τώρα απλώς πρέπει να πηδήξεις. Υπάρχει ένα στρώμα κάτω, είναι μικρό το ύψος. Άντε, βιάσου, γιατί αρχίζουμε μ’ αυτή τη σκηνή.

Εκείνη είναι ολοένα και πιο νευρική, παίρνει ένα τσιγάρο από το πακέτο που άφησε η διάσημη ηθοποιός.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Δυο τζούρες και είμαι έτοιμη.

Βγαίνει από το καμαρίνι με το τσιγάρο στο χέρι.

 

2.       ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙΝΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΓΥΡΙΣΜΑΤΩΝ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Η νεαρή ηθοποιός, με το τσιγάρο, που ακόμη δεν το έχει ανάψει, στο χέρι, βγαίνει από το μέρος όπου γίνονται τα γυρίσματα. Διασταυρώνεται με έναν ΤΕΧΝΙΚΟ που κουβαλάει εξοπλισμό για την κινηματογράφηση. Εκείνη κάνει να ανάψει το τσιγάρο, διστάζει για μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα, αντί να το ανάψει, απομακρύνεται περπατώντας από το μέρος.   

 

3.       ΔΡΟΜΟΣ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Η νεαρή ηθοποιός περπατάει σε ένα δρόμο των Εξαρχείων. Το εντυπωσιακό της φόρεμα και το μακιγιάζ της έρχονται σε αντίθεση με το μέρος. Μοιάζει σαν να μην πηγαίνει κάπου συγκεκριμένα, φαίνεται κάπως χαμένη.

 

4.       ΔΡΟΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Η νεαρή ηθοποιός περπατάει σε έναν πεζόδρομο. Κοντά στη γωνία υπάρχει ένα δισκάδικο στο οποίο μπαίνει κανείς κατεβαίνοντας από μια σκάλα. Από μέσα ακούγεται μουσική.

                Εκείνη ετοιμάζεται να προσπεράσει, αλλά ακριβώς εκείνη τη στιγμή ένας ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ (35), που καπνίζει στην πόρτα, της μιλάει.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Δεν με χαιρετάς;

Η νεαρή, σαν να βγαίνει από την κατάσταση ονειροπόλησης στην οποία βρισκόταν, κοντοστέκεται να κοιτάξει τον άντρα. Ξαφνιάζεται.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Τι κάνεις εδώ;

ΝΕΑΡΟΣ ANTΡAΣ

Τι κάνω εγώ εδώ; Εδώ εξακολουθώ να δουλεύω. Εσύ τι κάνεις και μάλιστα ντυμένη έτσι;

Εκείνη χαμογελάει και προσπαθεί να ομαλοποιήσει την κατάσταση.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Πάω σ’ ένα αποκριάτικο πάρτι.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Βιάζεσαι; Να σε κεράσω μια μπύρα;

Μπαίνουν και οι δύο στο δισκάδικο.

 

5.       ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Το δισκάδικο είναι ένα ευρύχωρο μαγαζί με ξύλινα ράφια γεμάτα δίσκους βινυλίου, και αφίσες με μουσικούς στους τοίχους. Σε μια άκρη βρίσκεται ο πάγκος του υπαλλήλου.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Τίποτα δεν έχει αλλάξει...

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Αυτό είναι το ωραίο.

Ο άντρας πηγαίνει σε ένα μικρό ψυγειάκι που βρίσκεται πίσω από τον πάγκο και παίρνει δύο μπύρες. Ανεβάζει την ένταση της μουσικής που ακούγεται στο μαγαζί. Εκείνη γελάει.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Τι τρέχει;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Θυμάσαι ότι τότε που βγαίναμε οι δυο μας μου ’χες χαρίσει αυτόν το δίσκο;

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Είναι απίθανος δίσκος.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Δύο φορές μού τον χάρισες! Σε δύο διαφορετικά γενέθλια.

Γελάνε και οι δύο. Εκείνη χορεύει για λίγο με τη μουσική, ενώ ταυτόχρονα τη σιγομουρμουρίζει, και περπατάει στους διαδρόμους με τα γεμάτα δίσκους ράφια. Φαίνεται να χαλαρώνει.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Σου ’ρχονται στο μυαλό εγγλέζικα συγκροτήματα που γράφουν μελαγχολική μουσική, η οποία όμως μπορεί να χορευτεί;

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Χιλιάδες.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Δεν με βοηθάς έτσι!

Εκείνη δείχνει πιο απελευθερωμένη και χορεύει όλο και περισσότερο με τη μουσική.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Και λοιπόν;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Τι και λοιπόν…;

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Έγινες τελικά διάσημη ηθοποιός; Ξέρεις ότι εγώ δεν βλέπω τηλεόραση. Θα ’πρεπε να σου ζητήσω αυτόγραφο;

Εκείνη διακόπτει το χορό της. Δεν απαντάει. Προσπαθεί να πάρει ανάσες.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Παλιότερα, όταν χόρευα, κουραζόμουν λιγότερο…

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Μπορεί να το ’βαλα τυχαία αυτό το κομμάτι. Δεν ακούω πλέον αυτή τη μουσική.

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Τι ακούς;

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Άλλη μουσική. Θα ’πρεπε να σε βάλω να την ακούσεις με ακουστικά, αλλιώς δεν έχει νόημα.

Εκείνη γνέφει ότι δέχεται. Κάθονται δίπλα στο πικάπ. Εκείνος της φοράει ακουστικά και βάζει μουσική που την ακούει μόνο εκείνη. Για κάποιο διάστημα βλέπουμε την έκφρασή της την ώρα που ακούει τη μουσική που εμείς δεν ακούμε. Σταδιακά εκείνη σοβαρεύει, συγκινείται από αυτό που ακούει. Δάκρυα ξεπηδούν στα μάτια της. Εκείνος αιφνιδιάζεται. Της βγάζει τα ακουστικά.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Έι!! Δεν περίμενα να ’χεις τέτοια αντίδραση. Είσαι καλά;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Ναι, ναι… Είναι που… Δεν ξέρω…

Εκείνη σηκώνεται και περπατάει σαν να αισθάνεται άβολα.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Σου συμβαίνει κάτι;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Όχι. Δεν ξέρω. Είμαι κουρασμένη. Μου θύμισε ένα έργο που είδα χθες.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Ένα θεατρικό έργο;

ΝΕΑΡΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Διηγούνταν την ιστορία μιας ζητιάνας που ζούσε στα Εξάρχεια τη δεκαετία του ’40. Την έλεγαν Ροζαλία. Τρομοκρατούσε τα παιδιά με την εμφάνισή της. Ορισμένες μέρες φορούσε μάσκες που της κάλυπταν το πρόσωπο. Έλεγαν ότι άρπαζε παιδιά και τα πήγαινε στο υπόγειό της. Κανένα παιδί δεν τολμούσε να περάσει από εκεί. Το έργο ήταν καταπληκτικό, με άφησε άφωνη… Η ηθοποιός που έκανε τη Ροζαλία ήταν… απίστευτη.

ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ

Άλλη μια μπύρα;

Εκείνη κάνει να μιλήσει αλλά, άξαφνα, φιλάει τον άντρα. Εκείνος αιφνιδιάζεται. Αφήνεται στο φιλί.

                Εκείνη, με κάποια αδεξιότητα, τον οδηγεί σε ένα δωματιάκι που υπάρχει στο πίσω μέρος του μαγαζιού, ένα είδος αποθήκης. Από την πόρτα που μένει μισάνοιχτη, τους βλέπουμε να κάνουν έρωτα με φούρια.

 

6.       ΔΡΟΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Η νεαρή ηθοποιός βγαίνει από το δισκάδικο. Το μακιγιάζ της έχει κάπως ξεβάψει και το φόρεμά της είναι τσαλακωμένο.

                Διστάζει για κάποια δευτερόλεπτα και, ύστερα, βηματίζει προς το μέρος από το οποίο είχε έρθει, επιστρέφοντας στα γυρίσματα.

 

3

 

1.       ΣΚΑΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΙΣΑΥΡΩΝ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Την ώρα που βλέπουμε εικόνες εν κινήσει από τα γκράφιτι και τα σκαλάκια της οδού Ισαύρων αρχίζουμε να ακούμε σε off ένα διάλογο.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Είναι αλήθεια, οι ταινίες του Γκοντάρ της δεκαετία του ’60 έπαιζαν με τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας με τρόπο πολύ ιδιαίτερο.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Όπως στο Η Κινέζα.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Ακριβώς. Σκέψου πώς πάντρευε φιλοσοφικές και πολιτικές συζητήσεις με ντοκουμενταρίστικα στοιχεία από τη ζωή των ηθοποιών του.  

Ένας ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ (45) και μια ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ (25) περπατούν ανεβαίνοντας τα σκαλάκια του δρόμου. Μιλούν με πολύ κέφι, με τρόπο σχεδόν φιλικό. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι χαλαροί.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Εμένα μου αρέσει πολύ εκείνη η σκηνή στην οποία μια μαθήτρια που θέλει να επαναστατήσει μιλάει με τον καθηγητή της. Συζητούν επί δέκα περίπου λεπτά για πολιτική. Όλο αυτό σ’ ένα πλάνο σεκάνς που εκτυλίσσεται μέσα σε τρένο.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Αριστούργημα. Μια τέτοια σκηνή θα ήταν αδύνατη σε μια σημερινή ταινία.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Ακριβώς, αδύνατη. Δεν γυρίζονται πλέον πράγματα με τέτοια εννοιολογική πολυπλοκότητα.

Ο καθηγητής και η φοιτήτρια πλησιάζουν προς το ψηλότερο σκαλοπάτι. Ξάφνου εκείνος φαίνεται να βιώνει μια ένταση, σαν να μιλάει για κάτι που τον ενδιαφέρει ιδιαιτέρως.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Έγραψες κανένα καινούργιο διήγημα για την τάξη;

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Έγραψα.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Για τι πράγμα μιλάει;

 

2.       ΣΚΑΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΣΜΟΛΕΝΣΚΙ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο καθηγητής και η φοιτήτρια εξακολουθούν να περπατούν και να μιλάνε, τώρα κατεβαίνουν από τα σκαλάκια ενός άλλου παρόμοιου δρόμου. Ο διάλογος συνεχίζεται σαν να μην είχε υπάρξει κάποια διακοπή.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Είναι ένα διήγημα για τον Κώστα, τον καθηγητή Λογοτεχνίας. Αυτή τη φορά τσακώνεται με την προϊσταμένη του στο Πανεπιστήμιο, η οποία, επιπλέον, είναι και η πρώην γυναίκα του…

Ο καθηγητής νιώθει κάπως άβολα. Κάνει μια παύση πριν μιλήσει ξανά.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο σού ζήτησα να συναντηθούμε για να μιλήσουμε. Θέλω να σου ζητήσω να μην συνεχίσεις στην τάξη μου.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Τι; Γιατί;

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Βιώνω μια κατάσταση πάρα πολύ μπερδεμένη…

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Εξήγησέ μου τι εννοείς.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Δεν είναι δυνατόν να εξακολουθείς να γράφεις διηγήματα στα οποία ο πρωταγωνιστής να είμαι εγώ. Εδώ και ένα χρόνο, σε ό,τι κι αν γράφεις, εμφανίζομαι εγώ.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Ζώντας όμως καταστάσεις που είναι γεννήματα μυθοπλασίας!

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Αλλά είμαι εγώ. Με το όνομά μου. Ο περίγυρός μου… Και τώρα η πρώην γυναίκα μου!

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Αυτή ήταν η κατευθυντήρια γραμμή που μας έδωσες: πραγματικότητα και μυθοπλασία να γίνουν ένα. Να πάρουμε αφορμή από πρόσωπα και εμπειρίες της πραγματικότητας.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Εννοούσα δικές σας εμπειρίες. Ποτέ μου δεν σας πρότεινα να με χρησιμοποιήσετε εμένα ως χαρακτήρα! Επιπλέον σε όλα όσα έγραψες εμφανίζονται λεπτομέρειες από την υποτιθέμενη προσωπική μου ζωή… ακόμα και ερωτικές λεπτομέρειες…

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Οι χαρακτήρες δεν έχουν ερωτική ζωή;

 

3.       ΣΚΑΛΑΚΙΑ (ΟΔΟΣ ΔΡΥΑΔΩΝ), ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο καθηγητής και η φοιτήτρια συζητούν ολοένα και σε πιο έντονο ύφος, καθώς τώρα ανεβαίνουν κάποια άλλα σκαλάκια ενός παρόμοιου δρόμου.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Εγώ δεν είμαι χαρακτήρας, είμαι πραγματικός. Αυτό που κάνεις μπορεί να μου δημιουργήσει πολλά προβλήματα και στη δουλειά μου και στη ζωή μου.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Οι δεσμοί μας είναι απλώς και μόνο ακαδημαϊκοί, αυτό είναι ξεκάθαρο. Δεν ενδιαφέρομαι για κάτι άλλο. Ο χαρακτήρας είσαι εσύ, αλλά όλα όσα γράφω είναι προϊόντα της φαντασίας μου.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Ίσως να μην το βλέπει έτσι όλος ο κόσμος.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Μα, άραγε, το ζητούμενο δεν είναι η μυθοπλασία να μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα;

Εκείνος είναι όλο και πιο έξω φρενών.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Ποια πραγματικότητα; Η ζωή μου; Μην αρχίζεις τις απλοϊκότητες.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Το βλέπεις; Αυτό είναι το πρόβλημα που ’χουμε σ’ αυτή τη χώρα, και στην Ευρώπη γενικότερα. Φοβόμαστε να κάνουμε κάτι ολοκληρωμένα. Ξέρουμε ότι υπάρχει ανάγκη για αλλαγές αλλά, ακόμα κι όταν αυτές είναι εφικτές, δεν τολμάμε να τις πραγματοποιήσουμε. Μιλάω για τη λογοτεχνία αλλά, κυρίως, για την πολιτική.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ (ενοχλημένος)

Μάλιστα, μάλιστα, κατάλαβα…

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Γι’ αυτό περιβαλλόμαστε από ανθρώπους χλιαρούς, από προδότες. Γι’ αυτό στο τέλος κερδίζουν οι φασίστες…

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ (τη διακόπτει αγανακτισμένος)

Συγγνώμη, γίνεται να περιοριστούμε στα διηγήματά σου;

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Τα διηγήματά μου είναι πολιτικά, δεν είναι απλές μυθοπλασίες.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Δεν βλέπω τι το πολιτικό υπάρχει στο να με κάνεις εμένα κεντρικό ήρωα σε κάποια μετριότατα διηγήματα.

   

4.       ΣΤΕΝΑΚΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ, ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΚΑΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΖΩΣΙΜΑΔΩΝ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο καθηγητής και η φοιτήτρια περπατούν σε ένα στενάκι το οποίο οδηγεί προς άλλα σκαλάκια.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Μπορεί να σου φαίνονται μέτρια, αλλά έχουν πολιτικό μήνυμα: προσπαθώ ν’ αλλάξω τον κόσμο γύρω μου.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Αυτή είναι μια εντελώς παιδιάστικη αντίληψη περί πολιτικής!

Τη στιγμή που ο έντονος διάλογος ανάμεσά τους γίνεται όλο και πιο αψύς, ξαφνικά κοντοστέκονται μπροστά σε δύο ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ που παίζουν ένα τραγούδι στη συμβολή του δρόμου με τα σκαλάκια. Η μουσική είναι έντονη και αυτό διακόπτει για μια στιγμή τη συνομιλία τους. Έπειτα συνεχίζουν να περπατούν, σκεφτικοί· επί μερικά δευτερόλεπτα δεν λέει κανείς τίποτα.     

 

5.       ΣΚΑΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΖΩΣΙΜΑΔΩΝ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Κατεβαίνοντας τα σκαλάκια, επαναρχίζουν τη συζήτησή τους.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Εγώ θα εξακολουθήσω να υπεραμύνομαι των πραγμάτων που κάνω. Χθες, μάλιστα, πήγα και είδα μια εκπληκτική παράσταση, βασισμένη σ’ ένα πραγματικό, αλλά ξεχασμένο, γεγονός. Τη δεκαετία του ’40 μια ζητιάνα ονόματι Ροζαλία ζούσε σ’ ένα υπόγειο. Στην αρχή την κατηγόρησαν ότι άρπαζε παιδιά. Κάποιες φορές όμως ακούγονταν κάτι πολύ περίεργοι θόρυβοι από το υπόγειο κι ο κόσμος έλεγε ότι εκεί κάτω γίνονταν τρομακτικά όργια μεταξύ ζητιάνων. Σκηνές ακόλαστου σεξ και καταχρήσεων στριφογύριζαν στο μυαλό των γειτόνων. Η Ροζαλία έγινε σύνηθες θέμα συζητήσεων στη γειτονιά στη διάρκεια του πολέμου. Η θεατρική παράσταση ανασύρει αυτή την πραγματική ιστορία από το παρελθόν και τη μετατρέπει σε μυθοπλασία.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ (τη διακόπτει)

Δεν είναι το ίδιο μ’ αυτό που κάνεις εσύ. Δεν βλέπω να μπορούμε να συνεννοηθούμε.

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ

Μάλλον όχι.  

 

6.       ΣΚΑΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΔΡΥΑΔΩΝ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

Ο καθηγητής και η φοιτήτρια κατεβαίνουν από τα τελευταία σκαλάκια. Για πρώτη φορά τους βλέπουμε από πίσω. Περπατούν αμίλητοι και οι δυο τους για λίγο, κάπως τσαντισμένοι. Στο τέλος σπάει η σιωπή.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;

Εκείνη γνέφει καταφατικά.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Όλο αυτό, η αντιπαράθεση που μόλις είχαμε, θα αποτελέσει στο μέλλον μέρος κάποιου καινούργιου διηγήματος;

Εκείνη προτιμάει να μην απαντήσει. Εξακολουθούν να κατεβαίνουν τα σκαλάκια και, στο τέλος, ο καθένας στρίβει προς διαφορετική κατεύθυνση και χάνονται.

 

4

 

1.       ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΕΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Είναι νωρίς το πρωί. Ένας ΝΕΑΡΟΣ (28) με εναλλακτικό ντύσιμο και εμφάνιση πίνει βιαστικά τον καφέ του σε χάρτινο ποτηράκι, όρθιος σε μια γωνία. Κατασκοπεύει κάτι στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Είναι νευρικός, κρύβεται κάπως πίσω από ένα διαφημιστικό πανό για να μην τον δουν.

                Στην απέναντι πλευρά του δρόμου υπάρχει ένα τρακαρισμένο αυτοκίνητο, παρατημένο δίπλα στο πεζοδρόμιο. Αυτό παρατηρεί ο νεαρός. Ύστερα από λίγο αντιλαμβάνεται ότι μέσα στο τρακαρισμένο αυτοκίνητο υπάρχει κάποιος. Είναι ένας ΖΗΤΙΑΝΟΣ (65). Μοιάζει να κοιμάται και, κατά διαστήματα, κάνει μικρές κινήσεις για να βολευτεί.

                Ύστερα από κάποιο διάστημα παρατήρησης και σχετικών ενδοιασμών, ο νεαρός παίρνει την απόφαση και διασχίζει το δρόμο. Αφήνει ένα δεύτερο ποτηράκι καφέ και λίγο ψωμί δίπλα στην πόρτα του εγκαταλειμμένου αυτοκινήτου. Έπειτα απομακρύνεται με γρήγορο βήμα. 

 

2.       ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ / ΓΡΑΦΕΙΟ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο νεαρός εργάζεται στο γραφείο του, σε μια μοντέρνα διαφημιστική εταιρεία, σκιτσάροντας. Δοκιμάζει διάφορα σχέδια για την καμπάνια μιας μπύρας.

                Στο διπλανό γραφείο (τους χωρίζει ένας τοίχος από γυαλί) εργάζεται η αδελφή του (35) που είναι και η προϊσταμένη του. Εκείνος την παρατηρεί να μιλάει στο τηλέφωνο πηγαίνοντας πέρα-δώθε.

                Ο νεαρός εκμεταλλεύεται μια στιγμή που δεν τον βλέπει κανείς για να τυπώσει κάτι κόμικ που έχει φτιάξει ο ίδιος. Τα παρατηρεί και κάνει κάποιες διορθώσεις πάνω στα σκίτσα.

                Αλλά είναι ανήσυχος, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε τίποτα. Κοιτάζει επανειλημμένα προς το παράθυρο. Κάποια στιγμή σηκώνεται για να κατευθυνθεί στο μπαλκόνι του γραφείου του.

 

3.       ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ / ΜΠΑΛΚΟΝΙ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ/ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Βγαίνει στο μπαλκόνι. Κοιτάζει προς τα κάτω δίχως να σκύψει υπερβολικά πολύ, για να μην τον δουν. Από το μπαλκόνι φαίνεται το τρακαρισμένο αυτοκίνητο στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Το ξανακοιτάζει επίμονα.

                Ύστερα από λίγο βλέπει μέσα στο αυτοκίνητο τον ζητιάνο που κοιμόταν να έχει ξυπνήσει και να κινείται, τακτοποιώντας αργά τα πράγματά του.

                Ο νεαρός ανάβει τσιγάρο και τον παρατηρεί προσεκτικά από το μπαλκόνι προσπαθώντας να μην γίνει αντιληπτός.

 

4.       ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ / ΓΡΑΦΕΙΟ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Είναι μεσημέρι και ο νεαρός εργάζεται στον υπολογιστή του. Δίπλα του έχει ένα αναψυκτικό και ένα ανέγγιχτο σάντουιτς. Πάει να το φάει αλλά μετανιώνει. Αναζητάει κάτι στα συρτάρια του γραφείου του.

                Βρίσκει χαρτί και το χρησιμοποιεί για να τυλίξει το σάντουιτς. Ετοιμάζεται να βγει από το γραφείο του. Εκείνη τη στιγμή η αδελφή του χτυπάει το τζάμι που χωρίζει τα δύο μέρη. Του γνέφει να πάει να τη δει. Εκείνος υπακούει.

                Μπαίνει στο γραφείο της αδελφής του. Όλα όσα λένε ακούγονται σε σουρντίνα λόγω του τζαμιού. 

ΑΔΕΛΦΗ

Έχεις έτοιμα τα σχέδια;

ΝΕΑΡΟΣ

Σχεδόν...

ΑΔΕΛΦΗ (έκπληκτη)

Βγαίνεις έξω τώρα;

ΝΕΑΡΟΣ

Επιστρέφω αμέσως.

ΑΔΕΛΦΗ

Η παρουσίαση είναι σε δέκα λεπτά.

ΝΕΑΡΟΣ

Ναι, εντάξει, επιστρέφω αμέσως…

Βρισκόμαστε πλέον μέσα στο γραφείο της αδελφής του. Εκείνη βλέπει στο χέρι του το αναψυκτικό και το τυλιγμένο σάντουιτς και καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Εκείνος είναι εμφανώς νευρικός.

ΑΔΕΛΦΗ

Δεν μπορώ να το πιστέψω…

ΝΕΑΡΟΣ

Τι πρόβλημα υπάρχει;

ΑΔΕΛΦΗ

Σου ’χει γίνει έμμονη ιδέα.

ΝΕΑΡΟΣ

Χέσε με.

ΑΔΕΛΦΗ

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι συνεχίζεται η ιστορία με τον ζητιάνο. Γι’ αυτόν τα προορίζεις;

Ο νεαρός δεν απαντάει, αισθάνεται άβολα.

ΑΔΕΛΦΗ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό… Δεν είναι φυσιολογικό!

ΝΕΑΡΟΣ

Φυσιολογικό; Εσένα σου φαίνεται φυσιολογικό ένας ζητιάνος να έχει εγκατασταθεί σ’ αυτό το μέρος;

ΑΔΕΛΦΗ

Είναι ένα αυτοκίνητο.

ΝΕΑΡΟΣ

Το αυτοκίνητο που σκοτώθηκε ο μπαμπάς.

ΑΔΕΛΦΗ

Οι ζητιάνοι ζουν οπουδήποτε!

ΝΕΑΡΟΣ

Ήταν το αυτοκίνητο του μπαμπά…

ΑΔΕΛΦΗ

Βγάλε αυτό το πράγμα επιτέλους από το μυαλό σου!

ΝΕΑΡΟΣ

Απλώς θέλω να βοηθήσω αυτόν τον κακομοίρη.

ΑΔΕΛΦΗ

Τι είναι αυτό που αναζητάς; Μήπως νομίζεις ότι ο ζητιάνος είναι… η μετενσάρκωση του μπαμπά;

Εκείνος δεν αντέχει άλλο τη συζήτηση και φεύγει. Βγαίνει στο δρόμο.

 

5.       ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΕΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο νεαρός κατευθύνεται προς το αυτοκίνητο. Ο ζητιάνος είναι μέσα. Ο νεαρός τον πλησιάζει και του δίνει το αναψυκτικό και το τυλιγμένο σε χαρτί σάντουιτς.

ΝΕΑΡΟΣ

Καλημέρα…

Ο ζητιάνος τον ευχαριστεί με μια κίνηση του κεφαλιού του. Ο νεαρός στέκει όρθιος έξω από το αυτοκίνητο. Η κατάσταση είναι κάπως άβολη.

ΝΕΑΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Είναι διαίτης. Δεν έχει πολλή ζάχαρη… Είναι πιο υγιεινό…

Του μιλάει ενόσω ο ζητιάνος τρώει σιωπηλός.

ΝΕΑΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Πολύ ωραία μέρα, έτσι δεν είναι;

Ο ζητιάνος γνέφει καταφατικά και απαντάει με μονοσύλλαβα.

ΝΕΑΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Δουλεύω ένα κόμικ. Μιλάει για μένα, και για τις σχέσεις μου με τις γυναίκες…

Ο ζητιάνος γνέφει ξανά καταφατικά και τον κοιτάζει ενώ τρώει. Ο νεαρός στέκεται σιωπηλός δίπλα στο αυτοκίνητο.

 

6.       ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ / ΓΡΑΦΕΙΟ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο νεαρός είναι μόνος του στο γραφείο. Κάθεται. Μοιάζει σαν να μην κάνει τίποτα, απλώς παίζει με κάτι που κρατάει στο χέρι. Ιδωμένος από το γραφείο της αδελφής του μοιάζει ακόμα πιο μοναχικός. Τελειώνει το ωράριο στην εταιρεία και τα φώτα σταδιακά σβήνουν. Ξάφνου τα πάντα σκοτεινιάζουν γύρω του. Ο νεαρός ανάβει αυτό που κρατάει: έναν παλιό αναπτήρα.  

 

7.       ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΕΝΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΑΠΟΓΕΥΜΑ

 

Νυχτώνει. Ο νεαρός (με άλλα ρούχα, μιας και έχει περάσει χρόνος) περπατάει προς το αυτοκίνητο με ένα δίσκο με φαγητά και ένα παλιό παλτό στο χέρι.

                Μόλις όμως φτάνει στο αυτοκίνητο, ο ζητιάνος δεν είναι εκεί. Ο νεαρός ανησυχεί, αγχώνεται. Τον αναζητάει με το βλέμμα του εκεί τριγύρω, αλλά δεν τον βλέπει.

                Κάθεται για κάποιο χρονικό διάστημα και ετοιμάζεται να φύγει, απογοητευμένος.

                Μέχρι που τελικά βλέπει τον ζητιάνο να εμφανίζεται, περπατώντας στο δρόμο σε απόσταση μερικών μέτρων. Νιώθει ανακούφιση.

                Χαιρετιούνται με ένα νεύμα. Ο ζητιάνος αφήνει μέσα στο αυτοκίνητο κάτι χαρτόνια που έχει μαζέψει από το δρόμο. Ο νεαρός του δίνει το φαγητό.

ΝΕΑΡΟΣ

Πώς είστε;

ΖΗΤΙΑΝΟΣ

Καλά, ευχαριστώ…

Του δίνει το παλτό που έχει φέρει μαζί του, πιθανότατα ανήκε στον πατέρα του.

ΝΕΑΡΟΣ

Έχει αρχίσει και κάνει κρύο… Α, και αυτό…

Του δίνει τον παλιό αναπτήρα που είχε φυλάξει. Ο ζητιάνος τον ευχαριστεί με ένα νεύμα. Μένουν σιωπηλοί για λίγο.

ΝΕΑΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Θέλετε να με συνοδεύσετε; Πάω σε μια συναυλία… Παίζει η κοπέλα μου στο συγκρότημα…. Είναι εδώ κοντά…

Ο ζητιάνος διστάζει.

ΝΕΑΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Μπορούμε να πιούμε καμιά μπύρα εκεί.

Ο ζητιάνος τελικά δέχεται.

 

8.       ΟΔΟΣ ΓΕΡΑΝΙΟΥ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΒΡΑΔΥ

 

O νεαρός και ο ζητιάνος, ο οποίος φοράει το παλτό που μόλις του χάρισε, περπατούν αργά σε ένα δρόμο στο κέντρο της Αθήνας, κατευθυνόμενοι στο μέρος όπου θα λάβει χώρα η συναυλία.

ΝΕΑΡΟΣ

Πάντα ζούσατε στο δρόμο;

Ο ζητιάνος δεν απαντάει και ο νεαρός συνεχίζει να μιλάει.

ΝΕΑΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Χθες πήγα να δω ένα θεατρικό. Αρκετά καλό. Τα σκηνικά ήταν απίστευτα. Οι χώροι άλλαζαν διαρκώς. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου ήταν μάλιστα μια ζητιάνα, Ροζαλία το όνομά της. Αυτό που όμως δεν γνώριζε κανείς είναι ότι η επαιτεία ήταν μια μεταμφίεση· μια «βιτρίνα» που πίσω της κρυβόταν η πραγματική της δραστηριότητα: ήταν κατάσκοπος. Είχε σκαρφιστεί το alter ego της ζητιάνας ώστε να μην την ανακαλύψουν οι Γερμανοί.

Εξακολουθούν να περπατούν σιωπηλοί μέχρι το μέρος της συναυλίας.   

 

9.       ΧΩΡΟΣ ΡΟΚ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΒΡΑΔΥ

 

O νεαρός και ο ζητιάνος δίπλα δίπλα πίνουν μπύρες στο βάθος του μπαρ. Βλέποντάς τους από πίσω μοιάζουν με παλιούς γνωστούς. Μπροστά τους, σε μια μικρή κατάφωτη σκηνή παίζει το ροκ συγκρότημα της κοπέλας του νεαρού. Πρόκειται για ένα πανκ συγκρότημα με μια ζωτικότητα που σε παρασέρνει. Μπροστά τους, το κοινό χορεύει και χοροπηδάει ασταμάτητα. Ο νεαρός και ο ζητιάνος πίνουν ήρεμα την μπύρα τους την ώρα που η μουσική κατακλύζει τα πάντα.

 

5

 

1.       ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ, ΤΡΟΦΙΜΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ένας ΑΝΤΡΑΣ (40) περπατάει σε μια λαϊκή αγορά σε κάποιο δρόμο των Εξαρχείων, κάνοντας τα ψώνια για το σαββατοκύριακο. Πηγαίνει από πάγκο σε πάγκο ανέμελα, αγοράζει φρούτα και λαχανικά. Υπάρχει πολύς κόσμος που πηγαινοέρχεται ανάμεσα στους πάγκους. Το μέρος σφύζει από ζωή και ζωντάνια.

                Ο άντρας κοντοστέκεται να κοιτάξει τις ελιές, ύστερα τα ψάρια.

                Έπειτα απομακρύνεται.

 

2.       ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ, ΡΟΥΧΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας φτάνει σε ένα μέρος, εκεί που τελειώνουν οι πάγκοι με τα τρόφιμα, όπου πουλάνε μεταχειρισμένα ρούχα. Τα κοιτάζει δίχως να δίνει και μεγάλη προσοχή.

                Άξαφνα, σε μια από τις υπαίθριες επιχειρήσεις βλέπει κάτι που τον ενδιαφέρει. Είναι ένα παλιό τζάκετ σε στυλ στρατιωτικό. Πλησιάζει να το κοιτάξει. Μιλάει στον ΠΩΛΗΤΗ.

ΑΝΤΡΑΣ

Πόσο κάνει;

ΠΩΛΗΤΗΣ

Η τιμή κρέμεται.

Ο άντρας ξεκρεμάει το τζάκετ από την κρεμάστρα. Χαμογελάει.

ΑΝΤΡΑΣ (στον πωλητή)

Είχα ένα ίδιο πριν είκοσι χρόνια.

Το δοκιμάζει, του πηγαίνει αν και σαφώς πρόκειται για ρούχο νεανικό. Διστάζει για λίγο, αλλά του αρέσει και το αγοράζει.

 

3.       ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ, ΤΡΟΦΙΜΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας αποφασίζει να μην βγάλει από πάνω του το τζάκετ παρόλο που κάνει ζέστη. Κοιτάζει, ικανοποιημένος, το είδωλό του στις βιτρίνες των καταστημάτων καθώς περπατάει.

                Κατευθύνεται σε έναν πάγκο με λαχανικά και αγοράζει όσα πράγματα του έλειπαν.

 

4.       ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ, ΤΡΟΦΙΜΑ 2, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Μιλάει με τη γυναίκα του στο τηλέφωνο πριν φύγει από τη λαϊκή. Όση ώρα μιλάει κοιτάζει το είδωλό του στην τζαμαρία ενός φούρνου μπροστά από τον οποίο έχει κοντοσταθεί.

ΑΝΤΡΑΣ

Δεν βρήκα χταπόδι, αγόρασα ψάρια… Και ντομάτες… Μπορούμε να μαγειρέψουμε αυτό που έλεγες… Τέλεια…

Βάζει το κινητό στην εσωτερική τσέπη του τζάκετ που μόλις αγόρασε. Εκείνη τη στιγμή ανακαλύπτει πως υπάρχει κάτι μέσα της. Το βγάζει. Είναι ένα χαρτί παλιό που έχει κάτι γραμμένο. Το παρατηρεί. Είναι ένα κείμενο γραμμένο με το χέρι πριν από καιρό.

                Εκείνος δεν μπορεί να το πιστέψει, το κοιτάζει με αμηχανία. Ξάφνου νιώθει την ανάγκη να καθίσει σε κάτι σκαλοπάτια που βλέπει σε μια γωνία, προκειμένου να μην σωριαστεί κάτω από τη σαστιμάρα. Διαβάζει συνεπαρμένος το εύρημά του.

 

5.       ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας επιστρέφει στο διαμέρισμά του, ένα μέρος ευρύχωρο και φιλόξενο, με πολυάριθμα παιδικά παιχνίδια διασκορπισμένα παντού. Η ΣΥΖΥΓΟΣ του (35) και τα δύο ΑΓΟΡΙΑ του (5 και 8) παίζουν και ζωγραφίζουν στο σαλόνι. Ένα από τα παιδιά χοροπηδάει πάνω σε μια πολυθρόνα, υπάρχει μια ατμόσφαιρα αξιαγάπητου οικογενειακού χάους.

                Ο άντρας χαιρετάει και πάει μέχρι την κουζίνα για να αφήσει τα πράγματα που αγόρασε στη λαϊκή.

ΣΥΖΥΓΟΣ (φωνή off)

Πρέπει να δεις τι έφτιαξε ο Έκτορας.

Τα παιδιά, κατενθουσιασμένα, φωνάζουν τον πατέρα τους. Ο άντρας πηγαίνει στο σαλόνι όπου βρίσκεται η οικογένειά του. Του δείχνουν ένα παιχνίδι που αποτελείται από έναν κάθετο λαβύρινθο ο οποίος εκτοξεύει μπαλάκια. Όταν τα μπαλάκια πέφτουν στο πάτωμα, τα παιδιά φωνάζουν ευτυχισμένα.

ΑΝΤΡΑΣ

Καταπληκτικό!

Η σύζυγος σηκώνεται και πάει στην κουζίνα.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Είδες πουθενά το βιβλίο μου του Προυστ;

ΑΝΤΡΑΣ

Όχι, δεν…

ΣΥΖΥΓΟΣ

Δεν ξέρω πού στα κομμάτια το άφησα. Φοβάμαι μην μου το πασαλείψουν με μαρμελάδα αυτοί οι βάρβαροι.

ΑΝΤΡΑΣ

Μου συνέβη κάτι το απίστευτο προ ολίγου.

Η γυναίκα εξακολουθεί να αναζητάει το βιβλίο της.

ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Αγόρασα στη λαϊκή αυτό το τζάκετ.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Πολύ όμορφο, αν και κάπως παλιό…

ΑΝΤΡΑΣ

Ήταν δικό μου.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Δικό σου;

ΑΝΤΡΑΣ

Είναι ένα τζάκετ που φορούσα συνέχεια πριν είκοσι χρόνια. Μια μέρα το έχασα, νομίζω σε κάποιο πάρτι. Όταν το είδα στη λαϊκή πίστεψα ότι ήταν κάποιο παρόμοιο, αλλά είναι το ίδιο.

ΣΥΖΥΓΟΣ (χαμογελάει)

Αγόρασες δύο φορές το ίδιο τζάκετ;

Ακούγονται τα δύο αγόρια να τσακώνονται στο σαλόνι και εκείνη πηγαίνει να δει τι συμβαίνει. Εκείνος την ακολουθεί.

ΑΝΤΡΑΣ

Είναι απίστευτο! Έτσι δεν είναι; Ψάξε γύρευε από ποια χέρια έχει περάσει το τζάκετ όλα αυτά τα χρόνια πριν καταλήξει στη λαϊκή…

ΣΥΖΥΓΟΣ

Και πώς είσαι σίγουρός ότι είναι το δικό σου;

Ο άντρας τής δείχνει το χαρτί που βρήκε στην εσωτερική τσέπη. Στο μεταξύ, η γυναίκα προσπαθεί να ηρεμήσει τα παιδιά και να τακτοποιήσει την ακαταστασία που έχουν δημιουργήσει.

ΑΝΤΡΑΣ

Σε μια από τις τσέπες βρήκα αυτό. Είναι ένα σημείωμα που είχα γράψει εγώ ο ίδιος στο παρελθόν.

Εκείνη γελάει κάνοντας ταυτόχρονα κάποιες δουλειές.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Ουάου! Και τι λέει αυτό το σημείωμα;

ΑΝΤΡΑΣ

Τίποτα, μια χαζομάρα, κάτι που είχα γράψει όταν ήμουν στην ομάδα… με τους αναρχικούς…

Εκείνη κατευθύνεται στο δωμάτιο για να βρει ρούχα για τα παιδιά. Εκείνος την ακολουθεί.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Διάβασέ το μου.

ΑΝΤΡΑΣ

Είναι πολύ αφελές…

ΣΥΖΥΓΟΣ (επιμένει)

Διάβασέ το.

Ο άντρας το παίρνει απόφαση και διαβάζει αυτό που είχε γράψει στο παρελθόν.

ΑΝΤΡΑΣ

«Είμαι πραγματικά ελεύθερος όταν τα ανθρώπινα πλάσματα που με περιβάλλουν, άντρες και γυναίκες, είναι το ίδιο ελεύθερα με εμένα. Η ελευθερία των άλλων δεν είναι ένα όριο ή μια άρνηση της ελευθερίας μου, είναι η αναγκαία συνθήκη για να υπάρξει και η επιβεβαίωσή της»

Εκείνη εξακολουθεί να τακτοποιεί και δεν του δίνει και μεγάλη σημασία όσο διαβάζει.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Καλό είναι.

ΑΝΤΡΑΣ

Είναι του Μπακούνιν ή κάποιου τέτοιου.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Αχά…

ΑΝΤΡΑΣ

Δεν το άκουσες.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Βεβαίως, ναι, αλλά εδώ γίνεται χαμός. Πρέπει να μιλήσουμε με τα αγόρια.

ΑΝΤΡΑΣ

Δεν μου έδωσες καμία σημασία.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Σε άκουσα, σου είπα ότι είναι καλό. Ανησυχώ για το βιβλίο μου…

Ξάφνου ο άντρας εξοργίζεται· ανταριάζει υπερβολικά.

ΑΝΤΡΑΣ

Ως συνήθως δεν νοιάζεσαι καθόλου για τα δικά μου θέματα. Σου αφηγούμαι κάτι που μου συνέβη, κάτι το καταπληκτικό και ούτε που τ’ ακούς.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Μα τι σου συμβαίνει;

ΑΝΤΡΑΣ

Βαρέθηκα πια!

Εκείνη τον κοιτάζει δίχως να κατανοεί την αντίδρασή του, κάπως θυμωμένη.

ΣΥΖΥΓΟΣ

Γιατί μου μιλάς έτσι;

ΑΝΤΡΑΣ

Όλα είναι σκατά!

Εκείνη εκπλήσσεται. Εκείνος, παρότι δεν καταλαβαίνει γιατί νιώθει τόσο εξοργισμένος, αντιδρά υπερβολικά και φεύγει κακοδιάθετος από το σπίτι.

 

6.       ΔΡΟΜΟΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας περπατάει δίχως συγκεκριμένο προορισμό φορώντας το τζάκετ. Κάνει ζέστη αλλά δεν το βγάζει.

 

7.       ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Φτάνει σε έναν υπαίθριο χώρο αθλοπαιδιών στο λόφο του Στρέφη. Κάτι έφηβοι παίζουν μπάσκετ.

                Μπαίνει στο χώρο. Κάθεται δίπλα στον ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ (45), με τον οποίο είναι γνωστοί.

ΑΝΤΡΑΣ

Όλα καλά;

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Γεια! Όλα καλά.

Για κάμποση ώρα κοιτάζουν τους έφηβους που παίζουν, τρέχουν ασταμάτητα κυνηγώντας με απίστευτη ενέργεια την μπάλα κάτω από τον ήλιο. Συχνά πυκνά ο προπονητής τούς κάνει υποδείξεις. Έπειτα μιλάει με τον άντρα.

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Δεν πήγατε χθες στη μάζωξη της Δήμητρας;

ΑΝΤΡΑΣ

Είχαμε βγάλει εισιτήρια για το θέατρο.

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Τι είδατε;

Ο άντρας κοιτάζει για λίγο τα νεαρά παιδιά και ύστερα απαντάει σκεφτικός.

ΑΝΤΡΑΣ

Ήταν ένα έργο για… τη ζωή της Ροζαλίας. Σου λέει τίποτα;

Ο προπονητής γνέφει αρνητικά με το κεφάλι.

ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Ήταν μια κατάσκοπος που εμφανιζόταν ως ζητιάνα. Είχε ένα υπόγειο όπου έκρυβε αντιστασιακούς, για να τους προστατέψει από τους Ναζί. Επί χρόνια έζησε αυτή τη διπλή ζωή δίχως κανείς να το πάρει είδηση. Έπαιζε εκείνος ο καταπληκτικός ηθοποιός, εκείνος που εμφανίζεται στις ταινίες…

Ο προπονητής γνέφει καταφατικά, δίχως να δώσει και ιδιαίτερη σημασία στην αφήγηση. Και οι δυο τους εξακολουθούν να κοιτάζουν τα νεαρά παιδιά.

ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Μπορώ να παίξω;

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ (αιφνιδιασμένος)

Με τα παιδιά;

Ο άντρας γνέφει καταφατικά και σηκώνεται. Απευθύνεται στους εφήβους.

ΑΝΤΡΑΣ

Μπορώ να μπω;

Όλοι τον κοιτούν κάπως αμήχανοι. Ο προπονητής αμφιταλαντεύεται και, ύστερα, τους κάνει νεύμα να τον δεχτούν. Του δίνουν την μπάλα.

                Φορώντας το τζάκετ, ο άντρας τρέχει με τα νεαρά παιδιά. Παίζει δίχως να μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό. Ιδρώνει και τρέχει σχεδόν άσκοπα προσπαθώντας να πάρει καμιά πάσα, με ενθουσιασμό, αλλά κατά τρόπο ατσούμπαλο. Παίζει μέχρι που φτάνει στα όρια της λιποθυμίας.

 

6

 

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτή η ιστορία θα παιχτεί με υπότιτλους δεδομένου ότι οι χαρακτήρες της μιλούν άλλη γλώσσα, όχι ελληνικά)

 

1.       ΔΩΜΑΤΙΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Δύο μετανάστριες (40 και 45) καθαρίζουν το δωμάτιο ενός ξενοδοχείου που βρίσκεται κοντά στο λόφο του Στρέφη. Η κάθε μία απ’ αυτές ασχολείται με ένα διαφορετικό μέρος του δωματίου, εργάζονται κατά τρόπο συγχρονισμένο και είναι φανερό πως έχουν εμπειρία σε αυτό που κάνουν. Η ΓΥΝΑΙΚΑ 1 στρώνει το κρεβάτι την ώρα που η ΓΥΝΑΙΚΑ 2 καθαρίζει το μπάνιο. Όση ώρα δουλεύουν μιλούν ασταμάτητα μεταξύ τους στη γλώσσα τους.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Πάνε έξι μήνες που δεν είχα μάθει νέα της.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Πίστεψα ότι είχε πεθάνει.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Λίγο έλειψε. Σκότωσαν όλη την οικογένειά της. Τη γλύτωσε από θαύμα. Μου ’πε ότι αναγκάστηκε να περπατήσει δέκα μέρες στην έρημο. Μου αφηγήθηκε απαίσια πράγματα.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Και πού είναι τώρα;

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Σ’ ένα στρατόπεδο για πρόσφυγες. Θέλει να έρθει εδώ.

Η γυναίκα 1 ανεβαίνει σε μια φορητή σκάλα και καθαρίζει το φωτιστικό που κρέμεται από το ταβάνι. Η γυναίκα 2 καθαρίζει τα τζάμια του δωματίου.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Ξέρεις ποιον έμαθα ότι σκότωσαν;

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Ποιον;

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Πώς λεγόταν η επιστάτρια στο Πανεπιστήμιο; Εκείνη η κοντούλα…

ΓΥΝΑΙΚΑ 1 (έκπληκτη)

Μη μου πεις! Αλήθεια τώρα; Τι θλιβερό…

Η γυναίκα 2 γελάει.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Εσένα σ’ έλεγε Μπομπ Μάρλεϊ…

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Η επιστάτρια; Α, για τότε που καπνίσαμε μαριχουάνα, το θυμάσαι;

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Ε, βέβαια! Είχαμε εκείνο το μάθημα για την Αισθητική της Νουβέλ Βαγκ.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Και ήταν προσκεκλημένη εκείνη η γαλλίδα ακαδημαϊκός, η διάσημη.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Για αυτό είχαμε τρακ. Κι εσένα σου ’ρθε η φαεινή ιδέα ότι αν καπνίζαμε θα χαλαρώναμε.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Σκέτη καταστροφή! Σε μια στιγμή άρχισα να επαναλαμβάνω Τρυφώ, Τρυφώ, Τρυφώ, κάπου δέκα φορές συνεχόμενες…

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Η Γαλλίδα δεν καταλάβαινε τίποτα!

Γελάνε και οι δύο με την ανάμνηση αυτής της σκηνής. Η γυναίκα 1 καθαρίζει με την ηλεκτρική σκούπα το χαλί. Η γυναίκα 2 βάζει καινούργια σαπούνια στο μπάνιο.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Πήγες στον Ερυθρό Σταυρό;

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Χθες.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Σου έδωσαν ρούχα;

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Πού τέτοια τύχη! Μου έδωσαν εισιτήρια για το θέατρο.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1 (έκπληκτη)

Εισιτήρια για το θέατρο;

Η γυναίκα 2 γνέφει καταφατικά.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Στο πλαίσιο του προγράμματος παροχής πολιτιστικής βοήθειας στους πρόσφυγες.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Είναι σίγουρο ότι πιστεύουν πως δεν έχεις πάει ποτέ σου στο θέατρο.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2 (χαμογελάει)

Ακριβώς. Το μόνο που τους έλειπε ήταν να μου πουν «αυτό εκεί είναι η σκηνή», «εκεί θα εμφανιστούν οι ηθοποιοί».

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Ήταν καλό;

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Έτσι κι έτσι. Πολύ φορμαλιστικό, τυπικό ευρωπαϊκό έργο.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Ευτυχώς που δεν μου έδωσαν κι εμένα πρόσκληση, αυτού του είδους τα επιφανειακά έργα μού φέρνουν απογοήτευση.

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Η ιστορία όμως ήταν καλή.

ΓΥΝΑΙΚΑ 1

Περί τίνος επρόκειτο;

ΓΥΝΑΙΚΑ 2

Για μια γυναίκα που την έλεγαν Ροζαλία. Επί χρόνια προσποιούνταν τη ζητιάνα προκειμένου να μπορεί να κάνει σαμποτάζ στους Γερμανούς. Είχε μπει στην Αντίσταση όταν οι Γερμανοί σκότωσαν τον άντρα της και τον γιο της. Ο μοναδικός τρόπος που ’χε για να ξεπεράσει τον πόνο της ήταν να μεταμορφωθεί σε κάποια άλλη. Αποφάσισε ότι θα έπαιρνε εκδίκηση από εκείνους που είχαν καταστρέψει τη ζωή της…

Την ώρα που οι γυναίκες, εξακολουθώντας να συζητάνε, ολοκληρώνουν την τακτοποίηση του δωματίου, μπαίνουν σε αυτό δύο καινούργιοι ένοικοι με τις βαλίτσες τους. Είναι ΔΥΟ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ από τη Λατινική Αμερική.

                Ακούγεται ένας σύντομος διάλογος μεταξύ τους στα ισπανικά. Είναι πολύ χαρούμενοι με το ξενοδοχείο. Οι τουρίστες ρωτούν τις γυναίκες αν μπορούν να τους βγάλουν μια φωτογραφία. Είναι η πρώτη τους φορά στην πόλη.

                Εκείνες τους φωτογραφίζουν ενώ ποζάρουν χαμογελαστοί μπροστά από ένα παράθυρο. Έπειτα οι γυναίκες ολοκληρώνουν την τακτοποίηση του δωματίου και φεύγουν. 

 

7

 

1.       ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ένας ΑΝΤΡΑΣ (30) έχει βγάλει βόλτα το σκύλο του στα μονοπάτια του λόφου του Στρέφη. Είναι μια ηλιόλουστη και όμορφη μέρα και ο άντρας περπατάει στην περιοχή αμέριμνος ακολουθώντας το σκύλο του, ενώ ταυτόχρονα ακούει μουσική από τα ακουστικά του. Ο ήχος ενός πιάνου συνοδεύει τον περίπατό του.

 

2. ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ανεβαίνει σιγά σιγά από τα μονοπάτια μαζί με το σκύλο του. Περνάει κάτω από μια μικρή πέτρινη γέφυρα.

 

3. ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Φτάνει περπατώντας μέχρι την κορυφή του λόφου, απ’ όπου αντικρύζει μια πανοραμική θέα της γειτονιάς και της πόλης. Ο σκύλος πηδάει τα βράχια με ευκολία.

 

4. ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Εισέρχεται στη δασώδη περιοχή του λόφου. Τα μονοπάτια γίνονται ολοένα και πιο μικρά και η βλάστηση όλο και πιο πυκνή. Ο σκύλος μυρίζει τα δέντρα.

Ετοιμάζεται να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Η μουσική που ακούει προσδίδει στα πάντα μια αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας.

 

5. ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ξαφνικά κάποιος προσπαθεί να τον αρπάξει και να τον χτυπήσει πισώπλατα. Η κατάσταση περιπλέκεται. Καταφέρνει να δει ότι ένας ΝΕΟΣ (18), που προφανώς θέλει να τον κλέψει, του έχει επιτεθεί από πίσω με ένα μαχαίρι στο χέρι.

Σχεδόν δίχως να το σκεφτεί ο άντρας αμύνεται. Σπρώχνει βίαια τον επιτιθέμενο. Πέφτουν και οι δύο στο έδαφος, ο κλέφτης κουνάει πέρα δώθε το μαχαίρι του για να τον πετύχει. Ο σκύλος, που δεν τον κρατάει κανείς από το λουρί πλέον, κοιτάζει, από μια πλευρά, αυτό που συμβαίνει και γαυγίζει ασταμάτητα.

Η συμπλοκή είναι χαοτική και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει. Πέφτουν και σηκώνονται. Ο άντρας, τρομοκρατημένος από την απροσδόκητη επίθεση, χτυπάει τον νέο όπως μπορεί στο πρόσωπο. Αυτός πέφτει ξανά και χτυπάει το κεφάλι του σε κάποιο βράχο κάνοντας έναν ξερό γδούπο.

                Ο δράστης μένει ακίνητος, ξαπλωμένος, αιμόφυρτος. Από τα ακουστικά του άντρα, που έπεσαν εκεί κοντά κατά τη διάρκεια της συμπλοκής, εξακολουθεί να ακούγεται η μουσική του πιάνου.

Προφανώς ο κλέφτης είναι νεκρός. Όλα συνέβησαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Ο άντρας δεν μπορεί να το πιστέψει. Τον κοιτάζει, είναι ένας έφηβος, παιδί σχεδόν.

Δεν ξέρει τι να κάνει, μένει αποσβολωμένος. Είναι απελπισμένος. Κοιτάζει τριγύρω, δεν υπάρχει ψυχή, κανείς δεν είδε το συμβάν.

Με τα χέρια λερωμένα με αίμα πιάνει το κινητό του. Πάει να τηλεφωνήσει. Το μετανιώνει, όμως, και το βάζει στην τσέπη του.

Ο σκύλος αρχίζει πάλι να γαυγίζει· εκείνος τον κάνει να ησυχάσει.

Προσπαθεί να ηρεμήσει. Κοιτάζει το σώμα του νέου. Διστάζει μερικά δευτερόλεπτα που μοιάζουν ατελείωτα.

Σέρνει το σώμα του ληστή μερικά μέτρα και το αφήνει ανάμεσα στους θάμνους. Κοιτάζει ξανά γύρω γύρω· δεν βλέπει κανέναν.

Παίρνει τον σκύλο του από το λουρί, σηκώνει τα ακουστικά και απομακρύνεται από την περιοχή.

 

6. ΜΠΑΝΙΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας κάνει ντους επί ώρα στο μπάνιο του διαμερίσματός του. Αφήνει το νερό να τρέξει στο κεφάλι του· κλείνει τα μάτια.

Κοιτάζει τα χέρια του· είναι ακόμη κατακόκκινα από τη συμπλοκή.

 

7.       ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΧΟΡΟΥ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας παίζει πιάνο, συνοδεύοντας την πρόβα μιας χορευτικής ομάδας. Σε μια ευρύχωρη και φωτεινή αίθουσα, μια ομάδα πέντε ΧΟΡΕΥΤΩΝ κάνει πρόβα μια χορογραφία στο ρυθμό που εκείνος παίζει. Ο άντρας είναι προφανώς ο μουσικός της ομάδας. Μια ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ δίνει σύντομες οδηγίες στους χορευτές όσο εκείνος παίζει συγκεντρωμένος.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ

Μην κολλάτε τόσο… Τώρα το άλμα… Όχι, όχι, όχι έτσι…

Η χορευτική ομάδα κάνει πρόβα ένα μουσικό κομμάτι με περίτεχνες και όμορφες στιγμές. Η χορογραφία είναι δύσκολη, πρέπει να διακόψουν και να αρχίσουν ξανά από την αρχή κάπου τρεις φορές. Κάθε φορά εκείνος επαναλαμβάνει και πάλι τη μουσική από την αρχή.

Η σκηνή δεν τους βγαίνει καλά, οι χορευτές αλληλομπουρδουκλώνονται, είναι έξω φρενών.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Ας κάνουμε ένα διάλειμμα…

 

8. ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΧΟΡΟΥ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος οι χορευτές και η σκηνοθέτρια τρώνε μαζί στο πάτωμα της αίθουσας διδασκαλίας κάτι ελαφρύ που έχει φέρει ο καθένας μαζί του. Είναι μια ανεπίσημη και χαλαρή κατάσταση. Δίνει ο ένας στον άλλον μπουκάλια με νερό. Ο άντρας έχει και εκείνος ένα τάπερ με φαγητό που έχει φέρει μαζί του, αλλά δεν πεινάει. Κάθεται λίγο παράμερα από την ομάδα, ενώ όλοι οι άλλοι συζητούν για πολιτική και καθημερινά πράγματα.

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 1

Μα δεν έχουν πιθανότητα να γίνουν κυβέρνηση…

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 2

Και τι θα κάνουμε; Θ’ αφήσουμε να κερδίσει η Δεξιά;

ΧΟΡΕΥΤΗΣ 1

Αυτό θα συμβεί έτσι κι αλλιώς.

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 1

Οι εκλογές πάντα είναι μια φάρσα.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ

Ούτε το να μην ψηφίσεις όμως είναι επιλογή.

ΧΟΡΕΥΤΗΣ 2

Και ποια είναι η επιλογή;

Η χορεύτρια 1 παρατηρεί ότι ο άντρας κάθεται μόνος και σιωπηλός.

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 1

Δεν λες τίποτα;

ΑΝΤΡΑΣ

Σαν τι;

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 1

Για το θέμα που συζητάμε...

Ο άντρας προσπαθεί να κρύψει την ταραχή του.

ΑΝΤΡΑΣ

Σκεφτόμουν… τη χορογραφία…

ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ (χαμογελάει)

Βλέπετε; Είναι ο μόνος που δουλεύει!

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 1

Πολύ μυστηριώδης είσαι σήμερα.

Εκείνος ανασηκώνει τους ώμους του και προσπαθεί να χαμογελάσει. Λέει το πρώτο πράγμα που του ’ρχεται στο μυαλό, για να βγει από τη δύσκολη θέση.

ΑΝΤΡΑΣ

Σκεφτόμουν… μια θεατρική παράσταση που είδα χθες βράδυ.

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 2

Την πολωνέζικη.

ΑΝΤΡΑΣ

Όχι, όχι, μια ελληνική.

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 2

Ήταν καλή;

ΑΝΤΡΑΣ

Δεν ήταν πολύ καλή… Υπερβολικά βίαιη. Ήταν όμως για μια αληθινή ιστορία, που δεν τη γνώριζα. Μια γυναίκα, η Ροζαλία, ήταν κατάσκοπος στην υπηρεσία της Αντίστασης, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Έκανε ένα σαμποτάζ στην Γκεστάπο. Την υποπτεύθηκαν και τη συνέλαβαν. Τη βρήκαν σ’ ένα υπόγειο, μεταμφιεσμένη σε ζητιάνα. Αποφάσισαν να την εκτελέσουν την αυγή. Εκείνη δεν την ένοιαζε να πεθάνει.

Ο άντρας μένει σκεπτικός.

ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ 1

Είδες που τελικά δεν είσαι και τόσο σιωπηλός; Έτσι τελείωνε;

Ο άντρας δεν απαντάει. Επικρατεί άβολη σιωπή. Οι χορευτές κοιτάζονται μεταξύ τους. Στη συνέχεια ο άντρας αρχίζει και πάλι να μιλάει.

ΑΝΤΡΑΣ

Μπορώ να δοκιμάσω να κατεβάσω το τέμπο.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ

Τι;

ΑΝΤΡΑΣ

Μπορώ ίσως να κατεβάσω το τέμπο της μουσικής στη χορογραφία. Ίσως έτσι γίνει λίγο πιο εύκολη…

Ο άντρας σηκώνεται και πάει στο πιάνο. Αρχίζει να προσπαθεί να παίξει το ίδιο κομμάτι με προηγουμένως, αυτή τη φορά σε λίγο πιο αργό ρυθμό, δοκιμάζει διάφορες παραλλαγές, ενώ οι υπόλοιποι τελειώνουν το φαγητό τους.

 

9. ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΧΟΡΟΥ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο άντρας παίζει και πάλι το ίδιο μουσικό κομμάτι στο πιάνο, αλλά τώρα σε ρυθμό κάπως πιο αργό και με παραλλαγές.

Οι χορευτές δοκιμάζουν τη σκηνή. Στα σημεία που πριν υπήρχαν δυσκολίες, τώρα όλα κυλούν απολύτως αρμονικά. Όλοι φαίνονται ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα όση ώρα χορεύουν. Ο άντρας συνεχίζει να παίζει με το βλέμμα καρφωμένο στα πλήκτρα του πιάνου.

 

8

 

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτή η ταινία γυρίζεται σαν να επρόκειτο για κάποιο ντοκιμαντέρ, με συνεντεύξεις στην κύρια πρωταγωνίστρια η οποία κάποιες στιγμές μιλάει απευθείας στην κάμερα)

 

1.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Στη μέση των καθισμάτων ενός θερινού κινηματογράφου υπάρχει μια αρχαιολογική ανασκαφή. Είμαστε εκτός εποχής, και έτσι ο κινηματογράφος δεν έχει ανοίξει ακόμη για το κοινό. Σκαμμένα χώματα καταλαμβάνουν ένα μέρος της πλατείας του κινηματογράφου. Η ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ και ένας ΒΟΗΘΟΣ της εργάζονται στην ανασκαφή. Φέρνουν στην επιφάνεια αντικείμενα.   

 

2.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Η ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου μιλάει στην κάμερα. Δίνει συνέντευξη. Είναι όρθια και στο βάθος διακρίνεται ο βοηθός της που εξακολουθεί να εργάζεται.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Ο πατέρας μου έφτιαξε αυτόν τον κινηματογράφο το 1967. Μια μέρα περπατούσε στο δρόμο και είδε ένα κτίριο που είχε πιάσει φωτιά. Αμέσως σκέφτηκε «Το οικόπεδο θα μείνει άδειο, θα μπορούσε να φτιαχτεί ένας κινηματογράφος». Τον σχεδίασε ο ίδιος μέχρι την παραμικρή του λεπτομέρεια. Ήταν το όνειρό του να έχει έναν κινηματογράφο.

 

3.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Όση ώρα μιλάει εκείνη, βλέπουμε λεπτομέρειες του κινηματογράφου, της αρχιτεκτονικής του.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (φωνή off)

Όταν ήμουν μικρή αυτό ήταν το μέρος που περνούσα τις διακοπές μου. Ο πατέρας μου πρόβαλλε τις ταινίες και η μητέρα μου βοηθούσε πουλώντας τα εισιτήρια. Κάποια στιγμή η Αθήνα είχε πάνω από 100 θερινούς κινηματογράφους.

 

4.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Βλέπουμε την ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου να εργάζεται εκ νέου στην ανασκαφή.

 

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (φωνή off)

Πιστεύω ότι ο πατέρας μου ονειρευόταν να με δει σκηνοθέτρια ή ηθοποιό. Μια φορά μου είπε: «Έχεις τα μάτια της Γκρέτα Γκάρμπο». Εγώ όμως προτίμησα να σπουδάσω αρχαιολογία.

Με μεγάλη προσοχή μαζί με τον βοηθό της ξεθάβουν θραύσματα αρχαίων επιγραφών. Είναι συνεπαρμένοι και έκπληκτοι από τα ευρήματα. Τα καταλογογράφουν πάνω σε ένα τραπέζι εργασίας δίπλα στην ανασκαφή. Κάνουν σύντομα σχόλια μεταξύ τους.    

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ) (φωνή off)

Τώρα εκπληρώνω ένα παλιό όνειρο: να κάνω μια μικρή αρχαιολογική ανασκαφή στον ίδιο μου τον κινηματογράφο.

 

5.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Κάποια στιγμή ξεμένουν από δοχεία για να τοποθετήσουν τα αντικείμενα και τότε εκείνη φέρνει από ένα γραφείο κενές παλιές μεταλλικές θήκες για μπομπίνες ταινιών. Τις χρησιμοποιούν για να βάλουν μέσα τα ευρήματα που ανασύρουν.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (φωνή off)

Είναι γνωστό ότι όλη αυτή η περιοχή ήταν μέρος ενός μεγάλου αρχαίου κοιμητηρίου.

 

6.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Βλέπουμε ξανά την ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου συνεντευξιαζόμενη. Μιλάει κοιτάζοντας την κάμερα.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Βρήκαμε κάποια πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα. Ακόμη ανασύρουμε κάποια και τα καταγράφουμε. Είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε εικασίες περί του τι μπορεί να είναι.

 

7.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Την ξαναβλέπουμε να εργάζεται στην ανασκαφή.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (φωνή off)

Έχω όμως ένα προαίσθημα: πιστεύω ότι είναι ο τάφος μιας γυναίκας, λόγω των αντικειμένων και των επιγραφών που βρίσκουμε. Πιθανόν να πρόκειται για μια γυναίκα μέσης ηλικίας.

Η ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου και ο βοηθός της φωτογραφίζουν τα ευρήματα που έχουν ανασύρει και έχουν τακτοποιήσει πάνω στο τραπέζι.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ) (φωνή off)

Είναι απίστευτο το τι υπάρχει θαμμένο στο υπέδαφος, ιδιαίτερα σε μια πόλη σαν την Αθήνα. Και δεν μιλάω μόνο για αντικείμενα. Αυτή η γειτονιά, για παράδειγμα, είναι γεμάτη από κρυφές ιστορίες.

 

8.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Επιστρέφουμε στη συνέντευξη.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Μάλιστα χθες πήγα να δω ένα θεατρικό έργο που αναφερόταν σ’ αυτό το θέμα. Μια πραγματική αλλά ξεχασμένη ιστορία. Ήταν μια γυναίκα που την έλεγαν Ροζαλία. Τη συνέλαβαν οι Γερμανοί στη διάρκεια της Κατοχής κάπου εδώ κοντά. Εκείνη ήταν μέλος της Αντίστασης και επρόκειτο να την τουφεκίσουν. Αλλά λίγες ώρες πριν την εκτελέσουν κατάφερε να το σκάσει. Ήξερε ότι θα ήταν το πλέον καταζητούμενο άτομο στην Αθήνα. Τότε της ήρθε η ιδέα να κρυφτεί σ’ ένα απίστευτο μέρος: σ’ έναν θερινό κινηματογράφο. Διάλεξε το Βοξ, τρία τετράγωνα πιο κάτω, το μέρος, δηλαδή, που πήγαιναν οι γερμανοί στρατιώτες για να διασκεδάσουν. Κανείς δεν γνωρίζει αυτή την ιστορία.  

 

9.       ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΒΙΕΡΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ξαναβλέπουμε την ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου να εργάζεται στην ανασκαφή.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ (φωνή off)

Οι αρχαιολόγοι έχουμε τη συνήθεια να βάζουμε ονόματα στα σώματα που «συναντούμε» στις ανασκαφές. Είναι μια ρομαντική παράδοση. Αν δεν κάνω λάθος, κι αυτός είναι όντως ο τάφος μιας γυναίκας, έχω διαλέξει όνομα: Τζίλντα.

 

9

 

1.       ΔΩΜΑΤΙΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Μια νέα ΓΥΝΑΙΚΑ (30) και ένας νέος ΑΝΤΡΑΣ (30) ξυπνάνε γυμνοί σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Φιλιούνται και χαϊδεύουν ο ένας τον άλλο, φαίνονται έτοιμοι να κάνουν έρωτα. Είναι χαρούμενοι. 

ΑΝΤΡΑΣ

Σκέφτομαι να κάνω ένα τατουάζ εδώ.

Δείχνει τον ώμο του.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Άσε με να μαντέψω... το πρόσωπό μου;

Την κοιτάζει ξαφνιασμένος. Γελάνε και οι δύο.

ΑΝΤΡΑΣ

Σκεφτόμουν ένα δράκο. Αλλά αν το προτιμάς, θα κάνω το πρόσωπό σου.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Θα ’θελες;

ΑΝΤΡΑΣ

Εννοείται! Αλλά θα το ’κανα να μοιάζει με τη μητέρα μου, για παν ενδεχόμενο.

Μαλώνουν για πλάκα και φιλιούνται.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Εγώ εάν έκανα τατουάζ, θα ’κανα χωρίς αμφιβολία εσένα... Αλλά γυρισμένο πλάτη και μικρούλικο, να περπατάς κάπου μακριά, σαν κουκίδα...

Ξαναγελάνε.

ΑΝΤΡΑΣ

Το σώμα σου είναι υπερβολικά όμορφο για να το καλύψεις με τατουάζ. (Τη φιλάει) Τώρα θυμήθηκα!

ΓΥΝΑΙΚΑ

Τι πράγμα;

Ο άντρας παίρνει το κινητό του, ψάχνει κάτι και της βάζει να ακούσει ένα τραγούδι.

ΑΝΤΡΑΣ

Αυτό είναι που σου ’λεγα... Το ξέρεις;

Η γυναίκα κουνά αρνητικά το κεφάλι. Ο άντρας τρελαίνεται για το τραγούδι, μια μελωδία ποπ, κολλητική και αισιόδοξη. Κάνει ότι τραγουδάει, όπως σε καραόκε. Χορεύει πάνω στο κρεβάτι.

Βρίσκει ευκαιρία να χρησιμοποιήσει μια μικρή σκάλα που υπάρχει στο δωμάτιο και τη χρησιμοποιεί ως μέρος ενός «σόου» με τη συνοδεία της μουσικής· την ανεβαίνει και την κατεβαίνει. Η γυναίκα διασκεδάζει με αυτά που κάνει ο άντρας, αλλά το τραγούδι τής φαίνεται περίεργο.

ΓΥΝΑΙΚΑ (με ειρωνεία)

Είναι ωραίο... Ιδανικό για διαφήμιση πάνας...

ΑΝΤΡΑΣ

Τι; Είναι εκπληκτικό!

Ο άντρας συνεχίζει να τραγουδάει, ενώ ξαναγυρνάει στο κρεβάτι και πάει προς το μέρος της.

ΑΝΤΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Μένουμε εδώ όλη μέρα;

Η γυναίκα τον κοιτάζει σαν να μην πιστεύει στα αφτιά της.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Πρέπει να γυρίσω σπίτι. Είπα ότι είχα νυχτερινή βάρδια, δεν μπορώ να είμαι εξαφανισμένη όλη μέρα.

ΑΝΤΡΑΣ

Σε παρακαλώ...

ΓΥΝΑΙΚΑ

Κι εσύ πρέπει να πας για δουλειά...

Η γυναίκα σηκώνεται από το κρεβάτι και αρχίζει να ντύνεται. Ξαφνικά, κάνει μια χειρονομία, θυμάται κάτι. Πηγαίνει μέχρι την πόρτα του δωματίου, την ανοίγει και στο διάδρομο υπάρχει ένας σκεπασμένος δίσκος. Τον παίρνει και τον φέρνει στο δωμάτιο χαμογελώντας, με μια κάποια επισημότητα.

ΓΥΝΑΙΚΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Ας μην ξεχνάμε το πρωινό, κύριε.

ΑΝΤΡΑΣ (χειροκροτεί)

Πρέπει να ζούμε πάντα έτσι.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Σαν σταρ του σινεμά.

ΑΝΤΡΑΣ

Ή σαν ράπερ...

Η γυναίκα ακουμπάει το δίσκο σε ένα τραπεζάκι δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Φοράνε τα ρούχα που είναι πεταμένα σε όλο το δωμάτιο, ενώ παράλληλα τρώνε από το δίσκο.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ο ιδιοκτήτης αυτού του ξενοδοχείου μού χρωστάει διάφορες χάρες.

Αφού έχουν ντυθεί, η γυναίκα αναπάντεχα παίρνει ένα όπλο που είχε ακουμπήσει σε μια καρέκλα και το οποίο δεν το είχαμε δει μέχρι τώρα. Με φυσικότητα το κρύβει μέσα στα ρούχα της.

ΓΥΝΑΙΚΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Πώς πας με τη δουλειά;

Ο άντρας κάνει μια κίνηση «όλα καλά», αλλά ψιλοαδιάφορα.

ΓΥΝΑΙΚΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Τι κάνεις αυτό το διάστημα;

ΑΝΤΡΑΣ

Είμαι χωμένος στην ίδια ομάδα.

Δεν λέει τίποτα περισσότερο.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ουάου, πόσο μυστήριο...

Ο άντρας χαμογελά.

ΑΝΤΡΑΣ

Δεν έχω πολλά να πω. Είναι αναρχικοί. Δεν ξέρω... Τους συμπαθώ.

ΓΥΝΑΙΚΑ (έκπληκτη)

Τους συμπαθείς;

Ο άντρας γνέφει καταφατικά.

ΓΥΝΑΙΚΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Αυτό είναι περίεργο...

ΑΝΤΡΑΣ

Κοίτα, βασικά είναι υπέρ της ισότητας... Οργανώνουν συνεργατικά πρότζεκτ, οικολογικά. Είναι συμπαθητικοί.

Η γυναίκα τον κοιτάζει σοβαρή.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Είναι η ιδέα μου ή «κόλλησες» απ’ αυτούς που πρέπει να προσέχεις;

ΑΝΤΡΑΣ

Το μόνο που λέω είναι ότι δεν μου φαίνονται τόσο παράλογα αυτά που προτείνουν.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ελπίζω να μην τα γράφεις αυτά στις αναφορές σου, γιατί θα ’χεις προβλήματα.

Είναι φανερό ότι ο άντρας νιώθει πράγματι περίεργα με αυτό που κάνει, σοβαρεύει. Προσπαθεί να αλλάξει θέμα.

ΑΝΤΡΑΣ

Εσύ σε ποια υπόθεση είσαι;

Ο άντρας εξετάζει και αυτός το όπλο του και το βάζει μέσα στα ρούχα του. Η γυναίκα τελειώνει τον καφέ της.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Παρακολουθώ έναν ιδεολόγο τροτσκιστή.

ΑΝΤΡΑΣ

Και, όλα καλά;

Η γυναίκα γνέφει καταφατικά.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Χθες, πριν βρεθούμε, έπρεπε να τον ακολουθήσω σ’ ένα θεατρικό έργο. Έπαιζε μία από τις κόρες του.

ΑΝΤΡΑΣ

Δεν έχω πάει ποτέ στο θέατρο.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ήταν περίεργο έργο. Έπαιζαν και πολλοί μουσικοί ζωντανά στην παράσταση… Μου θύμισε εμάς.

ΑΝΤΡΑΣ

Γιατί;

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ήταν η ιστορία της Ροζαλίας, μιας γυναίκας της Αντίστασης κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Το ’σκασε πριν την εκτελέσουν. Την έψαχνε όλος ο στρατός. Εκείνη κρύφτηκε σ’ έναν κινηματογράφο, σ’ αυτόν ακριβώς που πήγαιναν οι γερμανοί στρατιώτες. Η Ροζαλία σκέφτηκε ότι δεν θα περνούσε από το μυαλό κανενός να την ψάξει εκεί. Ήταν εξαιρετική ιδέα. Δούλεψε ως ταξιθέτρια αρκετούς μήνες. Κοιμόταν σε μια αποθηκούλα. Στο κοινό άρεσε πολύ η παράσταση.

ΑΝΤΡΑΣ

Καλά, εμείς θα μοιάζαμε πολύ περισσότερο με τους ναζί παρά με τους αντιστασιακούς.

Η γυναίκα τον κοιτάζει οργισμένη.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Μη λες βλακείες! Εννοούσα ότι δείχνουμε άλλο από αυτό που είμαστε…

Η γυναίκα βγαίνει στο μπαλκόνι του δωματίου. Λίγο αργότερα την ακολουθεί ο άντρας και την αγκαλιάζει από πίσω.

ΑΝΤΡΑΣ

Θα βρεθούμε την ερχόμενη εβδομάδα;

ΓΥΝΑΙΚΑ (γνέφει καταφατικά)

Ζήτα από τον αρχηγό να σε βάλει Τρίτη, θα ’μαι μόνη τότε.

Μπαίνουν ξανά στο δωμάτιο, μαζεύουν και τα υπόλοιπα πράγματά τους και ετοιμάζονται να φύγουν.

ΑΝΤΡΑΣ

Για να με θυμάσαι στη διάρκεια της εβδομάδας…

Ο άντρας βάζει ένα άλλο τραγούδι στο κινητό του, ίδιου ύφους με το προηγούμενο. Την προσκαλεί να χορέψουν. Η γυναίκα στην αρχή αντιστέκεται, αλλά στη συνέχεια αφήνεται να παρασυρθεί από τον ενθουσιασμό του άντρα. Χορεύουν μαζί μέσα στο δωμάτιο.

 

10

 

1.       ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ / ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΚΥΦΟΥ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Πάνω σε εικόνες αντικειμένων που εκτίθενται στο Επιγραφικό Μουσείο αρχίζει να ακούγεται η φωνή ενός ΠΑΤΕΡΑ (40) που αφηγείται κάτι στον ΓΙΟ του (9) στη διάρκεια της επίσκεψής τους στο εν λόγω μέρος.

ΠΑΤΕΡΑΣ (φωνή off)

Κοίτα αυτό, είναι φανταστικό!

ΑΓΟΡΙ (φωνή off)

Τι είναι;

Ένας ΦΥΛΑΚΑΣ 1 (35) του Μουσείου προσέχει την αίθουσα ακούγοντας ταυτόχρονα το διάλογο του πατέρα με τον γιο του, οι οποίοι μόλις και μετά βίας διακρίνονται στο βάθος, θολοί.

ΠΑΤΕΡΑΣ

Είναι ο «Σκύφος του Περικλέους». Ένα ποτήρι από το οποίο έπιναν ο Περικλής και οι φίλοι του. Έγραψαν και τα ονόματά τους πάνω του.

Φαίνεται ο «Σκύφος του Περικλέους» στην προθήκη του. Το αντικείμενο είναι γοητευτικό και καλοδιατηρημένο.

ΠΑΤΕΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Αλλά φαίνεται ότι βρίσκονταν σε εορταστική διάθεση όταν τα έγραψαν. Βλέπεις τα γράμματα που είναι όλα στραβογραμμένα;

Το αγόρι γελάει.

ΠΑΤΕΡΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Έτσι ήταν οι περίφημοι ήρωές μας.

 

2.       ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ / ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο φύλακας 1 βρίσκεται σε μια από τις αίθουσες, περιτριγυρισμένος από τα ωραία αντικείμενα που εκτίθενται. Το μέρος είναι σύγχρονο και εξαιρετικά οργανωμένο, το φως του ήλιου εισέρχεται απαλά στην αίθουσα και τονίζει τα εκθέματα. Στο βάθος, από μια ανοιχτή πόρτα που οδηγεί στην Αίθουσα του Σκύφου του Περικλέους, διακρίνεται ένας ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ο οποίος μελετά πάνω σε ένα μικρό τραπέζι ένα αρχαιολογικό εύρημα με επιγραφές. Φωτίζεται από ένα πορτατίφ.

Ηχεί ο ασύρματος του φύλακα 1. Ακούγεται η φωνή του ΦΥΚΑΚΑ 2 (55) που τον καλεί.

ΦΥΚΑΚΑΣ 2 (στον ασύρματο)

Όλα καλά εκεί;

Ο φύλακας 1 κοιτάζει από το μεγάλο παράθυρο της αίθουσας και βλέπει τον φύλακα 2 να τον χαιρετάει από τον κήπο που βρίσκεται κοντά στην είσοδο.

ΦΥΛΑΚΑΣ 1

Ναι, βέβαια, όλα τέλεια.

Τον χαιρετάει και εκείνος.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2

Χθες συνέβη κάτι το απίστευτο.

ΦΥΛΑΚΑΣ 1

Τι συνέβη;

Ο φύλακας 2 του μιλάει από τον κήπο, τον βλέπουμε στο βάθος μέσα από το τζάμι. Παράλληλα, διακρίνονται επίσης λεπτομέρειες από κάποια από τα εκθέματα της αίθουσας.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2

Είδες τα σπασμένα κρύσταλλα; Εγώ ήμουν ο τελευταίος που έφυγε από το Μουσείο. Με το που βγαίνω, βλέπω την αστυνομία και τους αναρχικούς να πλακώνονται. Το χάος! Μολότοφ, χημικά… Και ξαφνικά εμφανίζεται ένα minibus με κινέζους τουρίστες. Κατεβαίνουν οι τουρίστες για να μπουν στο ξενοδοχείο που βρίσκεται απέναντι. Ως δια μαγείας η μάχη διακόπτεται, τους κάνουν χώρο για να περάσουν ανάμεσά τους. Με το που μπαίνει και ο τελευταίος Κινέζος στο ξενοδοχείο, οι αναρχικοί και η αστυνομία αρχίζουν ξανά να πλακώνονται όπως και πριν. Απίστευτο!

Ο φύλακας 1 χαμογελάει αμυδρά. Πίσω από τον φύλακα 2 βλέπουμε να μπαίνει στο Μουσείο η ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ και αρχαιολόγος που έχουμε δει σε προηγούμενη ιστορία. Κρατάει κάτι στο χέρι της και κατευθύνεται προς την κύρια είσοδο.

 

3.       ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ / ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΚΥΦΟΥ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Η ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου προχωράει στο διάδρομο της αίθουσας κρατώντας ένα κουτί στο χέρι. Πλησιάζει στο τραπέζι όπου εργάζεται ο ερευνητής. Τον χαιρετάει με ένα χαμόγελο.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Ιδού, το έφερα.

Του δείχνει το κουτί. Ο ερευνητής τής γνέφει να πλησιάσει.

 

4.       ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ / ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο φύλακας 1 στέκεται όρθιος, προσέχοντας την αίθουσα, δίπλα στην ανοιχτή πόρτα απ’ όπου φαίνεται η παρακείμενη αίθουσα του Σκύφου του Περικλέους. Στο βάθος η ιδιοκτήτρια του κινηματογράφου μιλάει με τον ερευνητή.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Είναι απλώς ένα προαίσθημα, δεν είμαι σίγουρη.

Ο ερευνητής παίρνει με μεγάλη προσοχή ένα μικρό αντικείμενο από κάποιο ράφι του Μουσείου. Το ενώνει πάνω στο τραπέζι με το κομμάτι που έχει φέρει εκείνη μέσα στο κουτί.

ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

Σωστό προαίσθημα.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Ταιριάζουν;

ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

Είναι δύο κομμάτια από το ίδιο αντικείμενο. Με κάθε βεβαιότητα.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Μπορείς να δεις τι λέει;

Ενόσω ο φύλακας 1 βηματίζει στην αίθουσα, εξακολουθεί να ακούγεται στο βάθος, κάπως αποσπασματικά, η συζήτηση.

Ο ερευνητής μελετάει τα κομμάτια με τον μεγεθυντικό φακό.

ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

Είναι… είναι από έναν τάφο… τον τάφο μιας γυναίκας… μιλάει για εκείνη… για το πώς πέθανε…

ΙΔΙΟΚΤΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Λέει το όνομά της;

Ο φύλακας 1 κοιτάζει το ρολόι του και, βηματίζοντας, βγαίνει από την αίθουσα.

 

5.       ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ / ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΛΕ ΤΟΙΧΟΥΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο φύλακας 1 μπαίνει σε μια αίθουσα με μπλε τοίχους, είναι και αυτός ένας σύγχρονος χώρος, πολύ φροντισμένος, όπως και η αίθουσα με τους κόκκινους τοίχους. Ο φύλακας 2 προσέχει την εν λόγω αίθουσα όρθιος στη μια πλευρά.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2

Τελείωσε η βάρδιά σου;

Ο φύλακας 1 γνέφει καταφατικά.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2 (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Πας να δεις την καινούργια φιλεναδίτσα σου.

Ο φύλακας 1 χαμογελάει.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2 (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Πολύ μυστηριώδης! Συναντηθήκατε χθες;

ΦΥΛΑΚΑΣ 1

Πήγαμε στο θέατρο.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2

Στο θέατρο! Και πολύ κουλτουριάρηδες… Τι είδατε;

ΦΥΛΑΚΑΣ 1

Ένα έργο κάπως στενάχωρο. Ήταν για μια γυναίκα της Αντίστασης. Κρυβόταν σ’ έναν κινηματογράφο όπου σύχναζαν γερμανοί στρατιώτες, πίστευε πως δεν θα την αναζητούσαν εκεί. Αλλά, μια μέρα έκανε ένα λάθος, ένας αξιωματικός την αναγνώρισε από μια λεπτομέρεια, μια ελιά που εκείνη φρόντιζε πάντα να καλύπτει με λίγο μακιγιάζ, όμως εκείνη τη μέρα το ξέχασε. Τη συνέλαβαν ξανά. Την έστειλαν σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και κανείς δεν έμαθε τι απέγινε. Ο κόσμος έβγαινε κλαίγοντας.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2

Έκλαιγαν στ’ αλήθεια;

ΦΥΛΑΚΑΣ 1

Είναι μια πραγματική ιστορία…

ΦΥΛΑΚΑΣ 2

Ιδανική για ένα ρομαντικό ραντεβουδάκι.

ΦΥΛΑΚΑΣ 1

Μια ιστορία που δεν θυμάται κανείς.

ΦΥΛΑΚΑΣ 2

«Οι χώρες θυμούνται πάντα τους λάθους ήρωες», έλεγε ο Μπόρχες.

Ο φύλακας 1 κάνει μια χειρονομία αποχαιρετισμού και βγαίνει από την αίθουσα, καθόσον είχε ολοκληρωθεί το ωράριο εργασίας του. Μένουμε με τα εκθέματα, γεμάτα με επιγραφές· οι όμορφες λεπτομέρειές τους μοιάζει να πολλαπλασιάζονται.

 

11

 

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτή η ιστορία θα παιχτεί στο μεγαλύτερο μέρος της με υπότιτλους δεδομένου ότι ο κύριος χαρακτήρας της μιλάει στα γιαπωνέζικα)

 

1.       ΔΩΜΑΤΙΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΞΗΜΕΡΩΜΑ

 

Στο μισοσκόταδο ενός δωματίου ξενοδοχείου αρχίζει να χτυπάει ένα κινητό. Ένας ΙΑΠΩΝΑΣ (45) ξυπνάει στο κρεβάτι. Αναζητάει στα τυφλά το τηλέφωνο που εξακολουθεί να ηχεί. Από το παράθυρο στο βάθος του δωματίου βλέπουμε να ξημερώνει στην πόλη. Ο άντρας καταφέρνει να απαντήσει, δίνοντας ταυτόχρονα μάχη να ξυπνήσει.

ΙΑΠΩΝΑΣ (μιλάει στα ιαπωνικά)

Ναι;… Λέγετε…

Το σήμα δεν είναι καλό και γι’ αυτό ανασηκώνεται στο κρεβάτι προκειμένου να ακούσει καλύτερα. Σε λίγο από το τηλέφωνο αρχίζει να ακούγεται η φωνή μιας ΓΙΑΠΩΝΕΖΑΣ.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ (φωνή off. Στα ιαπωνικά)

Μ’ ακούς;

ΙΑΠΩΝΑΣ

Γεια! Ναι, ναι, τώρα σ’ ακούω…

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ

Συγγνώμη για την ώρα, πρέπει να ’ναι πολύ νωρίς εκεί.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Δεν πειράζει. Είχα ήδη ξυπνήσει.

Εκείνος φαίνεται ευχαριστημένος που την ακούει. Η σιλουέτα του διαγράφεται με φόντο το παράθυρο, μέσα από το οποίο η φωτεινότητα του αργόσυρτου ξημερώματος μας αφήνει να δούμε τμήματα της πόλης.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ (νευρική, ανασφαλής)

Έλαβες το email μου;

ΙΑΠΩΝΑΣ

Ποιο email;

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ

Στο έστειλα πριν κάποιες ώρες…

ΙΑΠΩΝΑΣ

Α… όχι, δεν… Αν αφορούσε το αυριανό, κανόνισα ήδη να μην δουλεύω… Θα σε περιμένω στο αεροδρόμιο.

Το σήμα κάποιες στιγμές χάνεται.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ

…να πάω… καλύτερα… μπερδεμένο…

ΙΑΠΩΝΑΣ

Πώς; Δεν σ’ ακούω καλά…

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ

Δεν θα ταξιδέψω αύριο.

ΙΑΠΩΝΑΣ (έκπληκτος)

Άλλαξες την ημερομηνία;

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ

Δεν θα ταξιδέψω.

Εκείνος κάνει προσπάθεια να ξυπνήσει επιτέλους για τα καλά και να καταλάβει.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Δεν καταλαβαίνω, τι συμβαίνει;

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ

Σου έστειλα email.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Ναι, αλλά εγώ κοιμόμουν, τι συμβαίνει;

Εκείνη σιωπαίνει. Ύστερα από λίγο ξαναμιλάει.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ

Γνώρισα κάποιον. Χρειάζομαι χρόνο για μένα. Συγγνώμη.

Εκείνος δεν ξέρει τι να πει.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Ξέρω ότι τα σκάτωσα. Συγχώρα με.

Εκείνη κλείνει. Εκείνος αντιδράει αλλά είναι αργά πλέον.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Εμπρός… Ναι;

Ανασηκώνεται και προσπαθεί να τηλεφωνήσει. Δεν απαντάει κανείς. Μένει για λίγο ακίνητος.

                Ύστερα ντύνεται όπως μπορεί, εντελώς αποσυντονισμένος από την κατάσταση.

 

2.       ΤΑΡΑΤΣΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΞΗΜΕΡΩΜΑ

 

Ο Ιάπωνας παίρνει πρωινό στην ταράτσα του ξενοδοχείου. Κρατάει ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι και μοιάζει χαμένος, επηρεασμένος ακόμη από τη συζήτηση. Πλησιάζει στην κουπαστή της ταράτσας, και από εκεί βλέπει μια πανοραμική θέα της πόλης την ώρα που ξημερώνει.

Σιωπηλός κοιτάζει το μέρος.

Όση ώρα το κάνει, αρχίζουμε να ακούμε σε off τις σκέψεις του. Αυτό θα εξακολουθήσει να γίνεται επί αρκετές σκηνές.

ΙΑΠΩΝΑΣ (φωνή off)

Άντε πάλι. Πάλι μόνος. Μην δραματοποιείς, μην γίνεσαι υπερβολικός όπως πάντα. Θα μπορούσα να πηδήξω. Να βρουν το διαλυμένο κορμί μου πάνω σε μια στέγη. Να πάρει το κρίμα στο λαιμό της στους αιώνες των αιώνων. Κι εμένα, σε τι θα μου χρησιμεύσει αυτό; Στο να γίνω πρωταγωνιστής σε μια τραγωδία κάτω από την Ακρόπολη… Τι σκατοκλισέ που έχει γίνει η ζωή μου!

 

3.       ΔΡΟΜΟΣ 1, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο Ιάπωνας βγαίνει να περπατήσει την ώρα που η γειτονιά αρχίζει να ξυπνάει. Περπατάει σε δρόμους που του φαίνονται πιο ξένοι από ποτέ. Τον ακολουθούμε από κοντά, λες και περπατάμε μαζί του. Συνεχώς θα ακούμε τις σκέψεις του.  

ΙΑΠΩΝΑΣ (φωνή off)

Τέλος. Εκείνη είναι με άλλον. Με ποιον; Με εκείνον τον εκατομμυριούχο αρχιτέκτονα; Οι μαλάκες, χτίζουν έναν ουρανοξύστη ευτυχίας την ώρα που εγώ βυθίζομαι σ’ ένα πηγάδι με σκατά.

Ο Ιάπωνας εξακολουθεί να περπατάει στο δρόμο που σταδιακά γεμίζει από κόσμο. Κοιτάζει τους ανθρώπους και τα κτίρια.

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ) (φωνή off)

Αυτή η πόλη γίνεται κάθε μέρα όλο και χειρότερη. Δεν λειτουργεί τίποτα, έχουν χαλάσει τα πάντα, o κόσμος είναι κακάσχημος… Αυτή η πόλη είναι ένα ψέμα. Μια γελοία μυθοπλασία των Ευρωπαίων προκειμένου να εφεύρουν ένα ηρωικό παρελθόν. Εκατό χρόνια πριν, εδώ δεν υπήρχαν παρά μόνο τρεις βοσκοί με τα κατσίκια τους. Όλος αυτός κόσμος έχει τόση σχέση με τον Αριστοτέλη, όση εγώ με τον Μάικλ Τζάκσον.

Κοιτάζει τα άτομα με τα οποία διασταυρώνεται.

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ) (φωνή off)

Κοίτα όλους αυτούς που περπατάνε. Όλοι μ’ ένα ύφος, λες και παίζουν σε ταινία. Νομίζουμε ότι είμαστε πρωταγωνιστές μιας υπέροχης ταινίας που προβάλλουμε μέσα στο κεφάλι μας, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε οι κομπάρσοι ενός φτηνού σήριαλ που δεν το παρακολουθεί κανείς. Είμαστε θεατές. Ο κόσμος είναι ένα σόου που το ’χουν στήσει οι πλούσιοι ώστε εμείς να περνάμε την ώρα μας βλέποντας αηδίες.

 

4.       ΔΡΟΜΟΣ 2, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο Ιάπωνας αγοράζει καφέ σε μια γωνία και συνεχίζει να περπατάει κρατώντας τον στο χέρι. Βλέπουμε να είναι ολοένα και πιο ανήσυχος, να βρίσκεται σε μεγαλύτερη ένταση.    

ΙΑΠΩΝΑΣ (φωνή off)

Γιατί βρίσκομαι εδώ; Πίστευα στ’ αλήθεια πώς θ’ άλλαζα κάτι βοηθώντας μετανάστες; Ήρθα να βοηθήσω πρόσφυγες που τους έσωσαν από βέβαιο πνιγμό και τώρα χρειάζομαι κάποιον να με σώσει εμένα για να μην πνιγώ στα σκοτεινά νερά του μυαλού μου.

Ο Ιάπωνας εξακολουθεί να περπατάει. Προσπαθεί να ηρεμήσει. Κοιτάζει τα μαγαζιά και τους δρόμους της γειτονιάς.  

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ) (φωνή off)

Φτάνει πια, πρέπει να χαλαρώσω και να σκεφτώ καθαρά. Αυτή η πόλη είναι καταπληκτική, εγώ είμαι βλάκας! Πρέπει να μάθω απ’ αυτούς τους ανθρώπους. Να είμαι πιο φυσικός, πιο αυθόρμητος. Αγαπάω αυτή την πόλη. Είχε δίκιο ο Μισίμα όταν έλεγε ότι η ομορφιά μιας πόλης είναι η ομορφιά των πληγών της. Θα ’πρεπε να μιλήσω με τη Λίνα, εκείνη θα με καταλάβαινε.

 

5.       ΔΡΟΜΟΣ 3, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Εξακολουθεί να περπατάει βυθισμένος στις σκέψεις του.    

ΙΑΠΩΝΑΣ (φωνή off)

Η Λίνα είναι ιδιαίτερη, είναι όμορφη. Θα μπορούσα να πάω να τη βρω. Τώρα αμέσως. Είναι προφανές ότι κάτι παίζει μεταξύ μας. Αρέσουμε ο ένας στον άλλο. Πάνε βδομάδες που κοιταζόμαστε και χαμογελάμε. Γιατί δεν την προσκάλεσα ποτέ να πάμε να πιούμε κάτι; Όλος εκείνος ο γελοίος κώδικας τιμής περί πίστης, την ώρα που η άλλη στο Τόκιο πάει και ξεκωλιάζεται με τον εκατομμυριούχο αρχιτέκτονα.

Ο Ιάπωνας περπατάει πιο αποφασιστικός, φαίνεται πως παίρνει μια απόφαση.

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ) (φωνή off)

Μα φυσικά, αυτό πρέπει να κάνω, να μιλήσω με τη Λίνα. Να γίνω αυθόρμητος για πρώτη φορά στη ζωή μου! Θα της πω ότι μου αρέσει, ότι την αγαπάω. Εκείνη έχασε τα πάντα, εγώ μπορώ να τη βοηθήσω. Θα μπορούσαμε να πάμε να ζήσουμε σε κάποιο νησί. Έτσι κι αλλιώς, αυτός ήταν ο σκοπός αυτού του ταξιδιού. Να ξεφύγω από την ανιαρή ζωή μου στην Ιαπωνία και να γίνω άλλος άνθρωπος. Να γίνω αυτός που πάντα ήθελα να γίνω! Πρέπει να της μιλήσω τώρα αμέσως. Δεν πρόκειται ν’ αφήσω πάλι να κάνουν κουμάντο στη ζωή μου οι αμφιβολίες και η αναποφασιστικότητα.

Περπατάει όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο αποφασιστικά.

 

6.       ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο Ιάπωνας φτάνει, τρέχοντας σχεδόν, στην είσοδο του Κέντρου Προσφύγων. Στην πόρτα, ένας ΑΝΤΡΑΣ καπνίζει. Ο Ιάπωνας ετοιμάζεται να μπει. Χαιρετιούνται με ένα νεύμα.    

ΙΑΠΩΝΑΣ (στα αγγλικά)

Hey, have you seen Lina?

ΑΝΤΡΑΣ (στα αγγλικά)

Lina? Yeah, she just left.

O άντρας δείχνει προς μια κατεύθυνση.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Do you know where did she go?

ANTΡΑΣ

Νο idea.

Εκείνος απελπίζεται, έχει ανάγκη να τη δει αμέσως. Κοιτάζει προς τα εκεί που του έδειξαν ότι κατευθύνθηκε και ξεκινάει να πάει να τη βρει.

 

7.       ΔΡΟΜΟΣ 4, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Ο Ιάπωνας περπατάει βιαστικά προσπαθώντας να εντοπίσει τη Λίνα. Κοιτάζει προς διάφορες κατευθύνσεις.

                Ορισμένες φορές μοιάζει να τη διακρίνει μέσα στο πλήθος, αλλά ποτέ δεν είναι εκείνη.

                Περπατάει για κάποιο χρονικό διάστημα δίχως συγκεκριμένη κατεύθυνση, όλο και πιο αναστατωμένος.

 

8.       ΔΡΟΜΟΣ, ΓΩΝΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Φαίνεται να επιστρέφει καταπτοημένος όταν, τυχαία, διακρίνει τη ΛΙΝΑ (30) από μακριά. Η γυναίκα, με τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας γυναίκας από τη Μέση Ανατολή, διασχίζει ένα δρόμο μαζί με μια ΦΙΛΗ της, επίσης μετανάστρια. Ο Ιάπωνας δεν πιστεύει στα μάτια του.

                Τρέχει να τη φτάσει. Την πλησιάζει γεμάτος ενθουσιασμό.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Lina! Lina!

Στην αρχή, εκείνη τρομάζει αλλά, όταν βλέπει ποιος είναι, ηρεμεί. Εκείνος της χαμογελάει και πηγαίνει προς το μέρος της προσπαθώντας να ανακτήσει την αναπνοή του.

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

So good that I found you… It’s a miracle!

Εκείνη τον κοιτάζει δίχως να πολυκαταλαβαίνει σε τι αναφέρεται.

ΛINA

You OK?

ΙΑΠΩΝΑΣ

I’m OK. I’m really good. Listen, there’s so many things I want to tell you…

ΛINA

What happened?

ΙΑΠΩΝΑΣ

Nothing… I… I don’t know how to say this to you…

Εκείνη προσπαθεί να τον καταλάβει. Η φίλη της απομακρύνεται κάπως ώστε να μπορέσουν να μιλήσουν ιδιαιτέρως.

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Ι feel… I feel there’s a special connection between you and me… Right?...

Εκείνη τον κοιτάζει δίχως να αντιδράει.

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Ι want to know you better… I think… I think I’m in love with you…

H Λίνα του χαμογελάει, του μιλάει με συμπάθεια.

ΛΙΝΑ

Oh, this is a surprise for me… I feel flattered…

Εκείνος την κοιτάζει με ενθουσιασμό, χαμογελώντας.

ΛΙΝΑ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

But you’re my friend… I’ve a boyfriend… and he’s arriving tomorrow… I’m sorry… I have to go now.

Η Λίνα απομακρύνεται γρήγορα μαζί με τη φίλη της.

                Ο Ιάπωνας μένει μόνος. Απογοητευμένος. Δεν ξέρει τι να κάνει, πού να πάει. Διασχίζει το δρόμο.

                Ανακαλύπτει ότι ακριβώς απέναντι από εκεί που μιλούσε με τη Λίνα υπάρχει ένα γιαπωνέζικο εστιατόριο. Κοιτάζει για λίγο την πρόσοψή του. Αποφασίζει να μπει.

 

9.       ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ

 

Μπαίνει στο γιαπωνέζικο εστιατόριο. Το μέρος είναι διακοσμημένο με τυπική γιαπωνέζικη αισθητική: εικόνες από ανθισμένες κερασιές στους τοίχους, βάζα με συνθέσεις ικεμπάνα, ιδεογράμματα πάνω σε υφάσματα στολίζουν τα τζάμια των παραθύρων και την είσοδο, φωτογραφίες πιάτων με σούσι και άλλα γιαπωνέζικα εδέσματα, ένα άγαλμα του Βούδα κ.λπ.

                Εκείνος κάθεται σε ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο. Ένας έλληνας ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ, ντυμένος με γιαπωνέζικη ενδυμασία όμως, σπεύδει να του πάρει παραγγελία. Εκείνος κοιτάζει το μενού δίχως να δίνει ιδιαίτερη προσοχή.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Ι’d like the Japanese Breakfast, please.

Ο σερβιτόρος φεύγει. Ακούγεται γιαπωνέζικη μουσική. Εκείνος αισθάνεται κάπως παράταιρος εκεί, περισσότερο απ’ όσο εκτός εστιατορίου.

                Μερικά λεπτά αργότερα επιστρέφει ο σερβιτόρος και του φέρνει κάποια εδέσματα. Ο Ιάπωνας κοιτάζει έκπληκτος τα πράγματα που του έχουν φέρει. 

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

But... this is not Japanese…

ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ

I know, I’m sorry.

ΙΑΠΩΝΑΣ

Is there any Japanese person here?

ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ

Νο, Ι’m sorry, we’re all Greek…

To μέρος είναι προφανώς ένα ψεύτικο έθνικ εστιατόριο, που το έχουν Έλληνες. Ο συμπαθητικός σερβιτόρος τού χαμογελάει.

ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Βut I can offer you a real Japanese tea, as a courtesy.

Πάει μέχρι την μπάρα του εστιατορίου και επιστρέφει με ένα τσάι. Στο εντωμεταξύ, ο Ιάπωνας προσπαθεί να φάει αυτά που του έχουν φέρει.

ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

We’re trying to make the place to look like a real Japanese one, but we probably did many mistakes.

O Ιάπωνας χαμογελάει με κατανόηση.

ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Maybe you can help us.

ΙΑΠΩΝΑΣ

We all pretend to be something we’re not, right?

O σερβιτόρος γνέφει καταφατικά, αν και δεν πολυκαταλαβαίνει.

ΙΑΠΩΝΑΣ (ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

Yesterday I went to see a theater piece about that, actually. It was about a lady called Rozalia. She pretended to be a beggar to fight the nazis. They discovered her and sent her to the camps. Some people said she died there. And some others said she survived, came back to Athens and worked as an extra in films. The end of the play was amazing, everyone singing. It’s a real story, it happened in Exarquia. Did you know the case?

O σερβιτόρος γνέφει αρνητικά.

ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ

Νο, Ι didn’t.

H γιαπωνέζικη μουσική εξακολουθεί να παίζει. Με βαριά καρδιά ο Ιάπωνας τρώει ό,τι του έχουν φέρει. Κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει εκεί μέσα, ούτε έξω φυσικά.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΡΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ/ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΜΕΡΑ/ΒΡΑΔΥ

 

Όλα τα μέρη που είδαμε στις διάφορες ιστορίες επανεμφανίζονται, αλλά τώρα είναι άδεια από κόσμο. Τα βλέπουμε με αντίστροφη σειρά, από το τέλος προς την αρχή.

Βλέπουμε:

 

Την ταράτσα του ξενοδοχείου του Ιάπωνα

Μια αίθουσα του Επιγραφικού Μουσείου

Το δωμάτιο του ξενοδοχείου με τους μυστικούς αστυνομικούς

Τον κινηματογράφο Ριβιέρα με την αρχαιολογική ανασκαφή.

Ένα δρόμο στο λόφο του Στρέφη όπου ο μουσικός είχε βγάλει βόλτα το σκύλο του.

Το δωμάτιο του ξενοδοχείου που καθάριζαν οι μετανάστριες.

Το γήπεδο μπάσκετ στο λόφο του Στρέφη.

Το τρακαρισμένο αυτοκίνητο στο οποίο κοιμάται ο ζητιάνος.

Τα σκαλάκια της οδού Ισαύρων.

Το δισκοπωλείο του πρώην αγαπημένου της ηθοποιού.

Το πλάτωμα στο λόφο του Στρέφη που βρισκόταν ο ηλικιωμένος θεατρικός σκηνοθέτης.

Την πλατεία του θεάτρου όπου παίχτηκε το έργο. 

 

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

O Mariano Pensotti είναι αργεντινός συγγραφέας και θεατρικός σκηνοθέτης. 

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο κανάλι Onassis Foundation στις 9 Ιανουαρίου 2022 με τον τίτλο The Audience [Το κοινό].