Ιφιγένεια Ντούμη: Σκουπιδοφάγος

 

Ιφιγένεια Ντούμη 

Σκουπιδοφάγος

Γύρισα αργά από τη δουλειά. Κοντοστάθηκα μπροστά στην καγκελόπορτα. Δεν ήθελα να ανέβω στο σπίτι. Συνέχισα να περπατάω. Στάθηκα έξω από ένα μάλλον άδειο καφέ, μπήκα, έκατσα, πήρα μια μπύρα.

Το πιο δύσκολο είναι να συνηθίσεις να μη μιλάς· αυτή τη στιγμή όλοι έχουν μεγάλα προβλήματα και δεν κάνει να τους φορτώνεις τα δικά σου. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι εξάλλου ποιοι πραγματικά θα άκουγαν. Θα μπορούσα τουλάχιστον να έχω φανταστικούς φίλους. Ο φανταστικός φίλος δεν θα εξέταζε πολλά πράγματα· αν δικαιούμαι για παράδειγμα να νιώθω σαν να με έχει ρουφήξει και κόψει ένας σκουπιδοφάγος, απ’ αυτούς στους νεροχύτες των αμερικάνικων θρίλερ που καταβροχθίζουν τα περισσεύματα.

[…]

Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι, νιώθω μια ηρεμία εδώ, μια ασφάλεια, είναι άνετη κι η καρέκλα. Θα μπορούσα να κοιμηθώ εδώ, σίγουρα. Εδώ ναι. Πέρασε μια κατσαρίδα από κάτω μου, νομίζω ότι μπήκε στην τσάντα μου. Οι από πίσω που την είδαν τσιρίζουν, έχουν αναστατώσει το μαγαζί. Τέσσερις πιτσιρικάδες με άσχημες γάμπες πέρασαν από δίπλα μου και μπήκαν μέσα.

Μεγάλο άδειο απρόσωπο μαγαζί, με βαθιές καρέκλες και συσκευασμένα πατατάκια ‒ πάνω απ’ όλα η υγεία. Οι πίσω αναρωτιούνται με αγωνία τι απέγινε η κατσαρίδα και αν η μπροστινή τους είναι όντως τόσο ζώον ή αν λιποθύμησε και γι’ αυτό δεν αντιδρά. Οι πιτσιρικάδες καταχώνιασαν τις γάμπες τους κάπου στο βάθος, η σερβιτόρα τούμπανο από το κρόσφιτ πηγαινοέρχεται καμαρωτή. Όλα πολύ ανακουφιστικά. Δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι.

[…]

Ο οικιακός σκουπιδοφάγος δεν κάνει διακρίσεις. Τρώει από λάχανα μέχρι χέρια, το έχω δει στα έργα. Επίσης, κάθε λέξη με δεύτερο συνθετικό -φάγος με εντυπωσιάζει. Μυρμηγκοφάγος, για παράδειγμα. Σαρκοφάγος, παμφάγος, αδηφάγος. Για παράδειγμα, «Το σπίτι είναι παμφάγο». «Το κρεβάτι είναι σαρκοφάγο». «Αγόρασα έναν αδηφάγο ηλεκτρικό μυρμηγκοφάγο».

[…]

Ναι, ναι, πέρασα πολύ καλά στο σπίτι. Τόσο που είμαι έτοιμη να το ξανακάνω*. Ετοιμοπόλεμη. Θα διαβάζω ηλεκτρονικά όλες τις εφημερίδες και όλο το ρόιτερς ‒ τα δάχτυλά μου θ’ ανάψουν από το scroll down. Κόσμος, Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή. Πολιτική, Υγεία, Επιστήμη, φάρμακα για κάλους, λέιζερ αποτρίχωση, μάσκες. Σε κάποιο άλλο σπίτι, εκείνος θα μου στέλνει λαθραία σήματα από την ταράτσα. Θα μεταμορφώνονται σε πράσινους φωνακλάδες παπαγάλους, θα χαιρετάνε και θα φεύγουν, αφήνοντας μερικά τσόφλια από φιστίκια για ενθύμιο.

Το βράδυ θα έχω πάντα λίγο κατεβασμένη την τέντα να μη φαίνεται φεγγάρι και λοιπά. [Φεγγαροφάγος. Θα έπρεπε να υπάρχει αυτό.] Θα κρατάω το βλέμμα χαμηλά. Στις γειτόνισσες που απλώνουν και πιάνουν την κουβέντα από τα αντικριστά μπαλκόνια, στον υποχόνδριο κύριο με τα ασορτί μανταλάκια και τις τακτοποιημένες σφουγγαρίστρες, στο ποδήλατο και τη μπάλα που έχουν ξεμείνει ποιος ξέρει από πότε στη μέση ενός ακάλυπτου κι ενός παιχνιδιού. Γενικά, θα είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Τι τα θες, σαν το σπίτι δεν έχει. Ανυπομονώ. Σπίτι μου σπιτάκι μου. Θαλπωρή. Ζεστασιά. Cocooning.**

[…]

«Κιβώτια έσπασαν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού – δραπέτευσαν παπαγάλοι».

[…]

Πριν ήταν ωραία, ναι. Ήταν η καλύτερη χρονιά της ζωής μου. Η καλύτερη χρονιά της ζωής μου. Η καλύτερη χρονιά της ζωής μου (εδώ που φτάσαμε δεν χωράνε τσιγκουνιές). Μετά άρχισα να πέφτω σε κομμάτια στην αποχέτευση ‒ με τόσο πλύσιμο είναι πολύ εύκολο να γίνει το ατύχημα. Κατέβηκα έναν έναν όλους τους ορόφους, τα είδα όλα από πολύ κοντά, παρότι ήταν δύσκολο με τόσα νερά να ακούσω λεπτομέρειες. Ο κόσμος έχει προβλήματα

ΤΕΛΟΣ

 

*Ψέματα.

**Ψέματα.

 

Αφιερωμένο σ’ αυτούς που από τον εγκλεισμό κι έπειτα έχουν σιωπηρά υποστεί κάποια απώλεια, πολύ μεγάλη για τους ίδιους, ασήμαντη για όλους τους υπόλοιπους, αφού πάνω απ’ όλα η υγεία.

H Ιφιγένεια Ντούμη είναι ποιήτρια και μεταφράστρια. 

Ifigenia Doumi 

Triturador de basura (Skoupidofagos)

Volví tarde del trabajo. Me quedé parada delante de la reja. No quería subir a casa. Seguí caminando. Me detuve frente a un café –probablemente vacío–, entré, me senté, pedí una cerveza.

Lo más difícil es acostumbrarse a no hablar; en estos momentos, todos tienen grandes problemas y no está bien agobiarles más con los tuyos. Por otra parte, empiezas a preguntarte quiénes te escucharían realmente. Al menos, podría tener amigos imaginarios. El amigo imaginario no entraría a analizar muchas cosas; por ejemplo, si tengo derecho a sentirme como si me hubiera aspirado y hecho pedazos un triturador de basura, de esos que aparecen en los fregaderos de los thrillers americanos devorando las sobras.

[…]

No quiero volver a casa: siento cierto sosiego aquí, cierta seguridad, y el sillón es cómodo. Estoy segura de que podría dormir aquí. Aquí, sí. Ha pasado una cucaracha por debajo de mí y creo que se ha metido en mi bolso. Los de atrás, que la vieron, se han puesto a chillar, a montar un escándalo. Cuatro chavales de piernas feas han pasado junto a mí y han entrado en el local.

Un local grande, vacío, impersonal, con sillones hondos y patatas de bolsa (¡La salud ante todo!). Los de atrás siguen preguntándose angustiados qué fue de la cucaracha, y si la de delante es tan insensible como parece o es que se ha desmayado y por eso no reacciona. Los chavales se han ido con sus piernas a un rincón del fondo, y la camarera, muy cachas de tanto CrossFit, anda de un lado a otro con mucha suficiencia. Todo muy relajante. No quiero volver a casa.

[…]

 

El triturador doméstico no hace distinciones. Traga desde verduras hasta manos, lo he visto en las películas. Además, todas las palabras que acaban en -fagos[1] me impresionan. Oso hormiguero (myrmingofagos), por ejemplo. Sarcófago (sarkofagos), omnívoro (panfagos), voraz (adifagos). Por ejemplo, “la casa es omnívora”. “La cama es un sarcófago”. “He comprado un voraz oso hormiguero eléctrico”.

[…]

 

Sí, sí, me lo he pasado muy bien en casa. Tanto que estoy pensando repetir*. Lista para combate. Me leeré, en formato electrónico, todos los periódicos y todas las noticias de Reuters (¡Me va a arder el dedo de tanto scroll down!). Internacional, Europa, América Latina, Oriente Medio. Política, Salud, Ciencia, remedios para callos, depilación con láser, mascarillas. Desde alguna otra casa, él me enviará señales furtivas desde la azotea. Se transformarán en vocingleros papagayos verdes, saludarán y se irán, dejando de recuerdo algunas cáscaras de cacahuete.

Por las noches, tendré siempre el toldo un poco bajado para que no se vea la luna y todo eso. [Selenófago. Debería existir la palabra]. Mantendré la mirada baja. Fija en las vecinas que salen a tender y se lían a hablar con las de los balcones de enfrente; en ese señor hipocondríaco de las pinzas a juego con la ropa y las fregonas en perfecto orden; en la bicicleta y la pelota que sabe Dios el tiempo que hace que se quedaron en mitad del patio y en mitad del juego. En general, seremos una familia feliz. ¡Qué más quieres, no hay nada como estar en casa! Ya estoy impaciente. Hogar, dulce hogar. Calor de hogar. Confort. Cocooning.**

[…]

 

“Cajas rotas en el Aeropuerto de Elliniko: fuga de papagayos”.

[…]

 

Antes estaba bien, sí. Fue el mejor año de mi vida. El mejor año de mi vida. El mejor año de mi vida (a estas alturas, no hay que escatimar). Después, empecé a caer, hecha pedazos, por el fregadero (con tanto lavarse, es fácil que ocurra un accidente). Bajé, uno por uno, todos los pisos, viendo todo de cerca, aunque, con tanta agua, no resultaba fácil enterarme de los detalles. La gente tiene problemas.

FIN

*Mentira.

**Mentira.

 

Dedicado a cuantos, a raíz del confinamiento, han sufrido en silencio alguna pérdida, enorme para ellos, aunque insignificante para los demás. Porque, por encima de todo, está la salud.

Traducción del griego: Pedro Olalla

 

---

[1] N. del T.: La terminación -fagos (-φάγος) es, en muchas palabras compuestas, un segundo término que significa “comedor, que come”. En este sentido, la autora juega en el texto con distintas palabras griegas que llevan dicho componente, empezando por la propia palabra utilizada para el título: Skoupidofagos (Σκουπιδοφάγος), literalmente “comedor de basura”.