Ο καλός μεταφραστής

Ο καλός μεταφραστής

Εκείνος της έστελνε με ευλάβεια κάθε κεφάλαιο του μυθιστορήματος που μετέφραζε, αμέσως μόλις το τελείωνε. Ήταν ένας τρόπος, τώρα που ζούσαν μακριά, να φαντάζεται ότι ασχολείται μαζί του, να υποθέτει την αδημονία της όταν τον διάβαζε, να νιώθει το βλέμμα της πάνω σε κάτι δικό του.

          Σταδιακά –μεγάλο το μυθιστόρημα– παρατήρησε ότι οι καταστάσεις που βίωνε η ηρωίδα επηρέαζαν την αγαπημένη του πολύ· καταλάβαινε ότι συνέπασχε μαζί της, χαιρόταν λυπόταν αγχωνόταν απογοητευόταν ονειρευόταν μαζί της, θα ’λεγε κανείς ότι πολλές φορές τη μιμούνταν.

          Γι’ αυτό και οι αναγνώστες του μυθιστορήματος στα ελληνικά δεν έμαθαν ποτέ ότι η Πάουλα εγκατέλειπε τον Κιμ στο τελευταίο κεφάλαιο. Αντίθετα τους «είδαν» αγκαλιασμένους στη μέση της Ράμπλα να μοιράζονται ένα παγωτό χωνάκι και να κοιτάζονται στα μάτια με τον τρόπο που τόσο πολύ του άρεσε εκείνου.

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος