Καλοκαίρι 1974, της Νίκης Παπαξενοφώντος

Καλοκαίρι 1974

Το δράμα δεν μας ήξερε ακόμαˑ

κατέβαινες το ποτάμι γυμνός πλέοντας μ’ ένα χέρι

στ’ άλλο τ’ αγριοπερίστεραˑ παιδί ακόμα – αρπακτικό

ανίδεο για τον τρόμο που σ’ ακουμπούσε.

Από τον έρωτα απείχες μιαν αστραπή.

Ύστερα οι εχθροί που περάσανε

μισή εφηβεία πατρίδα μισή

Τίποτε να διαφεντέψεις.

Οι μνήμες

φτερά στην όχθη του παλιού ποταμού, στοιχειωμένα.

Κάπου κάπου τ’ αναζητάς με τη σκέψη

ή τα νιώθεις μες τ’ όνειρο να σου στερεώνουν τους ώμους

και ξυπνάς μες την έκσταση.

Μετά, η ανάσα της πλάνης.

Δεν μπορούμε θαρρείς άλλο πόνο σ’ αυτή τη μεριά

ψευδαίσθηση ή ομηρία αδιάφοροˑ

βουτούμε το κεφάλι στο έρεβος

Αρχαϊκά μεγάλα πουλιά μες την άμμο.

Γραφή μελανόμορφη στους αμφορείς των μουσείων.

Σφραγίς δωρεάς πυρωμένη ο τόπος μας

την αποδέχεσαι -

έγκαυμα

την αρνιέσαι και σέπεται το πρόσωπό σου.

Είναι κι οι άλλοι, μου λες

που τελειώνουν τις μέρες τους μες την τρυφή

και δηλώνουν αμέτοχοι

το δικό μας γιατί, το κενό τους.

Και να πω - τι να πωˑ

Παρελθόν που γκρεμίστηκε

όταν έφηβοι συλλαβίζαμε όνειρα

και παρόν άνομβρα χρόνια. Με εξορύξεις σε θάλασσες

που εγκυμονούν όλβιο μέλλον – και δύστοπο.

Ποταμοί σκοτεινοί, με ανάποδο ρέμα

που εκβάλλουν τις νύχτες στα όνειραˑ

πότε δροσιά παιδικής ηλικίας, πότε εφιάλτης·

των διωγμών του Ιούλη

του Αύγουστου.

Καλοκαίρι ανήλεο

Η Κύπρος μνήμη που εξαντλείται.

(Μάρτης 2019)

Το ποίημα προέρχεται από τη Διπλωματική Εργασία που παρουσίασε η Νική Παπαξενοφώντος, σε επίβλεψη Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στο πλαίσιο των σπουδών της στο ΠΜΣ "Δημιουργική γραφή" που συνδιοργανώνεται από το ΕΑΠ και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Τίτλος Διπλωματικής: Τραύμα και Μνήμη της εισβολής στο έργο των Κυπρίων ποιητών Παντελή Μηχανικού και Κυριάκου Χαραλαμπίδη: Ένας (ανα)στοχασμός.