Έτσι είμαι εγώ (και σε όποιον αρέσω) [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ]

 

ΔΕΡΜΑ ΜΕ ΔΕΡΜΑ

 

«Όπως τότε που είπαν ότι πρέπει να περάσει την πρώτη νύχτα στη θερμοκοιτίδα. Μα με ποια λογική πάνε τα νεογέννητα σε άλλο χώρο την πρώτη βραδιά της ζωής τους; Δεν έχει νόημα. Ένα μωρό γεννιέται για να είναι με τη μητέρα του. Θυμήσου τι έλεγες, Ουμπέρτο. Μου έκανες ολόκληρη σκηνή. Ύστερα αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ο παιδίατρος με δικαίωσε και αιφνιδίασε τις νοσοκόμες λέγοντας αυτό που μόλις σου είπα, γιατί παλιότερα πάντα αυτό έκαναν, και έτσι μας τον άφησαν στο δωμάτιο της μαιευτικής κλινικής όλα τα βράδια. Γι’ αυτό, μην μου αρχίζεις ξανά τα ίδια. Ξέρω ότι η κούνια μάς στοίχισε κι εγώ δεν ξέρω πόσο. Εμένα θα μου το πεις! Λογομάχησα με την υπάλληλο στο μαγαζί για να την έχουμε εγκαίρως! Είναι γιατί φοβάμαι μήπως δεν αναπνέει. Θέλω να είμαι σίγουρη ότι αναπνέει. Ξέρεις; Μια εποχή έλεγαν ότι, προκειμένου να αποφύγουν τον αιφνίδιο θάνατο, τα μωρά έπρεπε να κοιμούνται μπρούμυτα, αλλά έτσι υπήρξαν περιπτώσεις πνιγμού. Ύστερα, οι γιατροί συνέστησαν να τα βάζουμε ανάσκελα, αλλά ούτε και γι’ αυτό ήταν σίγουροι. Τώρα, τόσα χρόνια αργότερα, λένε στο πλάι, έτσι, το βλέπεις, να κοιτάνε δεξιά ή αριστερά. Πιστεύεις εσύ τώρα ότι ξέρουν οι γιατροί τι τους γίνεται; Και αν πνιγεί στο δωμάτιό του; Εμείς θα κοιμόμαστε και δεν θα ακούσουμε τίποτα. Θα είναι μόνο για λίγες μέρες. Μόλις έκλεισε μια βδομάδα ζωής. Αν θέλεις, μπορείς να κοιμηθείς στο δωμάτιο των φιλοξενούμενων, εδώ όμως υπάρχει χώρος και για τους τρεις. Το κρεβάτι είναι φαρδύ. Κοίτα, φερ’ το πιο κοντά σε μένα, έτσι, το μικρούλι μου! Έχεις χώρο, Ουμπέρτο; Κοίτα το! Δεν είναι πραγματικό αγγελούδι; Μου αρέσει να το έχω δίπλα μου. Να με αγγίζει. Βλέπεις; Δέρμα με δέρμα».

 

***

 

«Μα γιατί κάνεις έτσι, Ουμπέρτο; Τρία χρόνια τώρα που κοιμάται μαζί μας δεν λες τίποτα και ξαφνικά φέρνεις την καταστροφή επειδή τον έχουμε στο κρεβάτι μας. Το παιδί βλέπει εφιάλτες. Μιλάει στον ύπνο του. Όχι, όχι! Μην προσπαθείς να αλλάξεις θέμα. Τον περασμένο μήνα ήταν γιατί είχε δέκατα. Την πρώτη χρονιά; Μα σ’ το είπα, λόγω των δοντιών. Πόσο υπέφερε, το καημενούλι μου! Μα τι έχεις εναντίον του; Μοιάζει σαν να μην τον αγαπάς. Σου θυμίζω ότι είναι και δικό σου παιδί, έτσι; Μα δεν παίρνει καν είδηση. Με το που κλείνεις τα μάτια σου, κοιμάσαι. Έτσι δεν είναι; Ροχαλίζεις σαν χαλασμένο τρακτέρ. Έλα, Ουμπέρτο, μην είσαι τέτοιος, άσε να κοιμηθεί μαζί μας ένα μήνα ακόμα. Μην λες τέτοια πράγματα μπροστά στο παιδί, σου το ορκίζομαι πως καταλαβαίνει τα πάντα! Ξέρω ότι έχουμε τρία χρόνια να κάνουμε έρωτα, αλλά σου υπόσχομαι πως αυτός θα είναι ο τελευταίος μήνας. Κοίτα πώς πιάνει τα δάχτυλά μου. Με ηρεμεί όταν γραπώνει το δείκτη του χεριού μου. Έτσι, δέρμα με δέρμα. Τι ομορφούλης που είναι! Σσσσσς, σβήσε το φως, Ουμπέρτο, κοιμήθηκε».

 

***

 

«Ξέρω ότι είναι υποχρεωτικό, αλλά θα μπορούσαμε να μην τον στείλουμε σχολείο, αγάπη μου. Το κράτος απαιτεί το παιδί να λάβει μια συγκεκριμένη αγωγή, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που είναι πολύ εύκολο να πραγματοποιηθεί στο σπίτι. Δεν είναι ανάγκη να τον στείλουμε στον παιδικό σταθμό. Παλιά, οι εύπορες οικογένειες προσλάμβαναν μια παιδαγωγό, συνήθως Γαλλίδα. Τα παιδιά των αστών δεν πήγαιναν σχολείο. Εκεί πήγαιναν οι πληβείοι. Δεν σου μιλάω για πολύ παλιά, μην νομίζεις ότι αναφέρομαι στην εποχή του Νώε, μ’ ακούς; Μπορώ να τον αναλάβω εγώ. Κοίτα, έχω εδώ το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έχει βγάλει το Υπουργείο για όλους του παιδικούς σταθμούς. Σου έχω πει ποτέ ότι σπούδασα ένα χρόνο στην Παιδαγωγική Σχολή;»

 

***

 

«Το καταλαβαίνω απολύτως, κύριε διευθυντά. Ξέρω ότι είναι έξι ετών, πως δεν είναι πλέον μωρό. Δεν το κάνω για εκείνον, το κάνω για τα άλλα παιδιά. Εσείς ξέρετε πολύ καλά πόσο σκληρά μπορούν να συμπεριφερθούν οι συμμαθητές στο σχολείο. Υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις παιδιών με στρες και νευρικές διαταραχές εξαιτίας της βίαιης συμπεριφοράς των, δήθεν, αθώων νηπίων. Ποιος με διαβεβαιώνει ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο στον γιο μου; Τα μικρά μπορούν να γίνουν τέρατα. Μερικές φορές ουρλιάζουν, άλλες χτυπάνε. Ναι, ναι, το ξέρω. Είστε εδώ για να τα προσέχετε. Παρ’ όλα αυτά, το παραδεχτήκατε ανοιχτά στη συνάντηση γνωριμίας με τους γονείς: εδώ έχουμε 1.232 μαθητές και δεν μπορούμε να τους προσέχουμε όλους την ίδια στιγμή. Πώς θα προστατευτεί ο μικρούλης μου από όλους ταυτόχρονα; Πρέπει να το καταλάβετε. Αυτός κοιμάται ακόμα στο κρεβάτι μας. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο παιδί, πολύ ευαίσθητο. Θα είναι μόνο τις πρώτες δύο εβδομάδες. Εγώ θα κάθομαι στο πίσω μέρος της αίθουσας, δίπλα στην πόρτα. Οι υπόλοιποι μαθητές δεν θα με προσέξουν καν. Δεν θα βγάζω τσιμουδιά. Υπόσχομαι ότι δεν θα σηκώνομαι ούτε για να πάω στην τουαλέτα. Μόνο δύο εβδομάδες· ζητάω να γίνει μια εξαίρεση».

 

***

 

«Ακούστε, δεσποινίς. Εδώ και οχτώ χρόνια κάνουμε αυτό το πράγμα και δεν είχε δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα μέχρι που ήρθατε εσείς. Μόνο τέσσερα χρόνια σχολείου μένουν ακόμα. Τα παιδιά που άρχισαν με τον γιο μου με έχουν δει να κάθομαι εκεί πίσω από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Μιλήστε με τον διευθυντή, θα σας εξηγήσει. Στην αρχή δεν ήταν και πολύ σύμφωνος, αλλά τώρα είναι πολύ ικανοποιημένος. Μα ούτε καν που με βλέπουν! Κανένα τους δεν μου δίνει σημασία. Εκτός από εσάς που έχετε βαλθεί να με διώξετε από το σχολείο. Είμαι σαν αόρατη. Ξεχάστε την παρουσία μου. Σας προτείνω κάτι: δοκιμάστε το για δύο εβδομάδες. Θα δείτε ότι έχω δίκιο».

 

***

 

«Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορώ να βρίσκομαι εδώ. Ξέρω ότι είναι το Πανεπιστήμιο, αλλά δεν παύει να είναι ένα δημόσιο ίδρυμα. Αν επιτρέπετε να παρακολουθούν τα μαθήματα συνταξιούχοι, γιατί εγείρετε αντιρρήσεις για εμένα; Α, περί αυτού πρόκειται! Δεν υπάρχει πρόβλημα, θα εγγραφώ. Έτσι και αλλιώς, πάντα ήθελα να σπουδάσω ιατρική. Θα πληρώσω τα έξοδα εγγραφής. Αυτό ήταν όλο; Τι εύκολο! Βλέπεις, γιε μου; Σου το είχα πει πως δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Ξέρετε, κύριε κοσμήτορα, εκείνος επιμένει να μην τον συνοδεύω, αλλά ακόμα δεν έχει ιδέα τι σημαίνει ζωή. Εγώ τον αφήνω μόνο του, δεν αναμειγνύομαι, τον αφήνω να κάνει πράγματα, είναι απολύτως ελεύθερος. Μπορεί να κάνει ό,τι επιθυμεί. Εγώ απλώς είμαι εκεί, παρακολουθώ από απόσταση. Μην το πείτε σε κανέναν, αλλά ακόμα κοιμάται μαζί μας. Καλά, καλά, μην νευριάζεις, αγάπη μου, το ξέρω ότι είσαι μεγάλο παιδί πλέον! Αλλά επίτρεψε στη μητέρα σου να είναι δίπλα σου για να είναι σίγουρη πως όλα πάνε καλά. Δεν θα με πάρεις καν είδηση. Κάνε τη ζωή σου δίχως να σκέφτεσαι εμένα. Είναι σαν να μην είμαι εκεί. Τι είπατε για τα εργαστήρια; Αίμα; Εγώ δεν το σιχαίνομαι το αίμα, ούτε με απωθεί ούτε τίποτα. Όταν ήμουν μικρή άνοιγα τα βατράχια και τους γυρίνους στη μέση και μετά τα ξαναέκλεινα! Και κολυμπούσαν ξανά, αν κολυμπούσαν, λέει!»

 

***

 

«Αγόρι μου, ξέρω ότι οι ασθενείς σου δεν αισθάνονται πολύ άνετα με μια κυρία δίπλα στο ιατρικό κρεβάτι την ώρα που τους εξετάζεις. Αλλά, παρότι δεν παρουσιάστηκα στις εξετάσεις, έμαθα πολλά στη διάρκεια των σπουδών σου. Ήταν πολλές ώρες μαθήματος στην τάξη που παρακολούθησα. Επιπλέον, στο είχα πει ότι θα ήταν καλύτερα να μου είχες δώσει και εμένα μια ιατρική ποδιά. Ντρέπονται γιατί είμαι ντυμένη με κανονικά ρούχα. Καταλαβαίνουν ότι είμαι η μητέρα σου. Μην με αποκαλείς «μαμά» την ώρα που τους εξετάζεις, και δώσε μου μια λευκή ποδιά. Δεν θα υπάρξει άλλο πρόβλημα. Γιατί επανέρχεσαι πάλι στο θέμα της Γιολάντας; Λέει ότι είναι απλώς νοσοκόμα και φίλη σου, αλλά εγώ ξέρω να διαβάζω τις γυναίκες. Είναι ερωτευμένη μαζί σου. Αυτό δεν το αντέχω. Δεν σε αγαπάει όπως σου αξίζει. Ποτέ της δεν θα μπορέσει να σε αγαπήσει όσο εσύ χρειάζεσαι. Φυσικά σέβομαι αυτό που υπάρχει μεταξύ σας. Δεν θα μπω ποτέ ανάμεσά σας, αλλά απαιτώ ένα μίνιμουμ παρουσίας στα πρώτα βήματα της σχέσης σας. Ύστερα θα σας αφήσω μόνους. Ξέρεις ότι το κάνω για το καλό σου, για να σε προστατέψω. Θα καθίσω δύο ή τρία τραπέζια πιο εκεί από εσάς και δεν θα ζητήσω τα ίδια πιάτα. Σύμφωνοι, δεν θα πληρώσω το λογαριασμό σας. Ξέρω ότι πλέον έχεις τα δικά σου έσοδα. Αλλά δεν πρέπει να τα ξοδέψεις όλα με το πρώτο παλιογύναιο που θα σου κολλήσει. Όχι. Αυτό δεν θα το επιτρέψω. Αν βρίσκεστε στο αυτοκίνητο, εγώ θα κάθομαι στο πίσω κάθισμα. Μέχρι να παντρευτείτε. Σε αυτό το θέμα, σ’ το είπα, δεν πρόκειται να υποχωρήσω. Μα τι σε πειράζει; Ξέρεις ότι δεν ενοχλώ; Ποτέ δεν λέω τίποτα, δεν αναμειγνύομαι, δεν κρίνω. Απλώς σε προστατεύω. Σύμφωνοι, τρεις εβδομάδες, μόνο τρεις εβδομάδες, σου το υπόσχομαι. Παρεμπιπτόντως, δεν θα ήταν άσχημο να δίνεις ένα φιλί στον πατέρα σου και σε εμένα πριν σβήσουμε το φως. Μου γυρίζεις την πλάτη κάθε βράδυ. Ποιος θα το ’λεγε! Δεν ξέρεις πόσες φορές σε χαϊδεύω την ώρα που κοιμάσαι… Έτσι, βλέπεις; Δέρμα με δέρμα. Καλά, αγόρι μου, καλά, δεν χρειάζεται να με αποφεύγεις! Πόση υπομονή, Θεέ μου, πρέπει να κάνεις με τα παιδιά!»

 

***

 

«Δεν είναι αλήθεια! Σου είχα πει πώς όταν θα παντρευόσουν με τη Γιολάντα, θα έκανα και εγώ ένα ταξίδι για να ξεκουραστώ από τις προετοιμασίες και τις εντάσεις του γάμου. Τι θέλεις να κάνω που εσείς διαλέξατε για το μήνα του μέλιτος τον ίδιο προορισμό που διάλεξα και εγώ για να ξεκουραστώ; Φυσικά και δεν σε είδα στο αεροπλάνο! Ρωτάς γιατί βρισκόμαστε στο ίδιο ξενοδοχείο; Χα, πολύ έξυπνος! Το ίδιο θα μπορούσα να σε ρωτήσω και εγώ! Ε λοιπόν, δεν είναι και τόσο περίεργο, δεν υπάρχουν και χιλιάδες ξενοδοχεία στο Κάιρο. Σου το ορκίζομαι ότι δεν έχω ιδέα με ποιο πρακτορείο ταξιδέψατε. Πώς θέλεις να το ξέρω, υπάρχουν πάνω από πεντακόσια γραφεία ταξιδίων στη Βαρκελώνη. Το ξέρω ότι κάνουμε τις ίδιες εκδρομές. Αν συγκρίνεις τα διαφημιστικά φυλλάδια θα διαπιστώσεις ότι είναι όλα τα ίδια. Σκέτη αντιγραφή: οι πυραμίδες, το μουσείο, η πόλη, αεροπλάνο για το Αμπού Σίμπελ, διήμερη κρουαζιέρα στο Νείλο, αεροπλάνο για το Κάιρο και επιστροφή. Τώρα, όμως, είμαστε εδώ και δεν έχει νόημα να μην κάνουμε τις εκδρομές οι τρεις μας μαζί. Σε παρακαλώ, μην νευριάζεις μαζί μου».

 

***

 

«Δεν φταίω εγώ. Εσύ ήσουν μεθυσμένος. Τελείως μεθυσμένος. Ήταν η πρώτη νύχτα του γάμου σου και ήσουν πολύ νευρικός. Δεν φταίω εγώ που νευρίασε μαζί σου η Γιολάντα επειδή βρισκόμουν στο ίδιο ξενοδοχείο. Η Γιολάντα πρέπει να μάθει πως έχει μια πεθερά. Και πρέπει να τη σέβεται. Και δεν ήξερα ότι η Γιολάντα, αντί να ανέβει στο δωμάτιο, είχε πάει στο μπαρ. Πού να ξέρω εγώ ότι εσύ δεν το ήξερες; Εντάξει, το παραδέχομαι, αναγνωρίζω ότι δεν έπρεπε να είχα χωθεί στο κρεβάτι σας, αλλά έχω συνηθίσει ανέκαθεν να κοιμόμαστε μαζί. Αγόρι μου, δεν θα το πούμε σε κανέναν, εμένα με είχε πάρει σχεδόν ο ύπνος και, φυσικά κατάλαβα τι συνέβαινε, και αναγνωρίζω ότι θα έπρεπε να το είχα αποτρέψει, αλλά ήσουν μεθυσμένος και δεν καταλάβαινες τίποτα και κατάλαβα ότι, στην τελική, εγώ ήμουν εκείνη που έπρεπε να σου δώσει αυτή την πρώτη εμπειρία ώστε, από εδώ και πέρα, να μπορείς να το κάνεις με τη Γιολάντα χωρίς νευρικότητες και κόμπλεξ. Αλήθεια, δεν θα το πούμε σε κανέναν, θα το κρατήσουμε μυστικό για εμάς. Επιπλέον, ήσουν καταπληκτικός, γιε μου. Δέρμα με δέρμα».

 

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ… ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ/ΟΣ»

 

Και τι δεν θα έκανε μια μητέρα για τον γιο της… Μητέρα είναι μόνο μία. Σε πολλές περιπτώσεις δε, θα έπρεπε να προσθέσουμε ότι ευτυχώς που είναι μόνο μία — ένας, όταν πρόκειται για πατέρα. Είναι λες και αντί να εμπλουτίσει την προσωπικότητά της, αντί να προσθέσει έναν καινούργιο ρόλο στη ζωή της, εκείνη ξεχνάει όλα όσα είναι προκειμένου να γίνει μόνο ένα πράγμα: μητέρα.

          Ξαφνικά, παύεις να είσαι σύζυγος, ερωμένη, φίλη και άτομο, για να γίνεις μαμάκα. Και αρχίζουν τα «καλησπέρα, μαμάκα», και τα «πώς είναι το μωράκι σας», και, αν είσαι στην ομαδική του WhatsApp με τις άλλες μανάδες, τα «εσύ ποιανού μαμάκα είσαι», και φυσικά, ύστερα από τέτοια αποπροσωποποίηση, έλλειψη ύπνου και τη βρομιά που ζέχνουν οι πάνες, στο τέλος χάνεις τον προσανατολισμό σου, την ταυτότητά σου και τη ζωή σου. Και τότε είναι εύκολο να ξεπεράσεις τα όρια και, όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις, όταν ξεπερνάμε τα όρια κινδυνεύουμε να γίνουμε τοξικοί. Θα σου έλεγα ότι ένα πολύ υψηλό ποσοστό των πελατών μου έχουν προβλήματα που οφείλονται, κατά τρόπο περισσότερο η λιγότερο άμεσο, με τους γονείς τους. 

          Μην ξεπερνάς τα όρια. Σεβάσου, βοήθα, συντρόφευε…, αλλά να έχεις ξεκάθαρο ότι το παιδί δεν είναι υποτακτικός σου, σκλάβος σου, τρόπαιό σου ή κατόρθωμά σου. Επίτρεψε στο παιδί σου να γίνει αυτό που θέλει να γίνει, όχι αυτό που εσύ έχεις βάλει στο μυαλό σου. Στα τσακίδια η οικογενειακή επιχείρηση! Ποιος είπε ότι ο γιος σου πρέπει να ξεχάσει τη ζωή του για να ζήσει τη δική σου;

          Εσύ έζησες το όνειρό σου! Άσε το παιδί σου να ζήσει το δικό του. Εσύ έκανες τα λάθη σου! Άσε το παιδί σου να κάνει τα δικά του! Εσύ έζησες τη ζωή σου! Επίτρεψε στο παιδί σου να εξερευνήσει τα δικά του μονοπάτια… Α, παρεμπιπτόντως, αν δεν τα έχεις κάνει όλα αυτά, δεν έχεις μάθει απολύτως τίποτα. 

Απόσπασμα από το βιβλίο Yo soy así (y ya no me importa) του συγγραφέα και οικονομολόγου Φερνάντο Τρίας δε Μπες και του ψυχολόγου Τομάς Ναβάρο που θα κυκλοφορήσει το 2021 από τις Εκδόσεις Πεδίο σε μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.