Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020

Μέριλιν, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

 

Μέριλιν

«Σήμερα ήρθε στο βενζινάδικο η Μέριλιν Μονρό».

          «Τι λες, ρε μαλάκα, είσαι σοβαρός;»

          «Ναι, με ένα Zastava».

          «Α, με ένα Zastava κιόλας…»

          «Πού είναι το παράξενο;»

          «Ότι η Μέριλιν έχει πεθάνει εδώ και χρόνια ίσως;»

          «Τι λες;»

          «Και σκέψου και κάτι άλλο, ολόκληρη Μέριλιν με Zastava θα ’ρχόταν;»

          «Αυτό μου φάνηκε περίεργο και μένα».

          «Εμ…»

          «Ήταν πάντως η Μέριλιν, γιατί τη ρώτησα».

          «Σε ποια γλώσσα; Εσύ δεν μιλάς αγγλικά».

          «Μιλούσε εκείνη ελληνικά».

          «Καλά, είσαι ηλίθιος, ήρθε κάποια που μιλούσε ελληνικά με ένα Zastava και σου είπε ότι είναι η Μέριλιν Μονρό που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια;»

          «Όχι, δεν μου είπε ότι έχει πεθάνει εδώ και χρόνια, τότε θα μου φαινόταν και μένα περίεργο».

          «Φίλε, δεν πας καλά…»

          «Τα ελληνικά τα μιλούσε σπαστά, πάντως».


 

2 σχόλια:

  1. Εμένα μου άρεσε, πάντως.
    Δεν το έγραφα πριν, επειδή ντρεπόμουν να είμαι ο μοναδικός που σχολιάζει, αλλά αφού βρέθηκε κι άλλος που του άρεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή