Μόνο κοιτάς, δεν
αγγίζεις
του Σαντιάγο
Σεράνο
Πρόσωπα
Ένας άνδρας και
μία γυναίκα
Σαλόνι ενός
διαμερίσματος. Νύχτα. Ένας άνδρας κάνει βόλτες στο δωμάτιο. Κάθε τόσο σταματάει
και κρυφά κοιτάζει έξω. Η σύζυγός του τού μιλάει από την κουζίνα.
Γυναίκα: Εξακολουθεί να
κοιτάζει;
Άνδρας: Δεν είμαι
σίγουρος. Κάποιες φορές είμαι βέβαιος… σήμερα όμως δεν ξέρω.
Γυναίκα: Θέλεις να
κοιτάξω εγώ;
Άνδρας: Oχι. Οποιαδήποτε
παράξενη κίνηση θα τον κάνει να κρυφτεί.
Γυναίκα: Τι θέλει;
Άνδρας: Ποιος ξέρει.
Εμείς συνεχίζουμε την καθημερινότητά μας. Κάποια μέρα θα βαρεθεί και θα
σταματήσει να μας κοιτάζει.
Γυναίκα: Άνδρας ή
γυναίκα;
Άνδρας: Μια φιγούρα στο
παράθυρο. Αυτό βλέπω μόνο με την άκρη του ματιού μου.
Γυναίκα: Γιατί φτιάχνουν
τα κτίρια τόσο κοντά το ένα στο άλλο;
Άνδρας: Για να βάλουμε
εμείς τις αποστάσεις μας.
Γυναίκα: Ίσως να είναι
μόνος του.
Άνδρας: Εγώ πάντα έναν
βλέπω.
Γυναίκα: Σίγουρα μας ζηλεύει.
Άνδρας: Ποιος ξέρει…
Γυναίκα: Δύο αυγά ή ένα;
Άνδρας: Ένα.
Γυναίκα: Τηγανητό ή
βραστό;
Άνδρας: Βραστό.
Γυναίκα: Η μπριζόλα
καλοψημένη ή όχι;
Άνδρας: Καλοψημένη. Να
’τος πάλι.
Γυναίκα. Μπορείς να τον
δεις;
Άνδρας: Ναι. Είναι εκεί
και παρακολουθεί μέσα από το ημίφως του δωματίου του.
Γυναίκα: Να φέρω τώρα το
φαγητό;
Άνδρας: Φέρε το, αλλά
μην κάνεις υπερβολικές κινήσεις. Να είσαι φυσική. Οποιαδήποτε αλλαγή τον
ιντριγκάρει.
Γυναίκα: Πάω.
Άνδρας: Αργά.
Γυναίκα: Σήμερα είμαι
νευρική, προτιμώ να μείνω στην κουζίνα.
Άνδρας: Αν δε σε δει,
μπορεί να περιμένει για ώρες.
Γυναίκα: Κατέβασε τις
περσίδες και θα έχουμε μια νύχτα μόνο για μας.
Άνδρας: Απεχθάνομαι τα
κλειστά παράθυρα. Με πιάνει κλειστοφοβία. Να κλείσει εκείνος το παράθυρό του.
Μπες σιγά σιγά.
Η γυναίκα μπαίνει
τελικά. Είναι εμφανώς νευρική.
Γυναίκα: Έτσι είναι καλά;
Άνδρας: Ναι. Συνέχισε.
Μη σταματάς.
Γυναίκα: Γιατί δεν πας να
του χτυπήσεις το θυροτηλέφωνο και να του πεις να μη μας κοιτάζει άλλο;
Άνδρας: Τι απόδειξη
έχουμε ότι μας κοιτάζει; Και αν πρόκειται για λάθος; Θα γελάσει μαζί μας. Θα
σκεφτεί ότι είμαστε παρανοϊκοί. Έχει κάθε δικαίωμα να κοιτάζει από το παράθυρό
του.
Γυναίκα: Και εμείς έχουμε
δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή.
Άνδρας: Ήρεμα. Κάτσε να
φάμε. Θα φύγει. Θα βαρεθεί και θα φύγει.
Γυναίκα: Ίσως αυτό που
του αρέσει να είναι η ρουτίνα μας. Η συνεχής επανάληψη.
Άνδρας: Ποιος ξέρει.
Γυναίκα: Είναι πάνω από
ένα χρόνο που μας κοιτάζει.
Άνδρας: Δεκαέξι μήνες
και είκοσι δύο μέρες ακριβώς.
Γυναίκα: Τότε το πήρες
είδηση εσύ. Δεν μπορείς να ξέρεις αν δεν είχε ξεκινήσει πιο πριν.
Άνδρας: Ναι, αλήθεια
είναι. Ψυχανεμίζομαι όμως ότι αυτή ήταν
η πρώτη φορά. Ποτέ άλλοτε δεν είχα αισθανθεί, αυτό που αισθάνομαι από εκείνη
την ημέρα μέχρι σήμερα: μια παρουσία… μια εισβολή…
Γυναίκα: Εξακολουθεί να
κοιτάζει;
Άνδρας: Κοιτάζει. Είμαι
σίγουρος. Σου βάζω κρασί;
Γυναίκα: Σήμερα δε νομίζω
ότι αντέχω αυτή την ένταση. Το δείπνο είναι η μοναδική στιγμή που είμαστε οι
δυο μας.
Άνδρας: Κινήθηκε. Είναι
ανήσυχος. Κάτσε ήρεμη.
Γυναίκα: Εγώ να ηρεμήσω ή
εκείνος;
Άνδρας: Και οι δύο. Το
ψωμί;
Γυναίκα: Δεν αγόρασα
σήμερα.
Άνδρας: Τι εννοείς δεν
αγόρασες;
Γυναίκα: Πλάκα έκανα. Μια
πλάκα που κρατάει δεκαέξι μήνες και είκοσι δύο μέρες. Εκείνη την ημέρα σου είχα
πει ότι δεν είχα αγοράσει. Πάω τώρα να το φέρω. Ησύχασε.
Άνδρας: Αργά.
Γυναίκα: Ξέρω ότι μια
μέρα δε θα αγοράσω στα αλήθεια κι έτσι θα
τελειώσει όλο αυτό.
Άνδρας: Ούτε που να το
σκέφτεσαι.
Γυναίκα: Ποιον να
κοιτάζει;
Άνδρας: Άντε πάλι. Αυτό
έλειπε, να αρχίσουμε τον ανταγωνισμό μεταξύ μας.
Γυναίκα: Μερικές φορές
νομίζω ότι αυνανίζεται δίπλα στο παράθυρο. Δεν τον βλέπεις που κινείται
ρυθμικά;
Άνδρας: Σου είπα αποκλείεται. Πώς θα μπορούσε να
εξιτάρεται με ένα παντρεμένο ζευγάρι που τρώει το φαγητό του;
Γυναίκα: Η σεξουαλικότητα
δεν γνωρίζει περιορισμούς.
Άνδρας: Καθόλου;
Γυναίκα: Έτσι λένε.
Άνδρας: Μην κάνεις
κόλπα, μη βάζεις το πιρούνι στο στόμα σου με τέτοιο τρόπο. Δεν παίζουμε σε
τσόντα.
Γυναίκα: Και στις τσόντες
όμως το ίδιο κάνουν πάντα.
Άνδρας: Σωστά. Η ζωή
μοιάζει όλο και περισσότερο με πορνογραφία τότε…
Γυναίκα: Μη γλείφεσαι.
Άνδρας: Μη χαϊδεύεις το
πόδι σου σαν τις πουτάνες.
Γυναίκα: Μην τρίβεις τον
καβάλο σου.
Άνδρας: Και εσύ μην
τρίβεις τις θηλές στα μπράτσα σου.
Γυναίκα: Δεν ξέρω αν
μπορώ να αντέξω άλλο.
Άνδρας: Έχω μια κάβλα
πέμπτου βαθμού.
Γυναίκα: Εγώ είμαι υγρή.
Άνδρας: Σταμάτα.
Σταμάτα.
Γυναίκα: Κανένα νέο από τη δουλειά;
Άνδρας: Θα στα πω ενώ
πίνουμε καφέ.
Γυναίκα: Α, ναι.
Άνδρας: Τον φέρνω εγώ.
Γυναίκα: Και αν είναι
απλώς ένας τυφλός που τα μάτια του είναι στραμμένα προς τα μέσα; Κάποιος που
βλέπει μόνο χαμένες εικόνες του παρελθόντος.
Άνδρας: Κάποια στιγμή
μού πέρασε από το μυαλό. Αν είναι έτσι θα έχουμε χάσει δεκαέξι μήνες και είκοσι
δύο ημέρες από τη ζωή μας.
Γυναίκα: Κανένα νέο από
τη δουλειά;
Άνδρας: Κρατήσου.
Απέλυσαν τον Φερνάντες.
Γυναίκα: (Κρατάει το
κεφάλι της) Απέλυσαν τον Φερνάντες;
Άνδρας: Περικοπές
προσωπικού.
Γυναίκα: Ο κακομοίρης.
Άνδρας: Όσο δεν αγγίζουν
εμένα...
Γυναίκα: Πόσοι Φερνάντες
έμειναν;
Άνδρας: Νομίζω ότι
έμειναν για δύο μήνες ακόμα. Μετά θα συνεχίσουν με τους Γκαρσία. Για τους Πέρες
μένει αρκετός καιρός ακόμα ευτυχώς.
Γυναίκα: Δεν ξέρεις τι
έγινε στο σούπερ μάρκετ!
Άνδρας: Αυτό το λέμε αφού σου χαϊδέψω το
κεφάλι.
Γυναίκα: Κάνεις λάθος.
Τώρα το λέμε. Δεν ξέρεις τι έγινε στο σούπερ μάρκετ!
Άνδρας: Σωστά. Έκανα
λάθος.
Γυναίκα: Μια γυναίκα
επέστρεψε κάποια από τα ψώνια της γιατί δεν της έφταναν τα χρήματα.
Άνδρας: Σοβαρά;
Γυναίκα: Ήταν μια
ηλικιωμένη και είχε ένα πορτοφόλι τόσο δα μικρό, το μόνο που μπορούσε να
αγοράσει ήταν μια φρατζόλα ψωμί και ένα γάλα.
Άνδρας: Πολύ δύσκολη η κατάσταση!
Κάθε μέρα και χειρότερα. Δεν ξέρω πού θα καταλήξουμε.
Γυναίκα: Αυτήν την κίνηση
την έχεις τελειοποιήσει και κάθε μέρα σού βγαίνει καλύτερα.
Άνδρας: Σοβαρά;
Γυναίκα: Είμαστε τυχεροί.
Τουλάχιστον μπορούμε να διατηρήσουμε την καθημερινότητα μας. Είναι μια
πολυτέλεια.
Άνδρας: Ήρθε η ώρα να
σου χαϊδέψω το κεφάλι. Αυτό του αρέσει. Του αρέσει πολύ του επισκέπτη μας αυτή
η στιγμή.
Γυναίκα: Πώς το ξέρεις;
Άνδρας: Νιώθω ότι
ακουμπάει στο τζάμι. Αισθάνεται ότι πάει κάτι να συμβεί.
Γυναίκα: Ίσως τώρα να αυνανίζεται.
Άνδρας: Μην τρίβεις τις
θηλές στα μπράτσα σου.
Γυναίκα: Μη γλείφεσαι.
Άνδρας: Μη χαϊδεύεις το
πόδι σου σαν τις πουτάνες.
Γυναίκα: Μην τρίβεις τον
καβάλο σου. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο.
Άνδρας: Έχω μια κάβλα
έβδομου βαθμού.
Γυναίκα: Εγώ έχω
πλημμυρίσει.
Άνδρας: Σταμάτα.
Σταμάτα. Σε λίγο τελειώνουμε.
Γυναίκα: Απομακρύνσου
γιατί δεν το ελέγχω.
Άνδρας: Μου έχει σηκωθεί
υπερβολικά πολύ για να απομακρυνθώ.
Γυναίκα: Σταμάτα.
Σταμάτα.
Άνδρας: Επιτέλους
ηρεμία, κοιμήθηκε ο μυς, κατευνάστηκε η επιθυμία.
Γυναίκα: Ανοίγω την
τηλεόραση;
Άνδρας: Ναι.
Γυναίκα: Έχει απευθείας
μετάδοση. Κρατάνε δύο ομήρους.
Άνδρας: Κάποτε ήμασταν
ασφαλείς.
Γυναίκα: Τι φρίκη να
είσαι όμηρος, να χάνεις την ελευθερία σου!
Άνδρας: Κινείται. Νομίζω
ότι πάει να κλείσει τις περσίδες.
Γυναίκα: Επιτέλους!
Άνδρας: Πάντα ακριβής. Προσοχή
γιατί αργεί να τις κατεβάσει. Του αρέσει να ρίχνει μια τελευταία ματιά από τις
γρίλιες.
Γυναίκα: Αυτή η στιγμή
διαρκεί έναν αιώνα.
Άνδρας: Ίσως αν δεν
επέστρεφε να μας έλειπε.
Γυναίκα: Λες; Είναι
πιθανόν.
Άνδρας: Αυτό ήταν,
έφυγε.
Γυναίκα: Επιτέλους μόνοι.
(Κοιτάζονται) Τώρα είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Άνδρας: (Καθώς γδύνεται)
Πόσο μου αρέσει να το βγάζω αυτό το σακάκι!
Γυναίκα: (Καθώς γδύνεται)
Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από
το να τα πετάς όλα έξω!
Άνδρας: Σβήνω το φως. Το
φως της τηλεόρασης είναι αρκετό.
Γυναίκα: Είναι ιδανικό.
Γυναίκα: (Πλησιάζουν στο
παράθυρο και οι δύο) Οι του πέμπτου τρώνε τη σούπα τους. Σίγουρα αυτός
ακούγεται που ρουφάει. Αυτή θα το κάνει εκλεπτυσμένα.
Άνδρας: Αυτή από τη
μεζονέτα σκουπίζει νυχτιάτικα. Μα τόσο χαζή, δεν ξέρει ότι είναι γρουσουζιά;
Γυναίκα: Τρώει τη σούπα
της καλλιτεχνικά…
Χαμηλώνει το φως του δωματίου. Από το
φως που έρχεται από έξω διαγράφονται στο παράθυρο οι φιγούρες των δυο τους.
Αυλαία
Ο Σαντιάγο Σεράνο (1954) είναι αργεντινός συγγραφέας θεατρικών έργων και διηγημάτων.
Η
παρούσα μετάφραση είναι απόσπασμα από τη Διπλωματική Εργασία που εκπόνησε, υπό
την εποπτεία του Αναπληρωτή Καθηγητή Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, η Άννα
Ανεστοπούλου με τίτλο «Σχολιασμένη
μετάφραση στα ελληνικά του θεατρικού έργου Se mira y no se toca του Santiago Serrano», στο πλαίσιο των σπουδών της στο Μάστερ
«Επιστήμες της Γλώσσας και του Πολιτισμού», Κατεύθυνση «Μετάφραση, επικοινωνία
και εκδοτικός χώρος» του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου