Μαθήματα νομιμοφροσύνης
Η είσοδος ήταν από Στουρνάρη, στο
νούμερο 24. Στο υπόγειο της εν λόγω πολυκατοικίας πέρασα, τη δεκαετία του ’60,
μαζί με τον θυρωρό παππού μου και τη γιαγιά μου που καθάριζε τις σκάλες, τα έξι
πρώτα χρόνια της ζωής μου. Έχω πάρα πολλές αναμνήσεις από εκείνο το κτίριο –ένα
κτίριο που κάηκε στα πρόσφατα δεκεμβριανά του 2008, στις μέρες που μας μύησαν
άναυδους και για πάντα τραυματισμένους στη σύγχρονη «αισθητική» της εξουσίας–,
αλλά καμία δεν συγκρίνεται με τον βαλσαμωμένο παπαγάλο της κυρίας Σπεράντζα,
χήρας του ιατρού και λογοτέχνη Στέλιου Σπεράντζα.
Η κυρία Σπεράντζα
έμενε στον πέμπτο, και κάθε φορά που καλούσε τη γιαγιά μου να τη βοηθήσει στο
καθάρισμα του διαμερίσματός της, εκείνη με έπαιρνε μαζί της αφού, ευτυχώς, δεν
είχε εφευρεθεί ακόμη ο θεσμός του νηπιαγωγείου και τριγυρνούσα ολημερίς σε όλη
την πολυκατοικία. Εγώ έσπευδα να τη συνοδεύσω καταχαρούμενος γιατί, εκτός του
ότι η οικοδέσποινα μου πρόσφερε πάντα κάποιο γλυκό, με άφηνε, επιπλέον, να
χαϊδέψω τον τεράστιο βαλσαμωμένο παπαγάλο (σε μια εποχή που δεν είχα δει ούτε
ζωντανό παπαγαλάκι), που ήταν τοποθετημένος σε περίοπτη θέση στο σαλόνι.
Ο ενθουσιασμός μου, όμως, με το (πρώην) πουλί περιορίστηκε δραστικά από τη μέρα που είχα τη φαεινή ιδέα να ρωτήσω γιατί το είχαν βαλσαμώσει (δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι χρησιμοποίησα το συγκεκριμένο ρήμα, αλλά έγινα κατανοητός). Η χήρα Σπεράντζα με κοίταξε κατάματα, πήρε ένα σοβαρό και διδακτικό ύφος και μου είπε: «Έβριζε τους αστυνόμους κι εκείνοι τον συνέλαβαν και τον βαλσάμωσαν. Δεν πιστεύω να λες κι εσύ κακά λογάκια;»
Πρώτη δημοσίευση, υπό τον τίτλο "Μαθήματα κοσμίας συμπεριφοράς", Διάστιχο, 15/11/2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου