Carmen Yáñez
Éramos tan felices y no lo sabíamos
Ignorantes de la
luz que circundaba la inocencia
éramos tan felices
amor mío
con el calor de
nuestras manos juntas
cruzando todos los
caminos
y riéndonos de los
obstáculos de piedra o granizo
que nos intentaban
parar esa carrera irresponsable de la felicidad.
Éramos tan felices
y no nos enterábamos de la
dimensión de la vida.
De la invisible amenaza, de la
larga sombra del miedo,
no lo sabíamos nosotros,
irreverentes.
Amándonos con proyecciones de
futuro.
Hoy ya no pienso más allá de
mañana cuando espero
tu prueba de vida dicha por
otros.
Carmen Yáñez. Poeta chilena. Compañera
sentimental de Luis Sepúlveda, a cuya pérdida, por coronavirus, está dedicado
este poema.
Κάρμεν Γιάνιες
Ήμαστε τόσο
ευτυχισμένοι και δεν το ξέραμε
Αγνοώντας το φως που περιβάλλει την
αθωότητα
ήμαστε τόσο ευτυχισμένοι αγάπη μου
με τη ζεστασιά των ενωμένων χεριών μας
να διασχίζουμε όλους τους δρόμους
και να γελάμε με τα εμπόδια από πέτρα ή
γρανίτη
που προσπαθούσαν να φρενάρουν αυτή την
ανεύθυνη κούρσα ευτυχίας.
Ήμαστε τόσο ευτυχισμένοι
και δεν αντιλαμβανόμασταν τη διάσταση
της ζωής.
Την αόρατη απειλή, τη μακριά σκιά του
φόβου,
τίποτα δεν ξέραμε εμείς, οι ασεβείς.
Που αγαπιόμασταν με προβολές στο μέλλον.
Σήμερα δεν πάει η σκέψη μου πιο πέρα από
το αύριο όταν προσμένω
την απόδειξη ότι έζησες ειπωμένη από άλλους.
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Carmen Yáñez. Χιλιανή ποιήτρια. Σύντροφος του Λουίς Σεπούλβεδα, στο χαμό του οποίου, από κορωνοϊό, είναι
αφιερωμένο αυτό το ποίημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου