Η απογείωση
του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου
Εξαιτίας της απεργίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, οι οποίοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να καταλάβουν τον μοναδικό διάδρομο απογείωσης-προσγείωσης του αεροδρομίου, ζητήθηκε, ευγενικά, από τους επιβάτες της πτήσης MCL 33 να σπρώξουν το αεροπλάνο προς τα περίχωρα της πόλης μέχρι να βρουν ένα χερσοχώραφο από όπου θα μπορούσαν να απογειωθούν. Οι επιβάτες, καρτερικά, έσπρωξαν το αεροσκάφος μέσα από τους φαρδείς δρόμους, τις μεγάλες λεωφόρους και τα περιαστικά δάση της πόλης, μέχρι που έφτασαν στα όρια του απέραντου κάμπου που εκτείνεται προς νότια.
Τότε μόνο αντιλήφθηκαν ότι στο δρόμο είχαν χαθεί τα δύο φτερά του σκάφους. Έντρομοι, απευθύνθηκαν στον πιλότο, αλλά εκείνος, μειλίχια, τους καθησύχασε και τους διαβεβαίωσε πως, για κάτι τέτοιους «φανταστικούς» επιβάτες, ήταν διατεθειμένος να απογειώσει το αεροπλάνο δίχως τα αναθεματισμένα φτερά, τη συνεισφορά των οποίων στην εν λόγω «αεροναυτική διαδικασία» χαρακτήρισε ως «καθαρά ανεκδοτολογική».
ΙΚΑΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήτης Μαρίας Αθανασιάδου
Καθώς βάδιζε στις όχθες του ποταμιού που περνάει ακριβώς ανάμεσα στα τελευταία σπίτια της πόλης και στην βόρεια άκρη του δάσους, ιδανικό σημείο για μια διακριτική όπως υπολόγιζε αυτοκτονία, ο Μ. σκόνταψε στο μισοσκόταδο. Το αντικείμενο πάνω στο οποίο είχε βρει το πόδι του έβγαλε ένα μεταλλικό ήχο που τον έκανε να ξεφύγει από τον δαίδαλο των σκέψεών του. Προσπάθησε να διακρίνει το εμπόδιο που είχε το θράσος να ξεφυτρώσει μπροστά του την ιερή εκείνη ώρα που σχεδίαζε με κάθε λεπτομέρεια την αποχώρησή του από τον μάταιο τούτο κόσμο και νόμισε πως είδε ένα ζευγάρι τεράστια φτερά αεροπλάνου να γυαλίζουν στο αμυδρό φως του φεγγαριού. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ξάπλωσε στο έδαφος, άπλωσε τα χέρια του έτσι ώστε οι μεταλλικές φτερούγες να δείχνουν σαν την φυσική τους προέκταση και ξεψύχησε από καθαρή και απέραντη ευτυχία.
Το άλλο πρωί, ο τόπος είχε γεμίσει καλώδια, κάμερες και μικρόφωνα, με τους δημοσιογράφους να αναπτύσσουν, με το γνωστό πάθος που τους διακρίνει, πλήθος σενάρια γύρω από το μυστήριο αυτού του ανθρώπου-πουλιού που είχε πέσει από το πουθενά, χωρίς να ακουστεί ο παραμικρός θόρυβος, στις παρυφές της φιλήσυχης πόλης τους.