APARICIÓN DE EZRA POUND EN VENECIA
When first I saw thee ´neath the silver mist…
E.P.
De repente, en un
embarcadero verdecido de líquenes,
en un callejón de
rumores acuáticos,
el holograma fantasmagórico
de Ezra Pound,
regresado de un
trasmundo en blanco y negro,
con ese aire de general
vencido
que se mira en las aguas
corrompidas,
igual que se corrompe el
pensamiento,
las convicciones
estancadas.
Con su aspecto de
profeta de una fe intransferible,
fermentada en el dolor y
la locura,
en la lucidez mesiánica de esas imposibilidades
que revolotean por la
realidad como pájaros ciegos,
he visto hoy a Pound,
Narciso funerario, entre las góndolas
que mecen su esmalte de
luto en las aguas enlutadas.
He visto a Pound durante
un segundo
con los ojos que están fuera del tiempo,
y el roce de las aguas
con la piedra lamida tenía la cadencia
de un verso aliterativo de Beowulf.
En esta ciudad que se
ahoga en sí misma,
en esta lujosa cloaca
que en sí misma se enfanga entre los oros exangües del pasado,
el perfil de águila de un hombre que se ahogó en sí mismo,
que se enfangó en
sí mismo y en sus cavilaciones exóticas
sobre el arte poética y la usura.
Pound, por un instante.
Ese Pound entrevisto en
un callejón veneciano.
Y de repente
el recuerdo de aquellas
ideas que resonaban dentro de él
con la distorsión de
un grito bajo una cúpula
o en un hangar vacío, entre la lucidez visionaria
y el delirio metódico.
Las aguas que no fluyen.
El cielo azul cobalto.
Ruidos de motores. El
eco de megáfonos de los guías turísticos.
Y Pound en mi mirada
durante apenas un instante.
La visión de aquel loco al que se le quedó pequeño el
mundo.
Embarcaciones negras que
se balancean igual que conjeturas
formuladas en el último viaje.
La mar cautiva en este
laberinto.
La ciudad naufragada.
Y la noche que cae, como
un velo misericordioso,
sobre todo lo que está a
punto de morir.
FELIPE BENÍTEZ
REYES
//////////
ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ
ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ
When first I saw thee ´neath the silver mist…
Ε.Π.
Ξάφνου, σε μια πρασινισμένη από
λειχήνες αποβάθρα,
σ’ ένα σοκάκι γεμάτο ψίθυρους νερού,
το φαντασμαγορικό ολόγραμμα του Έζρα
Πάουντ,
σαν να επέστρεφε από ένα ασπρόμαυρο
επέκεινα,
με την αύρα ηττημένου στρατηγού
που κοιτάζει το είδωλό του στα μιαρά
νερά,
όπως μιαίνεται η σκέψη,
οι στάσιμες πεποιθήσεις.
Με όψη προφήτη μιας αμεταβίβαστης
πίστης,
ζυμωμένης με πόνο και τρέλα,
στη μεσσιανική διαύγεια των ανέφικτων
εκείνων πραγμάτων
που πεταρίζουν μέσα στην
πραγματικότητα σαν τυφλά πουλιά,
αντίκρυσα σήμερα τον Πάουντ, νεκρώσιμο Νάρκισσο, ανάμεσα στις γόνδολες
που λικνίζουν το πένθιμο σμάλτο τους
στα πενθοφορούντα νερά.
Αντίκρυσα τον Πάουντ για ένα
δευτερόλεπτο
με τα μάτια που βρίσκονται πέρα από το
χρόνο,
και ο ήχος από τα νερά που έγλυφαν τη λεία
πέτρα είχε το ρυθμό
ενός παρηχητικού στίχου του Μπέογουλφ.
Σ’ αυτή την πόλη που πνίγεται μέσα
στον εαυτό της,
Σ’ αυτόν τον υπόνομο πολυτελείας
που βουλιάζει μεσ’ τη λάσπη ανάμεσα στα άψυχα χρυσάφια του παρελθόντος,
το αετίσιο προφίλ ενός ανθρώπου που
πνίγηκε στον εαυτό του,
που βούλιαξε στη λάσπη του και στους εξωτικούς
συλλογισμούς του
σχετικά με την ποιητική τέχνη και την
τοκογλυφία.
Ο Πάουντ, για μια στιγμή.
Ο Πάουντ εκείνος, φευγαλέα οπτασία, σ’
ένα βενετσιάνικο σοκάκι.
Και ξάφνου
η ανάμνηση των ιδεών εκείνων που
αντηχούσαν μέσα του
με την ακουστική παραμόρφωση μιας
κραυγής κάτω από έναν τρούλλο
ή σε κάποιο άδειο υπόστεγο, μεταξύ της
διαύγειας του οραματιστή
και του μεθοδικού παραληρήματος.
Τα λιμνάζοντα νερά. Ο ουρανός μπλε του
κοβαλτίου.
Θόρυβοι από μηχανές. Ο αντίλαλος από
τα μεγάφωνα των ξεναγών.
Και ο Πάουντ στο βλέμμα μου για μια
μόλις στιγμή.
Το όραμα εκείνου του παρανοϊκού που
του ήταν μικρός ο κόσμος.
Μαύρα πλεούμενα που ταλαντεύονται σαν
εικασίες
γεννημένες κατά το τελευταίο ταξίδι.
Η θάλασσα αιχμάλωτη σ’ αυτόν το
λαβύρινθο.
Η ναυαγισμένη πόλη.
Και η νύχτα που πέφτει σαν
φιλεύσπλαχνο πέπλο
πάνω απ’ όλα όσα σύντομα θα πεθάνουν.
Φελίπε Μπενίτεθ Ρέγες
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Ο Φελίπε Μπενίτεθ
Ρέγες, είναι ισπανός συγγραφέας, γεννημένος το 1960 στη Ρότα του Κάδιθ,
όπου μένει μέχρι σήμερα. Σπούδασε στα πανεπιστήμια του Κάδιθ
και της Σεβίλλης. Η λογοτεχνική του παραγωγή καλύπτει πολλά είδη, όπως ποίηση,
μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια και άρθρα γνώμης. Η ποίηση του Ρέγες
κέρδισε μεταξύ άλλων και τα βραβεία Premio de la Crítica και Premio Nacional de Literatura για τη συλλογή του 1995, Vidas
improbables. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά,
ρωσικά, γαλλικά, ρουμανικά και πορτογαλικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου