Μακριά

Μακριά

Ανωνύμου

Δίχως να ξέρω γιατί, την αποκάλεσα Όλγα. Δεν γνωριστήκαμε, δεν ανταλλάξαμε καν κουβέντα. Κολυμπήσαμε για λίγο στα γαλάζια νερά, λίγα μέτρα ο ένας από τον άλλο. Κάποια στιγμή, ταυτόχρονα σχεδόν, ξαπλώσαμε στην αμμουδιά. Έβλεπα από μακριά την άμμο να κολλάει στο βρεγμένο δέρμα της και να λάμπει ολόκληρη.

Όταν έφυγε, πλησίασα στο μέρος όπου βρισκόταν πριν από λίγη ώρα και ξάπλωσα πάνω στο ίχνος του κορμιού της. Έπλασα με το μυαλό μου κάθε εκατοστό του: τους ώμους, την πλάτη, τους γλουτούς, τα πόδια της… Δεν μπόρεσα με τίποτα να πλάσω τη λάμψη της.

Ο Ανώνυμος συνάντησε πρόσφατα τη μούσα του και την προσεγγίζει γράφοντάς της μικρές ιστορίες. Δηλώνει μαγεμένος από τη μικρομυθοπλασία, όχι όμως και από τη δημοσιότητα. Πρώτη δημοσίευση, στο ίδιο ιστολόγιο: "Αθηνοκεντρική γεωγραφία" (04/01/2020).