[Νάρκες ]
Όνειρο η
γυναίκα με τις κομμένες αρτηρίες
ο Δούναβης
που θα έφερνε πίσω τον πατέρα
η πτώση του
Τείχους στα νυφικά σου τριαντάφυλλα
Όνειρο η
ψυχή που άρχισε να φουσκώνει σαν μπαλόνι
μέχρι που
έκρυψε τον ήλιο
Όνειρο ότι
θα ερχόμουν στον κόσμο από το αίμα των χεριών σου
ο άντρας
που χάθηκε στα υδροφόρα θεμέλια δυο πολιτισμών
το φάντασμα
με το νυφικό που κρεμάστηκε στο Τείχος
Όνειρο το
φως που γιγαντώθηκε πάνω από τα φτασμένα όρια
κι έμεινε
εκεί απόμακρο από τις εποχές
να
φωτίζει το τέλος της ιστορίας
Όνειρο
ήταν η ανάσα σου πάνω στις μικρές ανοιξιάτικες νάρκες
[Minas]
Una ilusión
la mujer de las arterias cortadas
el Danubio
que traería de regreso a padre
la caída del
Muro en tus rosas nupciales
Una ilusión
el alma que empezó a inflarse como globo
hasta cubrir
el sol
Una ilusión
que yo vendría al mundo por la sangre de tus manos
el hombre
que se perdió en los cimientos acuíferos de dos culturas
el fantasma con el vestido de novia que se ahorcó en el Muro
Una ilusión
la luz que se agigantó sobre los límites ya alcanzados
y se quedó
allá distante de las épocas
para iluminar el fin de la historia
Una ilusión
fue tu aliento sobre las pequeñas minas primaverales
[Ulysses / Circe]
Η μητέρα
μου είναι μετανάστης
κρατάει στο
μυαλό της την επινόηση
ενός ποιήματος
που πάντα
έρχεται πολύ αργά
εγώ λέει
είμαι υπόλοιπο μιας επινόησης
που δεν
πραγματώθηκε ακόμη
αν όμως
κάποτε εμφανιστώ ως δημιούργημα
η μητέρα
λέει θα είμαι ποίημα
μια ρωγμή
στην απελπισία της
όμως
πιθανόν τότε να μην έχω καμιά
άλλη
χρησιμότητα
γιατί
συνήθως τα ποιήματα σε τίποτε
δεν
χρησιμεύουν παρά μόνον
ως
πρόσκαιρα αναχώματα
σε μια –ήδη
ξεπερασμένη-
στιγμιαία
σύγκρουση με τον εαυτό μας
η μητέρα
λέει, πως
τότε θα
αναγκαστώ να σκοτώσω την μητέρα
μιας και
καταργώντας τον ποιητή
εμφανίζεται
η ποίηση
όμως λέει
επίσης,
πως ποτέ
δεν υπήρξε αληθινή ποίηση
έτσι,
γράφοντας αυτά τα λόγια
απλώς
μαθαίνω να σκιαγραφώ
το αντίπαλο
δέος
των
συντριπτικών συγκρούσεών μου
η μητέρα
λέει, αυτή
είναι μια
καλή άσκηση
για να διαχωρίσουμε
τους ρόλους μας
να πάψει να
με φωνάζει Κίρκη
να πάψω να
την λέω Οδυσσέα
[Ulysses / Circe]
Mi madre es
emigrante
en la mente
lleva la invención
de un poema
que siempre
está llegando muy tarde
dice
que soy lo que queda de una invención
que aún no
se ha realizado
y si algún
día llego a aparecer como creación
dice mi
madre que seré un poema
una grieta
en su desesperanza
pero es
posible que para entonces ya no tenga
utilidad
alguna
ya que a
menudo los poemas
no sirven
sino
como
barreras provisionales
en un – ya
de por sí anticuado-
fugaz choque
contra uno mismo
dice mi
madre, que
para ese
entonces he de matar a la madre
porque es
eliminando al poeta
que aparece
la poesía
pero dice
también,
que jamás ha
habido verdadera poesía
por ello, al
escribir estas palabras
simplemente
estoy aprendiendo a bosquejar
al rival
imponente
de mis
devastadores choques
dice mi
madre que esta
es una buena
práctica
para
diferenciar nuestros papeles
y para que
yo deje de llamarla Ulises
Η μετάφραση των ποιημάτων του Γιώργου Αλισάνογλου είναι
προϊόν του μαθήματος που διδάσκει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο πλαίσιο του
Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
του ΑΠΘ. Συμμετείχαν οι Flor de María Nochebuena, Χαρίκλεια Κουτρούμπα, Ελένη Παντελίδου και Σταύρος Χατζής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου