Ο ΠειραΤράνς Καραβομούρης, του Gran Ovidio Acopán

Ο ΠειραΤράνς Καραβομούρης

                                                   

                                               του Γκραν Οβίδιο Ακοπάν

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Στη μνήμη όλων των Τρανς ατόμων που άνοιξαν το δρόμο για πρώτη φορά, αφήνοντας τα χνάρια της ολοφάνερης αγάπης τους στο μονοπάτι του χρόνου. Τρανς δύναμη για σήμερα και πάντα!

Στον Τρανς αγώνα, που είναι ο αγώνας για αξιοπρέπεια· επομένως, ο αγώνας όλων των ατόμων που ονειρευόμαστε να ζήσουμε ελεύθερα.

Σε όλα τα Τρανς κορίτσια και αγόρια, γιατί αυτά είναι ο θησαυρός της ανθρώπινης διαφορετικότητάς· γιατί στα όνειρά τους ταξιδεύουμε όλ@.

Σε όλες τις γενναίες μαμάδες και μπαμπάδες του κόσμου, γιατί έχουν αυτό που πρέπει να έχουν! Για το όμορφο παράδειγμα της άνευ όρων αγάπης τους.

Στη Μαρ Καμπρογέ, την Εύα Γουίτ, την Πιλάρ Σάντσεθ και την Γκράθι γιατί ακόμα και μια σταγόνα νερού ξέρει ότι είναι ωκεανός.

Στον Κάρλος Αλαρκόν γιατί νανούρισε το κείμενο· στην Ισαμπέλ Σαλαθάρ (Ισαμπελίτα Συννεφούλα) που συνέβαλε με τον ενθουσιασμό της και μου προσέφερε την καρδιά των παιδιών της κατά την αφήγηση αυτού του παραμυθιού.

Εγώ έχω αυτό που πρέπει να έχω

Καραβομούρης

Ήταν μια φορά ένας πειρατής που τον έλεγαν Καραβομούρη. Είχε ένα χαμόγελο σαν καρίνα πλοίου· εξ ου και το παρατσούκλι του. Ο Καραβομούρης ήταν ένας ριψοκίνδυνος πειρατής. Διέσχιζε τις θάλασσες με το γαλεόνι του, ψάχνοντας κρυμμένους θησαυρούς, μυστικούς χάρτες, ανεξερεύνητα ερημονήσια... Παρ’ όλα αυτά, όπου και να πήγαινε, συναντούσε ένα σωρό πειρατές και κουρσάρους οι οποίοι, μόλις τον έβλεπαν, του τόνιζαν τη διαφορετικότητά του με την κλασική ατάκα που τόσο τον ενοχλούσε: «Εσύ δεν έχεις αυτό που πρέπει να έχεις!». Αλλά ο Καραβομούρης και βέβαια είχε αυτό που έπρεπε να έχει. Απλά ήταν διαφορετικό, αλλιώτικο αλλά και διασκεδαστικό.

Μια φορά, ένας μπαντίδος που περπατούσε με ένα ξύλινο πόδι αποβιβάστηκε στο Νησί της Χελώνας αναζητώντας ένα θησαυρό και, μόλις συναντήθηκε με τον Καραβομούρη, του πέταξε κατάμουτρα τη μοιραία ατάκα: «Εσύ δεν έχεις αυτό που πρέπει να έχεις!», στην οποία αυτός απάντησε: «Εγώ και βέβαια έχω αυτό που πρέπει να έχω! Έχω μια ρόδα ποδηλάτου! Την προτιμώ από ένα άβολο σαρακοφαγωμένο σκουπόξυλο. Με αυτήν φτάνω σε κάθε λάφυρο στο άψε σβήσε». Κι ο Καραβομούρης εξαφανίστηκε σαν αστραπή, αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο σκόνης.

Μια άλλη φορά, ένας πειρατής πέτυχε τον Καραβομούρη σε μια ταβέρνα και, ενώ έπαιζαν μια παρτίδα χαρτιά, ο πειρατής, μόλις είδε ότι έχανε, κλώτσησε τόσο δυνατά το τραπέζι που το έκανε να πηδήξει στον αέρα. Σηκώθηκε ξαφνικά δείχνοντας τον απειλητικό του γάντζο και είπε: «Εσύ δεν έχεις αυτό που πρέπει να έχεις!», στο οποίο ο Καραβομούρης απάντησε: «Εγώ και βέβαια έχω αυτό που πρέπει να έχω! Έχω ένα ανοιχτήρι! Και είναι πολύ χρήσιμο για να ανοίγω κονσέρβες με ντομάτες, φασόλια, μύδια, καλαμάρια, μπιζέλια, σαρδέλες...». Ο πειρατής, μόλις είδε ότι ο Καραβομούρης συνέχιζε την ατελείωτη λίστα με τα ψώνια, έκανε μια στροφή και, βροντώντας την πόρτα, πήρε δρόμο θυμωμένος.

Μια άλλη μέρα, ένας πειρατής που είχε έναν παπαγάλο με τρία φτερά, και αναζητούσε ένα μυστικό χάρτη, μόλις εντόπισε τον Καραβομούρη του πέταξε τη βαρετή ατάκα: «Εσύ δεν έχεις αυτό που πρέπει να έχεις!», στο οποίο ο Καραβομούρης είπε: «Εγώ και βέβαια έχω αυτό που πρέπει να έχω! Έχω έναν πετεινό! Με ξυπνάει κάθε μέρα για να σαλπάρω στην ώρα μου με το πρωινό του κικιρίκου. Είναι καλύτερο από το να ακούς ένα χαζοπούλι να επαναλαμβάνει συνέχεια τα ίδια και τα ίδια». Εκείνη τη στιγμή, ο παπαγάλος άρχισε να λέει: «Πλοίο στον ορίζοντα, πλοίο στον ορίζοντα...!», και ο Καραβομούρης έβαλε τα γέλια.

Ένα απόγευμα, ένας ναυτικός με πειρατικό καπέλο που αρμένιζε με το ιστιοφόρο του, ξαφνιάστηκε μόλις αντίκρισε τον Καραβομούρη με το γαλεόνι του και ξανάρχισε το ίδιο τροπάριο. Στο οποίο αυτός απάντησε με σιγουριά: «Εγώ και βέβαια έχω αυτό που πρέπει να έχω! Έχω ένα ημίψηλο! Είναι πιο κομψό και με δροσίζει όσο δεν φαντάζεσαι».

Κάποια άλλη στιγμή, ένας κουρσάρος με μαύρο κάλυμμα στο μάτι και κρίκο στο αυτί συνάντησε τυχαία τον Καραβομούρη στην προβλήτα και έμεινε έκπληκτος μόλις αντιλήφθηκε ότι, για κάλυμμα είχε έναν αστερία και για κρίκο ένα μανταλάκι, και πάλι επανέλαβε την ίδια φράση ότι «εσύ δεν έχεις» και ο Καραβομούρης απάντησε ότι και βέβαια είχε!

Μια μέρα με αποπνικτική ζέστη, ο Καραβομούρης και το πλήρωμά του, λαχταρώντας να κάνουν μια βουτιά στην παραλία, άρχισαν να βγάζουν τα ρούχα τους. Όταν οι άντρες παρατήρησαν το γυμνό σώμα του Καραβομούρη και είδαν το αιδοίο του, κραύγασαν όλοι μαζί: «Εσύ δεν έχεις αυτό που πρέπει να έχεις!», ενώ αυτός βουτούσε με το κεφάλι στα κύματα, φωνάζοντας: «Μην είστε ανόητοιοιοιοιοι!».

Ο Καραβομούρης ήταν ένας Τρανς πειρατής. Βίωνε με φυσικότητα τις διαφορές του, παρόλο που αυτά τα χρόνια των θαλάσσιων ταξιδιών του άκουγε ένα σωρό φήμες και θρύλους γύρω από το όνομά του. Αν ρωτούσες κλέφτες και λαθρεμπόρους άλλων εθνών, αυτοί απαντούσαν: «Μα τα χίλια τηγανιτά ρύζια! –φώναξε ο Κινέζος πειρατής– αυτό συνέβη πριν γεννηθεί ο Καραβομούρης. Όταν η μαμά του ήταν έγκυος σ’ εκείνον, ένα βράδυ αποφάσισε να συζητήσει με τον μπαμπά του για το όνομα που θα του έδιναν. Η μαμά του ήθελε να τον λένε Ισολίνα Σαρδελόγατα, και, ο μπαμπάς του, Αρμάντο Φαλακροκέφαλο. Έτσι πέρασαν μαλώνοντας τους εννιά μήνες της εγκυμοσύνης. Επειδή ποτέ δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν, στη γέννα γεννήθηκε αγόρι που την επόμενη μέρα ήταν κορίτσι! Έτσι εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αλλάζει φύλο κάθε μέρα για να είναι ευχαριστημένη η οικογένεια» –διαβεβαίωνε ο Κινέζος πειρατής με ένα χαμόγελο.

«Μα τους χίλιους ιππόκαμπους! –διαμαρτυρήθηκε ένας ναύαρχος γεμάτος παράσημα, δίνοντας τη δική του εκδοχή της ιστορίας– όταν η μαμά του Καραβομούρη ήταν στον Κόλπο του Μεξικού, η πειρατίνα Άνα Κοκαλιάρα τής πρότεινε, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, να κοιμάται με ένα άνθος παπαρούνας πίσω απ’ το αυτί της για να γεννηθεί το μωρό κορίτσι, ενώ ο πειρατής Κοκκινογένης συμβούλεψε τον μπαμπά του να κοιμάται με ένα φύλλο τσουκνίδας για να γεννηθεί αγόρι. Έτσι έγιναν τα πράγματα και γεννήθηκε ένα αγόρι σε σώμα κοριτσιού» –τόνιζε ο παρασημοφορημένος  ναύαρχος.

«Μα τα κανόνια του πειρατή Στραβόξυλου!», φώναξε ο Ολλανδός μπαντίδος. «Αυτό συνέβη όταν ο Καραβομούρης δεν  ήταν παρά ένα κοριτσάκι: από μικρούλα της άρεσε να ατενίζει τα ουράνια τόξα. Μια μέρα αποφάσισε να ανακαλύψει πού γεννιόντουσαν αυτά και, εκεί που ταξίδευε και ταξίδευε, κατάφερε να διακρίνει ένα από τα φωτεινά χρώματα πλησιάζοντας μέχρι το μυστηριώδες μέρος όπου σμίγει το ιριδίζον φως της βροχής με τη θάλασσα. Εκεί ακριβώς της ήρθε της πιτσιρίκας να κατουρήσει, δημιουργώντας ένα άλλο μικρό ουράνιο τόξο που διαπέρασε το σώμα της, μετατρέποντάς την στη στιγμή στον άντρα που είναι σήμερα», δήλωνε συγκινημένος ο Ολλανδός μπαντίδος.

«Μα τα όνειρα της γαλάζιας φάλαινας!», μουρμούριζε, σκεπτικός, ο Γάλλος πειρατής από τις Αντίλλες. «Ο Καραβομούρης γεννήθηκε γυναίκα. Μια νύχτα με πανσέληνο κοιμήθηκε με ανοιχτό παράθυρο, και το χλομό φως έπεσε πάνω στο γυμνό του σώμα. Έτσι έγινε η μεταμόρφωσή του. Το πρωί, όταν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, τρόμαξε μόλις είδε ότι ήταν άντρας, αλλά μόλις έπεσε το σκοτάδι, ακριβώς την ώρα του ύπνου, ξανάγινε γυναίκα. Από εκείνη τη στιγμή, ο Καραβομούρης ζει σε λάθος σώμα, και κάθε βράδυ κλειδώνει την καμπίνα του για να μην μπορεί να δει κανείς την όμορφη κοπέλα να ονειρεύεται», υπογράμμιζε συνωμοτικά ο Γάλλος πειρατής.

«Μα τα δόντια του λευκού καρχαρία!», κραύγασε ο Άγγλος κουρσάρος, ενώ οδηγούσε τη γολέτα του. «Όλα συνέβησαν στην Τζαμάικα εξαιτίας μια καταραμένης παρεξήγησης, αφού ο Καραβομούρης είναι μισός άντρας και μισός γυναίκα. Αν κοιτάξεις τον Καραβομούρη από τη δεξιά πλευρά, θα δεις έναν κύριο, και αν σταθείς από την αριστερή του πλευρά θα δεις μια κυρία. Μια φορά, ένας πειρατής που καθόταν στα δεξιά της πλώρης τσακώθηκε με έναν άλλο που βρισκόταν στα αριστερά γιατί ο ένας είπε: «Κύριε Καραβομούρη, πότε σαλπάρουμε;», και ο άλλος «Κυρία Καραβομούρα, πότε σηκώνουμε άγκυρα;». «Καραβομούρη τον λένε, βρε παλιοσουπιά!». «Καραβομούρα, βρε παλιοκαλαμάρι!». Έγινε κακός χαμός! Φαπ, αυτός που έβλεπε Καραβομούρη δίνει μια καρπαζιά! Φαπ, φαπ, αυτός που έβλεπε Καραβομούρα δίνει δύο καρπαζιές!» –επιβεβαίωνε, ενθουσιασμένος, ο Άγγλος κουρσάρος.

Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι που ο Καραβομούρης, κουρασμένος πια να ακούει τόσες λανθασμένες αφηγήσεις οργώνοντας τη θάλασσα των λαθών, αποφάσισε να καταστρώσει ένα σχέδιο για να αποκαταστήσει μια για πάντα αυτήν την παρεξήγηση: θα έριχνε ένα μπουκάλι με ένα μήνυμα στο πέρασμά του από κάθε αρχιπέλαγος, νησί ή βραχονησίδα, στο οποίο θα εξηγούσε την αλήθεια της ιστορίας του. Το μήνυμα που έγραψε με  τα ίδια του τα χέρια έλεγε τα εξής:

Αξιότιμοι πειρατές, κουρσάροι, μπαντίδοι και λοιποί κλέφτες της θάλασσας:

Εγώ είμαι ο Καραβομούρης, ο πειραΤράνς. Όσοι δεν με γνωρίζουν βγάζουν λανθασμένα συμπεράσματα για μένα. Δεν είμαι ένας άντρας σε σώμα γυναίκας, ούτε ζω σε λάθος σώμα. Εγώ έχω κλέψει πολλά πράματα στη ζωή μου: φιλιά, πολύτιμους λίθους, χρυσά δουβλόνια ακόμα και κάνα δυο κάστρα από άμμο. Ναι, δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω! Αλλά αυτό που ποτέ δεν έχω κλέψει από κανέναν είναι ένα χέρι, μια μύτη ή ένα πόδι. Αυτό το σώμα είναι δικό μου! Είμαι ένας αληθινός άντρας! Ένας πειρατής με δύο ωοθήκες! Να ξέρετε ότι υπάρχει πολύ ψέμα και μπέρδεμα στον κόσμο, αφού υπάρχουν άντρες με πέος και άντρες με κόλπο· γυναίκες με κόλπο και γυναίκες με πέος. Αυτό είναι η διαφορετικότητα. Δεν υπάρχει ούτε ένας πειρατής ανάμεσα σε όλους εσάς που να μην έχει κάτι διαφορετικό από τους άλλους. Που ενώ είναι ίδιος αν τον δείτε από μακριά, γίνεται διαφορετικός αν τον δείτε από κοντά. Κάποιοι φοράτε ξύλινο ποδάρι, άλλοι σιδερένιο ή πλαστικό· μερικοί έχετε γένια, σγουρά μαλλιά ή είστε φαλακροί. Ανάμεσά μας υπάρχουν πειρατές λευκοί, μαύροι, κίτρινοι· κοκκινομάλληδες, ξανθοί, καστανοί· με μάτια γαλάζια, πράσινα ή καστανά. Κάποιοι φοράτε σκουλαρίκια στο ένα αυτί, άλλοι κρίκους και στα δύο ή ακόμα και ένα μανταλάκι όπως εγώ... γιατί στο κάτω κάτω σημασία έχει να νιώθεις πειρατής μέσα σου!

Υπογραφή: ΠειραΤράνς Καραβομούρης

Έτσι, συνέχισε να ρίχνει μπουκάλια στη θάλασσα, το ένα μετά το άλλο, ενώ, υπερήφανος, τραγουδούσε το τραγούδι του:

Άλλο πράγμα ο κανόνας κι άλλο πράγμα η διαφορά,

Ο πειραΤΡΑΝΣ Καραβομούρης είν’ αληθινός, παιδιά.

Με τη ρόδα ποδηλάτου, στο καπέλο πετεινό,

είναι ένας πειραΤΡΑΝΣ, πειρατής που δεν ξεχνώ.

ΠειραΤΡΑΝΣ διάφοροι, κλέφτες θαλασσών,

ληστές ενωμένοι στην κακοτυχία!

ΠειραΤΡΑΝΣ αλλιώτικοι όλων των χωρών

όλοι ενωμένοι για την ελευθερία!

Γνώρισε τον πειραΤΡΑΝΣ, ένα γνήσιο πειρατή

μ’ ανοιχτήρι αντί για γάντζο, μανταλάκι στο αυτί!

Έτσι έγιναν τα πράγματα και ο Καραβομούρης έγινε ο πρώτος πειραΤράνς στην ιστορία της πειρατείας. Μετά από αυτό το κατόρθωμα, κανείς πια δεν του ξαναπέταξε στα μούτρα τις διαφορές του, με την κλασική ατάκα: «Εσύ δεν έχεις αυτό που πρέπει να έχεις!», επειδή αυτό που είχε ο Καραβομούρης, το έχουμε όλοι, ακόμα κι αν πολλοί το έχουμε ξεχάσει.

ΤΕΛΟΣ

Μετάφραση: Σοφία Γεωργιάδου

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

Ο Gran Ovidio Acopán (Γκραν Οβίδιο Ακοπάν) γεννήθηκε το 1969 και ζει στην Τενερίφη. Είναι παιδαγωγός και εμψυχωτής. Το Piratrans Carabarco κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις La Calle. Η μετάφραση του παραμυθιού στα ελληνικά από τη Σοφία Γεωργιάδου, σε επιμέλεια Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είναι απόσπασμα από τη Διπλωματική Εργασία που εκπόνησε, υπό την εποπτεία του Αναπληρωτή Καθηγητή Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, η Σοφία Γεωργιάδου με τίτλο «Μεταφράζοντας τον έμφυλο Άλλο για παιδιά. Σχολιασμένη μετάφραση του Piratrans Carabarcο από τα ισπανικά στα ελληνικά» στο πλαίσιο των σπουδών της στο Μάστερ «Επιστήμες της Γλώσσας και του Πολιτισμού», κατεύθυνση «Μετάφραση, επικοινωνία και εκδοτικός χώρος» του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ.