Δίχως να ξέρω το γιατί την αποκαλώ Άστριντ. Δεν ξέρω από
πού έρχεται ούτε τι γλώσσα μιλάει, αλλά είμαι ερωτευμένος μαζί της από τη
στιγμή που την είδα, εδώ και ένα χρόνο, σε μια παραλία της Ρότα. Κάθε πρωί έστηνε
την ομπρέλα της δίπλα μου, γδυνόταν, κολυμπούσε για λίγο στον ωκεανό και μετά
ξάπλωνε στην άμμο. Η άμμος κολλούσε στο βρεγμένο δέρμα της και έλαμπε ολόκληρη
σαν ορυκτό. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα δει κάτι τόσο όμορφο. Όταν έφευγε,
πλησίαζα στο μέρος όπου βρισκόταν προηγουμένως εκείνη και, μερικές φορές,
ξάπλωνα πάνω στο ίχνος που είχε αφήσει το κορμί της. Μετά άρχισα να φυλάω
μερικές χούφτες από εκείνη την άμμο που ήταν σαν το καλούπι της θεάς. Έτσι
μπόρεσα να την κάνω δικιά μου: κάθε πρωί απομνημόνευα στην παραλία μερικά
εκατοστά από το κορμί της και κάθε απόγευμα τα σχημάτιζα πάνω στο κρεβάτι μου,
δίνοντας τη φόρμα της στην άμμο, πλάθοντας ατέλειωτες ώρες εκείνο το μείγμα
χώματος και νερού μέχρι να καταφέρω να φτιάξω τους ώμους της, τους μηρούς της,
τα στήθη της, τα πόδια της… Πριν από ένα χρόνο ολοκλήρωσα την Άστριντ και κάθε
βράδυ απολαμβάνουμε τον έρωτά μας με γλυκύτητα και πάθος, μέχρι να μετατραπούμε
σε διαλυμένα αγάλματα. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψει φέτος στη Ρότα. Άστριντ.
Λατρεμένη μου Άστριντ, όποια κι αν είσαι.
Ο Μπενχαμίν Πράδο γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1961. Στα ελληνικά
κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Ποτέ μην δίνεις το χέρι σου σ’ ένα αριστερόχειρα πιστολέρο (μτφ. Ιωάννα Παπαδοπούλου, Εκδόσεις Σέλας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου