Miguel Cobo
Rosa (Torreperogil, Jaén, 1949), maestro de profesión, ha ejercido su labor
docente en diversos colegios de la provincia de Jaén y en Córdoba desde 1976,
hasta su jubilación en 2010. Desde muy joven ha cultivado la poesía de forma
autodidacta, simultaneándola con la enseñanza. Casi toda su producción está
publicada en su blog Riografía. Ha publicado en formato ebook su libro de
poemas Manual de insomnios (Libros al Albur, Sevilla, 2015).
Estos aforismos pertenecen a su libro Tautogramas, publicado por Libros
al Albur, Sevilla, 2018.
Ο Μιγκέλ Κόμπο Ρόσα [Miguel Cobo Rosa] (Τορεπεροχίλ, Χαέν, 1949),
δάσκαλος στο επάγγελμα, δίδαξε σε διάφορα σχολεία στις περιφέρειες της Χαέν και
της Κόρδοβας από το 1976, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2010. Από πολύ νεαρή
ηλικία καταπιάστηκε με την ποίηση, ως αυτοδίδακτος, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με
τη διδασκαλία. Σχεδόν όλη η ποιητική παραγωγή του έχει δημοσιευτεί στο blog του Riografía. Έχει εκδώσει σε μορφή ebook την ποιητική συλλογή Manual de insomnios (Libros al Albur, Σεβίλλη, 2015). Οι παρόντες
αφορισμοί ανήκουν στο βιβλίο του Tautogramas (Libros al Albur, Σεβίλλη, 2018).
*
No confundas el tic tac del
reloj con latidos: el tiempo no tiene corazón.
Μην μπερδεύεις το τικ τακ του
ρολογιού με τους χτύπους της καρδιάς: ο χρόνος είναι άκαρδος.
*
La leña del árbol caído arde
mal. No debe utilizarse en las incineraciones.
Τα ξύλα του
πεσμένου δέντρου δεν καίγονται όμορφα. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στις
αποτεφρώσεις.
*
El traje de la vida nunca se
ajusta a nuestras medidas.
Το κοστούμι της ζωής δεν
ταιριάζει ποτέ στα μέτρα μας.
*
Como humanos, tropezamos más
de una vez en la misma piedra; pero siempre hay alguien cambiándola de sitio.
Ως άνθρωποι, σκοντάφτουμε ξανά
και ξανά στην ίδια πέτρα· αλλά πάντα υπάρχει κάποιος που της αλλάζει θέση.
*
Cuando me constituyo en mi
abogado defensor, pierdo el juicio.
Όταν γίνομαι συνήγορος
υπεράσπισης του εαυτού μου, το χάνω.
*
Oxímoron profiláctico: Por
higiene mental, hay que evitar el lavado de cerebro.
Οξύμωρο προφύλαξης: Για λόγους διανοητικής
υγιεινής πρέπει να αποφεύγεται η πλύση εγκεφάλου.
*
Cuando abrazamos una causa
con demasiada fuerza, corremos el riesgo de asfixiarla.
Όταν αγκαλιάζουμε μια ιδέα με
υπερβολική δύναμη, διατρέχουμε τον κίνδυνο να την πνίξουμε.
*
Me pierdo sin salir de mí.
Χάνομαι χωρίς να βγαίνω από εμένα.
*
He sabido ganarme también
vuestro silencio.
Κατάφερα να κερδίσω και τη σιωπή
σας.
*
Si de súbito resplandeciera
la verdad, nos quedaríamos ciegos.
Αν ξάφνου έλαμπε η αλήθεια, θα
τυφλωνόμαστε.
*
En todo viaje interior hay un
extravío.
Σε κάθε εσωτερικό ταξίδι υπάρχει απώλεια.
*
Ninguna vida, en su insoportable
levedad, resiste el peso de toda la verdad.
Καμιά ζωή, στην αβάσταχτη
ελαφρότητά της, δεν αντέχει το βάρος όλης της αλήθειας.
*
Con la leña de la poda hice
el fuego del poema.
Με τα ξύλα από το κλάδεμα έφτιαξα
τη φωτιά του ποιήματος.
*
¿Vacío o plenitud? Tras cualquier elección, siempre te quedará
un vacío.
Κενό ή πληρότητα; Ό,τι και να διαλέξεις,
πάντα θα μένεις μ’ ένα κενό.
*
La frágil planta de la
ilusión la sostiene el quebradizo tallo de la decepción.
Το λεπτεπίλεπτο φυτό της προσδοκίας
το στηρίζει ο εύθρυπτος βλαστός της απογοήτευσης.
*
Traza un arco de luz mi
pensamiento y te lanza una flecha: la palabra.
Σχεδιάζει ένα φωτεινό τόξο η
σκέψη μου και σου ρίχνει ένα βέλος: τη λέξη.
*
La verdad es una planta que
se aclimata mejor en el terreno del conocimiento que en el de las creencias.
Η αλήθεια είναι φυτό που
εγκλιματίζεται καλύτερα στο έδαφος της γνώσης παρά σ’ εκείνο των πεποιθήσεων.
*
Hay que desbrozar la verdad
de sus punzantes espinas de mentira.
Πρέπει να καθαρίζεται η αλήθεια από
τα ψεύτικα αιχμηρά της αγκάθια.
*
Escucha bien cuanto te habla
en el mundo sin palabras.
Άκου καλά όσα στον κόσμο σού μιλούν
δίχως λόγια.
*
La belleza está en el
interior… de quien mira.
Η ομορφιά βρίσκεται στο εσωτερικό…
εκείνου που κοιτάζει.
*
Cada vez que las agujas del
reloj traspasan la marca de la medianoche, tengo la sensación de que alguien ha
perdido un zapato.
Κάθε φορά που οι δείκτες του
ρολογιού περνούν τα μεσάνυχτα, έχω την αίσθηση ότι κάποιος χάνει ένα παπούτσι.
H συλλογική απόδοση στα ελληνικά των αφορισμών του Miguel Cobo Rosa είναι
προϊόν εργαστηρίου μετάφρασης που οργάνωσαν και συντόνισαν ο
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Eduardo Lucena
τον Δεκέμβριο του 2024. Συμμετείχαν οι: Νεφέλη Εμμανουέλα Βολιώτη, Πάνος
Γεράκης,
Χριστίνα Δημητρίου, Λαμπρίνα Ιωάννου, Μαρία Κολεύρη, Ματίνα Μπίλλια, Χρυσούλα Ξένου, Μυρσίνη Πάρσαλη,
Γεωργία Πατινιώτη, Γιώτα Ρόμπολα, Τζίνα Ρουμπέα, Βάσω Χρηστάκου.
