Επί πενήντα και πλέον χρόνια μετέφρασε στα ελληνικά σωρεία λογοτεχνικών έργων από δέκα γλώσσες. Διηγήματα, ποιήματα, μυθιστορήματα (λίγα), δοκίμια, θεατρικά (πάνω από εξήντα). Έκανε γνωστούς στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, αναφέρω ενδεικτικά, τον Κρατόκιν, τον Ενρίγκεθ, τον Σον Λι Γιου, την Γκούναρσον, τη Μορίνι (άπαντα τα έργα της κορυφαίας ιταλίδας ποιήτριας), τον Σβέρεφ (τον αποκαλούμενο, από τον μεταφραστή στις συνεντεύξεις του, και Βαλκάνιο Κορτάσαρ).
Προχθές, στην κηδεία του, ο Ι. Κ., έγκριτος βιβλιοκριτικός, αν και «άστεγος» επί του παρόντος λόγω μιας μνησίκακης, είπαν, κριτικής για το έργο του Χαρίλαου Πέρκα, μου δήλωσε προβληματισμένος, σχεδόν έντρομος, ότι, όταν θέλησε να φιλοτεχνήσει μια εργοβιογραφία του, δεν βρήκε στο διαδίκτυο πληροφορίες για κανέναν από τους συγγραφείς που είχε μεταφράσει ο εκλιπών. Τον κοίταξα αγέρωχα και τον ξεφορτώθηκα δείχνοντας ενοχλημένος από το άκαιρον της στιγμής.
Έχω ήδη στο τυπογραφείο το δίτομο μνημειώδες (πέραν πάσης αμφιβολίας) έργο μου Ο ρόλος των μεταφραστών και των μεταφράσεων στη διαμόρφωση του ελληνικού λογοτεχνικού κανόνα και δεν είμαι διατεθειμένος να αλλάξω ούτε κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου