Tres poemas de Época de las vacas flacas de Dinos Jristianópulos traducidos al español

Tres poemas de Época de las vacas flacas de Dinos Jristianópulos al español

Τraducción: Flor de María Nochebuena Santander

Revisión: Konstantinos Paleologos

ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ.

                                                         

Κύριε, μην απορείς για την τόση μου πίστη·

η αγάπη μου υπαγορεύει την πίστη,

Δε σε παρακαλώ για τον Νικήτα ούτε για το Χαρίλαο

μήτε για τον Νικόλαο που δεν πρόφτασε να βαρεθεί τις προσευχές·

τον Αντώνιο κάνε καλά, τον 

Αντώνιο.                                                                                                      

Όταν ήταν μικρός και ελεύθερος,

ασχολούνταν κι αυτός με τα γράμματα και τις τέχνες

ήταν κάτοχος της αρχαίας ελληνικής και του άρεσε να παίζει ακορντεόν.

Όμως,  τώρα είναι δούλος μου  -μη ρωτάς πως.

Έχω εξουσίαν επάνω του του δεσμείν και του

 λύειν.                                                                             

Μπορώ να τον κάνω ό,τι θέλω

μπορώ ακόμα και να τον λευτερώσω, αν και μου  είναι οδυνηρό·

εξάλλου, εργάζεται αποδοτικά με τη μεγάλη του ρώμη 

Γι’ αυτούς, Κύριε, τους λόγους και για άλλους πολλούς

κάνε καλά τον Αντώνιο, το δούλο του δούλου σου.
                                                                                                                                                 

Αν παραστεί ανάγκη, μπορεί να γίνω και χριστιανός.

Όμως, καν’ τον καλά, μόν’ αυτό σου ζητώ, τίποτ’ άλλο.

Θα ’ταν ανήθικο κάθε άλλο που θα τολμούσα να σου ζητήσω. 

CENTURIÓN CORNELIO

Señor, no te extrañe mi exceso de fe;

el amor me inspira la fe,

No te pido por Nikitas, tampoco por Jarilaos,

ni por Nicolaos, que no le dio tiempo de cansarse de rezar;

a Antonios sana, a Antonios.
                                                                                                                     

Cuando era pequeño y libre,

se dedicaba también a las letras y a las artes;

dominaba el griego antiguo y le gustaba tocar el acordeón.

Pero ahora es mi esclavo  –no preguntes cómo.

Tengo autoridad sobre él de atarlo o desatarlo.                                                             

Puedo hacer de él lo que yo quiera

puedo incluso soltarlo, aunque me es doloroso;

además, trabaja eficientemente con su gran fuerza.

Por estas razones, Señor, y por muchas otras

sana a Antonio, al esclavo de tu esclavo.
                                                                                                 

Si se considera necesario, puedo convertirme en  cristiano.

Pero sánalo, es lo único que te pido, nada más.

Sería inmoral cualquier otra cosa que osara pedirte.

ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Τον ξεχώρισα μόλις τον είδα, ήμουνα ταχτική στα κηρύγματά  του·

πούλησα και ένα κτηματάκι της θείας μου για να τον ακολουθήσω.

Όμως όταν πια όλα τα ξόδεψα, αποφάσισα να πουλήσω και το κορμί μου,

στην αρχή στους ανθρώπους των καραβανιών, κατόπι, στους τελώνες·

κοιμήθηκα με σκληροτράχηλους Ρωμαίους κι οι Φαρισαίοι 
                                                  

    δε μου είναι άγνωστοι. 
                                                                                                                         

Κι όμως, μέσα σ ’αυτά, δε ξεχνούσα τα μάτια του.

Μήνες για χάρη του έτρεχα από το Ναό στο λιμάνι

κι από την πόλη στο Όρος των Ελαιών.                          

Κύριε μυροπώλη, κάντε μου, σας παρακαλώ, μια μικρή έκπτωση.

Για ένα βάζο αλάβαστρου δεν φτάνουν οι οικονομίες μου.                                                                    

Κι όμως, πρέπει να αποχτήσω αυτό το μύρο  με τα σαράντα αρώματα.

Μ’ αυτό το μύρο θα αλείψω τα πόδια του,

Μ’ αυτά  τα μαλλιά θα σφουγγίσω τα πόδια του,

Μ’ αυτά τα χείλη, τα πόδια του τα εξαίσια και άχραντα θα φιλήσω.

Ξέρω είναι πολύ αυτό το μύρο για τη μετάνοια,                                                                                     

ωστόσο για τον έρωτα είναι λίγο.

Κι αν μια μέρα ασπαστώ το χριστιανισμό, θα ’ναι για την αγάπη του·

κι αν μαρτυρήσω γι’ Αυτόν, θα’ ναι η αγάπη του που θα με εμπνέει.

Γιατί, κύριε, ο έρωτας μου ανάβει την πίστη κι η αγάπη τη μετάνοια
κι ίσως μείνει αιώνια τ’ όνομά μου σα σύμβολο
                                                                                     

εκείνων που σώθηκαν και λυτρώθηκαν ότι αγάπησαν πολύ.      

MAGDALENA

Lo reconocí en cuanto lo vi, yo era asidua a sus sermones;

hasta vendí un terrenito de mi tía para seguirlo.

Pero cuando ya me lo había gastado todo, decidí también vender mi cuerpo;

al principio a los hombres de las caravanas, después

    a los recaudadores de impuestos.

Me acosté con rudos romanos y los fariseos tampoco 
                                                                           

    me son desconocidos.  
                                                                                                                            

Pero, con todo ello, no he olvidado sus ojos.

Por él, durante meses he corrido del Templo al puerto

y de la ciudad al Monte de Piedad.

Señor esenciero, por favor, hágame  un pequeño descuento,

No me alcanzan mis ahorros para un frasco de alabastro. 
                                                                       

Sin embargo, tengo que obtener esta esencia de cuarenta aromas.

Con esta mirra voy a ungir sus pies,

con este cabello voy a secar sus pies,

con estos labios, sus exquisitos e inmaculados pies voy a besar.

Sé que esta mirra es mucho para el arrepentimiento, 

                                                                              

sin embargo, poco para el amor.

Y si un día me convierto al cristianismo, será por su amor;

y si muero por Él, será su amor el que me inspirará.

Porque, señor, el amor me enciende la fe y el amor, el  arrepentimiento

y quizá así mi nombre permanezca para la eternidad

                                                                              

como símbolo de aquellos que se

salvaron y de tanto amar se redimieron. 

   

ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ

Ακόμα θυμούμαι την επιγραφή OUT OF BOUNDS.

Συχνά μας επισκέπτονταν ναύτες του N.A.A.F.I. Club.

Μάλιστα ο ένας μου έλεγε: «Είσαι ένα τίποτα

στο σκοπευτήριο, στο πανδοχείο, στο καπηλειό, στο μπορντέλο».

Όμως τώρα απαρνήθηκα τα εγκόσμια και τούτο είναι μια ηδονή-                                                                                                                                                                                                       

δοσμένη ψυχή τε και σώματι στο Νυμφίο, εν προσευχή και νηστεία,

σε τούτη την έρημο με την ξερή άμμο, το στυφό νερό,

    τον αδυσώπητο ήλιο.

Ενίοτε περνούν καραβάνια προσκυνητών με χασίσι και πάπυρο,

όμως η γύμνια  μου καταφεύγει στα βράχια·

έτσι χαράζω τα ποιήματά μου στην άμμο 
                                                                                                  

κι έρχονται οι αγέριδες και μου τα τραγουδήσουν.

Λίγο πάπυρο, άγιε πάτερ Ζωσιμά, δυο τρία βιβλία θρησκευτικά,

μια σύντομη μέθοδος εκμαθήσεως βυζαντινής μουσικής.

Και στην αγαπημένη μου Αλεξάνδρεια,

μη με ξεχάσεις άγιε πάτερ Ζωσιμά·                                                                                                         

με λένε Μαρία, παλιότερα Κλεοπάτρα, στην Κυρήνη Έσθηρ-

επί  δεκαπενταετίαν διατελέσασα πόρνη,

Μα τώρα όλους σχεδόν, συν Θεό, τους πειρασμούς τους νίκησα.

και μόνο το ρεμπέτικο μοτίβο δεν κατόρθωσα

να διώξω από τα χείλη μου, δεν μπόρεσα 
                                                                                               

να ξεριζώσω απ’ την καρδιά μου, δε δυνήθηκα,

το ρεμπέτικο που τραγούδαγα μικρή στο καπηλειό του Αλκέτα.

MARÍA LA EGIPCIA

Aún recuerdo el letrero  OUT OF BOUNDS.

Con frecuencia nos visitaban marineros del Club N. A.A.F.I.

Incluso uno de ellos me decía: «No eres nadie

en el campo de tiro, ni en la posada, ni en el figón, ni en el burdel».

Pero ahora he renegado de lo mundano y esto es un 

placer-                                                                                                                                                    

entregada estoy en cuerpo y alma a Jesucristo, en  oración y ayuno,

en este desierto de arena seca, de agua salobre,

    de sol implacable.

De vez en cuando pasan caravanas de peregrinos con  hachís y papiro,

pero mi desnudez  se refugia en las rocas,

por eso grabo mis poemas en la arena 

                                                                                                     

y vienen los vientos y me los cantan.

Un poco de papiro, santo padre Zosimas, dos o tres libros de religión,

un breve método de aprendizaje de música bizantina.

Y allí en mi amada Alejandría,

no me olvides santo padre Zosimas; 
                                                                                                       

me llamo María, otrora Cleopatra, en Cirene Ester-

durante quince años ejercí de prostituta.

Pero ahora, con la ayuda de Dios, a casi todas las tentaciones

    he vencido  

y solo el motivo rebétiko no he logrado

arrojar de mis labios, no he podido
                                                                                                          

arrancarlo de mi corazón, no he tenido la fuerza,

aquel  rebétiko que cantaba de pequeña en el figón de Alketas.

Η μετάφραση των εν λόγω ποιημάτων προέρχεται από τη Διπλωματική Εργασία που, με τίτλο "AMOR  Ε ΙΝΜΕDΙΑΤΕΖ EN LA OBRA POÉTICA DE DINOS JRISTIANÓPULOS. Traducción comentada del poemario Época de las vacas flacas", εκπόνησε, υπό την εποπτεία του Αναπληρωτή Καθηγητή Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, η Flor de María Nochebuena Santander στο πλαίσιο των σπουδών της στο Μάστερ «Επιστήμες της Γλώσσας και του Πολιτισμού», κατεύθυνση «Μετάφραση, επικοινωνία και εκδοτικός χώρος» του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ.