Πήρα τηλέφωνο τη θεία μου, τις
προάλλες, για να την ευχηθώ που γιόρταζε και της μίλησα και για τη σημερινή μας
εκδήλωση, με τα ισπανόφωνα ερωτικά μικροδιηγήματα. Η θεία μου, που δεν είναι
θεία μου, απλώς παλαιά φίλη της μητέρας μου, που τη λέω θεία και της αρέσει,
είναι 80φεύγα, καλή φιλόλογος, ποιήτρια, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια –και
από τα ισπανικά, μέσω γαλλικών και ιταλικών, κανείς δεν είναι τέλειος.
Ενδιαφερόταν, και ενδιαφέρεται, ειλικρινά για ό,τι κάνω, αρκεί να άπτεται της
τέχνης του λόγου.
Ακούγοντας για ερωτικά μικροδιηγήματα ρώτησε κάπως
ειρωνικά:
«Και τι έκταση
έχουν αυτά, πόσο διαρκούν, όσο διαρκεί η… πράξη;»
«Ναι θεία, τα
διαβάζεις σε μια ξαπλωσιά», απάντησα κι εγώ, παραφράζοντας τη γνωστή θέση του
Ε. Α. Πόε, ότι το διήγημα πρέπει να σύντομο, να μπορεί να διαβαστεί σε μια
καθισιά. «Βέβαια, θεία, ως γνωστόν, σε κάποιες περιπτώσεις η πράξη είναι λίαν
σύντομη, σε άλλες διαρκεί κάποιο χρόνο. Έτσι και στα ερωτικά μικροδιηγήματα,
υπάρχει μια ποικιλία. Θα σου φέρω ένα αντίτυπο».
«Να μη φέρεις,
τζάμπα θα πάει».
«Μη λες μεγάλα
λόγια θεία, τα 71 ισπανόφωνα μικροδιηγήματα πρόπερσι τα διάβασες τελικά, παρότι
είχες πει τα ίδια. Και μάλιστα κάποια σου άρεσαν, όπως είπες… Να σου πω ποια;»
«Πού τα
θυμάσαι;»
«Έχω μνήμη
ελέφαντα εγώ θεία».
«Ελπίζω να μη
μοιάζεις με ελέφαντα και στην… πράξη», είπε με πονηρό γελάκι. «Αν και… ποιος τη
χάρη σου. Ίσως εμπνεόσουν για να γράψεις το τέλειο ερωτικό μικροδιήγημα».
Παραξενεύτηκα.
Δε σχολίασα. Κλείνοντας το τηλέφωνο άνοιξα την εγκυκλοπαίδεια. Ο ελέφαντας
συνευρίσκεται κάθε 3-4 χρόνια. Η συνουσία του διαρκεί γύρω στα 15´´. Ψαγμένη η
θεία!
Το παρόν κείμενο διαβάστηκε από το Νίκο Πρατσίνη
στην παρουσίαση της ανθολογίας ισπανόφωνου ερωτικού μικροδιηγήματος, Βγάλε ένα φύλλο… (Εκδόσεις Μιχάλη
Σιδέρη), στην Αθήνα, στις 19 Δεκεμβρίου 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου