Η
Ντιονίσια Γκαρθία [Dionisia García] είναι ποιήτρια, αφηγήτρια και αφορίστρια
που γεννήθηκε στο Φουέντε-Άλαμο του Αλμπαθέτε το 1929. Η Ντιονίσια Γκαρθία έχει δημοσιεύσει τις συλλογές διηγημάτων Antiguo y mate (Editora Regional de Murcia,
1985) και Imaginaciones y olvidos (Huerga y Fierro,
1997)· το ποιητικό της έργο περιλαμβάνει βιβλία όπως El vaho en los espejos (Μούρθια, 1976), Diario
abierto (Μαδρίτη,
1989), Las palabras lo saben (Renacimiento, Σεβίλλη, 1993), Lugares
de paso (Renacimiento, Σεβίλλη,
1999), Cordialmente suya (Renacimiento, Σεβίλλη, 2006) ή Mientras dure
la luz (Renacimiento, Σεβίλλη, 2021).
Έχει εκδώσει επίσης τα βιβλία με αφορισμούς Ideario de otoño (1994), Voces
detenidas (Renacimiento, 2004), El caracol dorado (Renacimiento,
2011). Το 2021 ο
εκδοτικός οίκος Libros
al Albur δημοσίευσε το El hilo de la cometa, μια ανθολογία των αφορισμών της
(επιλογή και πρόλογος της Κάρμεν Κανέτ).
***
Comienza la primavera, y apenas
lo notamos, como todo que se nos da por añadidura.
Μπαίνει η άνοιξη, κι ούτε που το προσέχουμε, όπως κάθε τι
περίσσιο.
***
El acontecer de la vida, en el
último tramo, si no se motiva, se detiene; a veces, definitivamente.
Το διάβα της ζωής, στην τελευταία του φάση, χωρίς κίνητρο, ακινητοποιείται· μερικές φορές, οριστικά.
***
La suerte del agua es escapar.
Η μοίρα του νερού είναι να δραπετεύει.
***
Los objetos vigilan la soledad,
y la acrecientan.
Τα αντικείμενα περιφρουρούν τη μοναξιά, και την εντείνουν.
***
Para enaltecer una palabra,
conviene dejarla lo más sola posible.
Για να εξυψώσουμε μια λέξη, καλύτερα να την αφήσουμε όσο το
δυνατόν πιο μόνη.
***
Tener conciencia de nuestra
ignorancia es un buen comienzo y fin.
Το να έχουμε επίγνωση της άγνοιάς μας είναι μια καλή αρχή κι ένα
καλό τέλος.
***
Para el humano siempre
atardece.
Για τον άνθρωπο πάντα σουρουπώνει.
***
El exilio comienza cuando ya no
somos nosotros.
Η εξορία αρχίζει όταν δεν είμαστε πια εμείς.
***
¿Somos los mismos en el
destierro de los sueños?
Είμαστε ίδιοι άραγε στην εξορία των ονείρων;
***
Para ahondar hay que prescindir
del fondo.
Για να εμβαθύνουμε πρέπει να απαλλαγούμε από το βάθος.
***
Las palabras no tienen que incendiarse,
sí arder a fuego lento.
Οι λέξεις δεν πρέπει να αναφλέγονται, πρέπει να σιγοκαίνε.
***
A veces, al encender la luz se
apagan otros resplandores.
Μερικές φορές, ανάβοντας το φως σβήνουν άλλες λάμψεις.
***
Encendamos la vida, otros se encargarán
de apagarla.
Ας ανάψουμε τη ζωή, άλλοι θα αναλάβουν να τη σβήσουν.
***
Surge la poesía del silencio y
el poeta la cobija como puede.
Η ποίηση αναδύεται από τη σιωπή κι ο ποιητής την προστατεύει
όπως μπορεί.
***
Conquistar el mundo no es poseerlo,
sino saber estar en él.
Κατακτώ τον κόσμο δεν σημαίνει ότι τον κατέχω, αλλά ότι ξέρω να υπάρχω
εντός του.
***
El tiempo no se nota, se
padece.
Τον χρόνο δεν τον αντιλαμβάνεσαι, τον υφίστασαι.
***
Al cambiar de lugar se alarga
el tiempo.
Όταν αλλάζεις τόπο επιμηκύνεται ο χρόνος.
***
¿Qué harían los artistas sin la
melancolía?
Τι θα έκαναν οι καλλιτέχνες χωρίς τη μελαγχολία;
***
Conozco personas que son
incapaces de amar, y no lo saben.
Γνωρίζω ανθρώπους που είναι ανίκανοι ν’ αγαπήσουν, και δεν το
ξέρουν.
***
Media vida para hacernos y
media para deshacernos.
Μισή ζωή να γίνουμε, μισή για να ξεγίνουμε.
***
Todos queremos sobresalir,
hasta los más bajitos.
Όλοι θέλουμε να ξεχωρίζουμε, ακόμα και οι πιο κοντοί.
***
Hemos de olvidar, pero ¿dónde
se alojan los olvidos?
Κάποτε θα λησμονήσουμε αλλά, πού κατοικεί η λήθη;
H συλλογική απόδοση των αφορισμών της Ντιονίσια Γκαρθία είναι
προϊόν εργαστηρίου μετάφρασης που οργάνωσαν και συντόνισαν ο
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Eduardo Lucena
τον Νοέμβριο του 2024. Συμμετείχαν οι: Νεφέλη Εμμανουέλα Βολιώτη, Πάνος
Γεράκης,
Χριστίνα Δημητρίου, Λαμπρίνα Ιωάννου, Μαρία Κολεύρη, Ματίνα Μπίλλια, Χρυσούλα Ξένου, Μυρσίνη Πάρσαλη,
Γεωργία Πατινιώτη, Γιώτα Ρόμπολα, Τζίνα Ρουμπέα, Βάσω Χρηστάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου