Μικρές κόκκινες γυναίκες // ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

 

Ο José Daniel Espejo σε συλλογική μετάφραση στο Festival LEA 2024

 

  

José Daniel Espejo

 

(cinco poemas de)

PERRO FANTASMA

[Candaya, 2023]

 

 

Χοσέ Ντανιέλ Εσπέχο

 

(πέντε ποιήματα από το)

Σκύλος φάντασμα

[Candaya, 2023]

 

me llama hermano

me da su tiempo

algún cigarrillo yo por ti

haría lo que fuera y brilla

hermosa en nuestros ojos

la palabra familia

y al mismo tiempo extiende

su veneno en nuestro vientre

por eso a veces paso semanas

sin hablar con nadie

 

με φωνάζει αδερφό

μού δίνει το χρόνο του

κάνα τσιγάρο εγώ για σένα

θα 'κανα τα πάντα και λάμπει

όμορφη στα μάτια μας

η λέξη οικογένεια

και την ίδια στιγμή απλώνει

το δηλητήριό της στα σπλάχνα μας

γι’ αυτό συχνά περνάω βδομάδες

χωρίς να μιλάω με κανέναν 

 

 

también soy ese tipo que

olvida sus ideas para un poema

y baja al chino a última

hora de la tarde del domingo

a por una botella de dyc

y luego llora

cuando está borracho

por sus amores perdidos por sus

amigos perdidos por la inocencia

y sus vecinos piensan ya está el cojo

como todos los domingos

qué poemas nuevos

irá a buscar

 

και είμαι αυτός ο τύπος που

ξεχνάει τις ιδέες του για ένα ποίημα

και κατεβαίνει στον κινέζο κυριακή

αργά το απόγευμα

για ένα μπουκάλι φτηνό ουίσκι

και μετά κλαίει

μεθυσμένος πια

για τους χαμένους του έρωτες για τους

χαμένους του φίλους για την αθωότητα

και οι γείτονες σκέφτονται να πάλι ο κουτσός

κάθε κυριακή τα ίδια

τι καινούργια ποιήματα

ψάχνει να βρει

 

la vergüenza es un cohete a la luna

una dimensión desconocida / ahí van

los avergonzados

en sus expediciones individuales

rumbo a lo profundo lo incógnito

lo por cartografiar / pero ellos

no lo saben / ellos huyen

hacia adelante hacia

algún lugar no este

nada más

 

η ντροπή είναι ένας πύραυλος προς τη σελήνη

μια άγνωστη διάσταση / εκεί πάνε

οι ντροπιασμένοι

στις ατομικές αποστολές τους

πορεία προς το βαθύ το άγνωστο

το αχαρτογράφητο / μα εκείνοι

δεν το ξέρουν / εκείνοι φεύγουν

προς τα μπρος προς

κάποιο μέρος όχι αυτό

τίποτ’ άλλο

 

 

otra tarde perdida con el móvil en la mano

viendo pasar imágenes y vídeos

tratando de abrir todos los poros

para que entren / sin pensar en nada

convirtiéndome en ojo desalo

jando cuanto soy para dejar espacio

a lo bueno a lo hermoso a lo

joven a lo sano

 

ακόμα ένα χαμένο απόγευμα με το κινητό στο χέρι

βλέποντας να περνούν εικόνες και βιντεάκια

προσπαθώντας ν’ ανοίξω κάθε πόρο μου

για να μπουν / χωρίς να σκέφτομαι τίποτα

μετατρέπομαι σε μάτι αδειά

ζοντας όλα όσα είμαι για να αφήσω χώρο

στο καλό στο όμορφο στο

φρέσκο στο υγιές

he bebido y he

escrito y he pensado una

docena o dos de frases y todo

eso ha ascendido en el aire

como restos de calor en el

crepúsculo de otoño

y mañana recomen

zará todo el ciclo

solo un poco más delgado

 

έχω πιει και έχω

γράψει και έχω σκεφτεί μια

δυο ντουζίνες φράσεις και όλα

αυτά έχουν ανέβει στον αέρα

σαν απομεινάρια ζέστης στο

φθινοπωρινό δειλινό

και αύριο θα ξαναρ

χίσει όλος ο κύκλος

μόνο λίγο πιο ξέπνοος

 

 

José Daniel Espejo es un escritor, activista, periodista, gestor cultural y librero nacido en Orihuela (Murcia) en 1975.

 

Ο Χοσέ Ντανιέλ Εσπέχο (Οριούελα, Μούρθια, 1975) είναι συγγραφέας, ακτιβιστής, δημοσιογράφος, πολιτιστικός διαχειριστής και βιβλιοπώλης.

 

Η μετάφραση των ποιημάτων του José Daniel Espejo είναι προϊόν εργαστηρίου συλλογικής μετάφρασης που συντόνισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος 

στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος – ΚΠΙΣΝ, στις 19 Ιουνίου 2024

στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία εν Αθήναις), με την παρουσία και τη συνεργασία του ποιητή και την καθοριστική συνδρομή του Vicente Fernández González και του Eduardo Lucena.

Συμμετείχαν οι μεταφράστριες/ές:

 

Μαρία Αθανασιάδου, Χριστίνα Δημητρίου, Λαμπρίνα Ιωάννου, Αλίκη Μανωλά, Ματίνα Μπίλλια, Μαριάννα Νικολαΐδου, Κατερίνα Ξενάκη, Χρυσούλα Ξένου, Στέλλα Παναγοπούλου, Laura Salas, Ανδρέας Σκόνδρας, Σοφία Σοφιανού, Βάσω Χρηστάκου

 

H ποίηση του Λουίς Σεπούλβεδα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε συλλογική μετάφραση, από τις Εκδόσεις Opera

ΣΥΓΓΝΩΜΗ… ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ;

Συγγραφέας: ΣΕΠΟΥΛΒΕΔΑ ΛΟΥΙΣ

 

Μετάφραση: Μαρία Αθανασίου, Θεώνη Κάμπρα, Αλίκη Μανωλά, Ιφιγένεια Ντούμη, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

Εκδόθηκε: 14/06/2024

Σελίδες: 264

 

O Σεπούλβεδα έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ποίηση. Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του καριέρα ως ποιητής, και ως τέτοιος παρουσιαζόταν δημόσια. Αν και πολύ σύντομα θ’ άρχιζε να εναλλάσσει αυτή τη δραστηριότητα με την πεζογραφία, η ποίηση ήταν παρούσα στο συγγραφικό του έργο για μια πολύ μεγάλη περίοδο της ζωής του.

 

Ο παππούς μου είχε φωνή ιτιάς
και πολύ λευκά κι αραιά γένια
σαν τα βουνά τον Σεπτέμβριο.
Με τον παλιό του μεγεθυντικό φακό
διάβασα το χέρι του κόσμου.

 

*     *     *

 

«Με αυτόν τον τρόπο τολμώ να εισβάλω στον οίκο της ποίησης, ένα λογοτεχνικό είδος παραπάνω από σημαντικό για το οποίο νιώθω βαθύτατο σεβασμό, διότι η ποίηση και οι Ποιητές αποτελούν το μεδούλι της λογοτεχνίας. Αυτά τα ποιήματα επιλέχθηκαν στην τύχη και αντλήθηκαν από διάφορους σκονισμένους φακέλους στους οποίους αναπαύεται ένα όνειρο που μου φαίνεται δίκαιο. Δεν ακολουθούν κάποια χρονολογική σειρά. Εντέλει, σε αυτά τα ποιήματα γυμνώνεται από πανοπλίες και ενδύματα ένα πολύ κρυφό κομμάτι του εαυτού μου. Οπότε, ήρθε η ώρα: έπρεπε κάποτε να γίνω ο επιδειξίας που ανοίγει την καμπαρντίνα του μπροστά στις πύλες του μοναστηριού.»

 

Oι ξαδέλφες, της Αουρόρα Βεντουρίνι σύντομα από τις Εκδόσεις Carnívora σε συλλογική μετάφραση

Aurora Venturini (La Plata, 20 de diciembre de 1921 - Buenos Aires, 24 de noviembre de 2015) fue una escritora, docente y traductora argentina.​ Esposa del historiador Fermín Chávez, amiga de la dirigente política Eva Perón y de los intelectuales franceses Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir y Albert Camus, escribió más de treinta libros, además de haber traducido trabajos críticos de poetas como Isidore Ducasse, François Villon y Arthur Rimbaud.​ Su consagración como escritora sucedió a sus 85 años, después de ganar en el año 2007 el Premio Nueva Novela de Página/12 por su novela Las primas.

Αουρόρα Βεντουρίνι

 

Οι ξαδέλφες 

 

Μετάφραση: Μαρία Αθανασιάδου, Θεώνη Κάμπρα, Αλίκη Μανωλά, Ιφιγένεια Ντούμη, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος 

 

Εκδόσεις Carnívora

/././././.

Οι ξαδέλφες

 

Πρώτο μέρος

 

Ανάπηρη παιδική ηλικία

 

Η μαμά μου ήταν δασκάλα με βέργα, λευκή ποδιά και πολύ αυστηρή αλλά καλή στο μάθημα και δίδασκε σ’ ένα προαστιακό σχολείο όπου φοιτούσαν παιδιά μεσαίας τάξης και κάτω, όχι ιδιαίτερα χαρισματικά. Ο καλύτερος ήταν ο Ρουμπέν Φιορλάντι, ο γιος του μπακάλη. Η μαμά μου δοκίμαζε τη βέργα στο κεφάλι αυτών που έκαναν τους έξυπνους και τους έστελνε στη γωνία με αφτιά γαϊδάρου από κόκκινο χαρτόνι. Σπάνια υποτροπίαζε κανένας κατεργάρης. Η μητέρα μου είχε την άποψη ότι άνθρωπος αγράμματος ξύλο απελέκητο. Στην τρίτη τάξη τη φώναζαν η δεσποινίς της τρίτης αλλά είχε παντρευτεί τον μπαμπά μου που την εγκατέλειψε και ποτέ του δεν επέστρεψε στο σπίτι να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις ενός πάτερ φαμίλια. Εκείνη έπαιρνε πρωινές ώρες διδασκαλίας κι επέστρεφε στις δύο το μεσημέρι. Το φαγητό ήταν ήδη έτοιμο, επειδή η Ρουφίνα, η μελαχρινούλα που εκτελούσε χρέη νοικοκυράς με μεγάλη συνέπεια, ήξερε να μαγειρεύει. Εγώ είχα βαρεθεί κάθε μέρα το ίδιο φαΐ. Στο βάθος κακάριζε το κοτέτσι που μας τάιζε και στο περιβόλι φύτρωναν θαυματουργά χρυσαφένιες κολοκύθες κατακρημνισμένοι από ουράνια ύψη ήλιοι καταποντισμένοι στη γη, μεγάλωναν δίπλα σε βιολέτες και καχεκτικές τριανταφυλλιές που δεν φρόντιζε κανείς, εκείνες όμως επέμεναν να δίνουν μια νότα ευωδίας σ’ αυτήν την τρισάθλια χαβούζα.

Ποτέ μου δεν παραδέχτηκα ότι έμαθα να λέω την ώρα στα καντράν των ρολογιών στα είκοσί μου. Αυτή η εξομολόγηση μου προκαλεί ντροπή και έκπληξη. Νιώθω ντροπή και έκπληξη γι’ αυτά που εσείς θα μάθετε για μένα αργότερα κι έτσι έρχονται στη μνήμη μου πολλές ερωτήσεις. Κυρίως έρχεται στη μνήμη μου η ερώτηση: τι ώρα είναι; Για να πούμε την αλήθεια, εγώ δεν ήξερα την ώρα και τα ρολόγια με κατατρόμαζαν τόσο όσο το στριφογύρισμα της αναπηρικής καρέκλας της αδελφής μου. 

Εκείνη, πιο βλαμμένη από μένα, παρότι ήξερε να διαβάζει την ώρα στα καντράν των ρολογιών δεν ήξερε να διαβάζει βιβλία. Δεν ήμασταν συνηθισμένες, για να μην πω ότι δεν ήμασταν φυσιολογικές.

Βρουμ… βρουμ… βρουμ… μουρμούριζε η Μπετίνα, περιφέροντας τη δυστυχία της στον κηπάκο και τις πλακόστρωτες αυλές. Το βρουμ ήταν μούσκεμα στα σάλια της σαχλής σαλιάρας. Καημένη Μπετίνα. Λάθος της φύσης. Καημένη κι εγώ, επίσης λάθος κι ακόμα περισσότερο καημένη η μητέρα μου φορτωμένη με λησμονιά και τέρατα.

Αλλά όλα περνάνε στον μάταιο τούτο κόσμο. Γι’ αυτό δεν έχει νόημα να στεναχωριέσαι υπερβολικά για τίποτα και για κανέναν.

Καμιά φορά σκέφτομαι ότι είμαστε ένα όνειρο ή ένας ζωντανός εφιάλτης μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει που ανά πάσα στιγμή θα τελειώσει, δεν θα εμφανιστεί ξανά στην οθόνη της ψυχής για να μας βασανίσει. 

 

Οι λίμνες της Βόρειας Αμερικής // ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας – Ταράτσα

18.00 – 18.50

Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2024

 

O Χοσέ Ντανιέλ Εσπέχο (Οριουέλα, 1975) γράφει με μια ειλικρίνεια σχεδόν γυμνή. Όταν διαβάζουμε βιβλία όπως το Los lagos de Norteamérica (Pre-textos, 2019), ένα είδος ανομολόγητης ντροπής εκμηδενίζει κάθε άλλο συναίσθημα: τα ποιήματα του Εσπέχο επιτίθενται χωρίς να το επιδιώκουν επειδή είναι από μόνα τους μια επίθεση του ποιητή στον εαυτό του. Γυμνά από δόλο, γεμάτα από ακριβή λόγια καταφρόνιας, παρουσιάζουν έναν άνθρωπο που ξέρει πώς να είναι ειλικρινής με τη σελίδα και ο οποίος, μέσω αυτών, φέρνει αντιμέτωπους τους αναγνώστες με κάτι ασυνήθιστο: την εύθραυστη εκείνη στιγμή κατά την οποία η σάρκα προσπαθεί να θεραπεύσει μια πληγή που τείνει να γίνει παντοτινή.

 

Ο συγγραφέας θα συνομιλήσει με τον μεταφραστή του, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, την ποιήτρια και κριτικό λογοτεχνίας Μαρία Τοπάλη και τη Βαρβάρα Ρούσσου, κριτικό λογοτεχνίας και Ε.ΔΙ.Π στην ΑΣΚΤ. 

 

* Στα ισπανικά και στα ελληνικά 

Με την υποστήριξη της Acción Cultural Española, της Ισπανικής Πρεσβείας, του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας  και του Εκδοτικού Οίκου Librofilo & Co.

 

ΦΙΝΑΛΙΣΤ 4ο Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης ΛΕΑ, Ιούνιος 2024

 

16ο Φεστιβάλ ΛΕΑ

ΒΡΑΧΕΙΑ ΛΙΣΤΑ

4ο Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης ΛΕΑ

Απονομή του Βραβείου στις 18 Ιουνίου στο

Μουσείο της Ακρόπολης – Αμφιθέατρο «Δημήτρης Παντερμαλής»

 

Το 2021, το Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία Εν Αθήναις) αποφάσισε να θεσπίσει ένα ετήσιο βραβείο λογοτεχνικής μετάφρασης ύψους 1.000 ευρώ. Το βραβείο αυτό απονέμεται στον μεταφραστή, στη μεταφράστρια ή στη μεταφραστική ομάδα που θα έχει πραγματοποιήσει κατά το αμέσως προηγούμενο ημερολογιακό έτος, σύμφωνα με την ημερομηνία έκδοσης του έργου και καταχώρησης του στη βάση δεδομένων της ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ, την καλύτερη πρώτη μετάφραση ή αναμετάφραση ενός λογοτεχνικού έργου (μυθιστορήματος, συλλογής διηγημάτων, θεατρικού κειμένου, ποιητικής συλλογής ή ανθολογίας ενός ή περισσοτέρων ποιητών) γραμμένου στα ισπανικά, στα πορτογαλικά, στα καταλανικά, στα βασκικά ή στα γαλικιανά.

Την Τρίτη 18 Ιουνίου στις 17:30 στο Μουσείο της Ακρόπολης, στο Αμφιθέατρο «Δημήτρης Παντερμαλής», η κριτική επιτροπή του IV Βραβείου Λογοτεχνικής Μετάφρασης, αποτελούμενη από τρία άτομα, θα ανακοινώσει το όνομα του νικητή. Το βραβείο θα απονεμηθεί από τη Χριστίνα Θεοδωροπούλου, τη νικήτρια του 3ου Βραβείου Λογοτεχνικής Μετάφρασης ΛΕΑ για τη μετάφραση του έργου Εξαίσιο πτώμα, της Αργεντινής συγγραφέως Αγκουστίνα Μπαστερρίκα (εκδόσεις Πατάκη).

Η Κριτική Επιτροπή για το 4ο Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης ΛΕΑ αποφάσισε ομόφωνα και κοινοποιεί τη βραχεία λίστα των υποψήφιων προς βράβευση βιβλίων λογοτεχνίας που εκδόθηκαν μέσα στο 2023 με γλώσσα πρωτοτύπου είτε τα ισπανικά (καστιλλιάνικα) είτε τα πορτογαλικά είτε τα καταλανικά και υποβλήθηκαν στην κρίση της επιτροπής προς βράβευση. Επανεκδόσεις μεταφράσεων τίθενται εκτός συναγωνισμού.

 

Φέτος η Κριτική Επιτροπή παρέλαβε συνολικά 35 βιβλία. Έχοντας αντιπαραβάλει τις μεταφράσεις με τα πρωτότυπα, με ιδιαίτερη ικανοποίηση διαπίστωσε τον υψηλό βαθμό ανταπόκρισης των έργων της βραχείας λίστας στα κριτήρια αξιολόγησης που είναι τα εξής:

 

1)      Η εμβάθυνση στη μοναδικότητα κάθε πρωτοτύπου από τον μεταφραστή ή τη μεταφράστρια λαμβάνοντας υπόψη συντακτικές παραμέτρους, τη λεξιλογική ακρίβεια και αυστηρότητα, τον γλωσσικό εκφραστικό πλούτο και το ύφος.

 

2)      Η επινοητικότητα, η δημιουργικότητα και η απαιτούμενη ακρίβεια και ευστοχία σε ζητήματα που αφορούν τον παραγόμενο στα ελληνικά λόγο.

 

3)      Ο βαθμός των ειδικών δυσκολιών καθώς και το «ειδικό βάρος» του κάθε έργου στη γλώσσα στην οποία εκφράζεται και στο πολιτιστικό πλαίσιο το οποίο αντανακλά.

 

Η βραχεία λίστα περιλαμβάνει τα εξής έργα κατ’ αλφαβητική σειρά μεταφραστών/μεταφραστριών:

 

Αγγελική Βασιλάκου για τη νουβέλα Ο άνεμος που σαρώνει της Αργεντινής Σέλβα Αλμάδα (εκδόσεις Κλειδάριθμος). Ένα μικρό λογοτεχνικό κομψοτέχνημα που πραγματεύεται μια σειρά περίπλοκων ζητημάτων της ανθρώπινης ύπαρξης. Ένα υπαρξιακό, βραδυφλεγές, road trip, δοσμένο με καλοδουλεμένο λόγο, γεμάτο ποίηση, ένταση και μυστήριο, που τονίζει τη σύγκρουση ανάμεσα στο πνευματικό και το κοσμικό στοιχείο, το αρσενικό και το θηλυκό, τη ζωή σε διαρκή κίνηση και σε μόνιμη καθήλωση, δίχως να εγκλωβίζεται σε στερεότυπα μοτίβα. Η μεταφράστρια αποδίδει με τον δέοντα σεβασμό και με εύστοχη ευρηματικότητα το σφρίγος και την αμεσότητα του κειμένου το οποίο έχει ως φόντο τη σκληρή πραγματικότητα της αργεντίνικης υπαίθρου.

 

Άννα Βερροιοπούλου για τη συλλογή διηγημάτων Μύχιες καταστροφές της Ουρουγουανής Κριστίνα Πέρι Ρόσι (εκδόσεις Καστανιώτη). Μια διεισδυτική, απρόσμενα αφοπλιστική και καυστική βουτιά στα μύχια της ανθρώπινης ύπαρξης. Φετίχ, ανασφάλειες και αφοπλιστικές αλήθειες περιγράφονται σε εννιά ιστορίες, τις οποίες αποδίδει με ανάλογη ευρηματικότητα και ενσυναίσθηση η μεταφράστρια. Η συγκεκριμένη έκδοση αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία καθώς συστήνει στη χώρα μας τη σημαντική συγγραφέα, που έχει τιμηθεί με το βραβείο Θερβάντες το 2021.

 

Κώστας Βραχνός για τη συλλογή δοκιμίων Ποιητική και πολιτική της αφήγησης του Αργεντινού Χούλιο Κορτάσαρ (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Μια στέρεα θεωρητική βάση και ταυτόχρονα ένα απολαυστικότατο ανάγνωσμα για όσους αγαπούν τη λογοτεχνία. Ο μεταφραστής αποδίδει με ακρίβεια και ζωντάνια τον βαθύ και παιγνιώδη λόγο του Κορτάσαρ, που ανατέμνει όχι μόνο το δικό του συγγραφικό έργο αλλά και της σύγχρονής του λογοτεχνίας. Ακολουθεί με προσήλωση και ταλέντο αυτά τα κείμενα του Κορτάσαρ, όπου «ο χωρατατζής συμβιώνει με τον οραματιστή», και δίνει στον αναγνώστη διαβατήριο εισόδου στο κορτασαριανό σύμπαν, όπου τον «αναμένει απερίγραπτη αισθητική και διανοητική τέρψη». Η εισαγωγή και οι σημειώσεις του μεταφραστή κοσμούν μια πραγματικά πολύτιμη έκδοση.

 

Κρίτων Ηλιόπουλος για τη νουβέλα Νυχτωδία της Χιλής του Χιλιανού Ρομπέρτο Μπολάνιο (εκδόσεις Άγρα). Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του δημοφιλούς συγγραφέα παραδίδεται σε νέα μετάφραση στη γλώσσα μας. Μελανές σελίδες της ιστορίας της Χιλής απεικονίζονται σ' έναν παραληρηματικό μονόλογο ενός ιερέα και κριτικού λογοτεχνίας σε μια δεξιοτεχνική μετάφραση από έναν βαθύ γνώστη του έργου του Μπολάνιο. Ο μεταφραστής αποτυπώνει εύστοχα και απρόσκοπτα το σκοτάδι, την υφέρπουσα ειρωνεία και τη συνεχή διακειμενικότητα του κειμένου.

 

Νάννα Παπανικολάου για το μυθιστόρημα Μοντεβιδέο του Ισπανού Ενρίκε Βίλα-Μάτας (εκδόσεις Ίκαρος). Ένα πολυδαίδαλο λογοτεχνικό παιχνίδι, εγκεφαλικό και ταυτόχρονα σαγηνευτικό. Ένας συνεχής λαβύρινθος για τη γραφή και τη ζωή μέσα από την πένα του διακεκριμένου συγγραφέα, την οποία η μεταφράστρια αποδίδει με σεβασμό στη διαρκή διακειμενικότητα και το παιγνιώδες ύφος του απαιτητικού αυτού κειμένου.

 

Ευρυβιάδης Σοφός για το μυθιστόρημα Αβέβαιη δόξα του Καταλανού Ζοάν Σάλες (εκδόσεις Άγρα). Ένα ορόσημο της καταλανικής λογοτεχνίας μεταφράζεται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας. Στην παράδοση της μεγάλης λογοτεχνίας του Ντοστογιέσφκι και του Σταντάλ, στους οποίους ο Σάλες επιστρέφει συνέχεια, η «Αβέβαιη δόξα» είναι ένα ανάγνωσμα πολυφωνικό, πολυδαίδαλο και γοητευτικό που συνδυάζει αριστοτεχνικά τρεις μορφές σε μία ιστορία: ημερολόγιο, επιστολικό μυθιστόρημα και αυτοβιογραφική αφήγηση. Ο μεταφραστής αντιμετωπίζει πολύ επιτυχημένα τις φιλοσοφικές διαστάσεις του έργου, το συνεχές διαλεκτικό παιχνίδι και το άκρως απαιτητικό ύφος του συγγραφέα σε μια έκδοση αντάξια της θεμελιώδους σημασίας του έργου.

 

Τιτίνα Σπερελάκη για το μυθιστόρημα Τα πετροχελίδονα του Βάσκου Φερνάντο Αραμπούρου (Εκδόσεις Πατάκη). Ένα μυθιστόρημα-ποταμός, που ρέει και στην ελληνική γλώσσα εξίσου καλά με την ισπανική του πρωτοτύπου. Μια συναρπαστική πινακοθήκη χαρακτήρων, όπως παρουσιάζεται στο χρονικό ενός προγραμματισμένου τέλους. Και παρότι οδεύει προς το ραντεβού του με τον θάνατο, ο αντι-ήρωας του Αραμπούρου δίνει πολλά μαθήματα ζωής.

 

Αθηνά Ψυλλιά για τη νουβέλα Ένα ποτήρι οργή του Βραζιλιάνου, λιβανέζικης καταγωγής Ραντουάν Νασσάρ (Εκδόσεις Πατάκη). Με το κείμενο που παραδίδει η μεταφράστρια ο Έλληνας αναγνώστης ξεχνά ότι πρόκειται για μετάφρασμα. Ο ασθματικός ρυθμός –το κείμενο έχει μόνο επτά τελείες, μία στο τέλος κάθε κεφαλαίου– η έμπλεα πάθους πρωτοπρόσωπη αφήγηση και η κινούμενη άμμος της οργής, που αποτελεί το έδαφος επί του οποίου οικοδομείται και κατεδαφίζεται ανά πάσα στιγμή ένας μεγάλος έρωτας, μεταφέρονται στα ελληνικά κατά τρόπον ώστε ο αναγνώστης να αισθάνεται τη νουβέλα. Όχι απλώς να τη διαβάζει.