Ο José Daniel Espejo σε συλλογική μετάφραση στο Festival LEA 2024

 

  

José Daniel Espejo

 

(cinco poemas de)

PERRO FANTASMA

[Candaya, 2023]

 

 

Χοσέ Ντανιέλ Εσπέχο

 

(πέντε ποιήματα από το)

Σκύλος φάντασμα

[Candaya, 2023]

 

me llama hermano

me da su tiempo

algún cigarrillo yo por ti

haría lo que fuera y brilla

hermosa en nuestros ojos

la palabra familia

y al mismo tiempo extiende

su veneno en nuestro vientre

por eso a veces paso semanas

sin hablar con nadie

 

με φωνάζει αδερφό

μού δίνει το χρόνο του

κάνα τσιγάρο εγώ για σένα

θα 'κανα τα πάντα και λάμπει

όμορφη στα μάτια μας

η λέξη οικογένεια

και την ίδια στιγμή απλώνει

το δηλητήριό της στα σπλάχνα μας

γι’ αυτό συχνά περνάω βδομάδες

χωρίς να μιλάω με κανέναν 

 

 

también soy ese tipo que

olvida sus ideas para un poema

y baja al chino a última

hora de la tarde del domingo

a por una botella de dyc

y luego llora

cuando está borracho

por sus amores perdidos por sus

amigos perdidos por la inocencia

y sus vecinos piensan ya está el cojo

como todos los domingos

qué poemas nuevos

irá a buscar

 

και είμαι αυτός ο τύπος που

ξεχνάει τις ιδέες του για ένα ποίημα

και κατεβαίνει στον κινέζο κυριακή

αργά το απόγευμα

για ένα μπουκάλι φτηνό ουίσκι

και μετά κλαίει

μεθυσμένος πια

για τους χαμένους του έρωτες για τους

χαμένους του φίλους για την αθωότητα

και οι γείτονες σκέφτονται να πάλι ο κουτσός

κάθε κυριακή τα ίδια

τι καινούργια ποιήματα

ψάχνει να βρει

 

la vergüenza es un cohete a la luna

una dimensión desconocida / ahí van

los avergonzados

en sus expediciones individuales

rumbo a lo profundo lo incógnito

lo por cartografiar / pero ellos

no lo saben / ellos huyen

hacia adelante hacia

algún lugar no este

nada más

 

η ντροπή είναι ένας πύραυλος προς τη σελήνη

μια άγνωστη διάσταση / εκεί πάνε

οι ντροπιασμένοι

στις ατομικές αποστολές τους

πορεία προς το βαθύ το άγνωστο

το αχαρτογράφητο / μα εκείνοι

δεν το ξέρουν / εκείνοι φεύγουν

προς τα μπρος προς

κάποιο μέρος όχι αυτό

τίποτ’ άλλο

 

 

otra tarde perdida con el móvil en la mano

viendo pasar imágenes y vídeos

tratando de abrir todos los poros

para que entren / sin pensar en nada

convirtiéndome en ojo desalo

jando cuanto soy para dejar espacio

a lo bueno a lo hermoso a lo

joven a lo sano

 

ακόμα ένα χαμένο απόγευμα με το κινητό στο χέρι

βλέποντας να περνούν εικόνες και βιντεάκια

προσπαθώντας ν’ ανοίξω κάθε πόρο μου

για να μπουν / χωρίς να σκέφτομαι τίποτα

μετατρέπομαι σε μάτι αδειά

ζοντας όλα όσα είμαι για να αφήσω χώρο

στο καλό στο όμορφο στο

φρέσκο στο υγιές

he bebido y he

escrito y he pensado una

docena o dos de frases y todo

eso ha ascendido en el aire

como restos de calor en el

crepúsculo de otoño

y mañana recomen

zará todo el ciclo

solo un poco más delgado

 

έχω πιει και έχω

γράψει και έχω σκεφτεί μια

δυο ντουζίνες φράσεις και όλα

αυτά έχουν ανέβει στον αέρα

σαν απομεινάρια ζέστης στο

φθινοπωρινό δειλινό

και αύριο θα ξαναρ

χίσει όλος ο κύκλος

μόνο λίγο πιο ξέπνοος

 

 

José Daniel Espejo es un escritor, activista, periodista, gestor cultural y librero nacido en Orihuela (Murcia) en 1975.

 

Ο Χοσέ Ντανιέλ Εσπέχο (Οριούελα, Μούρθια, 1975) είναι συγγραφέας, ακτιβιστής, δημοσιογράφος, πολιτιστικός διαχειριστής και βιβλιοπώλης.

 

Η μετάφραση των ποιημάτων του José Daniel Espejo είναι προϊόν εργαστηρίου συλλογικής μετάφρασης που συντόνισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος 

στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος – ΚΠΙΣΝ, στις 19 Ιουνίου 2024

στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία εν Αθήναις), με την παρουσία και τη συνεργασία του ποιητή και την καθοριστική συνδρομή του Vicente Fernández González και του Eduardo Lucena.

Συμμετείχαν οι μεταφράστριες/ές:

 

Μαρία Αθανασιάδου, Χριστίνα Δημητρίου, Λαμπρίνα Ιωάννου, Αλίκη Μανωλά, Ματίνα Μπίλλια, Μαριάννα Νικολαΐδου, Κατερίνα Ξενάκη, Χρυσούλα Ξένου, Στέλλα Παναγοπούλου, Laura Salas, Ανδρέας Σκόνδρας, Σοφία Σοφιανού, Βάσω Χρηστάκου