Η Κάρμεν Καμάτσο γεννήθηκε το 1976 στο Αλκαουδέτε στην επαρχία της Χαέν, είναι συγγραφέας αφορισμών, ποίησης και διηγημάτων. Μέχρι στιγμής, έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές La mujer de enfrente (Maclein y Parker, 2023), Deslengua (Libros de la herida, 2020), Letra pequeña (Ejemplar único, 2014), Campo de fuerza (Delirio, 2012), La mujer del tiempo (Ediciones del 4 de agosto, 2011), 777 (Taller del hechicero, 2007) και Arrojada (Cangrejo pistolero, 2007)· τα βιβλία με αφορισμούς Zona Franca (Cuadernos del vigía, 2016) και Minimás (Baile del sol, 2008) και τη συλλογή διηγημάτων Vuelo Doméstico (El Gaviero, 2014). Έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα γερμανικά, τα ελληνικά και τα πορτογαλικά). Το 2018 επιμελήθηκε την ανθολογία ισπανικών αφορισμών Fuegos de Palabras: El aforismo poético español de los siglos XX y XXI (1900-2014) (Fundación José Manuel Lara).
Los aforismos desconfían unos de otros.
Οι αφορισμοί δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον.
***
Los velatorios
están llenos de epicúreos de mentira.
Οι αγρύπνιες είναι γεμάτες από ψευτο-επικούρειους.
***
El
farmacéutico sabe de mí mucho más que mi confesor.
Ο φαρμακοποιός μου ξέρει πολύ περισσότερα για μένα από τον εξομολόγο μου.
***
Debieran
disponer en Maternidad de un catálogo de ombligos.
Στο μαιευτήριο θα έπρεπε να έχουν και έναν κατάλογο με αφαλούς.
***
Cada vez vamos
quedando menos donnadies.
Απομένουμε ολοένα και λιγότεροι τιποτένιοι.
***
La poeta se baña
en la palabra río.
Η
ποιήτρια λούζεται στη λέξη ποτάμι.
***
La hija del
zahorí bebe vasos de sed.
Η κόρη του ραβδοσκόπου πίνει ποτήρια δίψας.
***
Lo patriarcal
rebela; lo paternal exaspera.
Η πατριαρχία εξεγείρει· η πατρικότητα εξαγριώνει.
***
Los expulsados
admiran a los huidos.
Οι εκδιωγμένοι θαυμάζουν τους φυγάδες.
***
Lloro de
memoria.
Κλαίω από μνήμης.
***
Los relojes
huelen el miedo.
Τα ρολόγια οσφραίνονται τον φόβο.
***
El vampiro
detesta el selfie.
Τα
βαμπίρ μισούν τις σέλφι.
***
La perfección vive en la morgue. Aunque no le gusta
que se sepa.
Η τελειότητα ζει στο νεκροτομείο. Ωστόσο, δεν θέλει να μαθευτεί.
***
Las musas
desprecian la paz.
Οι μούσες περιφρονούν την ειρήνη.
***
Ya lo dijo
Rimbaud: «Yo soy la otra».
Το είπε και ο Ρεμπό: «Εγώ είμαι η άλλη».
H συλλογική απόδοση των 15 αφορισμών της Κάρμεν Καμάτσο είναι προϊόν
εργαστηρίου μετάφρασης που οργάνωσε και συντόνισε ο Κωνσταντίνος
Παλαιολόγος στο πλαίσιο του Μεταφραστικού Τμήματος του Κέντρου Γλωσσών και
Πολιτισμών Abanico τον Μάρτιο/Απρίλιο του 2024. Συμμετείχαν οι: Νατάσα Βακουφτσή, Γιώτα Γεντέκου, Χριστίνα Δημητρίου,
Λαμπρίνα Ιωάννου, Μαρία Κολεύρη, Θανάσης Κορώνης, Αναστασία Λιανοπούλου, Ματίνα
Μπίλλια, Χρυσούλα Ξένου, Κωνσταντίνα Σταυρινού, Σοφία Φερτάκη.
Πρώτη δημοσίευση: Κουνούπι, Απρίλης 2024 [https://www.facebook.com/
Όπου σήμερα, ερχόμαστε σε επαφή με το σκληρό λογοτεχνικό κόσμο της Ισπανίδας Μάρτα Σάνθ.
Παρέα με τον μεταφραστή Κωνσταντίνο Παλαιολόγο μαθαίνουμε για τις Μικρές κόκκινες γυναίκες (εκδόσεις Carnívora – μτφ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος) και τη φρικτή ιστορία της μετεμφυλιακής Ισπανίας.
Blanca Varela
Dama de blanco
el poema es mi cuerpo
esto la poesía
la carne fatigada
el sueño el sol
atravesando desiertos
los extremos del alma se tocan
y te recuerdo Dickinson
precioso suave fantasma
errando tiempo y distancia
en la boca del otro habitas
caes al aire eres el aire
que golpea con invisible sal
mi frente
los extremos del alma se tocan
se cierran se oye girar la tierra
ese ruido sin luz
arena ciega golpeándonos
así será ojos que fueron boca
que decía manos que se abren
y se cierran vacías
distante en tu ventana
ves al viento pasar
te ves pasar el rostro en llamas
póstuma estrella de verano
y caes hecha pájaro
hecha nieve en la fuente
en la tierra en el olvido
y vuelves con falso nombre de mujer
con tu ropa de invierno
con tu blanca ropa de
invierno
enlutado
Μπλάνκα Βαρέλα
Η
γυναίκα με τα λευκά
το
ποίημα είναι το σώμα μου
αυτό
η ποίηση
η
κουρασμένη σάρκα
το
όνειρο ο ήλιος
διασχίζοντας
ερήμους
και
σε θυμάμαι Ντίκινσον
πολύτιμο
απαλό φάντασμα
περιπλανώμενο
χρόνος και απόσταση
στο
στόμα τού άλλου κατοικείς
πέφτεις
στον αέρα είσαι ο αέρας
που
χτυπάει με αόρατο αλάτι
το
μέτωπό μου
τα
άκρα της ψυχής αγγίζονται
κλείνουν
ακούγεται η γη να γυρίζει
αυτός
ο θόρυβος δίχως φως
άμμος
τυφλή να μας χτυπάει
έτσι
θα είναι μάτια που υπήρξαν στόμα
που
έλεγε χέρια που ανοίγουν
και
κλείνουν άδεια
μακρινό
στο παράθυρό σου
βλέπεις
τον αέρα να περνά
σε
βλέπεις να περνάς το πρόσωπο στις φλόγες
στερνό
αστέρι του καλοκαιριού
και
πέφτεις σαν πουλί
σαν
χιόνι στην πηγή
στη
γη στη λήθη
και
επιστρέφεις με ψεύτικο όνομα γυναίκας
με
τα χειμωνιάτικά σου ρούχα
με
τα άσπρα ρούχα του
χειμώνα
που
πενθεί
H Blanca Leonor Varela Gonzales γεννήθηκε στη Λίμα το 1926. Θεωρείται (και είναι) μια από τις πιο εξέχουσες ποιητικές φωνές της Λατινικής Αμερικής. Απεβίωσε στη γενέτειρά της το 2009. Κυριότερες ποιητικές συλλογές της είναι οι κάτωθι: Ese puerto
existe, 1959· Luz de día en Lima, 1963· Canto villano, 1978· Ejercicios materiales, 1993. Στα ελληνικά, κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή Άσμα
δημώδες και άλλα ποιήματα (Librofilo & Co, 2024), σε συλλογική μετάφραση και
επιμέλεια Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Το παρόν ποίημα είναι από τη συλλογή: El faldo teclado (2000).
H συλλογική μετάφραση έγινε τον
Απρίλιο του 2024 στο πλαίσιο του μαθήματος ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΙΣΠΑΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ που διδάσκει ο καθηγητής Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο Τμήμα
Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ. Συμμετείχαν οι φοιτήτριες: Σαλώμη Γαλατιανού,
Ρίκα Γιουβανέλλη, Ελισάβετ Καρακώστα, Ιωάννα Μπέτσιου, Αναστασία Παξινού.
