3 poemas de Manuel Altolaguirre // 3 ποιήματα του Μανουέλ Αλτολαγκίρε
Amor oscuro
Si para ti fui sombra
cuando cubrí tu
cuerpo,
si cuando te besaba
mis ojos eran
ciegos,
sigamos siendo
noche,
como la noche
inmensos,
con nuestro amor oscuro,
sin límites,
eterno…
Porque a la luz del
día
nuestro amor es
pequeño.
Σκοτεινή αγάπη
Εάν για εσέ σκιά υπήρξα
όταν το σώμα σου
κουκούλωσα,
εάν σαν σε φιλούσα
τυφλά ήτανε τα μάτια
μου,
ας συνεχίσουμε νύχτα να
είμαστε,
σαν την νυχτιά
απέραντοι,
με τη δικιά μας
σκοτεινή αγάπη,
χωρίς όρια, αιώνια…
Γιατί στο φως της μέρας
μικρή είναι η αγάπη μας.
Amor, sólo te
muestras
Amor, sólo te
muestras
por lo que de mí
arrancas,
aire invisible eres
que despojas mi
alma
manchando el limpio
cielo
con suspiros y
lágrimas.
Al pasar me has
dejado
erizado de ramas,
defendido del frío
por espinas que
arañan,
cerradas mis raíces
el paso de las
aguas,
ciega y sin hojas
la desnuda frente
que atesoró
verdores y esperanzas.
Αγάπη, μόνο δείχνεσαι
Αγάπη, δείχνεσαι μόνο
από αυτό που ξεριζώνεις από εμέ,
αόρατος αιθέρας είσαι
που την ψυχή μου απογυμνώνεις
τον καθαρό ουρανό λεκιάζοντας
με στεναγμούς και δάκρυα.
Mε
άφησες περνώντας
κλαδιά γεμάτο,
από το κρύο προστατευμένο
με αγκάθια που γρατζουνάνε,
κλειστές οι ρίζες μου
στου νερού το πέρασμα,
τυφλό και χωρίς φύλλα το απογυμνωμένο μέτωπο
που ελπίδες και φυλλώματα αποθησαύρισε.
..........................
Cerrando los ojos
Huyo del mal que me
enoja
buscando el bien
que me falta.
Más que las penas
que tengo
me duelen las esperanzas.
Tempestades de
deseos
contra los muros
del alba
rompen sus olas. Me
ciegan
los tumultos que
levantan.
Nido en el mar.
Cuna a flote.
La flor que lucha
en el agua
me sostiene mar
adentro
y mar afuera me
lanza.
Cierro los ojos y
miro
el tiempo interior
que canta.
Κλείνοντας τα μάτια
Απ’ το κακό δραπετεύω που με εξοργίζει
το καλό ψάχνοντας που μου λείπει.
Μα πιότερο από τα βάσανα που έχω
οι ελπίδες με πονάν.
Θύελλες από πεθυμιές
πάνω στους τοίχους της αυγής
τα κύματά τους σπάνε. Με τυφλώνουν
οι βοές που ξεσηκώνουν.
Φωλιά στη θάλασσα. Λίκνο πλωτό.
Το λουλούδι που στο νερό αγωνίζεται
με υποστηρίζει μεσοπέλαγα
και προς τη θάλασσα με πετάει.
Κλείνω τα μάτια και κοιτώ
τον μέσα χρόνο που τραγουδάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου