"Ηρεμεί για κάποια λεπτά το κινούμενο σπίτι / την ώρα της αλλαγής βάρδιας / των μεγάλων αρπαχτικών"
Βιωματική ποίηση-ντοκουμέντο, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή τη σειρά ποιημάτων όπου μιλά ο χήρος πατέρας δύο γιών (εκ των οποίων ο ένας με αυτισμό) που (και) με (οικονομική) δυσκολία τα φέρνει βόλτα. Απουσιάζει, ευτυχώς, παντελώς η (τόσο συχνή, και για απείρως ελαφρότερα δεινά) ποιητικίζουσα κλάψα και ωραιοποίηση. Κι αν δεν ακούγεται πάντα ως "αμιγής" (αν κάτι τέτοιο υπάρχει) "ποίηση", πρόκειται σαφώς για έργο γνήσιου ποιητή. Και το απέριττο, "στυμμένο από συναίσθημα", "χωρίς ζουμιά" ύφος -όπως επιμόνως ζητούσε πάντα ο αείμνηστος Βασίλης Διοσκουρίδης- αρπάζει εξαρχής την αναγνωστική μας προσοχή, και την ανταμείβει με ήπιο, μη θεαματικό (παρά το "θέμα" του βιβλίου) τρόπο. "Ποιος παίζει τώρα μπάσκετ στο σκοτάδι;".
Books' Journal, τχ. 148, Δεκέμβριος 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου