Κimon Theodorou: Kant es gilipollas

Κimon Theodorou: Kant es gilipollas

Posted on 27 Αὐγούστου 2018 by planodion

LOS dos amigos —el soltero y el casado— suelen discutir sobre temas como el imperativo categórico o si el hombre nace tabula rasa. En una conversación acerca de la ética y los animales, el segundo suelta que «Kant es gilipollas», el primero se pone como una furia, «como vuelvas a decir eso te parto el culo», «Kant es gilipollas», se atreve el otro, «como vuelvas a decir eso te parto el culo», «Kant es gilipollas», «como vuelvas a decir eso te parto el culo», el diálogo se repite unas cuantas veces como un mantra y cuando están a punto de alcanzar el nirvana tántrico —si es que existe tal cosa— «Kant es…», se despierta el niño en la habitación de al lado y se pone a llorar. El padre se levanta, va a la habitación y lo trae, «Kant es gilipollas», intenta seguir con la misma cantinela para toparse con una negación, «no digas esas cosas delante del bebé, imagínate que nos sale utilitarista o alguna tontería por el estilo». Más tarde, la esposa regresa del trabajo, dirige una mirada asesina a los dos, siempre sospecha que han hecho alguna burrada con el joven descendiente. El bebé vuelve a dormirse y el primero se tiene que marchar. El segundo lo llama al móvil cuando el otro está a punto de llegar a casa; ya sabe cómo chincharlo: «¡Κant es gilipollas!», tensa la cuerda pero no recibe ninguna respuesta, el soltero cuelga el teléfono tratando de mantener la calma, pero, la verdad, se pasa toda la noche en blanco. Decide, pues, que cuando se encuentren de nuevo al día siguiente, le va a moler a palos; sí, fuimos kantianos alguna vez; un respeto para con el pasado, señores – medita. «Mi amor, ¿quién te ha puesto el ojo morado?», preguntará la esposa tras el suceso y, habiendo prestado oídos a las explicaciones, le dará la razón, como de costumbre, a su marido («Kant es gilipollas, al igual que tu amigo»). En otra ocasión, hace tiempo, la esposa había intentado justificarse ante una indirecta del amigo soltero: «Por supuesto que tengo que darle la razón a mi marido, si no ¿cómo te crees tú que se mantiene un matrimonio?».

Fuente: De la colección de cuentos Μερικοὶ τὸ λένε ἀγάπη (Atenas, Farfoulás, 2014).

Kimon Theodorou (Kavala, 1981). Ha estudiado Periodismo y Civilizaciones Europeas. Cuentos suyos han sido publicados en varias antologías.

Tra­duc­ción: I­lek­tra A­na­gno­stou, Be­atriz Cá­rca­mo A­boi­tiz, So­fía Fer­taki, Theoni Kabra, María Kalouptsi, Eduardo Lucena, Kon­sta­nti­nos Pa­le­o­lo­gos, E­vange­lía Po­lyra­ki, Anto­nia Vla­chou.

La tra­duc­ción y revisión colectivas de los minir­rela­tos es producto del taller que orga­ni­zaron y co­ordina­ron, en la a­ca­de­mia de i­dio­mas A­ba­ni­co desde octu­bre de 2017 hasta marzo de 2018, Kon­sta­nti­nos Pa­le­o­lo­gos y E­du­a­rdo Lu­ce­na, en el marco del Proyecto GreQuerías que ambiciona presentar la minificción griega al público hispanohablante.

Minitonterías veraniegas IV

Como si se pudiera escribir para nadie

Te veo, de espaldas a mí, mirando la pantalla de tu ordenador y el mar, picando las fresas uvas que te había... ... ...

[La teoría de la recepción ha secado mi inspiración]

Konstantinos Paleologos

Μίνι «Πλανόδια» ανθολογία

Μίνι «Πλανόδια» ανθολογία

1) Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος: Ὁ ἀρχηγός

Posted on 13 Αὐγούστου 2018 by planodion

Ὁ ἀρχηγός

Η ΑΛΗΘΕΙΑ εἶ­ναι ὅ­τι χρει­ά­στη­κε νὰ ξυ­πνή­σω. Οἱ κα­τα­ρα­μέ­νες μπί­ρες ποὺ εἶ­χα πι­εῖ τὸ προ­η­γού­με­νο βρά­δυ προ­κά­λε­σαν τὴν ἐ­πεί­γου­σα ἀ­νάγ­κη…

       Τὰ περ­νά­γα­με ἀ­πί­θα­να σὲ ἐ­κεῖ­νο τὸ τα­ξί­δι στὴν Κού­βα. Ἐ­γὼ ἤ­μουν ὁ ἀρ­χη­γὸς τοῦ γκρούπ. Τοὺς πή­γαι­να παν­τοῦ. Γνώ­ρι­ζα κά­θε γω­νιὰ τοῦ νη­σιοῦ. Ἡ ὁ­μά­δα εἶ­χε δέ­σει.

       Χρει­ά­στη­κε ὅ­μως νὰ ξυ­πνή­σω καί, ὕ­στε­ρα, δὲν μπό­ρε­σα νὰ ξα­να­κοι­μη­θῶ.

       Τώ­ρα ἐ­γὼ εἶ­μαι ἐ­δῶ, στὸ κρε­βά­τι μου, καὶ τὸ γκροὺπ ἐ­κεῖ, σὲ ἐ­κεί­νη τὴν πα­ρα­λί­α μὲ τὰ τυρ­κου­ὰζ νε­ρὰ ποὺ μό­νο ἐ­γὼ γνω­ρί­ζω.

       Ἄ­σχη­μα τὰ πράγ­μα­τα.

2) Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος: Ἂν δὲν θυμᾶσαι, τοῦ λέω, νὰ κοιτάξεις τὴ βέρα, τὸ γράφει μέσα

Posted on 13 Νοεμβρίου 2017 by planodion

Ἂν δὲν θυμᾶσαι, τοῦ λέω, νὰ κοιτάξεις τὴ βέρα,

τὸ γράφει μέσα

.

Ἐπέτειος.

3) Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος: Καλὸ ποσοστό

Posted on 28 Ἰανουαρίου 2017 by planodion

Καλὸ ποσοστό

Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΟΘΟΝΗ, ποὺ μετρᾶ ἀντίστροφα τὸν προβλεπόμενο χρόνο ἄφιξης τῶν λεωφορείων, στὴ στάση Νο­μι­κὴ Ἀ­θη­νῶν, δείχνει μονίμως ὅτι τὸ 203, Κα­ρέ­ας – Ἀ­κα­δη­μία, φτάνει σὲ «2 λεπτά». Ἂν λάβουμε ὑπόψη ὅτι ἡμερησίως ἐκτελοῦνται 68 δρομολόγια, αὐτὸ σημαίνει ὅτι 68 φορὲς τὴ μέρα ἡ ἐν λόγῳ ἔνδειξη εἶναι σωστή.

4) Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος: Αἴσθημα ἀσφάλειας

Posted on 28 Ἰουλίου 2015 by planodion

Αἴ­σθη­μα ἀ­σφά­λειας

ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ἀ­πο­λύ­τως ἐ­ξοι­κει­ω­μέ­νοι μὲ αὐ­τοὺς τοὺς ἄν­τρες πού, ντυ­μέ­νοι στὰ γα­λά­ζια καὶ μὲ πλα­στι­κὰ πρά­σι­να γάν­τια, κυ­κλο­φο­ροῦν ἀ­τά­ρα­χοι στὴν πό­λη σκο­τώ­νον­τας ἀν­θρώ­πους μὲ μιὰ μα­χαι­ριὰ στὴν πλά­τη. «Δυ­νά­μεις Κα­τα­στο­λῆς Συ­νω­μο­σι­ῶν Α.Ε.» ἀ­να­γρά­φουν οἱ κάρ­τες ποὺ ἀ­φή­νουν προ­σε­κτι­κὰ πά­νω στὰ ἀ­κί­νη­τα σώ­μα­τα. Εἶ­ναι ἐ­παγ­γελ­μα­τί­ες τὸ δί­χως ἄλ­λο. 

5) Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος: Τὰ παιδιὰ πῆραν τὸ δρόμο τους

Posted on 28 Ἰανουαρίου 2015 by planodion

Τὰ παιδιὰ πῆραν τὸ δρόμο τους

.

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ

Θεόφιλος Κ. Ἀπέργης

Κωνσταντῖνος Θ. Ἀπέργης

Μυρτὼ Θ. Ἀπέργη

 .
.

6) Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος: Ἐ­παγ­γελ­μα­τι­κὸς προ­σα­να­το­λι­σμός

Posted on 26 Μαρτίου 2013 by planodion

.

Ἐ­παγ­γελ­μα­τι­κὸς προ­σα­να­το­λι­σμός

.

ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ, σκύ­βει πά­νω ἀ­πὸ τοὺς κά­δους τῶν σκου­πι­διῶν ποὺ εἶ­ναι ἀ­ρα­δι­α­σμέ­νοι στὴ σει­ρὰ μπρο­στὰ στὸ πο­λυ­τε­λὲς ξε­νο­δο­χεῖ­ο. Ἀ­τά­ρα­χη —ἀ­φοῦ δὲν φαί­νε­ται νὰ τὴν ἐ­νο­χλοῦν τὰ ἀ­πο­ρη­μέ­να ἕ­ως πε­ρι­φρο­νη­τι­κὰ βλέμ­μα­τα τῶν πε­ρα­στι­κῶν— ἀ­να­ζη­τά­ει πράγ­μα­τα ποὺ θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ που­λή­σει γιὰ νὰ βγά­λει κα­νέ­να φράγ­κο: ἄ­δεια μπου­κά­λια, ξε­χαρ­βα­λω­μέ­να παι­χνί­δια, ροῦ­χα, βι­βλί­α… Χτές, σ’ ἕ­ναν ἀ­πὸ τοὺς κά­δους, βρῆ­κε ἕ­να φου­σκω­μέ­νο πορ­το­φό­λι ἀ­πὸ δέρ­μα κρο­κο­δεί­λου. Δὲν μπῆ­κε κὰν στὸν κό­πο νὰ τὸ ἀ­νοί­ξει. Δὲν νι­ώ­θει ἕ­τοι­μη γιὰ ρι­ζι­κὲς ἀλ­λα­γές. 

7) Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος: Ἡ ἀπογείωση

Posted on 24 Σεπτεμβρίου 2018 by planodion.

.

Ἡ ἀ­πο­γεί­ω­ση

ΕΞΑΙΤΙΑΣ τῆς ἀ­περ­γί­ας τῶν ἐ­λεγ­κτῶν ἐ­να­έ­ριας κυ­κλο­φο­ρί­ας, οἱ ὁ­ποῖ­οι μά­λι­στα ἔ­φτα­σαν στὸ ση­μεῖ­ο νὰ κα­τα­λά­βουν τὸν μο­να­δι­κὸ δι­ά­δρο­μο ἀ­πο­γεί­ω­σης-προ­σγεί­ω­σης τοῦ ἀ­ε­ρο­δρο­μί­ου, ζη­τή­θη­κε, εὐ­γε­νι­κά, ἀ­πὸ τοὺς ἐ­πι­βά­τες τῆς πτή­σης MCL 33 νὰ τραβήξουν τὸ ἀ­ε­ρο­πλά­νο πρὸς τὰ πε­ρί­χω­ρα τῆς πό­λης μέ­χρι νὰ βροῦν ἕ­να χερ­σο­χώ­ρα­φο ἀ­πὸ ὅ­που θὰ μπο­ροῦ­σαν νὰ ἀ­πο­γει­ω­θοῦν. Οἱ ἐ­πι­βά­τες, καρ­τε­ρι­κά, τράβηξαν τὸ ἀ­ε­ρο­σκά­φος μέ­σα ἀ­πὸ τοὺς φαρ­δεῖς δρό­μους, τὶς με­γά­λες λε­ω­φό­ρους καὶ τὰ πε­ρι­α­στι­κὰ δά­ση τῆς πό­λης, μέ­χρι ποὺ ἔ­φτα­σαν στὰ ὅ­ρια τοῦ ἀ­πέ­ραν­του κάμ­που ποὺ ἐ­κτεί­νε­ται πρὸς νό­τια.

       Τό­τε μό­νο ἀν­τι­λή­φθη­καν ὅ­τι στὸ δρό­μο εἶ­χαν χα­θεῖ τὰ δύ­ο φτε­ρὰ τοῦ σκά­φους. Ἔν­τρο­μοι, ἀ­πευ­θύν­θη­καν στὸν πι­λό­το, ἀλ­λὰ ἐ­κεῖ­νος, μει­λί­χια, τοὺς κα­θη­σύ­χα­σε καὶ τοὺς δι­α­βε­βαί­ω­σε πώς, γιὰ κά­τι τέ­τοι­ους «φαν­τα­στι­κοὺς» ἐ­πι­βά­τες, ἦ­ταν δι­α­τε­θει­μέ­νος νὰ ἀ­πο­γει­ώ­σει τὸ ἀ­ε­ρο­πλά­νο δί­χως τὰ ἀ­να­θε­μα­τι­σμέ­να φτε­ρά, τὴ συ­νει­σφο­ρὰ τῶν ὁ­ποί­ων στὴν ἐν λό­γῳ «ἀ­ε­ρο­ναυ­τι­κὴ δι­α­δι­κα­σί­α» χα­ρα­κτή­ρι­σε ὡς κα­θα­ρὰ «ἀ­νεκ­δο­το­λο­γι­κή». 

.

Κων­σταν­τῖ­νος Πα­λαι­ο­λό­γος (Ἀ­θή­να 1963). Ἀναπληρωτὴς κα­θη­γη­τὴς Με­τα­φρα­σε­ο­λο­γί­ας στὸ Ἀ­ρι­στο­τέ­λει­ο Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λο­νί­κης. Δι­δά­σκει, ἐ­πί­σης, Ἰ­σπα­νι­κὴ Λο­γο­τε­χνί­α στὸ Ἑλ­λη­νι­κὸ Ἀ­νοι­κτὸ Πα­νε­πι­στή­μιο. Ἔ­χει με­τα­φρά­σει ἀ­πὸ τὰ ἰ­σπα­νι­κὰ στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ ἔρ­γα τῶν Ἐ. Σάμ­πα­το, Μ. Ἀλ­το­λαγ­κί­ρε, Ἰ. Ἀλ­δε­κό­α, Μ. Βάθ­κεθ Μον­ταλ­μπάν, Χ. Γι­α­μα­θά­ρες, Ρ. Τσίρ­μπες, Χ. Ἀ­γέ­στα, Λ.Μ. Πα­νέ­ρο, Σ. δὲ Τό­ρο, Ἀ. Μπρά­ις Ἐ­τσε­νί­κε, Ἀ. Τρα­πι­έ­γιο, Ἀ. Γκα­μο­νέ­δα, Σ. Πά­μι­ες καὶ Ἀ. Κου­έ­το με­τα­ξὺ ἄλ­λων.

Βιβλιοκριτική του Πέτρου Τατσόπουλου για το Βιβλιοπωλεία του Jorge Carrión

Πέτρος Τατσόπουλος

Ταξίδι με την κιβωτό

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: TA NEA, 21/07/2018

    

«Κάθε βιβλιοπωλείο συμπυκνώνει τον κόσμο. Είναι οι διάδρομοι ανάμεσα στα ράφια και όχι οι εναέριες διαδρομές που ενώνουν μια χώρα και τις γλώσσες της, με τις απέραντες περιοχές όπου ομιλούνται άλλες γλώσσες. Δεν είναι κάποιο διεθνές σύνορο που πρέπει να διασχίσει κανείς παρά ένα βήμα - ένα απλό βήμα - αυτό που σε κάνει να αλλάξεις τοπίο (και τοπωνύμια και χρονική περίοδο): ένα βιβλίο που έχει εκδοθεί το 1976 βρίσκεται δίπλα σε κάποιο άλλο που εκδόθηκε χθες, που μόλις κατέφθασε και μυρίζει λιγνίνη (της οικογενείας της βανίλιας)· μια μονογραφία περί των προϊστορικών μεταναστεύσεων συμβιώνει με μια μελέτη για τις μεγαλουπόλεις του 21^ου αιώνα· μετά τα άπαντα του Καμί βρίσκεις εκείνα του Θερβάντες (σε κανέναν άλλο χώρο δεν είναι τόσο αληθής ο στίχος του Ζουζέπ Βισένς Φος: "Με συναρπάζει το καινούργιο και με γοητεύει το παλιό"). Δεν είναι μια εθνική οδός, αλλά μια διαδρομή από σκάλες ή μάλλον ένα κατώφλι ή ίσως ούτε καν αυτό: να δεις τα πράγματα από την ανάποδη, αυτό που ενώνει ένα είδος με κάποιο άλλο, μια επιστήμη ή μια εμμονή με το αντίθετό τους που συχνά τις συμπληρώνει: το αρχαίο ελληνικό δράμα με το μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα, τη μικροβιολογία με τη φωτογραφία, την ιστορία του Φαρ Ουέστ με τα λαϊκά μυθιστορήματα για καουμπόηδες, την ινδική ποίηση με τα Χρονικά των Ινδιών, την εντομολογία με τη θεωρία του χάους».

Οι λίγες αυτές γραμμές από τα «Βιβλιοπωλεία - Ο χάρτης του κόσμου από έναν αναγνώστη» (εκδόσεις Ποταμός, 2018) του 42χρονου ισπανού συγγραφέα Χόρχε Καριόν, στην εξαιρετική μετάφραση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, δεν μπορούν να κάνουν την ίδια εντύπωση σε κάποιον που δεν διαβάζει καθόλου βιβλία (το ήμισυ του ελληνικού ενήλικου πληθυσμού, παρακαλώ πολύ, το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη), σε κάποιον περιστασιακό αναγνώστη και σε κάποιον εθισμένο με την ανάγνωση. Όποτε γίνεται λόγος για περιστασιακούς αναγνώστες, αυτούς που συναπαντάμε σωρηδόν στις παραλίες τέτοια εποχή με το τελευταίο best seller δίπλα στις ρακέτες και το αντηλιακό, ο νους μου τρέχει συνειρμικά σε δύο αιχμηρά αποφθέγματα του εκδότη Σταύρου Πετσόπουλου και του συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη, που λειτουργούν συμπληρωτικά και ανατροφοδοτούνται. «Όποιο βιβλίο πουλάει πάνω από τρεις χιλιάδες αντίτυπα», έλεγε ο Πετσόπουλος, «τα πουλάει για λάθος λόγους». «Best seller είναι το βιβλίο», όριζε με τη σειρά του ο Μάρκαρης, «που διαβάζουν εκείνοι που δεν διαβάζουν βιβλία». Σημειώστε ότι αμφότεροι δεν ήταν άμοιροι εκδοτικών επιτυχιών, τουναντίον· δεν μιλούσε λοιπόν η κακεντρέχεια μεταμφιεσμένη σε άποψη, αλλά η μετά λόγου γνώσεως αντίληψη που ξεχώριζε τον περιστασιακό αναγνώστη από τον εθισμένο.

Όμοια με όλους τους εθισμένους, όποιος και αν είναι ο εθισμός τους - τα χαρτιά, το σεξ, το αλκοόλ, η πρέζα ή ό,τι άλλο -, έτσι και ο εθισμένος αναγνώστης δυσκολεύεται να εξηγήσει στον περιστασιακό (πόσω μάλλον στον τενεκέ ξεγάνωτο) ποια είναι εκείνη η ακατανίκητη βαρυτική δύναμη που τον κρατάει δέσμιο εφ' όρου ζωής, πλήρως εξαρτημένο από τα βιβλία και με όλα τα συμπτώματα επώδυνου στερητικού συνδρόμου από την έλλειψή τους. Αυτήν την mission impossible αναλαμβάνει ο Καριόν στα «Βιβλιοπωλεία» του. Μας προσκαλεί να επιβιβαστούμε στη δική του κιβωτό και να επισκεφθούμε μαζί του τους παράξενους όσο και σαγηνευτικούς «τόπους λατρείας» για τους απανταχού βιβλιόφιλους που μπορεί να απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα από τη γειτονιά μας -στο Τόκιο, στο Κέιπ Τάουν ή στο Μπουένος Άιρες - αλλά, για φαντάσου, ίσως βρίσκονται και λίγες εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι μας, όπως στη Στοά του Βιβλίου, καθώς έχει πλέον αθόρυβα επικρατήσει να αποκαλείται η Στοά Πεσμαζόγλου.

Μολαταύτα, δεν πρέπει να σχηματίσετε την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα «Βιβλιοπωλεία» είναι απλώς ένας ψαγμένος ταξιδιωτικός οδηγός. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την είσοδό μας σε ένα βιβλιοπωλείο, όπου από τη μια στιγμή στην άλλη είναι πιθανόν να καταδυθούμε στον 15^ο αιώνα ή να εκτοξευθούμε στον 23^ο, ο Καριόν επιχειρεί ταυτοχρόνως ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. Οι πληροφορίες που μας παρέχει δεν είναι αποκλειστικά ανεκδοτολογικού ενδιαφέροντος για φετιχιστές με πολύ ειδικευμένα γούστα - πού έπινε τον καφέ του ο Μπέκετ ή πού σύχναζε ο Έλιοτ, ποιοι επιφανείς συγγραφείς ή ποιοι επιφανείς πελάτες καθαγίασαν το συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο με την παρουσία τους. Μαζί με αυτές (και υπάρχουν πάμπολλες από αυτές) ο Καριόν προσκομίζει και τις πληροφορίες που πιστοποιούν τον βιολογικό κύκλο των βιβλιοπωλείων - διότι, ναι: όμοια με εμάς, τα βιβλιοπωλεία γεννιούνται, ακμάζουν και πεθαίνουν σηματοδοτώντας συχνά την ακμή και την παρακμή, όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής, αλλά και ολόκληρης της χώρας. Ασχολείται ακόμη και με την «μετά θάνατον» ζωή των βιβλιοπωλείων: κάποια - όπως το σχεδόν αιωνόβιο Catalonia στη Βαρκελώνη - μετατρέπονται σε φαστφουντάδικα, ενώ κάποια άλλα - όπως το θρυλικό Librería Mundo στην Κολομβία - συνεχίζουν να υφίστανται μονάχα μέσα στις σελίδες αυτογραφιών, όπως στη «Ζω για να τη διηγούμαι» του Μάρκες (ένα πεπρωμένο, είμαι σίγουρος, πολύ του γούστου τους) ή κερδίζουν την αθανασία στο Διαδίκτυο ως εικονικά πλέον βιβλιοπωλεία.

Τέλος, ο Καριόν φέρνει στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτό που πάντοτε υποψιαζόμασταν, τουλάχιστον εμείς οι εθισμένοι: τα βιβλία δεν αποτυπώνουν μονάχα την εποχή τους, αλλά και την διαμορφώνουν. Εάν συνδέετε τα βιβλιοπωλεία - και κατ' επέκταση την ανάγνωση - με φιλήσυχη δραστηριότητα αργόσχολων προνομιούχων, το βιβλίο του Καριόν θα θέσει την άποψή σας σε ισχυρή δοκιμασία. Εδώ θα συναντήσετε τον Χίτλερ και τον Στάλιν ως βιβλιοφάγους, αλλά και τον Μάο ως βιβλιοπώλη. Εδώ θα εντοπίσετε και τους τέσσερις τόμους μιας έκθεσης στη Γουατεμάλα όπου καταγράφονταν με στοιχεία περί τις 54.000 παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη διάρκεια σχεδόν τριάντα έξι χρόνων στρατιωτικής δικτατορίας. Την παρουσίασε με υπερηφάνεια τον Ιούλιο του 1998 ο επίσκοπος Χεράρντι. Δυο μέρες μετά την παρουσίαση βρέθηκε με το κεφάλι του πολτοποιημένο σε σημείο που δεν ήταν δυνατόν να αναγνωριστούν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Ναι, τα βιβλία ψυχαγωγούν κι επιμορφώνουν. Ενίοτε και δολοφονούν.

Επιτρέψτε μου ένα υστερόγραφο σε προσωπικό τόνο. Τόσο η συνομήλική μου Αναστασία Λαμπρία, η εκδότρια της ελληνικής μετάφρασης των «Βιβλιοπωλείων», όσο κι εγώ, περάσαμε τα νεανικά μας χρόνια στο εμβληματικό Βιβλιοπωλείο της Εστίας επί της οδού Σόλωνος 60 (τώρα είναι φαρμακείο). Εκεί, στο γραφείο της Μαρίνας Καραϊτίδη, της «κυρίας Μάνιας», είχαμε το σπάνιο προνόμιο να πάρουμε γεύση από μια πνευματική ζωή που αργότερα οι κατοπινοί, οι λιγότερο τυχεροί από εμάς, θα την συναπαντούσαν μονάχα στα βιβλία. Όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση: «Αξία; Ανεκτίμητη».

ECOS Y RESPLANDORES HELENOS EN LA LITERATURA HISPANA. SIGLOS XVI-XXI TEATRO, programa

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

8:45 Εγγραφή και παράδοση υλικού

9:20 Έναρξη του συνεδρίου

– Palabras de Enrique Viguera Rubio, Embajador de España en Atenas
– Palabras de Juan José Arcuri, Embajador de la República Argentina en Atenas
– Palabras de Amphilochios Papathomas, Director del Departamento de Filología Clásica de la Universidad Nacional y Kapodistríaca de Atenas
– Palabras de Cristina Conde de Beroldingen Geyr, Directora del Instituto Cervantes de Atenas
– Palabras de Eva Latorre Broto, Miembro de la Junta directiva de la Asociación Hispano-Helénica (Madrid)
– Palabras de Nikolaos Mavrelos, Universidad Demócrito de Tracia
– Palabras de Tatiana Alvarado Teodorika y Theodora Grigoriadou

10:00 Conferencia inaugural Santiago Fernández Mosquera, presidente de la Asociación Internacional Siglo de Oro (AISO)
«El poder y el teatro en las comedias mitológicas de Calderón: la estrategia del poeta»

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
11:00-12:00
La injerencia de lo heleno en el texto y el paratexto del teatro de los siglos XX y XXI
Συντονιστής: Josefa Álvarez
– 11:00 Tomás Silva, Universidad de Cádiz
«¿Por qué recurrir al mito según los propios dramaturgos: Unamuno, Pemán, Buero Vallejo?»
– 11:25 Carmen Rivero, Universidad de Münster
«La tejedora de sueños y el nacimiento de la tragedia»

12:00-12:30 Διάλειμμα για CAFÉ

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
12:30-14:30
La estela helena en el teatro lorquiano
Συντονιστής: Alfredo Rodríguez López-Vázquez
– 12:30 Fátima López López Pielow, Universidad de Wuppertal
«El mito dionisiaco en Eurípides y Lorca: Las Bacantes y El público»
– 12:55 Claudio Castro Filho, Universidad de Coimbra-Universidad de Granada
«¿Forma o sustancia? El problema de lo trágico en Así que pasen cinco años de Federico García Lorca»
– 13:20 Virginia López Recio, Universidad Abierta de Grecia
«La tragedia griega en F. García Lorca y su influjo en el dramaturgo griego I. Kambanelis. Análisis de un legado de ida y vuelta»
– 13:45 Cristina Filímonos, Universidad Complutense de Madrid
«La Quimera en la Quimera de Lorca: un estudio de recepción»

14:30-16:30 Διάλειμμα για γεύμα

16:30-16:45 Presentación del monográfico ECOS Y RESPLANDORES HELENOS EN LA LITERATURA HISPANA. SIGLOS XVI-XXI

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
16:45-18:15
Vidas y mitos reconstruidos en el siglo XXI
Συντονιστής: Nikolaos Mavrelos
– 16:45 Josefa Álvarez, Le Moyne College
«La plenitud a través del amor: la deconstrucción de un mito maldito en Juicio a una zorra de Miguel del Arco»
– 17:10 Óscar Barrero Pérez, Universidad Autónoma de Madrid
«Fedra en el teatro español del siglo XXI: la versión de Juan Mayorga»
– 17:35 Theodora Grigoriadou, DialogycaBDDH, Universidad Complutense de Madrid-Universidad Demócrito de Tracia
«La impronta helénica en la producción dramática de José Manuel Corredoira Viñuela»

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
9:30-11:00
Medea en la escena hispana contemporánea
Συντονιστής: Rafael Gallé Cejudo
– 9:30 Carlos A. Martins de Jesus, Universidad de Coímbra-Universidad Complutense de Madrid
«Medea, Unamuno y el ocaso de la II República española. Alrededor de la Medea de Mérida (1933)»
– 9:55 Elsa Beatriz Grillo – Lucía Isabel Muñoz, Universidad Nacional del Nordeste
«La reescritura de la figura trágica de Medea en el teatro didáctico popular de Héctor Schujman»
– 10:20 Gladis Vilalba – Lucía Casal, Universidad Nacional del Nordeste
«Una hoguera en las tinieblas. Resignificación y refuncionalización de la condición de ξένος de Medea»

11:00-11:30 Διάλειμμα για CAFÉ

Παρουσιάσεις και Διάλογοι

11:30-13:00
Orígenes rituales de la tragedia y monstruos en el teatro hispanoamericano
Συντονιστής: Alfredo Fraschini
– 11:30 Felipe Reyes Palacios, Universidad Nacional Autónoma de México
«Alfonso Reyes y la escuela antropológica de Cambridge»
– 11:55 Felipe Galván, Benemérita Universidad Autónoma de Puebla
«Medusa en el siglo XX mexicano, o Carballido en estancia helénica»
– 12:20 Grammatiki Tsaliki, Investigadora Independiente
«Los Reyes de Julio Cortázar»

13:00-15:30 Διάλειμμα για γεύμα

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
15:30-17:00
Edipo y Antígona en el teatro hispano de los siglos XIX y XX
Συντονιστής: Orestes Karavas
– 15:30 Rafael Gallé Cejudo, Universidad de Cádiz

«El Edipo de Martínez de la Rosa: consideraciones en torno al opus perfectum del drama griego en el s. XIX español»
– 15:55 Marcela Alejandra Ristorto – Silvia Susana Reyes, Centro de Estudios Helénicos, Universidad Nacional de Rosario
«Construyendo la identidad nacional: Antígona Vélez»
– 16:20 Alexandra Rey, Universidad Nacional del Nordeste
«La representación de la piedad en Antígona de Sófocles y en Antígona Vélez de Leopoldo Marechal»

18:00 Proyección de La Odisea de César Brie. Teatro de los Andes.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
9:00-10:30
La Hélade: instrumento de discurso en espacios de confrontación
Συντονιστής: Konstantinos Paleologos
– 9:00 Eva Latorre Broto, CSIC-Universidad Complutense de Madrid
«La imagen de la Grecia moderna en el discurso estético de la España liberal (1821-1843)»
– 9:25 Aurora Luque, Universidad de Salamanca
«Conflicto de poderes y suicidio en ‘Safo’ de María Rosa de Gálvez: del mito a la escena madrileña»
– 9:50 Alfredo Fraschini, Universidad Nacional de Villa María
«Relectura y fusión de un mito griego en un drama de Horacio Rega Molina»

10:30-11:00 Διάλειμμα για CAFÉ

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
11:00-13:30
Los códigos clásicos en la escena del siglo XX pasando por el Siglo de Oro
Συντονιστής: Fátima López López Pielow
– 11:00 Alfredo Rodríguez López-Vázquez, Universidad de La Coruña
«Aristófanes, Calderón y Muñoz Seca: la evolución de los códigos de la farsa»
– 11:25 Yoandy Cabrera Ortega, Universidad Texas A&M
«La desgraciada colquídica: Medea entre el Tusón de España y la California chicana»
– 11:50 Panagiotis Xouplidis, Universidad Aristóteles de Salónica
«La máscara felina: antropomorfismo y zoomorfismo en La Gatomaquia de Pedro Villora y José Padilla»

Calderón de la Barca conceptual: mito, filosofía y religión
– 12:15 María Ortega Máñez, Universidad de Viena
«Sobre la idea calderoniana de representación en constante referencia a Platón»
– 12:40 Patrick Nogly, Universidad de Wuppertal
«Los mitos griegos y su función en La vida es sueño de Pedro Calderón de la Barca: El caso de Astrea»

13:30-15:00 Διάλειμμα για γεύμα

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
15:00-16:30
Calderón de la Barca, mitógrafo
Συντονιστής: Erik Coenen
– 15:00 Wolfram Aichinger, Universidad de Viena
«Engañar con la verdad. Orígenes griegos y apogeo calderoniano»
– 15:25 Irene M. Weiss, Universidad Johannes Gutenberg, Mainz
«Hércules en el Jardín de las Hespérides: recreación del mito en Fieras afemina amor»
– 15:50 María Victoria Curto, Universidad Complutense de Madrid
«¿Cómo suspender podría yo tu voz?: los ecos helenos de la zarzuela calderoniana en Ni Amor se libra de amor»

16:30-17:15 Διάλειμμα για CAFÉ

17:15 Conferencia plenaria Andrés Eichmann Oehrli, Sociedad Boliviana de Estudios Clásicos
«La Hélade, hogar del pensamiento y de las letras. Un acceso a partir de paratextos de piezas americanas del siglo XVII»

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2018

8:30-10:00 Επίσκεψη στο θέατρο του Διονύσου

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
10:30 – 11:30
La pesadilla del mito
Συντονιστής: Wolfram Aichinger
– 10:30 Erik Coenen, Universidad Complutense de Madrid
«Polifemo y Circe, una comedia de Mira de Amescua, Pérez Montalbán y Calderón»
– 10:55 Luis González Fernández, Universidad de Toulouse Jean Jaurès
«Sátiros y otros seres velludos en el teatro áureo»

11:30 – 12:00 Διάλειμμα για CAFÉ

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
12:00 – 14:00
Mitología: del mundanal ruido a lo alto del Olimpo
Συντονιστής: Alfredo Rodríguez López-Vázquez
– 12:00 Roberta Alviti, Universitá degli Studi di Cassino del Lazio Meridionale
«Los encantos de Medea de Francisco de Rojas Zorrilla: la tradición clásica en los corrales»
– 12:25 Alberto Gutiérrez Gil, Universidad de Castilla-La Mancha
«Los filósofos griegos en la dramaturgia de Fernando de Zárate»
– 12:50 Oana Andreia Sambrian, Academia Rumana
«Emblemas y personajes de la mitología griega en la imagen teatral de Carlos Quinto»
– 13:15 Hannah Fischer-Monzón, Universidad de Viena
« Lucina, Diana y (la) Luna: las diosas lunáticas del parto en los tiempos de Calderón»

14:00-16:00 Διάλειμμα για γεύμα

Παρουσιάσεις και Διάλογοι
16:00 – 17:30
De los fuegos del amor a las cenizas del fénix
Συντονιστής: Basilis Alexiou
– 16:00 Juan Bris García, Consejería de Educación en Alemania ALCE de Stuttgart
«Las leyendas y los mitos helenos en la interpolación de la Tragicomedia de Calisto y Melibea»

– 16:25 Ysla Campbell, Universidad Autónoma de Ciudad Juárez
«Percepción barroca de un mito: Teseo en El laberinto de Creta y Las mujeres sin hombres de Lope de Vega»
– 16:50 Juan Ramón Muñoz Sánchez, Universidad de Jaén
«La boba estorbada en Lope de Vega»

17:30 Conferencia de Clausura de Cilly Müller de Cinde, Catedrática emérita de Lengua y Cultura griegas
«Opción en libertad:Antígona de Sófocles yAntígona Vélez de Leopoldo
Marechal»

20:30 Κλείσιμο του Συνεδρίου – Δείπνο

Τόπος διεξαγωγής: Στοά του Βιβλίου

Pesmatzoglou 5 & Stadiou
Atenas, 10564 / Grecia