Ξέρεις τώρα πώς είναι η ζωή. Προσπαθείς να φτιάξεις τις σταθερές σου από ανθρώπους που έχεις επιλέξει ν αγαπάς, συνήθειες που σε ευχαριστούν, αντικείμενα που σου ταιριάζουν, ένας μικρόκοσμος ολόδικός σου που τον έχεις φτιάξει με φροντίδα, ένας κόσμος που μπορεί να σου είναι υποφερτός ρε αδερφέ και εκεί που ετοιμάζεσαι να απολαύσεις τον μικρό παράδεισο που έφτιαξες ή εκεί που τον θεωρείς δεδομένο, έρχεται η ζωή σαν ασταθές δίχρονο και πατάει τα πάντα τρέχοντας εδώ κι εκεί.
Και καλά η ζωή.
Από τη ζωή τα περιμένεις αυτά. Λες "έτσι είναι η ζωή" και κολλάς αυτά που χάλασαν. Τι κάνεις όταν εμφανίζεται ο θάνατος;
Ο θάνατος που παραμονεύει και προφταίνει τη ζωή στους διαδρόμους και τα ασανσέρ, φυσάει πάνω στη μακέτα σου και ισοπεδώνει τα πάντα.
Ο Μάουρο και η Πάουλα ήταν μαζί 15 χρόνια. Μέχρι τη μέρα που εκείνος σκοτώνεται λίγο αφού της ανακοινώσει ότι έχει ερωτευτεί μια άλλη γυναίκα. Και η 42χρονη νεογνολόγος, απροετοίμαστη και παγωμένη όπως όλοι μπροστά σ αυτά τα απρόβλεπτα ξεριζώματα, προσπαθεί να βρει τρόπους να διαχειριστεί τη διπλή εγκατάλειψη και να λειτουργήσει ως βίαια αποκομμένη μονάδα επανεκτιμώντας το παρελθόν της, τα βιώματά της, τις σχέσεις της.
Η γραφή της Οριόλς είναι απολαυστική, στρωτή και ρεαλιστική, χωρίς εύκολους συναισθηματισμούς και εκβιαστικές συγκινήσεις, δίνει μια γυναικεία φιγούρα που δεν έχει καμία σημασία αν θα συμπαθήσεις ή όχι, γιατί είναι αληθινή.
Θεωρώ ότι τα σημεία που η Πάουλα φανερώνει και διεκδικεί την ανάγκη της να νιώσει επιθυμητή, ο τρόπος που μεταφέρεται η γυναικεία σεξουαλικότητα μετά από το χαμό του συντρόφου (που πρόλαβε να την απορρίψει πριν τον χαμό του) είναι εξαιρετικά, κυρίως γιατί γράφονται από μια γυναίκα συγγραφέα που δεν προσπαθεί να ακολουθήσει αντρικές γνώριμες και ασφαλείς ματιές.
Υπάρχει μια σκηνή, όπου η ιατρική ομάδα της στο νοσοκομείο αποχαιρετά ένα νεογέννητο που δεν τα καταφέρνει, είναι ένα εξαιρετικά δυνατό κομμάτι, όχι γιατί συγκινεί, αλλά γιατί καταφέρνει μέσα από τη γραφή της να αποτυπώσει το χορό της ζωής που πλέκεται με τον θάνατο χωρίς μελοδραματισμούς και υπερβολές. Αυτό είναι το βιβλίο. Αποτυπώνει το τραμπάλισμα μετά από ένα ταρακούνημα. Μέχρι να βρει το δίχρονο την ισορροπία του.
https://www.goodreads.com/26-05-21
