3 μικροδιηγήματα της
Εστέρ Αντράδι [Esther Andradi]
από τη συλλογή μικροδιηγημάτων
Microcósmicas
Ο
λαβύρινθος
[El laberinto]
Ονειρεύτηκα ότι η γάτα μου
απαιτούσε να γράψω την ιστορία της. Με έβαζε σε ένα παρκοκρέβατο με τον
υπολογιστή μου, μου πετούσε ένα κουβάρι κόκκινο μαλλί και με διέταζε:
«Γράφε!»
Εγώ σκέφτηκα το λαβύρινθο. Να ήταν άραγε αυτή η πραγματική ιστορία της
Αριάδνης και του κόκκινου μίτου; Κανείς δεν μου είχε πει ότι ο Μινώταυρος ήταν
γάτα. Ρε λες ο Μινώταυρος να ήταν τελικά Ψιψινόταυρος;
Η γάτα μου πηδάει πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή μου, με αναγκάζει
να πατήσω στα κουτουρού σύμβολα που αγνοώ, αρπάζει το ποντίκι.
Και με κοιτάζει, με κοιτάζει επίμονα.
Από χθες ξέρω αυτό που θέλει. Αλλά εγώ δεν ξέρω να γράφω.
Εκείνη με κοιτάζει και γελάει. Ξέρει ότι ούτε να τη διαβάσω μπορώ.
ΤO ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΡΜΑ
[Lo más profundo es la piel]
Ήταν γραμμένο στο δέρμα μου ότι
μια μέρα θα με ανακάλυπταν. Αυτοί, όμως, ανίκανοι να διαβάσουν τους χάρτες,
έκαναν χρόνια να καταλάβουν ότι αυτό που τρώγεται σ’ εμένα δεν ήταν τα άνθη,
ούτε τα φύλλα, ούτε ο βλαστός, αλλά η ρίζα μου, ο κόνδυλος. Αλλά τέλος πάντων:
ήταν Ευρώπη, και εγώ είχα κάνει το γύρο του κόσμου.
Βασιλιάδες και στρατοί παραδόθηκαν κυριολεκτικά στα πόδια μου, γιατί μόνο
γονατιστοί με έφταναν στα χωράφια. Οι Ινδιάνοι γνώριζαν όλους τους συγγενείς
μου, αρκετές εκατοντάδες και όλων των χρωμάτων και των γεύσεων, γιατί στο σπίτι
ήμαστε πάντα ατακτούληδες, δόξα τω Θεώ.
Τώρα η τεχνολογία θέλει να με περιορίσει σε κάνα δυο ξαδέρφια, άνοστα, με
δέρμα κιτρινιάρικο και ξεθωριασμένο, σε ένα εργαστηριακό μοντέλο. Εγώ όμως, που
έζησα τα πάντα εδώ κάτω, ονειρεύομαι να γνωρίσω το σύμπαν και δεν πρόκειται να
τους κάνω τη χάρη.
Δεν είμαι κανένας πατατοκεφτές.
ΥΒΡΙΔΙΟ
[Híbrido]
Από τότε που κοιμάμαι μόνη, με
συντροφεύει τις νύχτες.
Ξυπνάει όταν ανοίγω τον καναπέ για να ξαπλώσω, το ακούω να αναστενάζει
ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης, η σκιά του γλιστράει και τρίβεται στα πόδια
του τραπεζιού.
Διακριτικό, δεν παίρνει μορφή.
Σαν την επίδραση ενός καλού κρασιού, ενώνει τους νευρώνες μου σε μια
άμορφη μάζα και με παίρνει ο ύπνος.
Το επόμενο πρωί, μόνο τα ακατάστατα χαρτιά στο γραφείο μού θυμίζουν την
παρουσία του. Ωστόσο, του είναι δύσκολο να αποδεχτεί την ελευθερία μου και
φαίνεται ότι κάτι το ανησυχεί.
Στην αρχή φοβόμουν τα πλοκάμια του, την επιμονή του, την κολλώδη αίσθηση
της ύπαρξής του. Αλλά το συνήθισα.
Τώρα είναι μόνο μια ανεπαίσθητη δόνηση στο πλάι μου, που όλο και
μειώνεται όπως ο ενθουσιασμός μου.
Όταν σβήνω το φως, έχει ήδη
διαλυθεί ανάμεσα στα σεντόνια.
Η Εστέρ Αντράδι
[Esther Andradi], είναι
αργεντινή συγγραφέας, που μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Βερολίνου και Μπουένος
Άιρες. Γεννήθηκε στην Αταλίβα το 1956. Γράφει μικρομυθοπλασία, διηγήματα,
μυθιστορήματα και ποίηση. H συλλογή μικροδιηγημάτων Microcósmicas κυκλοφόρησε το
2017, από τις εκδόσεις Macedonia στην πόλη Μορόν της Αργεντινής
Η παρούσα ομαδική μετάφραση είναι προϊόν του μαθήματος
«Μεταφρασεολογία και μετάφραση κειμένων ισπανόφωνης λογοτεχνίας στην ελληνική»
που δίδαξε, κατά το ακαδημαϊκό έτος 2022/23, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο
Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ. Συμμετείχαν οι φοιτήτριες και οι φοιτητές:
Ελένη Αλεξιάδου, Αικατερίνη Αντωνιάδου, Ελένη Αργυρίου, Άννα-Μαρία Δηλγεράκη,
Χριστίνα Δημητρίου, Παντελής Κουτσιανάς, Ντίμη Μαριόγλου, Μαρία Μαρκοπούλου,
Ιωάννα Μπέτσιου, Κωνσταντίνα Παναγιώτου, Αρετή Παντελίδου, Νατάσα Παξινού,
Κωνσταντίνα Σταυρινού, Ισιδώρα Τζελίδου, Κατερίνα Τσιντσιφύλλη, Στέργιος
Τσιουμπέρης, Alejandro Laguna López.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου