Αντίστροφη μέτρηση, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

 

Αντίστροφη μέτρηση

 

Δεν προλαβαίνεις να μελαγχολήσεις για τα 60 και έρχονται απνευστί τα 55, τα 50, τα 45…

Σήμερα κλείνεις τα 10 και η μαμά σου σού αγοράζει λουστρίνια στο ΜΙΝΙΟΝ.

Σε στενεύουν.

Σημείωμα του Παναγιώτη Ιωαννίδη για το Οι λίμνες της Βόρειας Αμερικής του José Daniel Espejo

 

"Ηρεμεί για κάποια λεπτά το κινούμενο σπίτι / την ώρα της αλλαγής βάρδιας / των μεγάλων αρπαχτικών"

Βιωματική ποίηση-ντοκουμέντο, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αυτή τη σειρά ποιημάτων όπου μιλά ο χήρος πατέρας δύο γιών (εκ των οποίων ο ένας με αυτισμό) που (και) με (οικονομική) δυσκολία τα φέρνει βόλτα. Απουσιάζει, ευτυχώς, παντελώς η (τόσο συχνή, και για απείρως ελαφρότερα δεινά) ποιητικίζουσα κλάψα και ωραιοποίηση. Κι αν δεν ακούγεται πάντα ως "αμιγής" (αν κάτι τέτοιο υπάρχει) "ποίηση", πρόκειται σαφώς για έργο γνήσιου ποιητή. Και το απέριττο, "στυμμένο από συναίσθημα", "χωρίς ζουμιά" ύφος -όπως επιμόνως ζητούσε πάντα ο αείμνηστος Βασίλης Διοσκουρίδης- αρπάζει εξαρχής την αναγνωστική μας προσοχή, και την ανταμείβει με ήπιο, μη θεαματικό (παρά το "θέμα" του βιβλίου) τρόπο. "Ποιος παίζει τώρα μπάσκετ στο σκοτάδι;".  

Books' Journal, τχ. 148, Δεκέμβριος 2023

15 aforismos / αφορισμοί de / της Eliana Dukelsky / Ελιάνα Ντουκέλσκι

 

15 αφορισμοί της Ελιάνα Ντουκέλσκι 

 

Η Ελιάνα Ντουκέλσκι [Eliana Dukelsky] είναι συγγραφέας αφορισμών γεννημένη το 1982 στο Μπουένος Άιρες (Αργεντινή). Είναι πτυχιούχος στην Oπτικοακουστική Επικοινωνία, στη Θεωρία της Λογοτεχνίας και στη Συγκριτική Λογοτεχνία. Εργάζεται ως καθηγήτρια ισπανικών και κατέχει τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών στα Ισπανικά ως Δεύτερη Γλώσσα από το Πανεπιστήμιο Complutense  της Μαδρίτης. Έχει εκδώσει τα βιβλία La lengua o el espejo (II Διεθνές Βραβείο José Bergamín de Aforismos, Cuadernos del Vigía, 2015), Crianza (Cuadernos del Vigía, 2018), Para una teoría del aforismo (Ediciones Trea, 2020) και Electra destronada: 120 (La Gruta de las Palabras, 2021). Οι αφορισμοί της έχουν δημοσιευτεί σε ψηφιακά περιοδικά όπως τα Puentes de papel, Piedra y Cielo και El Aforista. Έχει συμπεριληφθεί στις ανθολογίες Aforismos contantes y sonantes (Letras Cascabeleras, 2016), Bajo el signo de Atenea. Diez aforistas de hoy (Renacimiento, 2017) και Concisos. Aforistas Españoles Contemporáneos (Cuadernos del Laberinto, 2017).

***

 

Esa mujer camina ladeada por un pensamiento.

Αυτή η γυναίκα περπατά γέρνοντας εξαιτίας μιας σκέψης.

 

***

A veces al pensamiento se le atraganta una cotorra.

Κάποιες φορές κάθεται στον λαιμό της σκέψης ένας παρλαπίπας.

 

***

La gente, en general, debe aprender a vivir con el dolor. Los neuróticos, en cambio, debemos aprender a sobrellevar la felicidad.

Οι άνθρωποι, γενικά, πρέπει να μάθουν να ζουν με τον πόνο. Οι νευρωτικοί, αντίθετα, πρέπει να μάθουμε να υπομένουμε την ευτυχία.

 

***

Algunos hombres quedan atrapados por su primera sombra.

Μερικοί άνθρωποι παγιδεύονται για πάντα στην πρώτη τους σκιά.

 

***

Ojalá existieran cajas de música que afinaran a las personas.

Μακάρι να υπήρχαν μουσικά κουτιά που να κουρδίζουν τους ανθρώπους.

 

***

A veces en la intimidad de la pareja nacen gestos, palabras, comportamientos de animal tierno. Será el recuerdo sosegado de la naturaleza.

Κάποιες φορές στις προσωπικές στιγμές του ζευγαριού γεννιούνται χειρονομίες, λέξεις και συμπεριφορές τρυφερού ζώου. Μάλλον είναι η γαλήνια ανάμνηση της φύσης.

 

***

El colmo del espejo: ser perfecto incluso en la dosificación de la imperfección.

Η μαγκιά του καθρέφτη: να φαίνεσαι τέλειος ακόμα και στη δοσολογία της ατέλειας.

 

***

El cigarro es la dosis de muerte necesaria de los ansiosos.

Το τσιγάρο είναι η απαραίτητη δόση θανάτου για τους αγχώδεις.

 

***

El disfraz es más pesado que la carga que se quiere ocultar.

Η μεταμφίεση είναι πιο βαριά από το φορτίο που θέλει να κρύψει.

 

***

Más que en atriles, la ideología política se descubre en las actitudes domésticas.

Περισσότερο απ’ ό,τι στα έδρανα, η πολιτική ιδεολογία αποκαλύπτεται στις οικιακές συμπεριφορές.

 

***

Hay quien se pregunta si la verdad está en la lengua o en el espacio de los espejos, pero: ¿acaso no es la lengua un espejo?

Κάποιοι αναρωτιούνται αν η αλήθεια βρίσκεται στη γλώσσα ή στους καθρέφτες∙ όμως, άραγε δεν είναι η γλώσσα καθρέφτης;

 

***

Huimos de los yoes que guardamos para nosotros mismos.

Το βάζουμε στα πόδια από τα εγώ που κρατάμε για εμάς τους ίδιους.

 

***

De pronto, le asaltó una cotidianidad por la espalda.

Ξαφνικά, τού επιτέθηκε πισώπλατα η καθημερινότητα.

 

***

El tiempo nos ajusta.

Ο χρόνος μάς ρυθμίζει.

 

***

A veces buscamos hogares en desarraigos.

Μερικές φορές ψάχνουμε σπιτικό στον ξεριζωμό.

 

>.<>.< 

 

Η παρούσα ομαδική μετάφραση είναι προϊόν του μαθήματος «Μεταφρασεολογία και μετάφραση κειμένων ισπανόφωνης λογοτεχνίας στην ελληνική» που δίδαξε, κατά το ακαδημαϊκό έτος 2023/24, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο Τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ. Συμμετείχαν οι φοιτήτριες και οι φοιτητές: Ιάσων Βαής Στεργιάδης, Αλέσια Γκολέμι, Κωνσταντίνα Δράτσα, Μαρία Λαζαρίδου, Αναστασία Μποζίνου, Βίκυ Παπακώστα, Δημήτριος Σαλονικίδης, Ελεούσα-Ελευθερία Σαρρή, Χριστόφορος-Γεράσιμος Σκλαβούνος, Έλενα Τάπου, Λίνα Χαριστού, Αιμίλιος Χρυσικόπουλος.

 

Βιβλιοκριτική του Γιάννη Δρούγου για το Οι λίμνες της Βόρειας Αμερικής του José Daniel Espejo

 

José Daniel Espejo, Οι λίμνες της Βόρειας Αμερικής 

 

Το βίωμα, η προσωπική περιπέτεια, ο προσωπικός Γολγοθάς, η ζωή που σερβίρει σύννεφα και καταιγίδες σε θαμπό ασημένιο δίσκο, ένας πατέρας που μεγαλώνει μόνος τα δυο του παιδιά, εν εκ των οποίων είναι αυτιστικό, είναι ευφυώς, ανθρώπινα και θαυμάσια μεταφερμένα σε ποίηση. Την ποίηση που τρυπάει με καρφιά την καρδιά του αναγνώστη και, παράλληλα, του ανοίγει την αγκαλιά ενός κόσμου άλλου δίνοντας μάθημα δύναμης, ελπίδας -μέσα στην απελπισία-, ειλικρίνειας, θάρρους και "μελέτης" για το πώς η θλίψη όταν γέρνει το μέτωπό της πάνω στο λευκό χαρτί γεννά λέξεις που κεντούν ποίηση συγκινητική και τότε η θλίψη βγάζει φτερά στους ώμους, φοράει τα καλά της, ανοίγει την κλειδαμπαρωμένη της πόρτα, βγαίνει, πετάει, ξεπερνά σύνορα, βουνά και θάλασσες, ακυρώνει χιλιόμετρα κι έρχεται και μας χτυπά το τζάμι να μπει απ’ το παράθυρο να την καλοδεχτούμε όπως της αξίζει, να γίνει γιορτή μοιράσματος, να μοιραστεί σαν αντίδωρο.

Σαν το αντίδωρο ακριβώς που μοιράζεται με τους αναγνώστες ο -για πρώτη φορά μεταφρασμένος στα ελληνικά- José Daniel Espejo.

Ποιητής, συγγραφέας, αρθρογράφος, ακτιβιστής και βιβλιοπώλης στη Μούρθια της νοτιοανατολικής Ισπανίας, τιμημένος με το Διεθνές Βραβείο Juan Rejano - Puente Genil 2019 για την παρούσα ποιητική του συλλογή, Οι λίμνες της Βόρειας Αμερικής, που κυκλοφόρησε στη χώρα μας χάρη στη συγκίνηση που βίωσε διαβάζοντάς της στα ισπανικά ο εξαίρετος μεταφραστής Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και στη συνέχεια, συγκλονισμένος από την σκληρή ομορφιά των πεζοποιημάτων του Espejo, τα μετέφρασε και δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες στο περιοδικό Χάρτης, για να ακολουθήσει η μαγική εκείνη στιγμή που η πάντα αεικίνητη, πνευματικά ανήσυχη και δημιουργική Μαρία Γυπαράκη  με τους συνεργάτες της στο Librofilo προχώρησαν στην έκδοσή τους σε αυτόν τον καλαίσθητο και φροντισμένο τόμο. "Οι λίμνες της Βόρειας Αμερικής" εγκαινιάζουν τη νέα σειρά του Librofilo, Ars Poetica και αποτελούνται από έξοχα βιωματικά κείμενα που ακτινογραφούν την ψυχή του ποιητή Espejo  και το δράμα του αυτισμού του γιού του, θέμα που δεν είναι σύνηθες στην ποίηση και στην πεζογραφία. Είναι κείμενα / ποιήματα πλασμένα με απλά υλικά, είναι ειλικρινή, συνταρακτικά κι έχουν μέσα τους μια ζωή που έρχεται και μπαίνει -επιθετικά και τρυφερά, την ίδια στιγμή- στη δική μας ζωή ως σκέψη, ως οικειότητα, ως προβολέας που φωτίζει το τραύμα χωρίς να εκλιπαρούν για οίκτο, χωρίς ο Espejo να προβάλλει τον εαυτό του ως ήρωα. 

Με μια γλώσσα απλή, διαυγή, υπαινικτική, γλυκόπικρη και οικεία, ο José Daniel Espejo γράφει αυτά τα πολύ ιδιαίτερα πεζοποιήματα εκθέτοντας το βίωμά του όπως θα μοιραζόταν μια κουβέντα μ’ έναν καλό φίλο για να βγάλει προσωρινά από μέσα του τον κορμό με τ' αγκάθια, να φωτίσει με τις λέξεις το σκοτάδι που τον περικυκλώνει. Αυτοβιογραφείται, σατιρίζει και (αυτο)σατιρίζεται, βυθίζεται και ξαναβγαίνει στην επιφάνεια, ως μάρτυρας και θεατής της ζωής του, του εαυτού του, του αυτιστικού γιού του Μαρτίν, του κόσμου, του συστήματος, των φίλων που χάθηκαν. Είναι ο "κάποιος άλλος" και ο πατέρας - φροντιστής του Μαρτίν και μέσω των κειμένων /ποιημάτων του, σε αυτή τη δίγλωσση έκδοση, εξομολογείται όσα φοβάται και όσα δεν λέει πουθενά, εκθέτει στο χαρτί τα συναισθήματά του, την προσωπική του ταλαιπωρία, τη μοναξιά του, την ανασφάλεια του πόσο καλά τα καταφέρνει (και δεν τα καταφέρνει πάντα), αφήνει την πίκρα του ελεύθερη να ξεχειλίσει και να εκφράσει το πόσο δεν χωρά η δική του ζωή στις "κανονικές" ζωές των άλλων, των οποίων την ευτυχία παρατηρεί από μακριά σαν να παρακολουθεί εικόνες τηλεοπτικών διαφημίσεων.
 

"....Όσο πιο όμορφο το παραμύθι τόσος λιγότερος είναι ο χώρος  που έχουμε εμείς σ' αυτό. Αν τραγουδάμε πού και πού είναι γιατί γνωρίζουμε τα λόγια επειδή τ' ακούσαμε στο ράδιο τη ζωή των άλλων τραγουδάμε."  (σελίδα 25)

Αφήνει να φανεί η συγκρατημένη οργή του για την απουσία ενός δίκαιου κράτους, για την (αυτο)περιθωριοποίησή του. Ανοίγει την καρδιά του, ονειροπολεί, πίνει, κλαίει, αποτυγχάνει, λυγίζει, πέφτει, σηκώνεται ξανά, χαμογελά μέσα στην οδύνη, ερωτεύεται. Κι ας μην κρατούν οι έρωτες παρά μονάχα στιγμές κι ύστερα του γυρνούν την πλάτη και το βάζουν στα πόδια. Τρομαγμένοι έρωτες -μπρος στη λύπη και την αθλιότητα του σπιτιού του- που συνορεύουν με τη νύχτα και την παραίτηση και την επόμενη προσπάθεια να συνεχίσει τη ζωή που του κληρώθηκε.

Η ποιητική αφήγηση γυρίζει πίσω στο χρόνο: στις μεγάλες αγωνίες, στο απόλυτο σκοτάδι. Γίνεται παράθυρο που μας επιτρέπει να δούμε το εσωτερικό του σπιτιού του Espejo, ο οποίος κινείται από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν φάντασμα ανάμεσα σε φαντάσματα, κοιτά από απόσταση την παραμορφωμένη λέξη "έρωτας", τρέχει με τον Μαρτίν στις  θεραπείες, ακούει τον Μαρτίν μέσα στη νύχτα να μιλάει ακατάπαυστα κι άλλοτε να ουρλιάζει, γράφει ποιήματα, ξενυχτάει μεθώντας και κλαίγοντας, εκδίδει τα βιβλία του, είναι ενεργός πολιτικά, κι όλα -πάλι και πάντα- καταλήγουν στη φροντίδα του Μαρτίν. Με σφιγμένα δόντια και δάχτυλα, ακούει τα λογύδρια και τις συμβουλές των ειδικών κι ενώ θέλει να ξεσπάσει, τελικά σωπαίνει και γνέθει ένα ακόμα ποίημα ως εναλλακτική λύση.

Βιώνει την επανάληψη όταν ο Μαρτίν παρακολουθεί το ίδιο βίντεο συνεχόμενα ώσπου να το απομνημονεύσει, ζει τις μέρες και τις νύχτες μαζί του, τις ελάχιστες στιγμές ανεμελιάς και τις πολλαπλές νυχτερινές κρίσεις με τον θόρυβο αντικειμένων που  σπάνε και τα ουρλιαχτά του Μαρτίν να σκίζουν τη σιωπή και να αναστατώνουν τους γείτονες. Μια μικρή παρηγοριά: το μαξιλάρι της χαμένης του συζύγου, η μυρωδιά των μαλλιών της πάνω του, η παρουσία της στα όνειρά του, σε ένα παρόν και σε ένα μέλλον πατέρα και γιού με περιπάτους, με εισόδους στον "κανονικό" κόσμο, με την αστυνομία να τους χτυπά την πόρτα τις νύχτες των κρίσεων, με αποτυχίες, με μάχες με την αθλιότητα και την πτώση, με εσωτερικές συνομιλίες, με τον ήλιο πάντα να βρίσκει ένα τρόπο να στέλνει δείγματα αχτίδων του στο πιο σκοτεινό τους υπόγειο.

Στα όνειρά του, ο αφηγητής, βλέπει από μακριά ένα νησί προορισμένο για τον ίδιο και τον Μαρτίν και ξέρει πως ποτέ δεν θα το φτάσουν. Τα όνειρά του έχουν μαύρες τρύπες και χρώματα και οι δυο τους, πατέρας και γιός, κυνηγούν αυτά τα χρώματα στο φως της μέρας, κυνηγούν τη ζωή που τρέχει έξω απ’ τη δική τους, κυνηγούν τις σκιές τους. Τρώνε δημητριακά σαν αυτά που τρώνε στις διαφημίσεις οι "κανονικές" οικογένειες γύρω από καλοστρωμένα τραπέζια, ευτυχισμένες οικογένειες που τα μέλη τους σφύζουν από εκρηκτική υγεία κι έχουν αστραφτερά δόντια, χαμόγελα, κουτάλια. Ο Μαρτίν παρακολουθεί βίντεο με τις λίμνες της Βόρειας Αμερικής και ο πατέρας / αφηγητής /ποιητής ετοιμάζει ποιήματα - αντίδωρα κι ένα φως θ' ανάψει μακριά απ' το σπίτι τους, έξω απ' τα ποιήματά του.

Τα ποιητικά κείμενα του José Daniel Espejo παρουσιάζουν έναν άνθρωπο (τον εαυτό του) που ξέρει να ομολογεί την αλήθεια στις σελίδες του και φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με εύθραυστες, ανθρώπινες και ανεξίτηλες εικόνες. Κείμενα απογυμνωμένα από εξάρσεις λυρισμού και λογοτεχνικά ψιμύθια, αντιθέτως είναι ωμά και επιθετικά, προκαλούν έναν ίλιγγο συναισθημάτων  και  διαβάζονται ως ένα βιωματικό, εξομολογητικό, σχεδόν μυθιστορηματικό χρονικό σπασμένο σε κομμάτια μέσα στο χρόνο, μέσα στις πληγές, στα γέλια, στα κλάματα, στην αγωνία, στην ελπίδα που ξαναγεννιέται από τις στάχτες. Στο τέλος κάθε λέξης φανερώνεται ένα βεβιασμένο χαμόγελο, ένα πικρό παράπονο, μια σκιά, μια κενή καρδιά, το τρέμουλο των λέξεων, το άδειο σπίτι, μια μόνιμη ρωγμή που προκαλεί παράλυση αλλά αφήνει κι ένα θραύσμα φωτός να φανεί.

Ένας Ποιητής Αποκάλυψη ο José Daniel Espejo και τα ποιητικά του κείμενα ριζώνουν στο μυαλό και στην ψυχή μας. 

Πρόλογος και υποδειγματική, γεμάτη ευαισθησία, μετάφραση από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Επίμετρο του Ντανιέλ Χ. Ροντρίγκεθ.

 

Εκδόσεις  Librofilo & Co

 

Γιάννης Δρούγος, into my books, 13-12-2023

¿Sirven de algo las notas (al pie de página)? / Χρησιμεύουν σε κάτι οι (υπο)σημειώσεις; [CHARLA-DEBATE ~ ΔΙΑΛΕΞΗ και ΣΥΖΗΤΗΣΗ]

CICLO DE CHARLAS DE CULTURA LUSO-HISPANA

Ηistoria, cultura y literatura de Iberoamérica

ΚΥΚΛΟΣ  ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ

σχετικά με την ιστορία των χωρών της Ιβηρικής και της Λ. Αμερικής, τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία τους

 

¿Sirven de algo las notas (al pie de página)? / Χρησιμεύουν σε κάτι οι (υπο)σημειώσεις;

CHARLA-DEBATE ~ ΔΙΑΛΕΞΗ και ΣΥΖΗΤΗΣΗ

από τον Kωνσταντίνο Παλαιολόγο

 

 

¿Les gusta a las personas que traducen literatura recurrir a notas al pie de página? ¿Les gusta a las personas que escriben literatura verlas en SUS textos? ¿Les gusta a las personas que leen ser, a veces, tratadas por las personas que traducen como lectores y lectoras de comprensión lectora reducida? 

Algunas reflexiones (prácticas) con motivo de la traducción de la novela Pequeñas mujeres rojas de Marta Sanz al griego.

 

Αρέσει, άραγε, στα άτομα που μεταφράζουν λογοτεχνία να καταφεύγουν σε σημειώσεις; / Αρέσει στα άτομα που γράφουν λογοτεχνία να τις βλέπουν στα κείμενά ΤΟΥΣ / Αρέσει στα άτομα που διαβάζουν να αισθάνονται, ορισμένες φορές, ότι τα άτομα που μεταφράζουν τα αντιμετωπίζουν ως αναγνώστες και αναγνώστριες μειωμένης αναγνωστικής αντίληψης;

Μερικές (πρακτικές) σκέψεις με αφορμή τη μετάφραση στα ελληνικά του μυθιστορήματος Μικρές κόκκινες γυναίκες της Μάρτα Σανθ.  

 

 

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου, ώρα 18.00 – 19.00

 

Vía Zoom – στα ελληνικά και στα ισπανικά

 

Δωρεάν παρακολούθηση

 

Εγγραφές:  Aspa Delsol  

( τηλ.210.32.51.214  |  info@abanico.gr  |  www.abanico.gr )

Σας περιμένουμε! 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

LAS CHARLAS Y TALLERES DEL II CICLO DE CULTURA LUSO-HISPANA

(Temporada de otoño-invierno 2023-2024):

 

Yorgos Christodoulakis:   «Lorca y el flamenco: el duende de la historia y la inspiración»

- en español  -   (jueves 9 de noviembre de 2023)

 

Luis Eduardo Torres:   «Un tal Juan Rulfo »

- en español  -   (jueves 23 de noviembre de 2023)

 

Nikos Pratsinis:   «Iberismo»

-  en griego -   (jueves 7 de diciembre de 2023)

 

Konstantinos Paleologos:   « ¿Sirven de algo las notas (al pie de página)? /

Χρησιμεύουν σε κάτι οι (υπο)σημειώσεις; »

- en español y griego -   (jueves 21 de diciembre de 2023)

 

Lucía Guerra:   «Transgresiones del Orden patriarcal en la narrativa de María Luisa Bombal »

-  en español -   (jueves 18 de enero de 2024)

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

Y unas palabras sobre Konstantinos Paleologos…

 

Και λίγα λόγια για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο…  

      

Konstantinos Paleologos (http://konstantinos-paleologos.blogspot.gr) es doctor en Literatura Española por la Universidad de Granada y catedrático del Departamento de Filología Italiana de la Universidad Aristóteles de Tesalónica (AUTh). Imparte Traducción Aplicada y Literatura Española. También imparte cursos de Literatura Española y Escritura Creativa en la Universidad Abierta de Grecia (EAP) y de Traducción en el Máster Interdepartamental en Traducción e Interpretación de la AUTh y en la Universidad de Málaga (España). Junto con Nikos Pratsinis dirige el Departamento de Traducción de Abanico. Ha traducido del español al griego obras de M. de Unamuno, E. Pardo Bazán, F. García Lorca, E. Sábato, M. Delibes, M. Altolaguirre, M. Vázquez Montalbán, J. Llamazares, J. Villoro entre otros, y del catalán al griego obras de Q. Monzó, S. Pàmies, M.  Orriols. Sus últimos libros: Ιστορία και Ανθολόγιο Κειμένων της Σύγχρονης Ισπανικής Λογοτεχνίας (Εκδόσεις Πεδίο, 2021);  Proyecto GreQuerías. Antología del minicuento griego contemporáneo   (EDA Libros, 2020, en colaboración con E. Lucena);  Literatura y Traducción [Apuntes TraLiterarios] (EDA Libros, 2018). Correo electrónico:  kpaleologos63@gmail.com

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (http://konstantinos-paleologos.blogspot.gr) είναι διδάκτωρ Ισπανικής Λογοτεχνίας από το Πανεπιστήμιο της Γρανάδας και καθηγητής στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Διδάσκει Εφαρμοσμένη Μεταφρασεολογία και Ισπανική Λογοτεχνία. Διδάσκει επίσης μαθήματα Ισπανικής Λογοτεχνίας και Δημιουργικής Γραφής στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και Μετάφραση στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών στη Μετάφραση και τη Διερμηνεία του ΑΠΘ και στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγας (Ισπανία). Μαζί με τον Νίκο Πρατσίνη διευθύνει το Μεταφραστικό Τμήμα του Abanico. Έχει μεταφράσει από τα ισπανικά στα ελληνικά έργα των Ουναμούνο, Πάρδο Μπαθάν, Γκαρθία Λόρκα, Σάμπατο, Ντελίμπες, Αλτολαγκίρε, Βάθκεθ Μονταλμπάν, Γιαμαθάρες, Βιγιόρο μεταξύ άλλων, και από τα καταλανικά στα ελληνικά έργα των Μονζό, Πάμιες, Οριόλς. Τα τελευταία βιβλία του: Ιστορία και Ανθολόγιο Κειμένων της Σύγχρονης Ισπανικής Λογοτεχνίας (Εκδόσεις Πεδίο, 2021), Proyecto GreQuerías. Antología del minicuento griego contemporáneo  (EDA Libros, 2020, σε συνεργασία με τoν E. Λουθένα); Literatura y Traducción [Apuntes TraLiterarios] (EDA Libros, 2018). Ηλεκτρονική διεύθυνση: kpaleologos63@gmail.com