4 Διηγήματα των 100 λέξεων του Ζόρντι Σεμπριάν, Μετάφραση: Βάσω Χρηστάκου

                                    Ανακαλύπτοντας την απάτη    

 

Ανακάλυψα ότι όλα ήταν απάτη όταν του αφεντικού μου του τελείωσαν οι μπαταρίες. Στην αρχή πίστεψα ότι είχε πεθάνει, αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή έμπαινε ο συντηρητής με τέσσερις καινούριες μπαταρίες και του τις άλλαξε σε ένα λεπτό. Του γκρίνιαξε εκείνου του νεαρού που είχε αργήσει τόσο και τον άφησε να φύγει. Μετά με κοίταξε ανήσυχος, απ’ ό,τι  κατάλαβα ήταν φόβος επειδή τον είχα δει εκτεθειμένο.

—Δεν το ήξερες; –με ρώτησε. Ποτέ δεν το υποπτεύτηκες;

—Όχι, φυσικά. Ποιος άλλος ξέρει ότι είσαι ένα ρομπότ;

Με κοίταξε χαμογελώντας, σαν να τον διασκέδαζε η άγνοιά μου. Πλησίασε κοντά μου και με έσβησε.

 

Κούκλες αυτόχειρες                                       

 

Αγόρασα μια εκλεκτή συλλογή από πορσελάνινες κούκλες, με τα εξαίρετα φορέματά τους, τα αυθεντικά καπέλα τους, τα μοναδικά τους πρόσωπα. Τις έβαλα στη σειρά πάνω στις βάσεις τους στο πιο ψηλό σημείο μιας ραφιέρας και την επόμενη μέρα είδα ότι μια απ’ αυτές είχε πέσει κομμάτια. Διαπίστωσα ότι οι υπόλοιπες παρέμεναν άθικτες, αλλά το πρωί άλλες δύο είχαν αυτοκτονήσει. Προσπάθησα να τις στερεώσω με σύρματα, αλλά ήταν ανώφελο. Μου έμεναν πια μόνο δύο. Αυτό το απόγευμα, ενώ τις ασφάλιζα στις βάσεις τους, έπιασα στιγμιαία τη φευγαλέα ματιά κάποιας απ’ αυτές και διαπίστωσα με αθεμελίωτη βεβαιότητα, ότι δεν επρόκειτο για αυτοκτονίες.

 

          Προϊόντα καθαριότητας              

 

Δύο φορές τη βδομάδα μια κυρία έρχεται να κάνει καθαριότητα. Στην αρχή, μόλις επέστρεφα απ’ τη δουλειά, έβρισκα τα δυο ή τρία προϊόντα που χρησιμοποιούσε. Βλέπω όμως ότι κάθε φορά χρησιμοποιεί περισσότερα υγρά και σκόνες: αμμωνία, χλωρίνη, σαπούνια κάθε τύπου, κεριά, υδροχλώριο, αντισκονιακά, λιποδιαλυτικά, αντισκωριακά και άλλα εκατό μπουκάλια με παράξενες συντομογραφίες τις οποίες αγνοώ.  Φοβάμαι ότι τόση χημεία απλωμένη δεν πρέπει να είναι καλή και ότι κάτι θα πρέπει να μένει στο περιβάλλον και σε αυτό που τρώμε. Αλλά μου λένε πως όχι, και πως το γεγονός ότι τώρα τα παιδιά μου λάμπουν στο σκοτάδι δεν έχει καμιά σχέση.  

 

Ο Θάνατος είναι πεσμένος                                

 

Ανέθεσαν σε μια συμβουλευτική υπηρεσία να βελτιώσει την απόδοση του Θανάτου, αφού οι μεθοδολογίες του ήταν πεπαλαιωμένες και είχε περάσει καιρός χωρίς εκσυγχρονισμό. Του ζήτησαν να αλλάξει ρούχα και να γραβατωθεί, να αντικαταστήσει το παλιό δρεπάνι με ένα διακριτικό βαλιτσάκι γεμάτο όπλα, δηλητήρια και επιβλαβείς ιδέες. Θέσπισαν πρωτόκολλα και γραφειοκρατικές διαδικασίες ο Θάνατος σιγά σιγά κατάπεφτε, καθισμένος σε μια γωνία χωρίς να μπορεί να σκοτώσει κανέναν επειδή έλειπε ένα χαρτί, ή μια άδεια ή επειδή δεν το είχε προγραμματίσει έγκαιρα. Αλλά, άγνωστο πώς, στους συμβούλους που ασχολούνταν με το θέμα έπεσε ένα πιάνο και κανείς δε θέλησε να τους αντικαταστήσει.

Ο Ζόρντι Σεμπριάν (Jordi Cebrián) γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1964. Είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ασχολείται με το διήγημα και το δοκίμιο. Το ιστολόγιό του Cuentos en cien palabras (Διηγήματα με εκατό λέξεις) εγκωμιάστηκε από την εφημερίδα El País και θεωρήθηκε η καλύτερη ιστοσελίδα τέχνης και κουλτούρας. Μέχρι τώρα περιέχει περίπου 500 μικροδιηγήματα, «υπερμικρά», όπως τα λέει. 

Είναι συντάκτης του περιοδικού Cáñamo από την ίδρυσή του το 1997. Είναι φανατικός υπέρμαχος της νομιμοποίησης της μαριχουάνας και των ναρκωτικών εν γένει, σε σχέση με την υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών απέναντι στους κοινωνικούς πατερναλισμούς.

Τα ενδιαφέροντά άπτονται της λογοτεχνίας, των κόμικς, της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, του κινηματογράφου, των γιαπωνέζικων κινουμένων σχεδίων, της ιαπωνικής γλώσσας, του σχεδίου, της ζωγραφικής, της πολιτικής πάνω στα ναρκωτικά και δεκάδων άλλων πραγμάτων.