Η θεωρία της πρόσληψης ή Φαντάσου το κοινό σου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

 Η θεωρία της πρόσληψης ή Φαντάσου το κοινό σου

Τη βλέπει, με την πλάτη γυρισμένη προς το μέρος του, να κοιτάζει την οθόνη του υπολογιστή της και το βουνό τη θάλασσα στο βάθος, τσιμπολογώντας τα αμύγδαλα σταφύλια που της είχε μόλις καθαρίσει πλύνει. Εκείνη γράφει ένα ποίημα [μήπως είναι καλύτερο «ένα διήγημα»;] ή αυτό του έχει πει / ή έτσι θυμάται [σε ποιον από τους δύο χαρακτήρες θα δώσω βαρύτητα εδώ;]. Ξαφνικά, στρέφεται και τον κοιτάζει: «Εres mi inspiración» [θα βάλω υποσημείωση με τη μετάφραση ή θα το αφήσω αμετάφραστο;] του λέει. Εκείνος την ακούει δακρυσμένος συγκινημένος και πηγαίνει να την αγκαλιάσει. Σκύβει Γέρνει από πάνω της και, πριν τη φιλήσει στα μαλλιά [μήπως ακούγεται ξενέρωτο αυτό;], διαβάζει στην οθόνη του υπολογιστή: «Μénage à trois» [Ισπανίδα που γράφει γαλλικά; Μήπως κλωτσάει; Από την άλλη, η φράση, πώς να το κάνουμε, είναι διεθνής].