Ana María Shua / Άνα Μαρία Σούα: 3 minificciones / 3 μικροαφηγήσεις

 

 

Ana María Shua / Άνα Μαρία Σούα

3 minificciones / 3 μικροαφηγήσεις

 

La Cruzada de los Niños

 

En 1212, motivados por los inspirados sermones de un niño alemán y un niño francés, treinta mil niños europeos se lanzaron a luchar contra los infieles por la restitución de Tierra Santa. Muchos días y noches de oración a las orillas del Mediterráneo no lograron que se abrieran sus aguas. Casi la mitad de los niños desertó, casi la mitad murió de hambre, enfermedades y penurias. Los dos mil restantes lograron embarcarse hacia Medio Oriente y fueron vendidos como esclavos a los turcos por los patrones de los barcos. A los analfabetos se los empleó en tareas agrícolas, en las canteras y las minas. Los que sabían leer y escribir, trabajaron como traductores. A uno de ellos se atribuye la invención de este relato, que la mayor parte de los historiadores consideran falso, erróneo o legendario. 

 

De La guerra, Páginas de Espuma, Madrid, 2019

 

Η Σταυροφορία των Παιδιών

 

Το 1212, παρακινημένα από τα εμπνευσμένα κηρύγματα ενός παιδιού από τη Γερμανία και ενός από τη Γαλλία, τριάντα χιλιάδες παιδιά από την Ευρώπη κίνησαν να πολεμήσουν εναντίον των απίστων, για την ανάκτηση των Αγίων Τόπων. Μερόνυχτα ολόκληρα προσευχής στις ακτές της Μεσογείου δεν κατάφεραν τον διαχωρισμό των υδάτων της. Σχεδόν τα μισά παιδιά λιποτάκτησαν, σχεδόν τα μισά πέθαναν από την πείνα, τις αρρώστιες και τις κακουχίες. Τα δύο χιλιάδες παιδιά που απέμειναν κατάφεραν να μπαρκάρουν για τη Μέση Ανατολή και πουλήθηκαν σκλάβοι στους Τούρκους από τους καπετάνιους των πλοίων. Τα αναλφάβητα παιδιά χρησιμοποιήθηκαν σε αγροτικές εργασίες, λατομεία και ορυχεία. Όσα ήξεραν γραφή και ανάγνωση, δούλεψαν ως μεταφραστές. Σ’ ένα από αυτά, αποδίδεται η επινόηση αυτού του αφηγήματος, το οποίο η πλειονότητα των ιστορικών θεωρεί ψευδές, ανακριβές ή στη σφαίρα του θρύλου.

 

Από το La guerra, εκδόσεις Páginas de Espuma, Μαδρίτη, 2019

 

 

>.<>.<

 

Las dos mitades

 

Charles Tripp, el hombre sin brazos, se ganaba la vida como carpintero antes de entrar en el circo. Eli Bowen, el acróbata sin piernas, tenía dos pequeños pies de diferente tamaño que nacían de sus caderas y era considerado el más buen mozo de los artistas de circo. En una de sus actuaciones conjuntas Bowen conducía una bicicleta mientras Tripp pedaleaba. Los espectadores aplaudían como tontos, sin darse cuenta de todo lo que podríamos hacer si tuviéramos esa otra mitad de la que nada sabemos, la mitad que nos falta, la otra parte de estos cuerpos inacabados que sólo por ignorancia imaginamos completos.

 

De Fenómenos de circo, Páginas de Espuma, Madrid, 2011

 

Τα δύο μισά

 

Ο Τσαρλς Τριπ, ο άνθρωπος χωρίς χέρια, κέρδιζε τα προς το ζην ως μαραγκός πριν πιάσει δουλειά στο τσίρκο. Ο Ίλαϊ Μπάουεν, ο ακροβάτης χωρίς πόδια, είχε δύο μικρές πατούσες διαφορετικού μεγέθους που ξεφύτρωναν από τους γοφούς του, και θεωρούνταν ο πιο κούκλος από τους καλλιτέχνες του τσίρκου. Σε ένα από τα κοινά τους νούμερα, ο Μπάουεν οδηγούσε ένα ποδήλατο ενώ ο Τριπ έκανε πετάλι. Οι θεατές χειροκροτούσαν σαν χαζοί, χωρίς να συνειδητοποιούν όλα όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε αν είχαμε αυτό το άλλο μισό για το οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα, το μισό που μας λείπει, το άλλο μέρος αυτών των ημιτελών σωμάτων που από άγνοια και μόνο φανταζόμαστε πλήρη.

 

Από το Fenómenos de circo, εκδόσεις Páginas de Espuma, Μαδρίτη, 2011

 

 

>.<>.<

 

La que no está

 

Ninguna tiene tanto éxito como La Que No Está. Aunque todavía es joven,  muchos  años de práctica consciente la han perfeccionado en el sutilísimo  arte de la ausencia. Los que preguntan por ella terminan por conformarse con otra cualquiera, a la que toman distraídos, tratando  de imaginar que tienen entre sus brazos a la mejor, a la única, a La Que No Está.

 

De Casa de Geishas, Sudamericana, Buenos Aires, 1992

 

Αυτή που δεν είναι παρούσα

 

Καμία δεν έχει τόση επιτυχία όσο Αυτή Που Δεν Είναι Παρούσα. Αν και είναι ακόμη νέα, πολλά χρόνια συνειδητής εξάσκησης την έχουν τελειοποιήσει στην εκλεπτυσμένη τέχνη της απουσίας. Αυτοί που  τη ζητάνε καταλήγουν να συμβιβάζονται με οποιαδήποτε άλλη, την οποία παίρνουνε μηχανικά, προσπαθώντας να φανταστούν ότι έχουν στην αγκαλιά τους την καλύτερη, τη μοναδική, Αυτή Που Δεν Είναι Παρούσα.

 

Από το Casa de Geishas, εκδόσεις Sudamericana, Μπουένος Άιρες, 1992

 

 

Η Άνα Μαρία Σούα (Ana María Shua) γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες το 1951. Είναι μια από τις πιο αξιόλογες και δημοφιλείς συγγραφείς της Αργεντινής (Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 2014). Αν και έχει ασχοληθεί με πολλά λογοτεχνικά είδη, διακρίνεται ιδιαιτέρως στη μικροαφήγηση. Στα ελληνικά κυκλοφορούν δύο βιβλία της σε μετάφραση Άννας Βερροιοπούλου: Σκυλίσια ζωή και άλλες ακροβασίες και Ονειροπαγίδα.

 

 

Η μετάφραση των μικροαφηγήσεων της Ana María Shua είναι προϊόν εργαστηρίου συλλογικής μετάφρασης που συντόνισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος 

στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος ΚΠΙΣΝ στις 19 Ιουνίου 2023

στο πλαίσιο του 15ου Φεστιβάλ ΛΕΑ, με την παρουσία και τη συνεργασία της συγγραφέως.

 

Συμμετείχαν οι μεταφράστριες/ές:

 

Marisol Fuentes, Tchoukie McCoy, Μαρία Αθανασιάδου, Νατάσα Βακουφτσή, Μαρία Ζαγγίλη, Λαμπρίνα Ιωάννου, Θεώνη Κάμπρα, Μαρία Κολεύρη, Μάριος Κουκοβασίλης, Νίκος Μανουσάκης, Αλίκη Μανωλά, Μάγδα Μαρίτσα, Μαρία Μελαδάκη, Ματίνα Μπίλια, Γεωργία Πατινιώτη, Τίνα Τερζίωτη