Ελιάνα Αλφάρο
Οι πόρνες της αστικής τάξης
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
σύντομα από τις Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη
Ο
Ντανιέλ απολάμβανε το θέαμα. Όπως ακριβώς η Άννα έτσι και εκείνος είχε
καταληφθεί από ένα είδος λαγνείας που τον παράσερνε∙ ήταν δέσμιος της
σεξουαλικής υπερδιέγερσης. Ένιωσε δύο χέρια να τον αγκαλιάζουν. Μια άγνωστή του
γυναίκα. Αφέθηκε. Η Άννα εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε για εκείνον.
Η Άννα τον βλέπει και, έρμαιο της ζήλιας,
αφήνεται και εκείνη στα χέρια του άντρα που την κρατάει εκείνη τη στιγμή. Το
χέρι του είναι ανάμεσα στα σκέλια της και τη μαλάζει. Εκείνη ρίχνει το κορμί της
επάνω του και αρχίζει να ακούει την έντονη αναπνοή του, βογγητά πόθου χωρίς
συναίσθημα, χωρίς ερωτόλογα, μόνο καύλα. Αρχίζει πλέον να νιώθει τα σωθικά της
να φλέγονται, νιώθει να θέλει να εκραγεί δέσμια μιας γλυκιάς κάψας που κάνει το
μουνί της να πάλλεται.
Αρχίζει να χύνει σαν βρύση ανοιχτή. Νιώθει τα υγρά της να μουσκεύουν τα πάντα. Αντιλαμβάνεται ότι δεν φοράει το κιλοτάκι της. Τα δάχτυλα του άντρα έχουν χουφτώσει όλη την ηβική της χώρα και αρχίζουν απαλά να παίζουν με την κλειτορίδα της. Μια υπερφυσική δύναμη βγαίνει από το στομάχι της, φτάνει στο λαιμό της και εκτοξεύεται από το ορθάνοιχτο στόμα της σαν κραυγή ζώου. Τα πόδια της τρέμουν. Δεν μπορεί να συνέλθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου