Η μέθοδος για την καταστροφή ενός μεγάλου έρωτα, του Abdón Ubidia

Η μέθοδος για την καταστροφή ενός μεγάλου έρωτα

Κατάστρεψε, αν γίνεται, το πορτρέτο του.

Οβίδιος, Η τέχνη της λήθης

Φίλη, φίλε: αν είστε ερωτευμένος, είστε ανυπεράσπιστος. Η επίθεση προέρχεται από εσάς τον ίδιο. Εκ των έσω. Πιστέψτε μας: δεν θα μπορέσετε να αμυνθείτε. Ο κόσμος θα σας συντρίψει. Ο ερωτευμένος δεν υφίσταται. Έχει χάσει την ενότητά του. Έχει χάσει τα όριά του. Έχει διαλυθεί, έχει σκορπίσει στον αέρα. Δεν γνωρίζει πού αρχίζει και πού τελειώνει ο εαυτός του. Έχει πάψει να είναι υποκείμενο.

Ο έρωτας είναι μια διανοητική ασθένεια και εσείς είστε ασθενής. Διαπράττετε τρέλες και καμαρώνετε γι’ αυτές. Έχετε την αίσθηση ότι βρίσκεστε «εντός» και όχι «εκτός»: συμπέρασμα: αδυνατείτε να έχετε αντικειμενική γνώση των πραγμάτων. Συμπέρασμα: έχετε χάσει τον κόσμο όλο.

Ακούγεται οδυνηρό, αλλά ο μοναδικός τρόπος να τον ανακτήσετε είναι να καταφύγετε στο μίσος. Επειδή το μίσος είναι μια μορφή γνώσης. Το μίσος επιβάλλει αποστάσεις, βάζει όρια, καθορίζει. Δεν κάνει παραχωρήσεις. Εξωτερικεύει. Εκδιώκει από τις παθιασμένες ψυχές τα άπιαστα φαντάσματα και τα καθιστά αντικείμενα. Αντικειμενοποιεί.

Όταν είστε ερωτευμένος δεν είστε σε θέση να γνωρίζετε πού τελειώνει το εγώ σας και πού αρχίζει το εγώ του Άλλου. Αυτό σας υποχρεώνει να αγνοείτε τη ζοφερή αλληλουχία από στοιχεία που τα ερωτευμένα μάτια σας δεν θέλουν να βλέπουν: τα μικρά και μεγάλα ελαττώματα, τις ασχήμιες, τις ατέλειες. Εάν είστε ερωτευμένος, σε εσάς υφίσταται μόνο μια χρυσή αλληλουχία: η ομορφιά που πλάθετε με τη φαντασία σας και χρειάζεστε: το νερό που επινοείτε για τη δίψα σας. Γιατί πάντα ο ερωτευμένος ονειρεύεται τον έρωτά του. Πιστέψτε το: το μίσος είναι η αφύπνιση  από τον έρωτα.

Η συνταγή για να φτάσετε στο μίσος είναι μία: να σκεφτείτε τη ζοφερή αλληλουχία από αναμνήσεις που, παρά τη θέλησή σας, παρέμειναν στην καρδιά σας: όσα συγχωρήσατε, όσα παραβλέψατε: αναζητείστε στη μνήμη σας όλες τις ασχήμιες, τις χοντράδες, τις λιποψυχίες που μπορείτε να θυμηθείτε. Μην δείξετε έλεος. Είστε ένας δολοφόνος. Ένας άοκνος δολοφόνος. Σκοτώνετε έναν μεγάλο έρωτα. Και ένας δολοφόνος δεν μπορεί να δείχνει έλεος.

Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο χρόνος. Μια μέρα, θα έχετε ανακτήσει την ενότητά σας. Θα έχετε πάλι ένα δικό σας σώμα. Μια δική σας συνείδηση. Διαύγεια πνεύματος. Μια θέση στον πραγματικό κόσμο. Θα είστε ικανός να διατυπώνετε απόψεις του τύπου: «Ο έρωτας πάντα είναι ναρκισσιστικός: ερωτεύεται κανείς τον εαυτό του μέσω του άλλου». Ή: «Κάθε πάθος είναι η συνάντηση δύο φαντασμάτων». Ή: «Όποιος ερωτεύεται, φαντασιώνεται και στολίζεται για τον άλλο, που επίσης φαντασιώνεται και στολίζεται για εκείνον». Ή: «Το πάθος είναι η παράλογη διέξοδος μιας  λογικής που ασφυκτιά».

Τη μέρα εκείνη, το μίσος και ο έρωτας θα έχουν αμοιβαία εκμηδενισθεί. Και εσείς θα είστε ο μοναδικός νικητής αυτής της μάχης. Ξαφνικά θα είστε «εκτός» και όχι «εντός». Θα είστε πάλι υποκείμενο. Θα έχετε ανακτήσει τον κόσμο.

Δεν θα μπορείτε να το πιστέψετε. Η ευτυχία της λογικής θα είναι δική σας. Και θα αποδεχτείτε την γαλήνια και πιστή αγάπη, ή ακόμα την πλήξη και τη μοναξιά, ως αποτελεσματικούς τρόπους για να αποφύγετε τον πόνο. Και το πάθος θα έχει δώσει τη θέση του στη σοφία. Και θα έρθουν οι μέρες. Και θα έρθουν οι λιακάδες και οι βροχές. Και θα έρθουν τα χρόνια. Και θα γεράσετε γλυκά. Και έτσι, αδυσώπητοι, οι όμορφοι αμμόλοφοι της ερήμου θα σβήσουν όλους τους αντικατοπτρισμούς.

Η συλλογική μετάφραση του παρόντος διηγήματος του συγγραφέα από τον Ισημερινό Αμπντόν Ουμπίδια είναι προϊόν εργαστηρίου μετάφρασης με τη συμμετοχή του συγγραφέα που διηύθυναν οι Νίκος Πρατσίνης και Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Πήραν μέρος οι: Ελένη Βότση, Χρυσάνθη Γιαννιά, Μάρω Γολικίδου, Μαρία Μελαδάκη, Ειρήνη Οικονόμου, Ελένη Οικονόμου, Αγγελική Παλασοπούλου, Μαρία Στρατηγάκου. Το εργαστήριο διοργανώθηκε στο ABANICO, στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ ΛΕΑ, στις 16 Ιουνίου 2015.