Εργαστήριο μετάφρασης μικροπαραμυθιών του Armando Quintero

Un lugar en el bosque

Κάπου στο δάσος

Lobo Abuelo cuenta cuentos

Lobo Αbuelo cuenta cuentos.

Cambia el cuerpo, las patas, los aullidos...

¡Cómo cambia y cuánto cambia en cada cuento!

Todos lo ven hacerse grande y gordo como un oso que roza su cabeza con las nubes. Todos lo ven hacerse pequeño e inquieto como una pulga que vive en un bosque de árboles pequeños, de hojas y raíces pequeñas.

Lobo Αbuelo cuenta cuentos y hace que todos viajen al bosque donde todo es posible, hasta los gritos del silencio.

Ο Παππούς Λύκος λέει παραμύθια

Ο Παππούς Λύκος λέει παραμύθια.

Αλλάζει σώμα, πόδια, ουρλιαχτά…

Πώς αλλάζει και πόσο αλλάζει σε κάθε παραμύθι! 

Όλοι τον βλέπουν να γίνεται μεγάλος και χοντρός σαν αρκούδα που το κεφάλι της τα σύννεφα αγγίζει. Όλοι τον βλέπουν να γίνεται μικρός κι ανήσυχος, σαν ψύλλος που ζει σ’ ένα δάσος, με μικρά δέντρα, μικρά φύλλα και ρίζες.

Ο Παππούς Λύκος λέει παραμύθια και τους κάνει όλους να ταξιδεύουν  στο δάσος, όπου όλα είναι πιθανά, ακόμα και οι κραυγές της σιωπής.

Muchachita del bosque

‒ Escucha -dijo Lobo Grande a Lobo Pequeño-. Y pon mucha atención. Si por ese sendero pasa una niña con una cesta y una caperuza de este color -le mostró unas guindas-, ni le hables. ¡Es un ser muy peligroso! Esa muchachita tuvo mucho que ver con el triste final de tu tatarabuelo.

Το κοριτσάκι του δάσους

«Άκου», είπε ο Μεγάλος Λύκος στον Μικρό Λύκο, «και πρόσεξέ με καλά. Αν απ’ αυτό το μονοπάτι περάσει μια μικρή μ’ ένα καλάθι κι ένα σκούφο σ’ αυτό το χρώμα», του έδειξε κάτι βύσσινα, «μην τυχόν και της μιλήσεις. Είναι πολύ επικίνδυνο πλάσμα! Αυτό το κοριτσάκι είχε μεγάλη ανάμειξη στο θλιβερό τέλος του προπροπάππου σου».

Temor de lobito

El sol brillaba en un cielo. Loba Abuela entró en la guarida y preguntó:
‒ Lobo Chiquitito, ¿has visto qué tarde? Estupenda para jugar en el bosque.
‒ Ya lo sé.

‒ Entonces, ¿qué haces ahí medio escondido?

‒ Medio escondido, no. Escondido. ¿Piensas que voy a salir a jugar en una tarde así? ¡Ni loco! ¡Seguro que el bosque está lleno de niños!

 Το Λυκάκι και ο φόβος του

Ο ήλιος έλαμπε σε κάποιον ουρανό. Η Γιαγιά Λύκαινα μπήκε στην φωλιά και ρώτησε:

«Μικρούλη Λύκε, είδες τι ωραία μέρα έχει έξω; Καταπληκτική για να παίξεις στο δάσος».

«Ναι, το ξέρω».

«Και τότε, τι κάνεις εκεί μισοκρυμμένος;»

«Μισοκρυμμένος; Κρυμμένος είμαι. Νομίζεις ότι θα βγω να παίξω μια τέτοια μέρα; Δεν τρελάθηκα! Σίγουρα το δάσος θα ’ναι γεμάτο παιδάκια!»

Por un amigo

‒ ¿Qué haces con esa pinta? -preguntó Lobo Abuelo a Lobo Pequeño.

Estaba blanco de punta a rabo, y con el pelo rizado.

Y colgado al cuello, con un lazo verde, llevaba un cencerro.

‒ Esta tarde quiero jugar en la pradera con mi mejor amigo. Pero su padre ni me deja que me acerque al rebaño. Dice que los lobos no pueden jugar con los corderos.

Για χάρη ενός φίλου

«Πώς έγινες έτσι;», ρώτησε ο Παππούς Λύκος τον Μικρό Λύκο.

Ήταν άσπρος από την κορφή ως τα νύχια, με κατσαρωμένο τρίχωμα.

Και στο λαιμό του, με πράσινη κορδέλα, κρεμόταν μια κουδούνα.

«Σήμερα το απόγευμα, θέλω να παίξω στο λιβάδι με τον καλύτερό μου φίλο. Αλλά ο πατέρας του ούτε που μ’ αφήνει να πλησιάσω το κοπάδι. Λέει ότι  οι λύκοι δεν μπορούν να παίζουν με τα πρόβατα».

Guardar secretos

‒ Lobo Abuelo, tengo que contarte un secreto -le dijo al oído Lobo

Chiquitito-. El corazón de Lobo Pequeño parece una cajita de música. Silba como una codorniz, ulula como un búho, canta como un gallo... Ni siquiera necesita cuerda. ¿Y sabes por qué? Porque está enamorado. Me lo dijo él. Me pidió que no se lo contase a nadie, pero me dolía la punta de la lengua y me temblaban las patas. Podrás guardar su secreto, ¿verdad?

Κρατάς μυστικό;

«Παππού Λύκε, έχω να σου πω ένα μυστικό» του είπε στο αυτί ο Μικρούλης Λύκος. «Η καρδιά του Μικρού Λύκου μοιάζει με μουσικό κουτί. Τρυλλίζει σαν ορτύκι, κρώζει σαν κουκουβάγια, λαλάει σαν πετεινός… Δεν χρειάζεται καν κούρδισμα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι ερωτευμένος. Μου το είπε ο ίδιος. Μου ζήτησε να μην το πω σε κανέναν, αλλά μ’ έτρωγε η γλώσσα μου και τρέμαν τα ποδάρια μου. Μπορείς να κρατήσεις το μυστικό του, έτσι δεν είναι;»

Quintero, Armando: γεννήθηκε στην Ουρουγουάη το 1944. Διαμένει στη Βενεζουέλα από το 1978. Είναι αφηγητής παραμυθιών και συγγραφέας. Η συλλογή μικροπαραμυθιών Un lugar en el bosque εκδόθηκε στη Σεβίλλη (Kalandraka, 2004).

Η μετάφραση μικροπαραμυθιών από τη συλλογή Κάπου στο δάσος του Αρμάντο Κιντέρο είναι προϊόν εργαστηρίου λογοτεχνικής μετάφρασης που οργάνωσε και συντόνισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην Αθήνα στις 19 Μαρτίου 2013. Πήραν μέρος οι: Αθανασία Aνδρομανέτσικου, Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου, Σπύρος Λαζάρου, Αναστασία Παπαδοπούλου, Μαριλένα Πατεριανάκη, Νικολέττα Ταμπαθάνη, María Luz Casero Catena, Almudena Laredo, Carmen Pura Perdomo Herrera. Το εργαστήριο ήταν πρωτοβουλία της Asociación de profesores de español e hispanistas en Grecia (ASPE).