Οι τυραννόσαυροι δεν βγάζουν φλας

 

Οι τυραννόσαυροι δεν βγάζουν φλας

 

Παρότι δεν είχε ξημερώσει ακόμη για τα καλά (μόλις που άρχιζε να διακρίνεται προς ανατολάς το γαλακτώδες φως της αυγής) το είδα σχετικά έγκαιρα από τον αριστερό καθρέφτη.

Η μεγάλη ευθεία εξασφάλιζε στα έμπειρα μάτια μου (δεκαετίες τώρα στο τιμόνι) τον απόλυτο έλεγχο της κίνησης. Της «έλλειψης κίνησης» στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού δεν διακρινόταν κανένα όχημα σε καμία από τις δύο κατευθύνσεις.

Παρ’ όλα αυτά, βρισκόμουν σε συνεχή εγρήγορση κι έτσι το κιάλαρα (σε ουδέτερο, αφού δεν ήξερα τι ήταν) από μεγάλη απόσταση. Ένας περίεργος σκοτεινός όγκος που κινούνταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα κάπου στο ένα χιλιόμετρο πίσω μου.

«Ο μαλάκας πάει χωρίς φώτα», πρόλαβα να μονολογήσω δευτερόλεπτα πριν το απόκοσμο ον με προσπεράσει από αριστερά με ιλιγγιώδη ταχύτητα. «Ένας τυραννόσαυρος στην Αθηνών – Λαμίας!!!», μονολόγησα ξανά. Το ογκώδες κεφάλι, ο κοντός μυώδης λαιμός, τα μεγάλα οπίσθια άκρα, η μακριά και βαριά ουρά χάθηκαν στο βάθος του ορίζοντα στο άψε σβήσε.

Όταν συνήλθα (λέμε τώρα) από την έκπληξη, η κορυφογραμμή του Παρνασσού διαγραφόταν πλέον πεντακάθαρα στα δεξιά μου και μια κατάφωτη νταλίκα, μ’ ένα ευτυχισμένο ανθρωπάκι Michelin στην οροφή της καμπίνας, κατέβαινε από το αντίθετο ρεύμα.    

«Ήμαρτον, Θεέ μου», διπλοσταυροκοπήθηκα, παίρνοντας για πρώτη φορά στη ζωή μου και τα δυο μου χέρια από το τιμόνι, «Τζουράσικ Παρκ γίναμε!».

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/2024/01/21/konstantinos-palaiologos-oi-tyranosayroi-den-vgazoun/