Aurora Luque, 3 poemas / Αουρόρα Λούκε, 3 ποιήματα

 

Aurora Luque

Αουρόρα Λούκε

 

De la colección

Un número finito de veranos

 

Από τη συλλογή

Ένας πεπερασμένος αριθμός καλοκαιριών

 

La culpa de la crisis

Encomio erótico

 

 

Es al revés: vivimos siempre muy,

muy por debajo

de nuestras más genuinas posibilidades.

Esos ojos que envían

átomos encendidos al modo lucreciano

están muy por encima del nivel.

Y ese cuerpo tan terso,

recién hecho a la vida y abrumado

por ímpetus y furias,

traspasa la delgada línea roja.

 

Vivimos siempre abajo,

en nuestros propios sótanos mohosos.

 

 

Το φταίξιμο της κρίσης

Ερωτικό εγκώμιο

 

 

Ισχύει το αντίστροφο: ζούμε πάντα πολύ,

πολύ πιο κάτω

απ’ τις πραγματικές μας δυνατότητες.

Αυτά τα μάτια που στέλνουν

άτομα αναμμένα με τον τρόπο του Λουκρήτιου

είναι πολύ πιο πάνω απ’ το επίπεδο.

Κι αυτό το τόσο σφριγηλό σώμα,

νεοφερμένο στη ζωή και κατακλυσμένο

από ορμές και ξεσπάσματα

περνά τη λεπτή κόκκινη γραμμή.

 

Ζούμε πάντοτε κάτω,

στα δικά μας μουχλιασμένα υπόγεια.

 

/././././

 

Días de 2020

 

Sé que recordaré

algunos de estos días

con algo parecido a una rara nostalgia.

 

Cercado por el alto terraplén de la muerte,

el charco de la vida fue más hondo y azul,

resplandecía,

hablaba con el sol con humildad

como de perro huérfano,

paladeaba horas.

 

Vida poca, sed mucha.

Aquella salsa antigua del deseo.

 

El año en que a la vida

en el certamen

solamente le dieron papel de refugiada,

de suplicante reclamando asilo.

 

Μέρες του 2020

 

Ξέρω ότι θα θυμάμαι

κάποιες από αυτές τις μέρες

με κάτι που μοιάζει με παράξενη νοσταλγία.

 

Περίκλειστος από το ψηλό ανάχωμα του θανάτου

ο νερόλακκος της ζωής ήταν πιο βαθύς, πιο γαλάζιος,

έλαμπε,

μιλούσε με τον ήλιο με ταπεινότητα

σκύλου ορφανού,

γευόταν τις ώρες.

 

Ζωή λίγη, δίψα πολλή.

Εκείνη η παλιά σάλτσα της επιθυμίας.

 

Τη χρονιά που στη διανομή

έδωσαν στη ζωή

απλώς ρόλο πρόσφυγα,

ικέτιδας που εκλιπαρεί για άσυλο.

 

 

/././././

 

 

Días de 2021

 

Physis lo crea todo de sí misma.

Poiesis crea mundos de las manos de humanos.

Por eso es que me siento

bajo un almendro fieramente en flor

y aguardo a que las manos del buen eros

mensajeras

me acaricien la frente

y me dejen palabras naturales,

palabras incendiarias,

en lo oscuro del mundo de mi pecho.

 

Μέρες του 2021

 

Η φύσις δημιουργεί τα πάντα αφ’ εαυτής.

Η ποίησις δημιουργεί κόσμους από χέρια ανθρώπων.

Γι’ αυτό και κάθομαι

κάτω από μια άγρια ανθισμένη μυγδαλιά

και προσμένω του καλού έρωτα

τα μαντατοφόρα χέρια

να μου χαϊδέψουν το μέτωπο

και να μου αφήσουν λέξεις φυσικές,

λέξεις εμπρηστικές,

στο σκοτάδι του κόσμου στο στήθος μου. 

 

 

Η μετάφραση των ποιημάτων της Aurora Luque είναι προϊόν εργαστηρίου συλλογικής μετάφρασης που συντόνισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος 

στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος ΚΠΙΣΝ στις 19 Ιουνίου 2023

στο πλαίσιο του 15ου Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία εν Αθήναις), με την παρουσία και τη συνεργασία της ποιήτριας.

Συμμετείχαν οι μεταφράστριες/ές:

 

Χριστίνα Δημητρίου, Λαμπρίνα Ιωάννου, Μάριος Κουκοβασίλης, Eduardo Lucena, Αλίκη Μανωλά, Ματίνα Μπίλια, Ιφιγένεια Ντούμη, Στέλλα Παναγοπούλου, Γεωργία Πατινιώτη, Ευφροσύνη Ρασσιά, Σοφία Φερτάκη