Τετάρτη 22 Ιουνίου 2022

HOMENAJE | Silva Pandu (1934-2021): «in memoriam» / ΑΦΙΕΡΩΜΑ | Σίλβα Πάντου (1934-2021): «in memoriam»

JUEVES 23 de junio de 2022 - ΠΕΜΠΤΗ 23 Ιουνίου 2022


INSTITUTO CERVANTES DE ATENAS

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

 

19.00 h

HOMENAJE |  Silva Pandu (1934-2021): «in memoriam»

Acto dedicado a la memoria de la hispanista Silva Pandu (1934-2021), profesora de griego antiguo en la Universidad de México en la década de los sesenta y pionera en la enseñanza de la lengua y civilización hispanas en Grecia. Por esa incansable labor recibió, en 1983, la Insignia de Oro de la Universidad Internacional Menéndez Pelayo y, en 2007, la Encomienda de la Orden de Isabel la Católica (España). Desde 1997 dirigió la Asociación de Hispanistas Griegos.

Modera: Teodora Grigoriadu

 

* En griego

Con el apoyo de la Embajada de España, el Instituto Cervantes y la Escuela Abanico

 

Ώρα 19.00

ΑΦΙΕΡΩΜΑ |  Σίλβα Πάντου (1934-2021): «in memoriam»

Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη της ισπανίστριας Σίλβα Πάντου (1934-2021), καθηγήτριας αρχαίων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Μεξικού τη δεκαετία του εξήντα και πρωτοπόρου στη διδασκαλία της γλώσσας και του πολιτισμού των ισπανόφωνων χωρών στην Ελλάδα. Για αυτή την ακούραστη προσπάθειά της έλαβε, το 1983, τη χρυσή διάκριση του Διεθνούς Πανεπιστημίου Μενέντεθ Πελάγιο και, το 2007, το μετάλλιο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (Ισπανία). Από το 1997 είναι πρόεδρος της  Ένωσης Ελλήνων Ισπανιστών.

Συντονίζει η Θεοδώρα Γρηγοριάδου

* Στα ελληνικά

Με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ισπανίας, του Ινστιτούτου Θερβάντες και της Σχολής Abanico.



κείμενο Κωνσταντίνου Παλαιολόγου / texto de |Konstantinos Paleologos


Όταν η Σκουφά άρχισε να μιλάει ισπανικά

 

«Παιδί του κέντρου» μια ζωή θυμάμαι στα χρόνια της εφηβείας μου να πηγαίνω στην οδό Τσακάλωφ για αγγλικά, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές εκείνης του ’80. Μετά από το μάθημα, κατηφορίζαμε προς τη Σκουφά, πριν διαλυθεί η παρέα στα διάφορά στενά του Κολωνακίου, καθόδον προς τις στάσεις των τρόλεϊ και των λεωφορείων. Κάποια στιγμή, τα κορίτσια της παρέας, πάντα πιο ανήσυχα και ψαγμένα, εντόπισαν μια καινούργια επιγραφή: ένα φροντιστήριο εκμάθησης ισπανικής γλώσσας: «Κέντρο Ισπανικών Σπουδών» ή κάτι τέτοιο. Ένα σημερινό νέο παιδί δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να φανταστεί πόσο εξωτικό ακουγόταν αυτό στην «επαρχιώτικη» Αθήνα εκείνης της εποχής. «Γραφόμαστε να μάθουμε ισπανικά;», πρότεινε η Μαργαρίτα, η πιο προχωρημένη της παρέας.

               Κάπως έτσι, λίγες ημέρες αργότερα, διέσχισα το κατώφλι εκείνου του κτιρίου, παίρνοντας μια απόφαση που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα καθόριζε τόσο πολύ τη ζωή μου. Με αυτό τον τρόπο μπήκε στην καθημερινότητά μου η Σύλβα. Για την ακρίβεια, μπήκε πρώτα απ’ όλα το βλέμμα της. Κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να αντισταθεί σε εκείνο το βλέμμα και στην όρεξη για να κατακτήσεις τον κόσμο που σου μετέδιδε.

               Πέρασαν τα χρόνια, με τη Σύλβα, τη δασκάλα μου, συνεργαστήκαμε σε χίλιες και μία περιπτώσεις, στο πλαίσιο του ΕΑΠ, της Ένωσης Ελλήνων Ισπανιστών, του Φεστιβάλ ΛΕΑ… Θα τη θυμάμαι πάντα και θα προσπαθώ, όχι πάντα με επιτυχία, να έχω για οδηγό μου το πάθος της για δημιουργικότητα και προσφορά, και να μην λησμονήσω εκείνη τη μακρινή πλέον εποχή που η οδός Σκουφά άρχισε, και λόγω του Ινστιτούτου Βασίλισσα Σοφία (μετέπειτα Θερβάντες), να μιλάει ισπανικά.               


Cuando la calle Skoufa comenzó a hablar español

 

‘Niño del centro de la ciudad’ toda una vida recuerdo, en mi adolescencia, yendo a la calle Tsakalof para aprender inglés, a finales de los ’70 y principios de los ’80. Después de la clase, bajábamos la calle Skoufa, antes de que la compañía se disolviera en las diversas calles estrechas de Kolonaki, de camino a las paradas de los trolebuses y los autobuses.  En algún momento, las chicas del grupo, siempre más inquietas y sofisticadas, encontraron una nueva inscripción, una academia para aprender español: «Centro de Estudios Españoles» o algo así. Un niño pequeño de hoy no puede imaginar de ninguna manera lo exótico que sonaba aquello en la Atenas ‘provincial’ de la época.

«¿Nos matriculamos para aprender español?», sugirió Margaret, la más avanzada del grupo. De alguna manera, unos días después, crucé el umbral de aquel edificio, tomando una decisión que nunca imaginé que definiría tanto mi vida. Así es como Sylva entró en mi vida cotidiana, de hecho, su mirada fue lo primero. Nadie ni nada podía resistirse a esa mirada y al apetito por conquistar el mundo que te estaba transmitiendo.

Pasaron los años, con Sylva, mi maestra, colaboramos en mil y una ocasiones, en el marco de la Universidad Abierta de Grecia, la Asociación de Hispanistas Griegos, el Festival LEA, etc. Siempre la recordaré e intentaré, no siempre con éxito, tener como guía su pasión por la creatividad y el dar, y no olvidar aquella época lejana en la que comenzó la calle Skoufa,  y también por culpa del Instituto Reina Sofía (más tarde Cervantes), de hablar español.          


Traducción; Theodora Grigoriadou   


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου