Maricón
Hoy, decidida, cogió la callejuela que llevaba décadas
evitando, y con una mezcla de temerosidad y nostalgia paró delante del lugar en
el que había escuchado por primera vez la palabra que cambió su vida.
No sintió nada
al ver, con la cabeza entre las rejas, el patio de recreo en que todo había
empezado. Lo contemplaba serena, mientras los niños jugaban indiferentes a
ella, como se suelen contemplar las cosas que ya no te pueden hacer daño.
Κοnstantinos Paleologos
/./././././././././
Πούστης
Σήμερα,
αποφασισμένη, πήρε το δρομάκι που απέφευγε επί δεκαετίες, και με ένα μείγμα
φόβου και νοσταλγίας σταμάτησε μπροστά στο μέρος στο οποίο είχε πρωτακούσει τη
λέξη που της άλλαξε τη ζωή.
Δεν ένιωσε τίποτα όταν αντίκρυσε, με το
κεφάλι ανάμεσα στα κάγκελα, τη σχολική αυλή όπου είχαν ξεκινήσει όλα. Την
κοίταζε γαλήνια, ενόσω τα παιδιά έπαιζαν αδιαφορώντας για την παρουσία της, όπως
κοιτάμε τα πράγματα που δεν μπορούν πια να μας κάνουν κακό.
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου