H αφή μου ορφανή, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

 

H AΦΗ ΜΟΥ ΟΡΦΑΝΗ

 

Ο χρόνος περνά αργά

Στις κυλιόμενες σκάλες

Θόρυβος

Η φωτογραφία σου

Φίλτρο που διυλίζει

Την αγρύπνια.

 

Ό,τι με τρομάζει

Είναι εδώ

Και με ανασταίνει.

 

Χάνω την πίστη

Που δεν είχα ποτέ.

Κερδίζω την αμφιβολία

Που είχα πάντα.

 

Λόγια μεγάλα

Και υπόγειοι ψίθυροι

Χωρίζουν τις δύο πόλεις

Και μια απόσταση

Που η επιθυμία μου

Δεν κατορθώνει να γεφυρώσει.

 

Πώς ξαφνικά

Από τίποτα

Μετατρέπεσαι σε κέντρο των πάντων.

Πώς ξαφνικά

Νοσταλγώ

Όλα όσα δεν υποψιαζόμουν

Πως υπήρχαν

Πίσω από το βλέμμα σου.

 

Πονάνε τα μάτια μου

Χάνω βάρος

Εφευρίσκω χίλιους τρόπους

Να ασκητέψω μακριά σου.

 

Ένας τρελός χορός

Με τρομάζει

Στα χείλη σου

Αστράφτει

Το πάθος μιας

Αιώνιας στιγμής.

 

Η αφή μου ορφανή

Αγγίζει μορφές περαστικές

Αναζητώντας την

Οσμή σου.

 

Ισορροπώ

Ανισόρροπα

Ανισόρροπος

Ισορροπώ;

 

Δεν υπάρχεις

Ευτυχώς!

Αθήνα, 2009