H έμπνευση, του Ιπόλιτο Ναβάρο

Πρέπει να φανταστείς το σκηνικό: οι απαράλλαχτες μέρες του Νότιου Πόλου, ένα αιώνιο σούρουπο που τυλίγει με ξέπνοο γαλάζιο το κρύο, επίπεδο και άδειο σύμπαν. Στο τοπίο που θέλουμε να εστιάσουμε μπορούμε ίσως να θεωρήσουμε δεδομένους, εκτός από την παγωμένη και λευκή επιφάνεια, τρεις ή τέσσερις πιγκουΐνους στο βάθος και ίσως, σε μια γωνία στα αριστερά, την ξεφτισμένη κίτρινη ψευδαίσθηση του βόρειου σέλαος. Τιποτ’ άλλο σχεδόν. Μόνο κρύο, ένα αφηρημένο και ασυνήθιστο για τα θερμόμετρα κρύο.

            Στο κέντρο του σκηνικού, όμως, βρίσκεται το ιγκλού, σαν μια απόλυτη και κατηγορηματική πρόκληση. Και στο εσωτερικό του, η ιστορία: νωχελικά συμβάντα στη θαλπωρή της ζέστης. Οι γονείς, γυμνοί, κάνουν έρωτα κάτω από ολόλευκα δέρματα αρκούδας, η γιαγιά τρώει σιγά σιγά ένα άσπρο ψάρι με κατακόκκινα βράγχια και ο γιος χαζεύει το χαρούμενο χορό της φωτιάς που καίει στην εστία. Αυτή η αυτιστική προσήλωση καταλαμβάνει όλο το χρόνο του· δεν υπάρχουν και πολλά σχολεία σε αυτά τα μήκη. Δεν είναι χάσιμο χρόνου, αν και έτσι μπορεί να φαίνεται, όπως δεν είναι χάσιμο χρόνου να παρατηρούμε ένα ολόκληρο απόγευμα το πήγαινε-έλα της θάλασσας στην ακτή ή το υπόλοιπο της νύχτας το γυμνό κορμί της γυναίκας που αγαπήσαμε. Τα μάτια του παιδιού ανεβοκατεβαίνουν για ώρες ατέλειωτες στο ρυθμό της φωτιάς και οι κόρες των ματιών του είναι τώρα σαν δυο αναμμένα κάρβουνα. Έξω, το πολύ-πολύ να έχει απομείνει κανένας καθυστερημένος μοναχικός πιγκουΐνος και το ακόμα πιο επίπεδο τοπίο κάτω από το βάρος δύσκολων αστερισμών. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή το παιδί ψιθυρίζει: «Μάλιστα… και ρωτάω εγώ τώρα… τι σημαίνει γωνία;». 

  

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

Ο Hipólito G. Navarro γεννήθηκε στην Ουέλβα της Ισπανίας το 1961. Έχει δημοσιεύσει κυρίως βιβλία με διηγήματα όπως τα El cielo está López (1990), El aburrimiento, Lester (1996) ή Los tigres albinos (2000) από το οποίο προέρχεται και «Η έμπνευση».