Roberto Arlt: Απόδειξη αγάπης

Ρομπέρτο  Αρλτ

Απόδειξη αγάπης

Θεατρικό σχεδίασμα μη παρουσιάσιμο ενώπιον εντίμων ανθρώπων

Πρόσωπα

Γκίντερ

Φρίντα     

Μονόπρακτο

Ανοιχτό προς τη σκηνή, ένα μπάνιο με άσπρα πλακάκια στους τοίχους, που χωρίζεται από τη βιβλιοθήκη με μια πλινθόκτιστη μεσοτοιχία. Η πόρτα του μπάνιου επικοινωνεί με την αριστερή πλευρά στο βάθος της σκηνής, ενώ η πόρτα της βιβλιοθήκης, που βλέπει προς τους θεατές, βγάζει σε ένα διάδρομο. Το τραπέζι της βιβλιοθήκης είναι πρόχειρα καλυμμένο με ένα λευκό τραπεζομάντηλο πάνω στο οποίο ξεχωρίζουν στοίβες μικρά πακέτα, που το περιεχόμενό τους είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς. Ψυχρό χειμωνιάτικο φως φωτίζει τη σκηνή.

Σκηνή πρώτη

Ο Γκίντερ, με κοστούμι περιπάτου, αλλά χωρίς καπέλο, μπαίνει με αργό βήμα στη βιβλιοθήκη· αφηρημένος κοιτάζει για μια στιγμή τα πακέτα που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι και πλησιάζει στη βιβλιοθήκη, από όπου παίρνει ένα βιβλίο, το ξεφυλλίζει και το τοποθετεί αμέσως στο ράφι. Κατόπιν πλησιάζει στο τραπέζι, πιάνει τις τέσσερις άκρες του τραπεζομάντηλου και φτιάχνει έναν πρόχειρο μπόγο. Αναποφάσιστος, συλλογίζεται και βγαίνει· μπαίνει στο μπάνιο και κοιτάζεται στον καθρέφτη.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Μόλις είκοσι επτά χρονών… και πόσο έχω γεράσει! (Ανάβει τσιγάρο ενώ κάθεται στην άκρη της επισμαλτωμένης μπανιέρας.) Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα… (Κοιτάζει τριγύρω.) Είναι λογικό… Με αυτά τα πράγματα δεν παίζουν.

Συλλογίζεται για λίγα δευτερόλεπτα. Βγαίνει από το μπάνιο και μπαίνει στη βιβλιοθήκη. Μαζεύει τον μπόγο από τις άκρες του πανιού και ξαναβγαίνει για να εμφανιστεί στο μπάνιο. Εναποθέτει το φορτίο του στο πάτωμα, αναζητά ένα μέρος κατάλληλο για να το φυλάξει και, αφού βεβαιώνεται ότι δεν έχει απομείνει ίχνος νερού στην μπανιέρα, βάζει μέσα το σάκο. Ολοκληρώνοντας το εγχείρημα, καταφεύγει στη βιβλιοθήκη και ξαπλώνει σε έναν καναπέ, αλλά, ανυπόμονος, εγκαταλείπει τη γωνιά του για να πλησιάσει ένα ρολόι δαπέδου, ανοίγει το γυάλινο πορτάκι του και με το δάχτυλο μετακινεί αργά προς τα εμπρός το λεπτοδείκτη.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Κάθαρμα..., πάντα θα πηγαίνεις πιο γρήγορα ή πιο αργά από όσο θέλουμε εμείς οι άνθρωποι (Ακούγεται ο ήχος ενός κουδουνιού. Ο ΓΚΙΝΤΕΡ βγαίνει βιαστικός.)

Σκηνή δεύτερη

Ο ΓΚΙΝΤΕΡ μπαίνει στη βιβλιοθήκη συνοδεύοντας μια νεαρή γύρω στα είκοσι τέσσερα, με  μπλε ταγιέρ και βέλο στο πρόσωπο. Αυτό που μένει στη σκηνή όταν βγάζει το καπέλο είναι μια γυναίκα αδιάφορη εμφανισιακά. Η εσωτερική δύναμη της ΦΡΙΝΤΑ διαφαίνεται από την οικονομία κινήσεων και τον έλεγχο των νεύρων της. Η παρουσία της δίνει την αίσθηση ότι αυτή η γυναίκα είναι μια τέλεια υποκρίτρια, πνευματώδης και εκλεπτυσμένη από εμπειρίες που έχει αντιμετωπίσει. Κάθεται σε έναν καναπέ απέναντι από τον ΓΚΙΝΤΕΡ.

ΓΚΙΝΤΕΡ:         Φοβόσουν να έρθεις;

ΦΡΙΝΤΑ:   Όχι ακριβώς. Αλλά δεν θα μου άρεσε και να το μάθαιναν στο σπίτι.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Γιατί, μήπως δεν είμαστε αρραβωνιασμένοι;

ΦΡΙΝΤΑ:   Αυτό θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά σημαντικό για μένα, έτσι δεν είναι;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Γιατί το λες αυτό;

        ΦΡΙΝΤΑ:   Σύμφωνα με τους άνδρες, μόνο ένας επίσημος   αρραβώνας δίνει σε μια γυναίκα τη δυνατότητα να κάνει κάποια βήματα…, τουλάχιστον από την ερώτησή σου καταλαβαίνω ότι προς τα εκεί το πας.

        ΓΚΙΝΤΕΡ: Ναι…, πράγματι.

ΦΡΙΝΤΑ: Ώστε αυτό είναι το διαμέρισμά σου (Κοιτάζει τριγύρω.) Πολύ όμορφο. (Μεσολαβεί ένα διάστημα σιωπής.)

ΓΚΙΝΤΕΡ: Λοιπόν..., για πες μου…, φαντάζεσαι γιατί σου ζήτησα να έρθεις;

ΦΡΙΝΤΑ: Όχι.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Περιπαικτικά.) Ώστε δεν φαντάζεσαι; Βέβαια, είναι λογικό να μην το φαντάζεσαι.

ΦΡΙΝΤΑ: Μην έχεις αυτό το ύφος. Είπα ποτέ πως έχω μαντικές ικανότητες;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Έχεις δίκιο... Ωραία, θα ξεδιαλύνω εγώ το μυστήριο. Χρειάζομαι μια απόδειξη από σένα, μια αληθινή απόδειξη πως η αγάπη σου δεν είναι μόνο λόγια.

ΦΡΙΝΤΑ: Ε, τότε, το είχα φανταστεί. (Σαρκαστικά.) Τι περίεργο! Ποτέ δεν πίστευα πως διαθέτω τόση φαντασία!

ΓΚΙΝΤΕΡ: Και όμως, μου φαίνεται ότι αυτή τη φορά η φαντασία σου έπεσε έξω. Εγώ αυτό που χρειάζομαι είναι μια αληθινή απόδειξη αγάπης.

ΦΡΙΝΤΑ: Δεν αρκεί το ότι σε επισκέπτομαι εντελώς μόνη; 

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Ειρωνικά.)  Στα είκοσι τέσσερά τους είναι ελάχιστες οι γυναίκες που δεν έχουν επισκεφθεί το διαμέρισμα ενός εργένη.  Κάποιες με τη συνοδεία της μητέρας τους, για να επιστρέψουν ύστερα μόνες· άλλες πάλι, με τη συνοδεία μιας φίλης. Η διαδικασία ποικίλει ανάλογα με το βαθμό υποκρισίας της ενδιαφερομένης, αλλά τελικά οι συνέπειες είναι ίδιες.

ΦΡΙΝΤΑ: (Συγκρατώντας την οργή της.) Με ποιο δικαίωμα μου μιλάς έτσι;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Να με συγχωρείς, αλλά θα μιλήσουμε για πράγματα που θεωρώ σοβαρά.  Με αγαπάς;

ΦΡΙΝΤΑ:  Αμφιβάλλεις;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Είσαι απίστευτη, αγαπητή μου. Απαντάς σε μια ερώτηση με ερώτηση.

ΦΡΙΝΤΑ: Αυτό σημαίνει ότι αμφιβάλλεις για μένα.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Ακριβώς. Αμφιβάλλω.

ΦΡΙΝΤΑ: Γιατί;

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Παγερά.) Πιστεύω ότι είσαι διατεθειμένη να παντρευτείς τα λεφτά μου.

ΦΡΙΝΤΑ: (Αφήνοντας να φανεί η αγανάκτησή της.)  Μα τι λες;

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Κυνικά.) Ας μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λόγια όπως στο θέατρο, γιατί έτσι δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Το αν σε προσβάλλω με αυτά που λέω, θα το δούμε μετά.

ΦΡΙΝΤΑ: Δεν ήταν ανάγκη να με καλέσεις εδώ για να μου πεις τέτοιες χοντράδες. Όλα αυτά θα μπορούσες να μου τα είχες πει στο σπίτι.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Περιπαικτικά, με φωνή που τρίζει από το μίσος.) Θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι στο σπίτι σου μιλάμε για αγάπη. Εμπλέκουμε ακόμα και ολόκληρο το αστρονομικό σύστημα στη σχέση μας. Βλέπεις, λοιπόν, πόσα πράγματα έχουμε να πούμε στο σπίτι σου. Αλλά, ας τα πάρουμε με τη σειρά, σε ικετεύω, και μην εκνευριστείς μέχρι να τελειώσω. (Υιοθετώντας μια πονεμένη τρυφερότητα.). Πράγματι, αγαπημένη μου, σε κάλεσα για να σου πω ότι σε αγαπώ και ότι αμφιβάλλω για την ειλικρίνειά σου. Μην με διακόπτεις. Το να πάψεις να πιστεύεις ή να μην μπορείς να πιστέψεις σε μια γυναίκα είναι ακούσια δυστυχία, όπως το να είσαι άρρωστος. Κανένας, και εύλογα θα συμφωνήσεις μαζί μου, δεν επιθυμεί να είναι άρρωστος, κι όμως τα νοσοκομεία είναι γεμάτα με ασθενείς. Από την άλλη, και θα παραδεχτείς ότι αυτό που σου λέω είναι βαρυσήμαντη αλήθεια, η τραγικότητα της αγάπης έγκειται στο ότι, αν και είναι αφηρημένο συναίσθημα, μετριέται στις κοινωνικές σχέσεις βάσει συγκεκριμένων γεγονότων. Με εννοείς;

ΦΡΙΝΤΑ: Απολυτότατα.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Με κάποια κοροϊδευτική ευθυμία στο βλέμμα.) Άρα, με αγαπάς με την ίδια ένταση που σε αγαπώ εγώ, έτσι δεν είναι; Αλλά σε τελική ανάλυση αυτός που πρέπει να παντρευτεί είμαι εγώ. Έτσι δεν είναι και πάλι;

ΦΡΙΝΤΑ: Έτσι είναι.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Με ανεπαίσθητη ψυχρότητα.) Επομένως, αν υποθέσουμε ότι μου δίνεις τώρα μια απόδειξη αγάπης με το να μου δοθείς, σε αντάλλαγμα αυτής της απόδειξης αγάπης, που θα διαρκούσε, χωρίς να συμπεριλάβουμε φυσικά το χρόνο που χρειάζεται να γδυθούμε και να ντυθούμε, ένα λεπτό, εγώ, για να πληρώσω αυτό το λεπτό, πρέπει να σου δώσω μια άλλη απόδειξη αγάπης, οι οικονομικές συνέπειες της οποίας θα ισχύουν για σένα για όλη σου τη ζωή… δηλαδή… ένα γάμο.

ΦΡΙΝΤΑ: Έτσι είναι, Γκίντερ… δεν μπορώ να το αρνηθώ. Θέλω μόνο να σου κάνω μια ερώτηση. Τι απομένει σε μια παρατημένη γυναίκα;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Στην εποχή μας οι μόνες γυναίκες που παντρεύονται είναι αυτές που έχουν περάσει από διάφορα χέρια. Εκμεταλλεύονται τη γνώση που τους παρέχει αυτή η ανάρμοστη συμπεριφορά, για να αποκτήσουν ένα σύζυγο, σαν τους εκδότες που πλουτίζουν εκδίδοντας βιβλία που κηρύσσουν την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και τη μαζική εξόντωση των καπιταλιστών.

ΦΡΙΝΤΑ: Και τι εννοείς λέγοντας ανάρμοστη συμπεριφορά;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Εννοώ ότι η γυναίκα έχει ανάρμοστη συμπεριφορά όταν παραβαίνει τις υποτιθέμενες ηθικές αρχές που είναι η βάση της αστικής μας κοινωνίας. Η αστική κοινωνία  καταδικάζει τη σεξουαλική ελευθερία της γυναίκας… Τότε, λοιπόν..., η σύγχρονη υποκρίτρια παριστάνει ότι περιφρονεί τέτοιου είδους προκαταλήψεις, για να ανυψωθεί πνευματικά στην εκτίμηση του άντρα, ώστε να τον αλυσοδέσει με δεσμά πάθους και, έτσι, να τον σύρει σε γάμο που αποτελεί το άθροισμα όλων των προκαταλήψεων και της βρομιάς που θεμελιώνουν την αστική κοινωνία.

ΦΡΙΝΤΑ: Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να αναλύσω αυτό το πρόβλημα.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Εξοργισμένος.) Και μάλιστα πολλές από αυτές παντρεύονται στην εκκλησία… με στεφάνι από πορτοκαλανθούς. (Γελώντας.) Σκέφτομαι πως αντί για στεφάνι με πορτοκαλανθούς θα έπρεπε να στολίσουν το κεφάλι  τους με ένα στεφάνι από πορτοκαλάκια...

ΦΡΙΝΤΑ: Πορτοκαλάκια;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Μα φυσικά... τα πορτοκαλάκια θα συμβόλιζαν τα ωάρια από τις εκτρώσεις που έκαναν όσο διαρκούσε το παράνομο κυνήγι συζύγου.

ΦΡΙΝΤΑ: (Χαμογελώντας άθελά της.) Είσαι ένας αγροίκος, αγαπητέ μου.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Περιπαικτικά.) Χαίρομαι. Πάντα έλεγα ότι είσαι λογική γυναίκα.

ΦΡΙΝΤΑ: Υπερβολικά λογική θα έλεγα... Ας συνεχίσουμε με τη θεωρία σου.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Έξοχα. (Αινιγματικός.) Μου φαίνεται πως είμαστε γεννημένοι ο ένας για τον άλλο.

ΦΡΙΝΤΑ: Πολύ πιθανό, αν ταιριάζουν και οι πλανήτες μας.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Δεν σου πολυαρέσει αυτό που σου είπα, ε; Όμως αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας. Λέγαμε... Τι λέγαμε;

ΦΡΙΝΤΑ: Ότι η γυναίκα, για μια απόδειξη αγάπης που διαρκεί ένα λεπτό, απαιτεί από τον άντρα μια απόδειξη αγάπης που να διαρκεί μια αιωνιότητα.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Πολύ καλά. Σε ρωτώ εγώ τώρα: Τι απόδειξη αγάπης μπορεί να δώσει μια γυναίκα που να διαρκεί μια αιωνιότητα αντί για ένα λεπτό;

ΦΡΙΝΤΑ: (Θα παραμείνει σιωπηλή για μια στιγμή· έπειτα, χαμογελώντας με απόλυτη ηρεμία.) Γκίντερ..., η γυναίκα δεν μπορεί να δώσει καμία απόδειξη αγάπης.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Είπες την αλήθεια. Συνεπώς εσύ, σύμφωνα με αυτή τη δήλωση, δεν μπορείς να δώσεις καμία απόδειξη αγάπης, έτσι δεν είναι;

ΦΡΙΝΤΑ: Έτσι είναι... τουλάχιστον όχι για την αγάπη στην οποία αναφέρεσαι.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Τέλεια. Βλέπω ότι καταλαβαινόμαστε. (Κυνικά.) Κάθε φορά τείνω να πιστεύω όλο και περισσότερο πως το πλανητικό σύστημα παρεμβαίνει στην αγάπη μας.

ΦΡΙΝΤΑ: Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την αίσθηση ότι σήμερα εδώ παίζεται η μοίρα μου. (Με μια χειρονομία κούρασης.) Ωραία... Και εγώ τι μπορώ να κάνω...;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Φρίντα..., θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Τι γνώμη έχεις για τη διανοητική μου κατάσταση;

ΦΡΙΝΤΑ: Είναι φυσιολογική. Δεν είσαι ακόμα πολύ νευρικός.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Αυτή τη στιγμή μου ήρθε μια ιδέα, Φρίντα. Εμείς, οι γιοι των φυλών του βορρά, καταλαβαινόμαστε με τις γυναίκες...

ΦΡΙΝΤΑ: Ναι, ξέρω..., που επίσης είναι από το βορρά.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Με ειρωνεύεσαι;

ΦΡΙΝΤΑ: Όχι, Γκίντερ.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Σου το είπα αυτό γιατί βλέπω τη ζωή με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο.

ΦΡΙΝΤΑ: Είναι πολύ πιθανό.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Και υπό ορισμένες συνθήκες μου αρέσει να τα παίζω όλα για όλα. Εσύ, Φρίντα, είσαι μια γυναίκα στην οποία ευχαρίστως θα έδινα μια απόδειξη αγάπης.

ΦΡΙΝΤΑ: Τι είδους αγάπης;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Της αγάπης που εσύ δεν καταλαβαίνεις.

ΦΡΙΝΤΑ: Νομίζεις;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Πες μου, αν ήμουν φτωχός, θα με παντρευόσουν;

ΦΡΙΝΤΑ: Πιστεύω πως ναι.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Τότε με αγαπάς.

ΦΡΙΝΤΑ: Είναι πολύ πιθανό να μην καταλαβαίνεις τι είναι η αγάπη μιας γυναίκας.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Ποια πειστική απόδειξη μπορεί να δώσει η αγάπη μιας γυναίκας;

ΦΡΙΝΤΑ: Μα, δεν συμφωνήσαμε ότι καμιά γυναίκα δεν μπορεί να δώσει σε έναν άντρα αποδείξεις αγάπης αν εκείνος δεν έχει εκ των προτέρων πειστεί;

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Εχθρικός και πάλι.) Χωρίς να λογαριάσουμε ότι αυτήν την απόδειξη αγάπης στην οποία αναφερόμαστε, η γυναίκα μπορεί να τη δώσει με κάθε ευκαιρία και σε διαφορετικό ηλίθιο. Και αυτός ο ηλίθιος να πιστεύει ότι είναι πρακτικά ο πρώτος… άντε και ο δεύτερος, αλλά το πολύ ο δεύτερος. Ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι σήμερα υπάρχουν μαμές που φτιάχνουν μια παρθενιά για 500 πέσος.

ΦΡΙΝΤΑ: Σε βρίσκω πολύ ενημερωμένο! (Περιπαίζοντας τον ΓΚΙΝΤΕΡ.) Αγαπητέ μου…, δεν μπορούν όλες οι οικογένειες να ξοδέψουν 500 πέσος για μια…

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Σκόπιμα άξεστος.) Σίγουρα. Και επιπλέον, τι θα έκαναν οι οικογένειες που έχουν πολλά κορίτσια να τακτοποιήσουν; (Σιγοβράζοντας από θυμό.) Είναι τερατώδες. Όπως κάποιος πάει ένα ζευγάρι παπούτσια στον τσαγκάρη, έτσι και αυτά τα κορίτσια των αστικών οικογενειών πάνε τα γεννητικά τους όργανα σε μια μαμή για να τους μπαλώσει την παρθενιά.

ΦΡΙΝΤΑ: (Ανυπόμονη.) Σε προειδοποιώ ότι η αστρονομία είναι πιο ενδιαφέρουσα.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Λέγαμε…

ΦΡΙΝΤΑ: (Εξετάζοντας προσεκτικά τον ΓΚΙΝΤΕΡ.) …ότι καμιά γυναίκα δεν μπορεί να δώσει σε έναν άντρα μια απόδειξη αγάπης, πέραν της απεριόριστης υπομονής της.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Ατάραχος.) Από την άλλη, η αξία αυτής της απόδειξης αγάπης δεν μπορεί να ξεπεράσει το χρονικό διάστημα που χρειάζεται η ίδια η απόδειξη για να πραγματοποιηθεί. Γι’ αυτό και μια κατάκτηση που διαρκεί τρία λεπτά, δεν μπορεί να είναι απόδειξη αιώνιας αγάπης, αλλά μιας αγάπης που υφίσταται μέσα σε αυτά τα τρία λεπτά. Όμως, οι γυναίκες συμπεριφέρονται κατά κάποιο τρόπο όπως οι τράπεζες, σαν ιδρύματα που αποδίδουν κέρδη στους μετόχους τους. Ανοίγουν στον πελάτη μια πίστωση ισόποση με την κατάθεση που έχουν λάβει σε μετρητά από εκείνον. Δηλαδή, δεν ρισκάρουν. Όταν ο πελάτης εξαντλήσει τις καταθέσεις του, η τράπεζα κλείνει την πίστωση, η γυναίκα κλείνει το ταμείο της αγάπης της.

ΦΡΙΝΤΑ: Επιχειρηματολογείς πολύ καλά… και σύμφωνα με όλα όσα λες φαίνεται ότι είναι αδύνατον να δοθεί κάποια απόδειξη αγάπης σε έναν άντρα σαν και σένα.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Δεν βρίσκεις ούτε μία απόδειξη;

ΦΡΙΝΤΑ: Δεν βρίσκω, Γκίντερ.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Γιατί δεν βρίσκεις;

ΦΡΙΝΤΑ: Πρώτον, γιατί σκοτώνεις την εμπιστοσύνη στις ίδιες μου τις πράξεις. Έπειτα, γιατί αυτή η απόδειξη δεν υπάρχει, Γκίντερ. Θα έπρεπε να την επινοήσω ειδικά για σένα.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Και ο κόσμος μέχρι τώρα ήταν υπερβολικά απασχολημένος για να επινοήσει μια απόδειξη για τον Φεδερίκο Γκίντερ, έτσι δεν είναι;

ΦΡΙΝΤΑ: Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Ζωηρεύοντας ξαφνικά.) Ε λοιπόν, εγώ την επινόησα. Θέλεις να έρθεις μαζί μου στο μπάνιο;

Η ΦΡΙΝΤΑ διστάζει για μια στιγμή και έπειτα σηκώνεται. Ο ΓΚΙΝΤΕΡ την αφήνει να περάσει από την πόρτα και την ακολουθεί.

Σκηνή τρίτη

Ο ΓΚΙΝΤΕΡ και η ΦΡΙΝΤΑ εμφανίζονται στο μπάνιο. Η ΦΡΙΝΤΑ στέκεται όρθια στην είσοδο, ενώ ο ΓΚΙΝΤΕΡ κάθεται στην άκρη  της μπανιέρας.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Δείχνοντας την μπανιέρα.) Βλέπεις; Εδώ είναι η περιουσία μου. (Γέρνει προς το εσωτερικό της μπανιέρας και τραβώντας από τη μία άκρη το τραπεζομάντηλο, το μετακινεί τόσο βίαια που μερικά πακέτα με χαρτονομίσματα κυλούν στο μωσαϊκό.) Ας επανέλθουμε στα δικά μας: πιστεύω ότι είσαι αποφασισμένη να με παντρευτείς για να λύσεις το οικονομικό σου πρόβλημα. Αυτό, κατά πρώτο λόγο. Για μια γυναίκα όπως εσύ το συναισθηματικό έρχεται πάντα σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα.                                                        

ΦΡΙΝΤΑ: (Σταυρώνοντας τα χέρια.) Πότε θα σταματήσεις να με προσβάλλεις;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Συγγνώμη..., σκοπός μου δεν είναι να σε προσβάλω... παρά να δοκιμάσω τη γνησιότητα της αγάπης σου. (Καθώς σηκώνεται.) Η απόδειξη μπορεί να δοθεί με αυτό τον τρόπο. Βάζουμε φωτιά στο σωρό με τα χαρτονομίσματα και όταν αυτά τα βρομόχαρτα θα έχουν γίνει στάχτη, εγώ θα είμαι πλέον φτωχός... και τότε, αν εσύ επιμένεις ακόμα να με παντρευτείς, θα είναι αλήθεια ότι όντως με αγαπάς στη δεδομένη στιγμή της ζωής σου. Και δεν θα μπορώ να αμφιβάλλω.

ΦΡΙΝΤΑ: Είσαι τρελός;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Άσε αυτές τις κορόνες για τις ηρωίδες του λυρικού θεάτρου.

ΦΡΙΝΤΑ: (Κουνώντας σκεπτικά το κεφάλι.) Έχεις δίκιο, συγγνώμη. Στο κάτω κάτω..., (Βηματίζει στο διάδρομο του μπάνιου.) είναι δικό σου καπρίτσιο..., εντελώς. Έχεις το δικαίωμα να κάνεις ό,τι σου κάνει κέφι με τα λεφτά σου, αλλά εγώ οφείλω να σε προειδοποιήσω ότι σε γνώρισα πλούσιο... όχι φτωχό.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Πράγματι.

ΦΡΙΝΤΑ: Τότε, εφόσον εγώ δεν έχω δικαιοδοσία να σου φορέσω ζουρλομανδύα, σου λέω ότι, αφού διαπράξεις αυτόν τον παραλογισμό, διατηρώ το δικαίωμα να σε αποδεχτώ ή να σε απορρίψω.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Μου φαίνεται πολύ καλή η συμφωνία. Πάντα έλεγα ότι ήσουν λογική γυναίκα.

ΦΡΙΝΤΑ: Πάντα είμαστε λογικοί απέναντι σε κάποιον πιο δυνατό ή πιο τρελό από εμάς (Με ξαφνική τρυφερότητα.) Αλλά αν σε απορρίψω, θα πεις κάτι;

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Παρατηρώντας την, ειλικρινά έκπληκτος.) Για ποιο λόγο; Εγώ παίζω..., αν χάσω..., υπομονή..., έπαιξα και έχασα... Η ζωή δεν είναι μόνο αυτά τα βρομόχαρτα.

ΦΡΙΝΤΑ: Δεν σε είχα για τόσο δυνατό.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Είναι δύσκολο να καταλάβεις έναν άντρα, ίσως πιο δύσκολο από ό,τι μια γυναίκα.

Η ΦΡΙΝΤΑ σκύβει τώρα πάνω από την μπανιέρα, παίρνει ένα πακέτο και το ανοίγει. Σκεπτική, αφήνει να πέσουν τα χαρτονομίσματα, έπειτα παίρνει άλλο πακέτο και επαναλαμβάνει τη διαδικασία· σκύβει ξανά, ανακατεύει μέσα στο σωρό και βγάζει ένα τρίτο πακέτο.

ΦΡΙΝΤΑ: Και είναι όλα καινούργια. Αυτά είναι τα λεφτά σου..., τα λεφτουδάκια σου. Δεν σου έφταιξαν σε τίποτα, και εσύ θες να τα κάψεις.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Με έμφαση.) Η περιουσία μου... εδώ, στα πόδια σου.

ΦΡΙΝΤΑ: Αγόρασες πολλές γυναίκες με αυτή;

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Ειρωνικά.) Για να αγοράσεις γυναίκες δεν χρειάζεται μια περιουσία. Καημενούλες! Όλες πουλιούνται για κάτι. Οι περισσότερες για μια υπόσχεση υπογραφής στο Δημαρχείο· οι υπόλοιπες, κάποιες φορές για ένα ζευγάρι μεταξωτές κάλτσες... ή και για λιγότερα.

ΦΡΙΝΤΑ: Αυτό είναι θλιβερό.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Μας εξαχρειώνουν σιγά σιγά. Στο τέλος καταλήγει κανείς να τις περιφρονεί με τέτοιο τρόπο που όταν τις βαρεθεί, τις φτύνει κατάμουτρα, τις διώχνει με τις κλωτσιές και μετά τις ξαναπαίρνει πίσω.

ΦΡΙΝΤΑ: (Με φωνή που τρέμει από θυμό.) Σε έχουν κάνει να υποφέρεις αυτές οι πρόστυχες, ε;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Γιατί άραγε όλες οι γυναίκες αποκαλούν τις υπόλοιπες πρόστυχες;

ΦΡΙΝΤΑ: Για τον ίδιο λόγο που οι άνδρες αποκαλούν ηλίθιους όσους πλαγιάζουν με μια γυναίκα που αρνείται να ικανοποιήσει όποιον προφέρει αυτή τη λέξη.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Είναι αλήθεια.

ΦΡΙΝΤΑ: Ωραία... επιμένεις ότι εγώ παντρεύομαι τα λεφτά σου και όχι εσένα;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Ναι.

ΦΡΙΝΤΑ: Τότε μπορείς να βάλεις φωτιά στα βρομόχαρτα.

Ο ΓΚΙΝΤΕΡ ανοίγει ένα ξύλινο ντουλάπι που βρίσκεται πάνω από την μπανιέρα και βγάζει ένα μπουκάλι βενζίνη. Το ανοίγει και τη στιγμή που πάει να σκύψει για να καταβρέξει τα χρήματα, η ΦΡΙΝΤΑ τον συγκρατεί από το μπράτσο.

ΦΡΙΝΤΑ: Γκίντερ…, αν με αγαπάς τόσο δεν είναι ανάγκη να μου δώσεις καμία απόδειξη αγάπης.

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Ψυχρά.) Δεν αποδεικνύω την αγάπη που σου έχω, υποβάλλω σε δοκιμασία την αγάπη που εσύ λες ότι μου έχεις, πράγμα το οποίο είναι πολύ διαφορετικό, αγαπητή μου.

ΦΡΙΝΤΑ: Κάνε ό,τι θέλεις. (Ο ΓΚΙΝΤΕΡ καταβρέχει αργά με βενζίνη τα χρήματα. Εκείνη μιλάει φανερά εκνευρισμένη.) Γκίντερ, μην κάνεις τρέλες...

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Ειρωνικά.) Φοβάσαι για τα οικονομικά σου στο μέλλον, ε; Πόσο έννοια τα ’χεις!

ΦΡΙΝΤΑ: (Καλύπτοντας το πρόσωπό της με τα χέρια.) Ας γίνει το θέλημά σου.

Ο ΓΚΙΝΤΕΡ ανάβει ένα σπίρτο και το ρίχνει στο σωρό από χαρτιά. Μεγάλες γαλάζιες και κόκκινες φλόγες αντανακλώνται στα πλακάκια του τοίχου, σχηματίζοντας βιολετί και πορτοκαλόχρωμες ανταύγειες που τρεμοπαίζουν. Η ΦΡΙΝΤΑ, μην μπορώντας να συγκρατήσει την περιέργειά της, πλησιάζει τώρα σιωπηλή στη φωτιά που καίει μέσα στην μπανιέρα, και κοιτάζει αφηρημένη πώς καίγονται τα χαρτονομίσματα. Ο ΓΚΙΝΤΕΡ, αντίθετα, παρατηρεί με μοχθηρή περιέργεια το αναψοκοκκινισμένο από την αντανάκλαση της φωτιάς πρόσωπο της γυναίκας.

ΦΡΙΝΤΑ: (Ξαφνικά, χωρίς να μπορεί να συγκρατηθεί.) Τι κρίμα, Γκίντερ! Γκίντερ! Μα τι έκανες, καλέ μου Γκίντερ;… Άντρα μου, φτωχέ, αγαπημένε μου άντρα. (Η ΦΡΙΝΤΑ κρεμιέται στο λαιμό του ΓΚΙΝΤΕΡ, τον σφίγγει στην αγκαλιά της και τον φιλά στο πρόσωπο.) Γκίντερ… Γκίντερ μου… Σήμερα έμαθα να σε αγαπώ. Μα τι ψυχή… τι ψυχή είναι αυτή! Αχ, και εγώ που δεν σε ήξερα! Δεν σε ήξερα, Γκίντερ. Σου το ορκίζομαι. Ναι, πίστεψέ με. Δεν σε ήξερα. Στεκόμουν δίπλα σου ψυχρή, απαθής, υπολογίστρια. Αμφέβαλλα για την αγάπη σου. Και τώρα… τώρα, ποια άλλη γυναίκα άραγε έχει λάβει παρόμοια απόδειξη αγάπης; Πες μου Γκίντερ, ποια; Αχ, άντρα μου!... Κοίτα την κόκκινη φωτιά… (Σκύβουν και οι δύο πιασμένοι από τη μέση πάνω από τη φωτιά, πορφυρές λάμψεις διαγράφονται στα πρόσωπά τους.) Οι στάχτες… μέχρι και οι στάχτες είναι κόκκινες. Και εσύ αμφέβαλες αν θα σε παντρευόμουν… μα φυσικά, χαζούλη μου, γλυκέ μου, εσύ. (Ο ΓΚΙΝΤΕΡ κάθεται σε μια άκρη της μπανιέρας.) Άσε με να καθίσω στα πόδια σου. (Ο ΓΚΙΝΤΕΡ την αφήνει να καθίσει στα γόνατά του και την αγκαλιάζει με το ένα χέρι από τη μέση.) Θα δεις Γκίντερ… θα δεις…, θα είμαστε ευτυχισμένοι παρ’ όλα αυτά…

ΓΚΙΝΤΕΡ: Πρέπει να με συγχωρέσεις, Φρίντα. Αμφέβαλα…

ΦΡΙΝΤΑ: Αυτός που πρέπει να με συγχωρέσει είσαι εσύ, Γκίντερ. Εσύ, φτωχέ μου Γκίντερ. Όμως εγώ θα σταθώ στο πλάι σου. Έχεις δίκιο. Η ζωή δεν είναι αυτά τα απαίσια χρήματα. (Κοιτάζοντας προς τη φωτιά, η οποία μόλις που καπνίζει, και με χαμόγελο μικρού κοριτσιού.) Τι παράξενο, Γκίντερ… παρ’ όλο που είναι τόσα βρόμικα, η στάχτη τους είναι άσπρη…!

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Εμπιστευτικά.) Μας περιμένουν πολλές χαρές στη ζωή, Φρίντα.

ΦΡΙΝΤΑ: (Κοιτάζοντάς τον με λατρεία.) Σαν αυτή, καμία…

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Αινιγματικός.) Μπορώ να σου δώσω μια ακόμα πιο μεγάλη χαρά…

ΦΡΙΝΤΑ: (Με τρυφερότητα.) Δεν ξέρεις τι λες, αγαπημένε μου Γκίντερ.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Εγώ πάντα ξέρω τι λέω. (Βάζει το χέρι στην τσέπη και βγάζει μια επιταγή. Της τη δίνει.) Πάρε, αυτό είναι το δώρο μου. 

ΦΡΙΝΤΑ: (Διαβάζοντας απορημένη την επιταγή.) Εβδομήντα χιλιάδες πέσος; Μα πώς, είχες περισσότερα χρήματα από αυτά που έκαψες;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Όχι.

ΦΡΙΝΤΑ: (Με όλο και μεγαλύτερη έκπληξη.) Και τότε;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Τα χρήματα που κάηκαν ήταν ψεύτικα.

ΦΡΙΝΤΑ: (Απομακρύνεται αργά από τον ΓΚΙΝΤΕΡ. Η επιταγή τής πέφτει από τα χέρια στο πάτωμα. Έκφραση απέραντης απογοήτευσης αλλοιώνει τις γραμμές του προσώπου της.) Α…!

ΓΚΙΝΤΕΡ: Είσαι ευχαριστημένη, Φρίντα; (Πλησιάζει για να την αγκαλιάσει από τη μέση.)

ΦΡΙΝΤΑ: (Εγκαταλείπει την άκρη της μπανιέρας, όπου ασυναίσθητα είχε αφεθεί να πέσει.) Μην με αγγίζεις, Γκίντερ.

ΓΚΙΝΤΕΡ: Τι σου συμβαίνει;

ΦΡΙΝΤΑ: Πού τα βρήκες αυτά τα ψεύτικα χρήματα;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Παρήγγειλα να μου τα φτιάξουν. Στο τυπογραφείο που τα έκαναν, ήξεραν για τι προορίζονταν. Αλλά, γιατί ρωτάς;

ΦΡΙΝΤΑ: (Με τη σκέψη ολοφάνερα απούσα από όσα λέει.) Και υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να κάνουν τέτοια πράγματα;

ΓΚΙΝΤΕΡ: Άμα πληρώνεις, οι άνθρωποι τολμούν τα πάντα.

ΦΡΙΝΤΑ: (Πάντα αφηρημένη.) Λοιπόν…, πέρασε η ώρα, Γκίντερ…, αντίο…

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Εμβρόντητος.) Τι αντίο…;

ΦΡΙΝΤΑ: (Συνέρχεται σιγά σιγά.) Λοιπόν, τελείωσε η κωμωδία, Γκίντερ. Είσαι και εσύ ένας άντρας…, ένας άντρας σαν όλους τους άλλους…

ΓΚΙΝΤΕΡ: (Συγκινημένος, με πόνο στη φωνή.) Μα τι λες… τρελάθηκες;

ΦΡΙΝΤΑ: (Ψυχρή και θλιμμένη.) Δικαιολογημένα ερχόμουν τόσο λυπημένη μέχρι εδώ. Παιζόταν το μέλλον μου… και σε τι χέρια, Θεέ μου… στα χέρια ενός απατεώνα!

ΓΚΙΝΤΕΡ: Φρίντα…, δεν τα σκέφτεσαι αυτά που λες…

ΦΡΙΝΤΑ: Τι κρίμα…! Με τσάκισες για πάντα… για το κέφι σου. Ένας απατεώνας! Να αγαπώ έναν απατεώνα! (Αργά βγάζει το δαχτυλίδι του αρραβώνα και, κουνώντας το κεφάλι σαν μπροστά σε νεκρό, κοιτάζει για μια στιγμή τη φωτιά που ξαναζωντανεύει στο πρόσωπό της μια κατακόκκινη λάμψη και πετάει το δαχτυλίδι στην μπανιέρα. Δάκρυα κυλούν στο προσωπάκι της.) Τι κρίμα, Θεέ μου, τι κρίμα! (Βγαίνει χωρίς να κοιτάξει τον ΓΚΙΝΤΕΡ, που ταραγμένος στηρίζεται στον τοίχο, άναυδος, με ύφος αποσβολωμένο.)

ΑΥΛΑΙΑ

Η ομαδική μετάφραση και επιμέλεια του θεατρικού έργου του Ρομπέρτο Αρλτ, Prueba de amor, είναι προϊόν εργαστηρίου μετάφρασης που έλαβε χώρα στο Abanico από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο του 2016. Το εργαστήριο συντόνισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Μετέφρασαν και επιμελήθηκαν οι Ανθούλα Βασιλείου, Γιώτα Γεντέκου, Αναστασία Γιαλαντζή, Χαράλαμπος Θεοδόσης, Μαρία Καραλή, Κωνσταντίνα Κιοσέ, Μαρία Μαλακάτα, Έφη Μητσούλα, Σταυρούλα Ντίντα, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Αγγελική Παλασοπούλου, Γεωργία Παυλή, Σοφία Φερτάκη.