Dos poemas de Luis García Montero en traducción grupal al griego

Luis García Montero / Λουίς Γκαρθία Μοντέρο

DISCIPLINA SECRETA

La casa como barco
en alta mar de junio.

Las calles como trenes
de noche sosegada.

Estas cosas no pasan en el mundo.

Estoy por afirmar
que ahora vivo en un libro de poemas.

Pero si tú me miras,
decidida a existir
desde el fondo templado de tus ojos,
también existe el mundo.

Y muy probablemente
yo acabaré por existir contigo.

Μυστική μαθητεία

Το σπίτι σαν καράβι

στα πέλαγα του Ιούνη.

Οι δρόμοι σαν τα τρένα

σε μια γαλήνια νύχτα.

Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στον κόσμο.

Μπορώ να βεβαιώσω

πως τώρα ζω σε ένα βιβλίο με ποιήματα.

Μα αν εσύ με κοιτάς,

αποφασισμένη να υπάρξεις

μέσα απ’ τα ήρεμα βάθη των ματιών σου,

τότε υπάρχει κι ο κόσμος.

Και πολύ πιθανόν

στο τέλος κι εγώ να υπάρξω μαζί σου.

¿QUIÉN ERES TÚ?

Se deshizo la luz,
equivocó su horario por dejarte desnuda,
desdibujó tus ojos mientras me sonreías.

Μientras me sonreías
vi una sombra inclinada desvestirse,
abrir la cremallera despacio del silencio,
dejar sobre la alfombra
la civilización.

Y tu cuerpo se hizo dorado y transitable,
feliz como un presagio que nos enfurecía.

Que nos enfurecía.
Solamente nosotros
(camaradas
de una cama ruidosa) y el deseo,
ese difícil viaje de ida y vuelta,
que ahora insiste y me empuja a recordarte

alegre, levantada,
un relámpago abierto entre los ojos,
recogiendo tu falda de joven colegial.

Mientras me sonreías,
yo me quedé dormido
en las manos de un sueño que no puedo contarte.

Ποια είσαι εσύ;

Διαλύθηκε το φως,

λάθεψε στην ώρα του για να σε αφήσει γυμνή,

βράδιασε στα μάτια σου ενώ μου χαμογελούσες.

Ενώ μου χαμογελούσες

είδα μια σκιά γερτή να ξεντύνεται,

να ανοίγει αργά το φερμουάρ της σιωπήs,

να αφήνει πάνω στο χαλί

τον πολιτισμό.

Και το κορμί σου έγινε βατό και χρυσαφένιο,

ευτυχισμένο σαν οιωνός που μας άναβε.

Που μας άναβε.

Μονάχα εμείς

(σύντροφοι

σ’ ένα κρεβάτι θορυβώδες) κι ο πόθος,

εκείνο το δύσκολο ταξίδι μετ’ επιστροφής,

που τώρα επιμένει και με σπρώχνει να σε θυμάμαι

χαρούμενη, όρθια,

μια φωτεινή αστραπή ανάμεσα στα μάτια,

να μαζεύεις από κάτω τη μαθητική σου φούστα.

Ενώ μου χαμογελούσες,

εγώ αποκοιμήθηκα

στην αγκαλιά ενός ονείρου που δεν μπορώ να σου διηγηθώ.

Ο Λουίς Γκαρθία Μοντέρο γεννήθηκε στη Γρανάδα το 1958. Σπούδασε Ισπανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας, και το 1985 έγινε διδάκτορας στο ίδιο Πανεπιστήμιο με μια Διατριβή πάνω στο έργο του μεγάλου ισπανού ποιητή της γενιάς του ’27, Ραφαέλ Αλμπέρτι.

Εμφανίστηκε στα ισπανικά γράμματα το 1980 με την ποιητική συλλογή Y ahora ya eres dueño del Puente de Brooklyn. Ακολούθησαν άλλες 23 ποιητικές συλλογές (η τελευταία: Α puerta cerrada, το 2017), 2 μυθιστορήματα και δεκάδες βιβλία δοκιμιακού χαρακτήρα.

Μαζί με ποιητές όπως η Μπλάνκα Αντρέου, o Xoύλιο Γιαμαθάρες ή ο Φελίπε Μπενίτεθ Ρέγες απετέλεσαν τον πυρήνα της ισπανικής ποίησης της μεταπολίτευσης και έγιναν γνωστοί με το γενικό όνομα Los postnovísimos. Μια άλλη «ετικέτα» που χρησιμοποιείται συχνά για το έργο του Γκαρθία Μοντέρο και αρκετών συγχρόνων του ισπανών ποιητών της δεκαετίας του ’80 (Κάρλος Μαρθάλ, Βιθέντε Γκαγέγο κ.ά) είναι εκείνη της «Ποίησης της εμπειρίας», της ποίησης, δηλαδή, που επιδιώκει να έχει πιο στενή σχέση με τον κόσμο που την περιβάλλει.

Σήμερα ο Γκαρθία Μοντέρο είναι από τους πιο καταξιωμένους ισπανούς ποιητές (Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1995), εργάζεται ως καθηγητής Ισπανικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας και, από τον Αύγουστο του 2018, είναι Διευθυντής του Instituto Cervantes. 

Τα ποιήματα που παρουσιάζουμε εδώ σε ομαδική μετάφραση ανήκουν στις συλλογές Completamente viernes του 1998 («Disciplina secreta») και Τristia του 1982 («¿Quién eres tú?»).   

Η μετάφραση των ποιημάτων του Λουίς Γκαρθία Μοντέρο είναι προϊόν εργαστηρίου ομαδικής μετάφρασης που συντόνισαν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Νίκος Πρατσίνης στο Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας στις 14 Ιουνίου 2019 στο πλαίσιο του 11ου Φεστιβάλ ΛΕΑ, με την παρουσία του ποιητή. Συμμετείχαν οι:

Μαρία Αθανασιάδου, Αναστασία Γιαλαντζή, Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου, Μαρία Καραλή, Αλίκη Μανωλά, Εύα Παπαϊωάννου, Ελένη Φαφούτη, Σοφία Φερτάκη