Σύντομα διηγήματα του Γουίλιαμ Οσπίνα

+

δύο ποιήματα

ΤΟ ΣΠΑΘΙ

Το σπαθί στον καθρέφτη είναι ψευδαίσθηση: αλλά μπορεί να σκοτώσει τον άντρα στον καθρέφτη.

ΕΛΑΦΙΑ

Στο φεγγάρι υπάρχουν πολλά ελάφια, αλλά μόνο ένα κόκκινο. Τα λευκά ελάφια θα ήθελαν να το εξοντώσουν, γιατί φοβούνται ότι αυτή η αιμάτινη κηλίδα μέσα στη νύχτα θα ξυπνήσει τα δαιμόνια.

Αλλά τα δαιμόνια απλώς κάνουν πως κοιμούνται.

ΑΠΕΙΛΕΣ

«Θα σε καταβροχθίσω», είπε ο πάνθηρας.

«Κακό του κεφαλιού σου», είπε το σπαθί.

ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ

Δεν παίρνει μαζί του το θησαυρό που αφαιρεί.

ΠΟΕ

Ο Έντγκαρ Πόε κοίταξε τον καθρέφτη και μονολόγησε: «Αυτός ο άντρας στον καθρέφτη δεν υποφέρει: είναι ένας ηθοποιός που μιμείται τον πόνο μου».

Ο άντρας στον καθρέφτη μονολόγησε: «Αυτός ο άντρας δεν υποφέρει: κάνει πως υποφέρει ώστε να υποφέρω εγώ, ενώ τον μιμούμαι».

ΒΟΥΔΑΣ

Ο Βούδας είπε στην πηγή: «Εγώ είμαι σοφός και θείος, αλλά η δική σου γενναιοδωρία είναι αστείρευτη. Υπάρχει περισσότερο νερό στα σωθικά σου απ’ όση σοφία στην ψυχή μου». Για πολύ καιρό, η πηγή σταμάτησε να αναβλύζει, γιατί δεν ήθελε να είναι πιο γενναιόδωρη από τον Βούδα. Όταν το έμαθε ο Βούδας, έστειλε μεγάλη δίψα στους μαθητές του, για να μπορέσει η πηγή να προσφέρει το νερό της απλόχερα, δίχως τύψεις.

ΠΥΛΕΣ

Υπάρχουν τέσσερις πύλες. Η πρώτη, που είναι από χρυσάφι, οδηγεί στα δάση. Η δεύτερη, που είναι από νερό, οδηγεί στις πόλεις. Η τρίτη, που είναι από άμμο, σε βάζει εντός του νόμου. Η τέταρτη, που είναι από κερί, σημαίνει γυρισμό.

ΘΩΜΑΣ Ο ΑΚΙΝΑΤΗΣ

Καθώς ο Θωμάς ο Ακινάτης πήγαινε προς τη Ρώμη, είδε να έρχεται ο εκλεκτός λαός.

«Σταθείτε», φώναξε, «η Ρώμη είναι στα νώτα σας».

«Άλλη είναι η πόλη που αναζητούμε», είπε μέσα από τη γενειάδα του ο πατριάρχης.

«Τίποτα δεν θα βρείτε προς αυτή την κατεύθυνση», αποκρίθηκε ο Θωμάς, «παρά μόνο λάσπη και άμμο. Η Ρώμη αντιθέτως είναι γεμάτη Ναούς και Αγγέλους».

«Δεν θέλουμε Ναούς και Αγγέλους», είπε ο πατριάρχης. «Θέλουμε λάσπη και άμμο για να τους φτιάξουμε».

Ο Θωμάς ο Ακινάτης συνέχισε το δρόμο του σιωπηλός. Δεν έφτασε όμως στη Ρώμη.

ΚΑΦΚΑ

Ο Κάφκα κρατάει στο χέρι ένα τριαντάφυλλο από στάχτη. Φυσάει πάνω του και η Πράγα εξαφανίζεται.

Ο Κάφκα κρατάει στο χέρι ένα τριαντάφυλλο από φωτιά. Φυσάει πάνω του και ο Κάφκα εξαφανίζεται.

Ο Κάφκα δεν κρατάει τίποτα στο χέρι του. Φυσάει πάνω του και εμφανίζεται ένα τριαντάφυλλο.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ

Ο Αλέξανδρος τότε μόνο κατάλαβε ότι το πεπρωμένο του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με εκείνο του Διογένη, όταν τον άκουσε να λέει στην Κόρινθο: «Την ίδια ώρα θα μας σκοτώσουν, Αλέξανδρε: εσένα αυτό που σου λείπει και εμένα αυτό που μου περισσεύει».

ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Μεσάνυχτα στη Νέα Υόρκη,

εκείνη, αναδυόμενη από τις θάλασσες του ονείρου,

ακούει τούτη τη λέξη, με γαλάζιο νερό φορτωμένη

σαν άλλο όνειρο: Αδριατική,

και πάνω σε μια σκακιέρα από φεγγάρι και σίδερο

θαρρείς βλέπει τα καράβια.

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ

Δεν βρίσκονται πουθενά,

είναι πια χορτάρι και αστέρια,

η σκιά τους όμως θολώνει τις λέξεις

και μόνο σπάνια έρχονται στο νου,

περιπλανώνται στις ψυχές μας, διεκδικώντας

ό,τι ποτέ δεν τους δώσαμε.

  

 ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΟΣΠΙΝΑ

Κολομβιανός ποιητής, δοκιμιογράφος και μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε το 1954. Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγο του Κάλι. 

Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Hilo de Arena (1986), La luna del Dragón (1992), El país del Viento (1992), ¿Con quién habla Virginia caminando hacia el agua? (1995) και África (1999). Το 2004 συγκέντρωσε όλο το ποιητικό του έργο στον τόμο Poesía 1974-2004.

Έχει εκδώσει τα δοκίμια: Aurelio Arturo (1991), Es tarde para el Hombre (1994), Esos extraños prófugos de Occidente (1994), Los dones y los méritos (1995), Un álgebra embrujada (1995), ¿Dónde está la Franja Amarilla? (1997), Las auroras de sangre (1999), Los nuevos centros de la esfera (2001), La decadencia de los dragones (2002), La herida en la piel de la Diosa (2003), La escuela de la noche (2007), En busca de Bolívar (2010), La lámpara maravillosa (2012).

Το 2003 κυκλοφόρησαν σε μετάφρασή του τα Σονέτα του Σαίξπηρ. Το 1992 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης από το Ινστιτούτο Πολιτισμού τις Κολομβίας, για το El  País  del  Viento, και το Βραβείο Δοκιμίου Ezequiel Martínez Estrada από την Casa de las Américas για το Los nuevos centros de la esfera.

Το 2005 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Ursúa, το πρώτο μέρος τις τριλογίας με θέμα τα πρώτα ταξίδια των Ευρωπαίων στον Αμαζόνιο, με το οποίο απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας τις Κολομβίας και το Βραβείο καλύτερου βιβλίου μυθοπλασίας το 2006. Το 2009 το δεύτερο μέρος τις τριλογίας, El país de la canela, απέσπασε το Διεθνές Βραβείο Μυθιστορήματος Rómulo Gallegos.

Το 2010 έγραψε το θεατρικό έργο Bolívar, fragmentos de un sueño, που ανέβηκε σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Omar Porras. Το 2012 εκδόθηκε το τρίτο μέρος τις τριλογίας, La serpiente sin ojos. Με τις εκδόσεις Villegas Editores εξέδωσε τα δοκίμια América Mestiza και Érase una vez Colombia. Πρόσφατα ολοκλήρωσε μια νέα ποιητική συλλογή: Más allá de la aurora y del Ganges.

Τα μυθιστορήματα Ursúa και El país de la Canela, εκδόθηκαν στη Γαλλία από τον εκδοτικό οίκο J. C. Lattés. To La serpiente sin ojos μεταφράστηκε στα αραβικά και εκδόθηκε στην Αίγυπτο το 2014.

Το νέο του δοκίμιο για την Κολομβία, Pa que se acabe la vaina, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Planeta το Νοέμβριο του 2013.

><><><><><><>< 

Η μετάφραση των μικροδιηγημάτων και των ποιημάτων του William Ospina είναι προϊόν εργαστηρίου μετάφρασης που συντόνισε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στο Κέντρο Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής γλώσσας ABANICO κατά την περίοδο Μαΐου - Ιουνίου 2014 στο πλαίσιο του Festival LEA 2014. Η τελική επεξεργασία της μετάφρασης έγινε με την παρουσία του ποιητή. Συμμετείχαν οι:

Αθανασία Ανδρομανέτσικου, Νεφέλη Βουτσινά, Έφη Γιατράκη, Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη, Ξένια Κακάκη, Βαγγέλης Καμπούνιας, Θεώνη Κάμπρα, Ασπασία Καμπύλη, Μιχάλης Τσούτσιας, Σοφία Φερτάκη.