Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2025

Un poema de Xel-Ha López Méndez / Ένα ποίημα της Σελ-Χα Λόπες Μέντες

 

Xel-Ha López Méndez




 

Cuando era niña

en el mercado vendían

unos pollos pintados de colores

 

el mío se llamaba rutilio

y vivió dos días y medio

 

su casa era un poco

más grande que la mía

la hice con cuidado

y cartón viejo

 

tenía la comodidad

de un almohadón

formado con los restos

de un trapo de cocina

 

y toda mi atención

que era mucha

quizá demasiada

 

mi cariño es

siempre ha sido

una caja muy grande

que se llena y se vacía

de vez en cuando

 

al bañarlo

a rutilio

lo maté

 

de frío o de calor

ya no me acuerdo

 

lloré mucho

al ver sus patas tiesas

 

lo enterré yo sola

en una jardinera en la

banqueta

 

yo no sé

si entendí la muerte entonces

 

pero mi corazón se sintió

como una isla

 

lloré mucho

 

no supe aprender sola

a cuidar la vida de los pollos

 

pero me construí con los retazos

una enorme casa al centro

de mí misma

 

donde a veces

la vida apenas se sostiene

y otras tantas

me encuentro de colores

 

aprendiendo a medir

la temperatura

exacta de las cosas.

 

 

Xel-Ha López Méndez, Guadalajara, México, 1991. Poeta, traductora y artista. Su libro Crónicas de un nuevo siglo (ámbar, 2016) se encuentra en PDF para descarga libre.

 

 


 

Σελ-Χα Λόπες Μέντες

 

Όταν ήμουν μικρούλα

πουλούσαν στην αγορά

κάτι χρωματιστά κοτοπουλάκια

 

το δικό μου το έλεγαν ρουτίλιο

κι έζησε δυόμισι μέρες

 

το σπίτι του ήταν λίγο

μεγαλύτερο από το δικό μου

το έφτιαξα με έγνοια

και παλιά χαρτόνια

 

είχε τις ανέσεις

μιας μαξιλάρας

φτιαγμένης από κουρέλια

κουζινόπανων

 

κι όλο μου το νοιάξιμο

που ήταν πολύ

ίσως υπερβολικό

 

η τρυφερότητά μου είναι

πάντα ήταν

ένα πολύ μεγάλο κουτί

που γεμίζει κι αδειάζει

περιστασιακά

 

καθώς τον έκανα μπάνιο

τον ρουτίλιο

τον σκότωσα

 

από κρύο ή από ζέστη

δεν θυμάμαι πια

 

έκλαψα πολύ

όταν είδα τα άκαμπτα ποδαράκια του

 

τον έθαψα μόνη μου

στο χώμα ενός δέντρου στο

πεζοδρόμιο

 

δεν ξέρω

αν κατάλαβα τον θάνατο τότε

 

αλλά η καρδιά μου ένιωσε

σαν να ’ταν νησί

 

έκλαψα πολύ

 

δεν κατάφερα από μόνη μου να μάθω

να φροντίζω ζωντανά κοτοπουλάκια

 

αλλά κατασκεύασα με τα απομεινάρια

ένα τεράστιο σπίτι στο κέντρο

του εαυτού μου

 

όπου ορισμένες φορές

η ζωή μετά βίας διατηρείται

κι άλλες τόσες

νιώθω πολύχρωμη

 

μαθαίνοντας να μετρώ

την ακριβή

θερμοκρασία των πραγμάτων.

 

 

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

 

 

 

H Σελ-Χα Λόπες Μέντες (Γουαδαλαχάρα, Μεξικό, 1991) είναι ποιήτρια, μεταφράστρια και καλλιτέχνις. Το βιβλίο της Crónicas de un nuevo siglo (εκδόσεις ámbar, 2016) είναι διαθέσιμο σε PDF για δωρεάν λήψη.

 

  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου