Παύση-πονώ / Sed-antes

Στέλλα – Λουίζα Κατσαμπή

Παύση-πονώ

Στις 3:46 έρχεται το τρένο.

Δεν ήρθες στο σταθμό.

Ή στο αεροδρόμιο.

Ή σ’ εμένα την ίδια.

Το κεφάλι ψηλά και αγύριστο.

Κι η βαλίτσα μου βαριά.

Βαρύτερη η φωτογραφία με τη γάτα μου.

−κι εσένα μαζί−

Αν ήξερα να φεύγω, δεν θα το ’κανα.

Αν ήξερα να μ’ αγαπώ, θα σ’ άφηνα.

Αν ήξερα να θυμώνω, θα αγαπούσα άλλον.

Κι αν ήξερα να μην πονώ, θα έπαιρνα ασπιρίνη.

>.<>.<>.<

Stela-Luisa Catsabí

Sed-antes

A las tres cuarenta y seis viene el tren.

No viniste a la estación.

O al aeropuerto.

O a mí misma.

La cabeza alta y sin girar.

Y mi maleta que pesa mucho.

Más pesa la foto con mi gata.

−y contigo−

Si supiera marcharme, no lo haría.

Si supiera amarme, te dejaría.

Si supiera cabrearme, amaría a otro.

Y si supiera no sentir dolor, me tomaría una aspirina.

Traducción: Konstantinos Paleologos

Stela-Luisa Catsabí ha nacido en Salónica en 1995. Su primer libro de poesía, en edición conjunta con Stavros Guirguenis, se titula Demonios humanos (2018). Regenta el blog brokenpastelchalks.blogspot.gr